Ολυμπιακός: Σενάριο επιστημονικής φαντασίας

• ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΣΚΡΙΝ
• ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΜΕ ΤΑ 3 ΦΟΡΓΟΥΟΡΝΤ
• ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ… ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ

Όσο περνούν τα χρόνια και όσο η εμπειρία μεγαλώνει, μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι ορισμένα πράγματα. Στη δική μου περίπτωση συγκεκριμένα, μετά από μία καλή νίκη τύπου Μπαρτσελόνα θα ρίξω μία κραυγή και μετά από 15-20 δευτερόλεπτα θα επικεντρωθώ στη δουλειά μου. Αντίστοιχα μετά από ήττες τύπου Βιλερμπάν, θα ρίξω ένα ανάθεμα και πάλι στο μισό λεπτό θα έχω αφοσιωθεί στη δουλειά μου.

Το χθεσινό μου κάθισε βαρύ. Κανονικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μόνο ο «Ε.Τ» έλειπε.

Πιστεύω πως στα δευτερόλεπτα από το κλέψιμο του Ουόκαπ μέχρι το καλάθι του, δεν είχα νορμάλ επικοινωνία με το περιβάλλον.

Αλλά τι σας νοιάζει και εσάς πως συμπεριφέρομαι εγώ σε τέτοιες στιγμές…

Πάμε σε πιο ουσιώδη πράγματα.

Λίγες ώρες πριν έγραφα πως σε μεγάλο βαθμό, μπάσκετ είναι οι αποφάσεις των παικτών στο τελευταίο δίλεπτο.

Οι παίκτες του Μπαρτζώκα κατάφεραν να τα κάνουν όλα λάθος. Περί κατορθώματος πρόκειται ειδικά όταν στο παρκέ βρίσκονται παίκτες που έχουν κατακτήσει τόσες φορές την Euroleague.

Δε μπορώ να καταλάβω αν αισθάνθηκαν πως είχε τελειώσει το παιχνίδι. Δε μπορώ να καταλάβω τι διάολο σκεφτόντουσαν και πήραν τόσες κακές αποφάσεις.

Ο Λοβέρν, που αν την ώρα που έπαιζε έγραφε status στο facebook θα έβαζε… - feeling Nikola Jokic at Kaunas, έχασε εύκολο φόλοου και τραβούσε τα μαλλιά του.

Ο ΜακΚίσικ μετά από λίγα δευτερόλεπτα αστόχησε σε αριστερό lay up και μου πέρασε από το μυαλό ο Μαυροειδής στη Βιτόρια, ο Άκερ στο ΟΑΚΑ.

Ο ΜακΚίσικ που αν του πεις πήδα πάνω από μία πολυκατοικία, θα πηδήξει.. προτίμησε να κάνει lay up και να φάει τάπα από τη στεφάνη.

Το μπάσκετ είναι στιγμές κι αυτή η φάση ήταν η μία από τις δύο στιγμές που έκριναν το παιχνίδι. Προς έκπληξή σας η δεύτερη δεν είναι το κλέψιμο του Ουόκαπ στον Σλούκα και το καλάθι του.

Ας συνεχίζω με τις κακές αποφάσεις όμως.

Κακή αμυντική ισορροπία και εύκολο (και κυρίως γρήγορο) δίποντο του Λοβέρν.

Ο Ζαν Σαρλ έχει στο ένα μέτρο και φάτσα του τον Βεζένκοβ για lay up, αλλά προτιμάει να κάνει reverse και να ακούσει την κόρνα για την παράβαση των 24’’.

Στην επόμενη άμυνα χωρίς ο Γκριγκόνις να έχει περάσει τον Βεζένκοβ, ο Ζαν Σαρλ δίνει βοήθεια από τη δυνατή πλευρά (και δεν κάνει jump to the ball όπως θα έπρεπε) αφήνοντας ανενόχλητο τον Μιλάκνις.

Στο σουτ του Σπανούλη με το side step μπροστά στον Λοβέρν δεν υπάρχει ίχνος αμυντικής ισορροπίας και ο Γάλλος μειώνει γρήγορα και με άνετο κάρφωμα σε 77-79. Για μένα αυτή είναι η δεύτερη στιγμή που έκρινε το παιχνίδι. Το πόσο σύντομα ισοφάρισε σε 79-79 ο Λοβέρν και όχι ό,τι ισοφάρισε.

Θα μπορούσε το 79-79 να είχε γίνει με κόπο και με λιγότερα δευτερόλεπτα να απομένουν.

Και φτάσαμε στο τέλος που δεν χρειάζονται λόγια.

Ώπα ώπα να μην το ξεχάσω, έχω κι άλλο. Κακή πάσα επαναφοράς του Σλούκα στον Ζαν Σαρλ. Αν την είχε πάρει σωστά ο Γάλλος ενδεχομένως να πήγαινε στην παράταση το ματς, αλλά η πάσα ήταν αρκετά χαμηλή.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΣΚΡΙΝ

Το ματς και η εξέλιξή του δεν αντέχουν κουβέντα περί τακτικής, αλλά ας αναφέρουμε 2-3 πράγματα.

Ο Ολυμπιακός πήγε πολύ καλά διαβασμένος στο Κάουνας. Οι αλλαγές σε όλα τα σκριν είναι ένας τρόπος να αφαιρέσεις τη δημιουργία των αντιπάλων, στοιχείο για το οποίο φημίζεται η λιθουανική ομάδα.

Βέβαια αρκετές φορές όταν η Ζαλγκίρις διάβαζε το mismatch κοντά στο καλάθι κι έδινε τη μπάλα στον ψηλό της, υπήρχε κακή χρήση των φάουλ.

Είτε δε θα έκαναν φάουλ ενώ είχαν ομαδικά όπως συνέβη με τους Σπανούλη και ΜακΚίσικ.

Είτε θα έδιναν καλάθι και φάουλ όπως συνέβη με τον Τζένκινς.

ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΜΕ ΤΑ 3 ΦΟΡΓΟΥΟΡΝΤ

Ο Μπαρτζώκας βλέποντας τον Οκτάβιους Έλις να μην έχει εμφανιστεί στο παρκέ (για πολλοστή φορά και απορώ πως δεν ψάχνουν προσθήκη στον Ολυμπιακό) και τον Χασάν Μάρτιν να δυσκολεύεται (έχει… τρυπήσει το ταβάνι ο συγκεκριμένος και το δικαιούται), έριξε στο παρκέ τρία φόργουορντ.

Για να συμβεί αυτό βοήθησε η καταπληκτική παρουσία του Πρίντεζη κι έτσι είδαμε Βεζένκοβ στο «3», Πρίντεζη στο «4» και Ζαν Σαρλ στο «5».

Με αυτό το σχήμα ο Ολυμπιακός το 67-60 το μετέτρεψε σε 72-79 παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ και με τον Σλούκα να παίρνει ανάσες στον πάγκο.

ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ… ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ

Ο Ολυμπιακός έχει πολλά κιλά ανωμαλίας φέτος. Με 13 παιχνίδια να μένουν δεν μπορείς να τον καταδικάσεις, αλλά δεν μπορείς και να τον αποκλείσεις.

Μπορεί να πάει στη Μαδρίτη και να κάνει «διπλό». Παράδειγμα η Ρεάλ.

Μπορεί βέβαια και να χάσει στο ΣΕΦ από τη Χίμκι.

Να τα λέμε όλα, μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Νομίζω οι 18 νίκες θα δώσουν πρόκριση ή αποκλεισμό σε ισοβαθμία. Οι 19 νίκες θα δώσουν πρόκριση και η ισοβαθμία κατάταξη.

Συνεπώς θέλουν 7-8 νίκες σε 13 παιχνίδια.

Αναμονή.

ΥΓ: Απόλυτα σωστή η απόφαση του Μπαρτζώκα να μην καλέσει τάιμ άουτ στα 21 δευτερόλεπτα. Η Ζαλγκίρις είχε φάουλ να δώσει, προσπάθησε να το κάνει (ενδεχομένως και να το έκανε ο Ουόκαπ στον Σλούκα πριν το κλέψιμο το οποίο ήταν πεντακάθαρο) κι ο coach το κράτησε για να σχεδιάσει ένα special μετά το φάουλ των Λιθουανών.

ΥΓ 2: Μπράβο στη Ζαλγκίρις που δεν τα παράτησε. Όταν κάνει ο Ολυμπιακός τέτοιες ανατροπές αρχίζουμε τα «θαύμα θαυμάτων», «ο μύθος του Θρύλου», «μονό εσύ τέτοιες ανατροπές» κλπ. Και πετάμε και σπόντα για την ανοησία των αντιπάλων που έχασαν δικό του ματς.

Τούμπαλιν τώρα…

ΥΓ 3: Αυτή την εβδομάδα θα τη μνημονεύουμε σε δύο μήνες. Τώρα για τη νίκη στη Βιλερμπάν θα είναι, για την ήττα στο Κάουνας θα είναι… Δεν ξέρω. Ο χρόνος θα δείξει.

ΥΓ 4: Η άμυνα του πρώτου δεκαλέπτου είναι αχαρακτήριστη.