Άλμπα: Η μοναδική ομάδα χωρίς ηγέτη-σκόρερ
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το project οδήγησε τον Άιτο Ρενέσες στη στροφή των 180ο μοιρών και στην απόφαση επιστροφής στους πάγκους. Δηλαδή, μετά τη θητεία του στην Γκραν Κανάρια, ο Μαδριλένος προπονητής δεν ήταν απολύτως βέβαιος αν ήθελε να συνεχίσει την προπονητική. Έχοντας συμπληρώσει (σχεδόν) τέσσερις δεκαετίες στο επάγγελμα, αφοσιώθηκε στα χόμπι του, σε πράγματα που λατρεύει να κάνει. Κάποτε ήταν η γεωγραφία, μετά η ιστορία, ακολούθησε η τεχνολογία και στο τελευταίο διάστημα είναι η φωτογραφία. Πηγή έμπνευσης αποτέλεσε ένα ταξίδι στην Αφρική. Ο φωτογραφικός φακός του εστιάζει σε ανθρώπινες αντιδράσεις της καθημερινότητας, στην ομορφιά της φύσης, κυρίως όμως στα χρώματα των πουλιών. Συνεχίζει να το κάνει στα μεγάλα πάρκα του Βερολίνου.
Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, ο πολύπειρος προπονητής απέρριψε αρκετές προτάσεις πριν αποφασίσει την επιστροφή του στους πάγκους για λογαριασμό της Άλμπα Βερολίνου. Καταλυτικό ρόλο έπαιξαν οι Μάρκο Μπάλντι και Χιμάρ Οχέδα. Είναι τα δύο πρόσωπα τα οποία εκπόνησαν και εκτελούν το αγωνιστικό project της Άλμπα Βερολίνου. Αυτό που πρόσφεραν στον Ρενέσες δεν απείχε πολύ από αυτό που λατρεύει να κάνει ο Ισπανός τεχνικός. Να συμβάλλει στην ουσιαστική ανάπτυξη νεαρών παικτών, να μετατρέπει αθλητές με ταλέντο σε σταθερές αξίες. Γι’ αυτό επέμειναν στην περίπτωσή του. Δεν πτοήθηκαν από τις δύο αρνήσεις και δικαιώθηκαν για την επιμονή τους καθώς τον έπεισαν να αφήσει τα χόμπι του και να αναλάβει την Άλμπα.
Στο αγωνιστικό μονοπάτι που βαδίζει η Άλμπα δεν υπάρχει περιθώριο αλλά και πρόθεση… παρέκκλισης. Αυτό επιβεβαιώνεται μέσα από τη μεταγραφική δραστηριότητα της γερμανικής ομάδας, τα καλοκαιρινά ψώνια της και τη φιλοσοφία πάνω στην οποία χτίζεται κάθε χρόνο το αγωνιστικό τμήμα. Είναι ευδιάκριτο πλέον ότι αποφεύγει τις συνεργασίες με πολυδιαφημισμένους παίκτες της Euroleague, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν διαθέτει την οικονομική δυνατότητα για να το κάνει. Ξεκάθαρα, είναι ζήτημα επιλογής. Για τα επιτελικά στελέχη της Άλμπα, έχει μεγαλύτερη αξία η συνεργασία με παίκτες οι οποίοι έχουν έντονη αθλητική φιλοδοξία και περιθώρια ανάπτυξης. Είναι στάση ζωής.
Για τον ίδιο λόγο, όσο κι αν ψάξει κανείς στα ρόστερ της, δεν θα δει ηχηρά ονόματα της διοργάνωσης, αλλά ένα σωρό εργάτες. Είναι, ίσως, η μοναδική ομάδα της Euroleague που ακολουθεί αυτή την αγωνιστική ρότα. Καθόλου τυχαία, αν εστιάσει κανείς στους αριθμούς θα διαπιστώσει ότι, έχει ένα σωρό παίκτες των οποίων ο μέσος όρος πόντων κυμαίνεται από τους 9 έως τους 10.7. Στην απλή μπασκετική γλώσσα, αυτό λέγεται επιθετική πολυφωνία, για την Άλμπα είναι η εφαρμογή ενός σχεδίου. Η αγωνιστική ικανότητα της γερμανικής ομάδας προφανώς δεν συγκρίνεται με την αντίστοιχη αυτών που διαδραματίζουν ηγετικό ρόλο στη διοργάνωση, αλλά έχει κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες. Είναι φανερή η απουσία του ηγέτη, αλλά το μπάσκετ που παίζει είναι ελκυστικό. Γρήγορο, με ιδιαίτερη ικανότητα στο transition παιχνίδι, είναι ομάδα του Ρενέσες. Έρικσον, Φοντέκιο, Γκιφάι, Λάμερς, Λο, Σίβα και Σίκμα είναι οι επτά παίκτες οι οποίοι κυμαίνονται (κατά μέσο όρο) μεταξύ των 9 και των 10.7 πόντων ανά αγώνα.
Κρίνοντας από τη βαθμολογική θέση της και το επίπεδο αποτελεσματικότητάς της στη φετινή χρονιά, αυτό το αγωνιστικό μοντέλο δεν θα την οδηγήσει στην τελική φάση των Playoffs, τούτο όμως δεν στοιχειοθετεί πειστήριο αποτυχίας. Υπάρχουν εξάλλου ένα σωρό άλλες ομάδες οι οποίες ξόδεψαν τα διπλάσια ή και τριπλάσια σε σχέση με την Άλμπα αλλά βρίσκονται στον ίδιο αγωνιστικό παρονομαστή. Η γερμανική ομάδα συνεχίζει να αναπτύσσει παίκτες, αποτελεί κερδοφόρο αθλητικό οργανισμό, πέρυσι έκανε και το νταμπλ στη Γερμανία. Και περιμένει υπομονετικά έως ότου έρθει η στιγμή της και στην Euroleague.
