Γκρέιντζερ: «Έχω περάσει τόσες μαύρες μέρες που άρχισα να αμφιβάλλω για όλα»
Οι σκέψεις των τραυματισμών τον κυνηγούσαν. Τις μισούσε. Του έκλεβαν την ηρεμία του. Ήταν τρομακτικές. Δεν ήταν επιθυμητές όμως ο Τζέισον Γκρέιντζερ έμαθε να ζει με αυτές. Εκείνος ο αγώνας με την Εστουδιάντες στην πρεμιέρα της περσινής Liga Endesa στις 27 Σεπτεμβρίου αναποδογύρισε τον κόσμο του. Πριν συμπληρωθούν δυο λεπτά, βρέθηκε να κλαίει στον πάγκο. Τα πόδια του δεν άντεξαν και υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα ενώ προσπάθησε να μαρκάρει τον αντίπαλό του κάνοντας πίσω βήματα. «Αυτή θα είναι άραγε η μοίρα μου για πάντα; Αυτός είναι ο προορισμός μου»; Ο Ουρουγουανός γκαρντ βρέθηκε σε μια τέτοια κατάσταση που τον εκνεύριζε και τον κατέθλιβε όμως στο τέλος της σεζόν πανηγύρισε το πρωτάθλημα στην Ισπανία με την Μπασκόνια! Πλέον κατοικοεδρεύει στο Βερολίνο, έχοντας στο πλευρό του την πανέμορφη Ισπανίδα ρεπόρτερ μπάσκετ Μιλένα Μαρτίν και το ενός έτους παιδί τους, με στόχο να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στο top επίπεδο υπό τις οδηγίες του Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες έπειτα από μια διετία γεμάτη μαύρες μέρες.
«Όλος ο κόσμος γύρισε ανάποδα σε μια στιγμή»
Λένε πως υπάρχουν δυο είδη πόνου σε αυτόν τον κόσμο. Ο πόνος που σε πονάει και ο πόνος που σε αλλάζει. Στην περίπτωσή σου, τι συνέβη εκείνο το βράδυ της 27ης Σεπτεμβρίου;
«Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που θα κουβαλάω για πάντα στη ψυχή μου και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ... Είχα δουλέψει στο κόκκινο όλο το καλοκαίρι, πάλεψα και μόχθησα ανυπομονώντας για τα σπουδαία πράγματα που είχα μπροστά μου όμως ο αχίλλειός μου με πρόδωσε στην πρεμιέρα. Όλα είναι ακόμα τόσο ξεκάθαρα στο μυαλό μου... Πέτυχα ένα καλάθι, γύρισα στην άμυνα κι έπαθα ολική ρήξη αχίλλειου στα πρώτα 2 λεπτά! Αυτός ο πόνος στις αρχές της σεζόν ήταν ανυπόφορος, ό,τι έγινε εκείνο το βράδυ ήταν καταστροφή! Έχω περάσει τόσες πολλές μαύρες μέρες στο παρελθόν που άρχισα να αμφιβάλλω για όλα. Την προηγούμενη χρονιά ήμουν ξανά τραυματίας κι έμεινα 4-5 μήνες εκτός πριν επιστρέψω στα playoffs. Ανυπομονούσα, λοιπόν για μια γεμάτη, μια απίθανη και σπουδαία χρονιά ωστόσο όλος ο κόσμος γύρισε ανάποδα σε μια στιγμή! Δεν ήταν καθόλου εύκολο όμως είχα δίπλα μου τους κατάλληλους ανθρώπους που με βοήθησαν να νιώθω καλά και μου έδωσαν κίνητρο να επιστρέψω. Ακόμα και τώρα πιέζω τον εαυτό μου ώστε να βγάλω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου».
Εκείνα τα δάκρυα στον πάγκο όταν κατάλαβες τι είχε συμβεί ήταν ακόμα ένα μάθημα σε μια ζωή γεμάτη μαθήματα;
«Σίγουρα ήταν ένα καλό μάθημα. Με έμαθε να είμαι υπομονετικός, με βοήθησε να μάθω τον εαυτό μου σωματικά και, κυρίως πνευματικά. Σκέφτηκα να τα παρατήσω πολλές φορές όμως οι άνθρωποι που είχα δίπλα μου με πίεζαν κάθε μέρα ώστε να συνεχίσω να παλεύω και πλέον είμαι ξανά εδώ, ανάμεσά σας».
El gesto de dolor de Granger
Esperamos que no sea nada, @jaygranger11#LigaEndesa
En directo en @MovistarPlus pic.twitter.com/uES7fVfn9h— Liga Endesa (@ACBCOM) September 27, 2019
Πότε συμβιβάστηκες με την ιδέα ότι θα μείνεις μακριά από τα γήπεδα για μήνες;
«Μου πήρε μόνο 20-30 λεπτά... Στην αρχή, όταν πήγα στα αποδυτήρια, ζήτησα από όλους να με αφήσουν για λίγο μόνο μου. Ένιωθα πως είχα καταστραφεί όμως άρχισα να σκέφτομαι τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της κατάστασης. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω τεράστια υπομονή! Αρχικώς οι γιατροί έκαναν λόγο για 6-9 μήνες όμως ήμουν 100% σίγουρος ότι θα μου πάρει λίγο παραπάνω. Στο μεταξύ, το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να μου συμβεί εκείνη την περίοδο ήταν ότι περίμενα να γεννηθεί το παιδί μου τον Δεκέμβριο! Αυτή η σκέψη μού έδωσε τεράστια ώθηση και δύναμη! Θα είχα, λοιπόν την ευκαιρία να δω το μωρό μου να μεγαλώνει τους πρώτους μήνες γιατί συνήθως όταν παίζεις μπάσκετ κι έρχεται ένα παιδί στη μέση της χρονιάς, είναι πραγματικά δύσκολο να περάσεις μαζί τους αυτές τις πρώτες ξεχωριστές στιγμές. Εκείνα τα 20-30 λεπτά ένιωθα διαλυμένος όμως ήταν κάτι που δεν μπορούσα να κοντρολάρω, που δεν περνούσε από τα χέρια μου. Μετά ήλθε στο μυαλό μου αυτό που λένε πως ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό, που είναι μια πραγματικά μεγάλη αλήθεια».
«Γάμ…το, δεν αντέχω άλλο, δεν μπορώ να παλέψω άλλο»!
Όλους αυτούς τους μήνες έμαθες να κάνεις υπομονή; Κατάλαβες το νόημα και την αξία αυτής της λέξης;
«Φυσικά! Έμαθα να έχω υπομονή στο 100% και αυτό ήταν ένα από τα κλειδιά για την αποθεραπεία μου. Σίγουρα υπήρξαν στιγμές που είπα: "Γάμ…το, δεν αντέχω άλλο, δεν μπορώ να παλέψω άλλο" ωστόσο η αγάπη που έχω για αυτό το παιχνίδι είναι μεγαλύτερη από τον πόνο που ένιωθα».
Για ποια πράγματα ανυπομονούσες σε αυτή την αντίστροφη μέτρηση;
«Για τα μικρά και καθημερινά... Προχωρούσα βήμα - βήμα, μέρα με τη μέρα. Από τη στιγμή που οι διοργανώσεις σταμάτησαν τον χειμώνα, κατάλαβα πως είχα μια μικρή ευκαιρία να γυρίσω και να τελειώσω τη χρονιά μέσα στο γήπεδο. Όταν, λοιπόν έγινε γνωστό ότι η ισπανική λίγκα θα ολοκληρωθεί σε ένα μίνι τουρνουά το καλοκαίρι, το τσιπ άλλαξε! Πίεσα τον εαυτό μου για να τα καταφέρω! Ήξερα πως αν χρειαστεί, έπρεπε να κάνω προπονήσεις ακόμα και τρεις φορές τη μέρα όμως ήμουν έτοιμος να θυσιάσω τα πάντα για να είμαι πλάι στους συμπαίκτες μου κι ευχαριστώ τον Θεό που τα κατάφερα. Οι γιατροί μου είπαν ότι δεν ήμουν έτοιμος να παίξω όμως ήθελα σαν τρελός να το κάνω! Είχα αποφασίσει να πάρω το ρίσκο. Μίλησα με τους γιατρούς και τον Ντούσκο (σ.σ. Ιβάνοβιτς) και μου έδωσαν την ευκαιρία να είμαι μέλος της ομάδας στο τέλος της σεζόν. Τους ευγνωμονώ για αυτό! Εκείνο το πρωτάθλημα ήταν ένα από τα καλύτερα πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μου»!
«Μια από τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωή μου»
Έπειτα από την επιστροφή σου, χτύπησες ξανά κόντρα στην Μπανταλόνα! Άρχισες να κάνεις ξανά μαύρες σκέψεις;
«Ήταν μια από τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωής μου! Πραγματικά! Πρόβλημα στον αστράγαλο κι ένα αυθόρμητο "όχι σε παρακαλώ, όχι πάλι σε μένα, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα". Τελικά, δεν ήταν τίποτα σοβαρό, μόνο ο φόβος της στιγμής. Ήξερα πως έπρεπε να συνεχίσω να πιέζω τον εαυτό μου, είχαμε μπροστά μας τα ημιτελικά κι έπρεπε να είμαι εκεί. Δεν μου αρέσει να κρύβομαι, ήθελα να μπω στη μάχη για 2, για 5, για 25 λεπτά, να νιώσω ξανά μέλος της ομάδας, να είμαι δίπλα τους».
Ως άνθρωπος, υποφέρεις σιωπηλά ή δέχεσαι τη βοήθεια στις δύσκολες στιγμές;
«Αρχικώς, υπέφερα μόνος μου. Είχα τη… φούσκα μου, τον δικό μου κόσμο και προτιμούσα να μην ανοίγομαι σε κανέναν, να μην λέω λέξη για ό,τι με βασανίζει και με προβληματίζει. Όμως έπειτα από τους τελευταίους τραυματισμούς, άρχισα να μιλώ με επαγγελματίες και να συμβουλεύομαι ψυχολόγο. Ο κόσμος νομίζει πως επειδή πας σε ψυχολόγο, είσαι τρελός. Το αντίθετο! Όπως γυμνάζεις το κορμί σου, πρέπει να γυμνάζεις και το μυαλό σου. Είναι το παν, ειδικά για έναν αθλητή που έχει τις καλές και τις κακές μέρες του. Η αλήθεια είναι ότι έζησα άσχημες στιγμές, δούλεψα με ψυχολόγο τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα και μου άνοιξε το μυαλό, με βοήθησε πραγματικά να παλέψω με όλες αυτές τις μαύρες καταστάσεις».
Μετά από όλα αυτά, πανηγύρισες το πρωτάθλημα με την Μπασκόνια. Τελικά, η περσινή χρονιά ήταν η μεγαλύτερη φάρσα της ζωής σου;
«Στο τέλος της ημέρας, έκατσα και σκέφτηκα ό,τι έγινε τους προηγούμενους μήνες, από τον πρώτο αγώνα της χρονιάς και τον αχίλλειο στην πρεμιέρα ως την απονομή. Αδιανόητο, πραγματικά… Πάντα λέω ότι η σκληρή δουλειά σε ξεπληρώνει για όλες εκείνες τις στιγμές που σηκώνεσαι στις 4:30 και 5 το πρωί, για όλες εκείνες τις στιγμές προπόνησης και μοναξιάς. Το να παίζεις στους τελικούς και να κατακτάς τον τίτλο ήταν το καλύτερο συναίσθημα στην καριέρα μου. Πραγματικά, θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για ό,τι έζησα τον τελευταίο 1.5 χρόνο (γέλια)»!
Η ζωή σου είναι ένα μεγάλο ταξίδι. Μοντεβιδέο, Μαδρίτη, Μάλαγα, Πόλη, Βιτόρια και εσχάτως Βερολίνο. Που νιώθεις πιο οικεία;
«Ένα μεγάλο ταξίδι με μια βαλίτσα στο χέρι… Από τότε που ήμουν 15 χρονών, ζω μακριά από το σπίτι μου. Φυσικά, η Μαδρίτη είναι το μέρος μου! Η σύζυγός μου είναι από εκεί, οι φίλοι είναι εκεί, το παιδί μου γεννήθηκε εκεί. Είναι η πόλη που αποκαλώ πλέον σπίτι. Φυσικά, έχουν υπάρξει σημαντικά μέρη στη ζωή μου όπως η Μάλαγα ή το Μοντεβιδέο όπου μεγάλωσα. Κάθε φορά που έχω την ευκαιρία, επιστρέφω στην Ουρουγουάη για μερικές εβδομάδες. Το άσχημο είναι πως όταν έχουμε εδώ καλοκαίρι, εκεί είναι χειμώνας»!
Γιατί, λοιπόν επέλεξες την Άλμπα Βερολίνου; Πως πήρες την απόφαση να παίξεις μπάσκετ στη Γερμανία;
«Τα τελευταία δυο χρόνια οι τραυματισμοί με έχουν γονατίσει, έπαιξα ελάχιστα και ο κόσμος άρχισε να αμφιβάλει για μένα. Δεν κατηγορώ κανέναν… Πέρασα δυο τραυματισμούς, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πιο σοβαρός από τον πρώτο. Ξέρω πως όλα είναι business. Παίζεις μισή χρονιά, τραυματίζεσαι ξανά και ο κόσμος αμφιβάλει για σένα. Ένας από τους στόχους μου ήταν να συνεχίσω στην EuroLeague και η Άλμπα ήταν μια από τις ομάδες που μου έδωσαν την ευκαιρία να παραμείνω μέλος αυτής της διοργάνωσης. Νομίζω ότι βρίσκομαι στο τέλειο μέρος! Σπουδαίο κλαμπ, καλό περιβάλλον, προπονητής-θρύλος… Πιστεύω ότι ταιριάζω τέλεια σε αυτό το σύστημα κι απέκτησα ξανά αυτοπεποίθηση. Έχω να παίξω συνεχόμενο μπάσκετ δυο χρόνια και η Άλμπα Βερολίνου μου έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσω στο top επίπεδο. Δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή για την επιλογή μου, είμαι χαρούμενος εδώ κι ελπίζω να πετύχουμε όλους τους στόχους μας φέτος».
«Αν και είμαι 31 ετών, ακόμα μαθαίνω από τον Ρενέσες»
Ποιο είναι το πιο ιντριγκαδόρικο κομμάτι στη συνεργασία σου με τον Ρενέσες;
«Ο κόουτς είναι απίστευτος! Είναι ένας τύπος που ζει και αναπνέει για το μπάσκετ 24/7! Κάποιες στιγμές θες να κάνεις… αποσύνδεση και να μιλήσεις για άλλα πράγματα όμως το σκέφτεται συνέχεια και προσπαθεί να σε διδάξει. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που προσεγγίζει τους παίκτες του, είτε είναι 16 είτε 30 χρονών! Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που προσπαθεί να μεταδώσει τις γνώσεις του. Προσωπικά, αν και είμαι 31 ετών και παίζω αρκετά χρόνια στην EuroLeague, ακόμα μαθαίνω! Με έχει κάνει να αγαπήσω ξανά τα μπάσκετ και είμαι χαρούμενος που παίζω για αυτόν τον προπονητή».
Ποια είναι η πραγματική Άλμπα Βερολίνου; Αυτή που νίκησε στην έδρα της ΤΣΣΚΑ ή εκείνη με τις τέσσερις ήττες σε πέντε αγώνες στην EuroLeague;
«Ακόμα δουλεύουμε στο να χτίσουμε την ταυτότητά μας και το παιχνίδι μας. Κάναμε ένα σπουδαίο ματς με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ήμασταν ανταγωνιστικοί όμως έπρεπε να σταματήσουμε για δυο εβδομάδες αφού κάποια παιδιά βρέθηκαν θετικά στον κορονοϊό, μεταξύ αυτών κι εγώ. Είναι δύσκολο να χάνεις τον ρυθμό σου, ειδικά σε αυτό το επίπεδο και μετά να παίζεις με την Μπαρτσελόνα. Όπως είπα και πριν, έχουμε ένα σπουδαίο γκρουπ παικτών και στόχος μας είναι να γινόμαστε καλύτεροι μέρα με τη μέρα ώστε να φτάσουμε στο σημείο να τους κοντράρουμε όλους! Πλέον η κατάσταση με τον κορονοϊό είναι περίπλοκη, μπορεί να μείνεις εκτός δράσης για 10-14 μέρες εκεί που δεν το περιμένεις».
Ποια είναι η γνώμη σου για τον Ολυμπιακό φέτος;
«Νομίζω ότι θα τα πάει πραγματικά καλά… Έχει μια σπουδαία ομάδα κι έναν εξαιρετικό προπονητή ενώ πραγματοποίησε πολύ καλές κινήσεις το καλοκαίρι. Γύρισε ο Σλούκας ενώ απέκτησαν έναν ικανό σουτέρ όπως ο Χάρισον και έναν ψηλό που κάνει τη διαφορά όπως ο Μάρτιν. Ποτέ δεν ήταν εύκολο να παίζεις στην Αθήνα απέναντί τους. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός είναι μια από τις ομάδες που στο τέλος της σεζόν θα έχει θετικό απολογισμό. Ο κόουτς γνωρίζει το σύστημα, το κλαμπ και τους παίκτες, είμαι σίγουρος ότι θα κάνει εξαιρετική δουλειά φέτος».
«Ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης είναι εκεί, αυτός είναι ο Ολυμπιακός»
Πολλοί ισχυρίζονται ότι φέτος ο Ολυμπιακός βρίσκει ξανά το χαμένο DNA των προηγούμενων χρόνων. Εσύ πως το αντιλαμβάνεσαι;
«Δεν πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός έχασε ποτέ το DNA το! Ο Σπανούλης είναι ακόμα εκεί, ο Πρίντεζης είναι εκεί, αυτός είναι ο Ολυμπιακός… Μια ομάδα με ταλέντο που πολεμάει. Ο Πρίντεζης και ο Παπανικολάου είναι παίκτες που ξέρουν το κλαμπ. Σίγουρα θα έχουν κακές βραδιές όπως συμβαίνει σε όλους μας όμως ουδείς μπορεί να αμφιβάλει ότι κάνουν τα πάντα για να νικήσει η ομάδα τους. Δεν συμφωνώ, λοιπόν ότι έχασε ποτέ το DNA του. Σίγουρα πρέπει να "χτίσει" καθώς αλλάζουν οι ξένοι από χρονιά σε χρονιά και αυτό θέλει χρόνο και υπομονή».
Πόσο άλλαξε η ζωή σου έπειτα από τη γέννηση του παιδιού σου;
«Το παιδί μου έδωσε το φως και το κίνητρο για να συνεχίσω. Στο μυαλό μου είχα αυτήν, ακριβώς τη σκέψη, ότι δηλαδή πρέπει να παλέψω και να μείνω δυνατός όχι μόνο για μένα αλλά για το παιδί μου και την οικογένειά μου! Άλλαξε η ζωή μου, νιώθω άλλος άνθρωπος! Είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί, το να το βλέπω να μεγαλώνει από τους πρώτους μήνες. Μαζί με τη σύζυγό μου, τη Μιλένα είναι οι δυο άνθρωποι που άλλαξαν τη ζωή μου και νιώθω τυχερός που τους έχω στο πλευρό μου».
Ποιος είναι καλύτερος στο Tik Tok; Εσύ ή η Μιλένα;
«Σίγουρα εγώ είμαι καλύτερος! Δεν υπάρχει αμφιβολία»!
EuroLeague 2020-21 - 5 συμμετοχές
8.2 πόντοι
83.3% στις βολές
37.5% στο δίποντο
37.5% στο τρίποντο
4.8 ασίστ
1.6 ριμπάουντ
1.2 κλεψίματα
1.4 λάθη
10.2 PIR
σε 20:30
