Τα «πικρά» ποτήρια του Γιασικεβίτσιους στον Μεσίνα και το συναπάντημα που δεν ευοδώθηκε
Αυτή η σχέση θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί και σε… αδερφική καθώς δύο φορές στο παρελθόν παρουσιάστηκε σενάριο συνεργασίας τους. Η τελευταία αφορούσε ένα ταξίδι το οποίο τελικώς δεν έκανε ο Σάρας Γιασικεβίτσιους για να ενταχθεί στο τεχνικό επιτελείο των Σαν Αντόνιο Σπερς (όπου ήταν ο Έτορε Μεσίνα), προφανώς γιατί δεν τον γοήτευσε η προοπτική του δεύτερου ρόλου, πολλώ δεν μάλλον από τη στιγμή που είχε προκύψει η ευκαιρία για κάτι περισσότερο ελκυστικό και αναβαθμισμένο σε άλλες ομάδες του ΝΒΑ. Εκείνη η απόφαση δεν προκάλεσε εντύπωση, μάλλον ήταν ενδεικτική μιας ισχυρής προσωπικότητας σαν αυτή που διαθέτει ο Λιθουανός καθώς ουδέποτε συμβιβάστηκε με οτιδήποτε λιγότερο από τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό λατρεύει να κάνει, είναι το λάδι στη δική του μηχανή, η πηγή έμπνευσής του, είναι το ίδιο που εκτίμησε ο Ιταλός προπονητής όταν του απεύθυνε ανοιχτή πρόσκληση για τη Μαδρίτη.
Εκείνα τα δημοσιεύματα του ισπανικού Τύπου για το έντονο ενδιαφέρον της Ρεάλ Μαδρίτης για τον Γιασικεβίτσιους το καλοκαίρι του 2009 – και σε μια περίοδο κατά την οποία δεν έβρισκε σημείο ταύτισης με τον Παναθηναϊκό – δεν ήταν αποκυήματα ζωηρής φαντασίας, αλλά προϊόν έντονης επιθυμίας του Μεσίνα. Έχοντας αναλάβει την τεχνική ηγεσία της «Βασίλισσας», ο Μεσίνα αναζητούσε ισχυρές προσωπικότητες, παίκτες μπαρουτοκαπνισμένους στην Euroleague αλλά και στην κατάκτηση τίτλων. Μόνο που στο μυαλό του Γιασικεβίτσιους το ενδεχόμενο μετακόμισης στη Μαδρίτη ισοδυναμούσε με καταπάτηση προσωπικών ηθικών αξιών, στοιχειοθετούσε κατηγορία εσχάτης προδοσίας, γι’ αυτό απάντησε αρνητικά απορρίπτοντας κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τη… μισητή αντίπαλο.
Οι σπουδαίοι παίκτες σαν και του λόγου του συνηθίζουν να τρέφονται από τις αντιπαλότητες και ο «Σάρας» το… έφαγε όλο το φαί του στη τριετία (2000-2003) που ήταν στην Μπαρτσελόνα. Τότε αναπτύχθηκε ένας θυελλώδης έρωτας με την ομάδα της Καταλονίας, γι’ αυτό εξελίχθηκε σε όνειρο ζωής η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της. Τότε επίσης, ο Γιασικεβίτσιους σέρβιρε πικρό ποτήρι στον Έτορε Μεσίνα, στον τελικό της Euroleague το 2003. Οι πληγές του Ιταλού τεχνικού ήταν ανοιχτές από τον τελικό της προηγούμενης σεζόν (2002) όταν είδε τον Παναθηναϊκό να (του) παίρνει το Κύπελλο μέσα από τα χέρια στον τελικό της Μπολόνια και με τη νίκη επί της Βίρτους.
Η Βαρκελώνη θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε τόπο προσωπικής εξιλέωσης, πολλώ δεν μάλλον από τη στιγμή που η Μπενετόν Τρεβίζο (του Έτορε Μεσίνα) κατάφερε να φτάσει στον τελικό της διοργάνωσης εκπλήσσοντας κόσμο και κοσμάκη. Όπως όμως συνέβη έναν χρόνο νωρίτερα στην Μπολόνια έτσι και η πρωτεύουσα της Καταλονίας μετατράπηκε σε χώρο μαρτυρίου, στη δεύτερη διαδοχική απώλεια του βαρύτιμου τροπαίου. Κάθε φορά που έβλεπε τον Ντέγιαν Μποντίρογκα να «φορτώνει» το καλάθι της ομάδας του, ένιωθε την επανάληψη του ίδιου σκηνικού και σα να μην έφτανε αυτό, είχε και τον Γιασικεβίτσιους απέναντί του. Έτσι η Μπαρτσελόνα κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της την Euroleague, ο Ιταλός τεχνικός συμβιβάστηκε με το πικρό ποτήρι και ο «Σάρας» απέκτησε αιώνιο δέσιμο με την τωρινή ομάδα του.
Στην επόμενη διετία, ο Μεσίνα έψαξε το βαρύτιμο τρόπαιο παραμένοντας στην Μπενετόν Τρεβίζο, αλλά αυτό δεν έφευγε από τα χέρια του Γιασικεβίτσιους στην τρομερή ομάδα που είχε δημιουργήσει η Μακάμπι Τελ Αβίβ. Για να φτάσουμε στο 2009, στο τελικό του Final Four στο Βερολίνο και στην επανάληψη του ίδιου έργου. Ο «Σάρας» κατέκτησε την 4η Euroleague στην καριέρα του με τον Παναθηναϊκό και ο Ιταλός τεχνικός της ΤΣΣΚΑ Μόσχας αποχώρησε απογοητευμένος από την O2 Arena, έπειτα από έναν συγκλονιστικό τελικό ο οποίος κρίθηκε στο άστοχο σουτ τριών πόντων του Ραμούνας Σισκάουσκας και επιφύλαξε το ίδιο πικρό φινάλε για τον Μεσίνα.
