Παναθηναϊκός: Δεν θα γίνει Eμίρης, αλλά να μην γίνει και... κακομοίρης

• Πιάστηκε... αδιάβαστος
• Δεν έκανε τα φάουλ που έπρεπε
• Ο φοβερός Μακ, δείχνει... πρόβλημα

Ένα παλιό σλόγκαν έλεγε για «τη συνήθεια που έγινε λατρεία». Ο Παναθηναϊκός ναι μεν κάνει προσπάθεια, ναι μεν βγάζει μαχητικότητα τις περισσότερες φορές, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο!

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας (παρά τέσσερις ημέρες) από την τελευταία φορά που οι πράσινοι ανταμείφθηκαν για τον ιδρώτα και τους κοπούς τους στο παρκέ, με το τελικό αποτέλεσμα στο ταμπλό. Απλούστατα μεσολάβησαν τρία ματς και προστέθηκαν ισάριθμες νίκες στη φετινή τους κατάταξη.

Με δύο νίκες ύστερα από τα επτά πρώτα ματς, μόνο ευοίωνα δεν είναι τα πράγματα για την ομάδα του Γιώργου Βόβορα. Όχι ότι χάθηκε κάτι ακόμα. Σε καμία περίπτωση. Όμως οι ήττες έχουν αρχίσει να γίνονται συνήθεια στον Παναθηναϊκό αλλά φυσικά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν λατρεία. Για καμία ομάδα! Και αυτό είναι που καλείται να αλλάξει το τριφύλλι στα επόμενα παιχνίδια της ΕuroLeague. Τόσο όσον αφορά τους ρεαλιστικούς στόχους που θα προσπαθήσει να «κυνηγήσει», όσο και -ενδεχομένως πολύ περισσότερο- για το «πρεστίζ» του συλλόγου.

Βέβαια για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη βάζοντας όλα τα δεδομένα στο τραπέζι, το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα της διοργάνωσης δεν τον ευνόησε έτσι ώστε να να έχει μια καλύτερη αφετηρία. ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Αναντολού Εφές, Μπαρτσελόνα, ακόμα και (αυτή η) Φενέρμπαχτσε. Αν δεν υπήρχε η πανδημία και επιτρεπόταν κανονικά η είσοδος φιλάθλων στο γήπεδο, σίγουρα η κουβέντα θα γινόταν από άλλη βάση. Όμως φέτος, στην ιδιαίτερη αυτή η σεζόν, δεν παίζουν κανέναν ρόλο οι έδρες. ίδια η παγωμάρα στο «Palau Blaugrana» ή στη «La Fonteta και η ίδια η παγωμάρα και στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Και αυτό δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό αυτό το ξεκίνημα του Παναθηναϊκού.

Κρατάω κάτι. Τη δήλωση του Θανάση Γιαπλέ, άμεσου συνεργάτη του Γιώργου Βόβορα στην τηλεόραση της Nova μετά το τέλος του ματς: «Η επόμενη ημέρα θέλει δουλειά στην ψυχολογία, ειδικά όταν παίζεις ένα ακόμα δύσκολο παιχνίδι σε δύο μέρες, να μην υπάρχει η αύρα του λούζερ. Νέο παιχνίδι, νέα ψυχολογία. Είναι θέμα εγκεφαλικής προετοιμασίας. Είναι κάτι που δεν θα αφήσουμε να συμβεί, δεν θα γίνει αποδεκτό, θα παλεύουμε σε κάθε παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός» ήταν η χαρακτηριστική του ατάκα. Μεγάλο στοίχημα, το επόμενο ματς!

Πιάστηκε... αδιάβαστος

Για αυτό και ο Παναθηναϊκός έχασε μία ακόμη ευκαιρία στην έδρα της Βαλένθια. Οι Ισπανοί διαθέτουν σαφώς ανώτερη και πιο ποιοτική ομάδα αλλά οι «πράσινοι» έδειξαν ότι είχαν τα φόντα και τη δυνατότητα να φύγουν από το γήπεδο με τη νίκη. Όμως με... τέτοια άμυνα, η οποία δεν συνάδει καθόλου με τη νοοτροπία που υπάρχει φέτος στο «τριφύλλι», δεν υπήρχε περίπτωση να πήγαινε μέχρι τέλους και να διεκδικούσε τη νίκη έως και τις τελευταίες κατοχές. Και πάλι καλά θα μπορούσε να πει κάποιος γιατί δεν... ήθελε και πολύ να ανοίξει το σκορ.

Με τόσο μεγάλο αριθμό λαθών, και μάλιστα αβίαστων και χαζών λαθών (όπως λάθος πάσα στο μισό μετρό!!!) σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη, σε πολλά σημεία του ματς, άμυνα, το -12 ίσως να είναι και τιμητικό για το Παναθηναϊκό. Για να νικήσει ομάδες με περισσότερη ποιότητα και περισσότερες λύσεις, για να φτάσει σε απροσδόκητες νίκες, θα πρέπει να ξεκινάει πρώτα από την άμυνα και το σωστό διάβασμα του αντιπάλου.

Η Βαλένθια «έβγαλε» πολλές πανομοιότυπες φάσεις, κυκλοφορούσε με φοβερή ταχύτητα τη μπάλα και ήταν πολύ λίγες οι φορές που η τελική προσπάθεια δεν ήταν απόρροια καλής συνεργασίας. Έχασα το μέτρημα κάθε φορά που ο Ντούμπλιεβιτς έπαιρνε τη μπάλα στο ψηλό post και έψαχνε (και μάλιστα έβρισκε) τη σωστή ασίστ. Όπως και η υπομονή με την οποία γύριζαν τη μπάλα οι γηπεδούχοι. Ταχύτητα σκέψηε και ταχύτητα «εκτέλεσης». Είτε με πάσα στην weak side, είτε με έξτρα πάσα στην περιφέρεια, είτε με πάσα στην πλάτη της «πράσινης» άμυνας, είτε με εξαιρετική off ball κίνηση των παικτών του Πονσαρνάου. Εδώ ο Ισπανός τεχνικός πρέπει να πάρει το credit για το σωστό «διάβασμα» της άμυνας του Παναθηναϊκού.

Δεν έκανε τα φάουλ που έπρεπε

Στον Παναθηναϊκό γνωρίζουν μέχρι πού φτάνει το πάπλωμα. γνωρίζουν ότι δεν διαθέτουν τις ίδιες ομάδες με αυτές των προηγούμενων χρόνων. Γνωρίζουν ότι δεν είναι πλέον ο... Εμίρης της Ευρώπης αλλά ότι έχουν πολλές δυνατότητες ώστε να παρουσιάζονται σε κάθε ματς αξιοπρεπείς και να διεκδικούν τις νίκες μέχρι το τέλος.

Σε αντίθεση με άλλα ματς, ο Παναθηναϊκός το έκανε λιγότερο στη Βαλένθια. Δεν είχε ενέργεια στην άμυνα, δεν έπαιξε δυνατά και στα όρια του φάουλ και το γεγονός αυτό άνοιγε πιο εύκολα τον δρόμο για το «πράσινο» καλάθι.

Επιπλέον, ο Μάρκους Φόστερ συνέχισε τις κακές του εμφανίσεις. Όπως μου δείχνει, είναι σαν να βάζει περισσότερη πίεση στον εαυτό του από αυτή που -ενδεχομένως- να μπορεί (στην παρούσα φάση) να αντέξει. Προσπαθεί συνέχεια να σκοράρει. Εκβιάζει ενίοτε και προσπάθειες. Και όλα αυτά τη στιγμή που στην άμυνα ήταν «αδύναμος κρίκος» στη Βαλένθια.

Από την άλλη, ο Νέντοβιτς ήταν ακόμα επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Ήθελε και εκείνος να δείξει ότι είναι ο ηγέτης. Απλά το κακό με τον Σέρβο είναι ότι ακόμα και σε κακή του βραδιά, δεν θα σταματήσει να σουτάρει. Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό γιατί λόγω των ηγετικών του χαρακτηριστικών, μπορεί να πάρει το τελευταίο σουτ και να ευστοχήσει. Όμως ας γίνει εντελώς καλά, ας πατήσει καλύτερα στο παρκέ και μετά ας πάρει ολοκληρωτικά την κατάσταση στα χέρια του.

Σαν-Ρος: Και πάλι μακριά από τον καλό, αμυντικό του, εαυτό. Κανονικά θα έπρεπε να πιάσει τον Πρέπελιτς και να τον στύψει σαν... λεμονόκουπα. Δεν το έκανε με τον Μίτσιτς, δεν το έκανε ούτε και στη Βαλένθια. Μια-δυο καλές του άμυνες ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας σε αυτό το παιχνίδι. Αρνητικός και ο Μπέντιλ. Όχι για το «airball» στο τρίποντο, αλλά γιατί ήταν αλλού για αλλού στην άμυνα και ο Ουίλιαμς τον έκανε ό,τι ήθελε στην τελευταία περίοδο. Ούτε εκεί είδα κάποιο δυνατό φάουλ που κόβει τον τσαμπουκά στον άλλον και του μειώνει την αυτοπεποίθηση.

Ο φοβερός Μακ, δείχνει... πρόβλημα

Μήτογλου-Παπαπέτρου: Ότι ακριβώς και κόντρα στην Εφές. Ένα καλό διάστημα και μέχρι εκεί. Αν και η παρουσία του Παπαπέτρου ήταν εξόχως πληθωρική στο παιχνίδι με 11 πόντους, 9 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα και 3 λάθη. Και φτάνω στο συμπέρασμα. Ο Σέλβιν Μακ ήταν και πάλι ο πιο σταθερός και πιο αξιόπιστος παίκτης του Παναθηναϊκού (σ.σ. ένταξει, έκανε δύο αβίαστα λάθη στο α' ημίχρονο και αυτός). Ένας παίκτης που βρίσκεται μια εβδομάδα στην ομάδα και έχει διακριθεί, τόσο απέναντι στην Εφές όσο και τώρα στη Βαλένθια με 4/6 δίποντα, 6/7 τρίποντα και 7/8 βολές στο σύνολο. Αυτό κάτι δείχνει. Τι εννοώ; Αν είναι καλύτερος εκείνος που έχει κάνει 5-10 προπονήσεις, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Ναι, αποκτήθηκε για να σταθεί επάξια στη θέση του point guard και να κάνει την διαφορά, αλλά ξαναλέω. Είναι μόλις 8 ημέρες στον Παναθηναϊκό. Και δεν είναι καλός μόνο επιθετικά, αλλά είναι καλός και αμυντικά! Αν συνεχίσει έτσι θα πρέπει να θεωρηθεί σίγουρη η παραμονή του μέχρι το τέλος. Συγκροτημένος Αμερικανός, παίκτης-οικονομία, θα πάρει τα σουτ που του αναλογούν και δεν θα τραβήξει προσπάθειες από το μαλλιά. Είδαμε στη Βαλένθια ότι μπορεί και να δημιουργήσει μοιράζοντας 4 ασίστ. Ξαναλέω. Εντυπωσιακό ξεκίνημα, αλλά θα χρειαστεί και όλους όσους έκαναν προετοιμασία από τη πρώτη μέρα στον Παναθηναϊκό...

ΥΓ: Με 0/2 στην Ισπανία θα χρειαστούν αρκετές υπερβάσεις μετά εάν και εφόσον υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού η διεκδίκηση της οκτάδας. Με 1/2 θα είναι θετικό το πρόσημο της διαβολοβδομάδας. Με 2/2 θα ήταν το ιδανικό σενάριο, αλλά...

ΥΓ2: Δεν αστειεύεται η Μπασκόνια και το έδειξε κόντρα στη Φενέρ. Μπορεί να μην έχει το ρόστερ των περασμένων ετών, αλλά αν βρεθεί στη μέρα της μπορεί να νικήσει οποιαδήποτε ομάδα. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να της... απαγορεύσει να βρεθεί στη μέρα της και να φτάσει -επιτέλους- σε μια νίκη ουσίας και κυρίως, ψυχολογίας!

ΥΓ3: 2-5 το χειρότερο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στην EuroLeague.

ΥΓ4: Ο Παναθηναϊκός είχε 11 λάθη μέσο όρο και ήταν η ομάδα με τα λιγότερα της διοργάνωσης ανά παιχνίδι. Στη Βαλένθια υπέπεσε σε 18. Αυτό τα λέει όλα.