Ο Μπαρτζώκας και οι μεταγραφές Ιανουαρίου που (δεν) έγιναν

Ο Μπαρτζώκας και οι μεταγραφές Ιανουαρίου που (δεν) έγιναν

Ο Μπαρτζώκας και οι μεταγραφές Ιανουαρίου που (δεν) έγιναν
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για όσα έκριναν τη νίκη του Ολυμπιακού, την επίδραση του Μπαρτζώκα στον πάγκο και τις μεταγραφές «χειμώνα».

Μπορεί να πέρασαν 14 μήνες από το τελευταίο ντέρμπι στο ΣΕΦ, αλλά αγωνιστικά ήταν σα να μην άλλαξαν πολλά πράγματα.

Δύο ομάδες με μπόλικο άγχος, αρκετή πίεση, καλό μπάσκετ κατά διαστήματα και φυσικά με τον νικητή να κρίνεται στις λεπτομέρειες.

Ντέρμπι ήταν συνεπώς θα πούμε πολλά.

Ο Ολυμπιακός πανηγύρισε τη νίκη σε ένα οριακό ματς. Οριακό διότι η ομάδα που έχασε για τρεις σούταρε 1/20 τρίποντα. Το ποσοστό αυτό είναι αχαρακτήριστο για επαγγελματική ομάδα.

Από την άλλη για να γίνει οριακό, έβαλαν κι οι «ερυθρόλευκοι» το χεράκι τους με τα λάθη που έκαναν και τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ τα οποία είναι δικαιολογημένα και θα το εξηγήσω παρακάτω.

Η άμυνα με αλλαγές που χρησιμοποίησε κατά κόρον ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι έφερνε τον ψηλό μακριά από το καλάθι και τον περιφερειακό κοντά στο καλάθι. Στο άστοχο σουτ λοιπόν ήταν λογικό ο ψηλός να παίρνει το ριμπάουντ.

Κατά τη δική μου άποψη πάντως όταν παίρνεις 11 επιθετικά ριμπάουντ πρέπει να βάλεις περισσότερους από 13 πόντους από αυτά. Τόσους έβαλε ο Παναθηναϊκός με δεύτερη ευκαιρία.

Ουσιαστικά πάντως το παιχνίδι το έκριναν οι μεταγραφές «χειμώνα» που έκανε ο Ολυμπιακός και αυτές που έκανε ή δεν έκανε ο Παναθηναϊκός.

Υποτίθεται πως η ομάδα που «κυνηγούσε» την πέμπτη και την τέταρτη θέση θα είχε μεγαλύτερη ανάγκη μεταγραφική ενίσχυση κι όχι αυτή που «βολόδερνε» στη βαθμολογία. Το αντίθετο έγινε πάντως.

Ο Ολυμπιακός πήρε ΜακΚίσικ που καθάρισε το ντέρμπι, πήρε Ελις που έχει αλλάξει όλη την αμυντική εικόνα της ομάδας και τον Μπάικς που δεν έχει προσφέρει κάτι μέχρι τώρα.

Ο Παναθηναϊκός πήρε τον Ράουτινς που μοιάζει αχρείαστος, δεν πήρε αθλητικό ψηλό που τόσο ανάγκη είχε και έχασε και τον Παππά.

Δεν ξέρω τον λόγο για τον οποίο ο Πιτίνο «πάρκαρε» τον Ελληνα γκαρντ. Ξέρω όμως πως στα ντέρμπι όσο κακή σεζόν κι αν έκανε, έπαιζε πάντα καλά και δημιουργούσε προβλήματα στον Ολυμπιακό.

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Αναζήτησαν το εύκολο καλάθι. Οι Πειραιώτες έψαξαν και βρήκαν πολλούς πόντους στον αιφνιδιασμό είτε σε πρώτη φάση είτε σε δεύτερη. Στο σετ παιχνίδι αντιμετώπισαν δυσκολίες κι έτσι επέλεξαν να δώσουν βαρύτητα στην αναζήτηση του πιο εύκολου καλαθιού.

Με τον ΜακΚίσικ να παίζει σαν δαιμονισμένος, τον Ρότσεστι να πασάρει γρήγορα, τον Παπανικολάου να τρέχει ιδανικά το παρκέ, ο Ολυμπιακός βρήκε λύσεις.

Η άμυνα στον Καλάθη. Ο Μπαρτζώκας είχε το τέλειο αμυντικό πλάνο στον Καλάθη και μάλιστα είχε δύο διαφορετικά πλάνα τα οποία εφάρμοσε.

Στο πρώτο ημίχρονο έπαιζε under το πρώτο pick ‘n’ roll και over το repick (δεύτερο σερί pnr). Για να το κάνει αυτό βοήθησε η δύναμη που έχει ο ΜακΚίσικ στον κορμό του ο οποίος «έσπαγε» το δεύτερο σκριν που έπαιρνε ο Καλάθης.

Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε πλάνο. Ναι μεν under στο πρώτο pnr, αλλά ακολουθούσε αλλαγή μετά κάτι το οποίο έκανε δύσκολη τη ζωή του Καλάθη κυρίως στη δημιουργία. Μπορεί να βρήκε πόντους, αλλά σκοπός ήταν να κόψει τη δημιουργία στον αρχηγό του Παναθηναϊκού.

Βρήκε κρίσιμους πόντους. Η τύχη παίζει ρόλο στον αθλητισμό. Η επίθεση δυσλειτουργούσε στο τελευταίο δεκάλεπτο, η διαφορά είχε εξανεμιστεί κι ο Παπανικολάου βρήκε τρίποντο με ταμπλό στη λήξη επίθεσης. Στη συνέχεια πάντως δεν έπαιξε ρόλο η τύχη αλλά ο χαρακτήρας και τι εννοώ…

Το καλάθι και φάουλ του Παπανικολάου, το σουτ από τη γωνία του Ρότσεστι και το κάρφωμα του ΜακΚίσικ που ακολούθησαν ήταν «μεγάλα» καλάθια, όχι τυχερά.

Εριξε την παραγωγικότητα του Παναθηναϊκού. Οι «πράσινοι» πριν το ματς είχαν την δεύτερη καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης σκοράροντας γύρω στους 90 πόντους (δε θυμάμαι ακριβώς πόσους).

Ο Ολυμπιακός τον κατέβασε στους 78. Αυτό δεν ήταν εύκολο.

Ο Παναθηναϊκός είναι μία άκρως ποιοτική ομάδα στην επίθεση, παίζει γρήγορα, ανεβάζει τον αριθμό των κατοχών κι έχει παίκτες που μπορούν να βάλουν τη μπάλα μέσα στο καλάθι.

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Εύκολα λάθη. Σαν να έβλεπα το ματς στο Τελ Αβίβ κάποιες στιγμές. Θυμάστε που έλεγα πως έπαιζαν τα «μήλα». Ε, το ίδιο έκαναν πάλι. Ειδικά στην δεύτερη περίοδο.

Λάθος ο Ολυμπιακός, κάρφωμα ο Παναθηναϊκός. Στην καλύτερη περίπτωση lay up.

Για μένα είναι ακατανόητη η ευκολία με την οποία κάνουν λάθη τα γκαρντ του Ολυμπιακού.

Από την άλλη όμως σε ποια γκαρντ αναφέρομαι…

Ο Μπόλντγουιν το παλικάρι δεν είναι για αυτό το επίπεδο. Κάνει κακό και στον εαυτό του πλέον αφού δεν έχει καν ψυχολογία.

Ο Κόνιαρης δεν κοίταζε καν το καλάθι. Μάλλον τον έχει κολλήσει ο Μπόλντγουιν σε αυτό το κομμάτι.

Ο Μπάικς είναι φανερά ανέτοιμος και θα είμαι χαρούμενος αν στα εναπομείναντα εφτά παιχνίδια προσφέρει σε δύο από αυτά.

Πάλι καλά που εμφανίστηκε ο Ρότσεστι και έσωσε την παρτίδα των γκαρντ.

Χαμένα ριμπάουντ. Μπορεί να υπάρχει η δικαιολογία των αλλαγών στην άμυνα, αλλά περίμενα μεγαλύτερη μάχη σε αυτόν τον τομέα. Είναι πολλά τα 11 επιθετικά ριμπάουντ των αντιπάλων.

Δεν έβγαιναν οι «αλλαγές» με τον Βεζένκοβ. Ο Πιτίνο όσο ήταν ο Βεζένκοβ στο παρκέ έπαιζε pnr με τον παίκτη του. Συνήθως το pnr είναι με το σέντερ, αλλά «σημάδευε» την αδυναμία του Βούλγαρου φόργουορντ.

Δεν ήταν θέμα διάθεσης, αυτό φάνηκε από ένα επιθετικό που κέρδισε, αλλά καθαρά θέμα ποδιών. Δεν μπορούσε απλά να ακολουθήσει τον Ράις (κυρίως με αυτόν το έπαιξε ο Παναθηναϊκός).

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Θα ξεκινήσω όπως τελείωσα. Το σημάδι στον Βεζένκοβ το διάβασε σωστά και προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί όσο μπορούσε. Είναι σημαντικό να διακρίνεις την αδυναμία του αντιπάλου σου και να το κάνεις πλεονέκτημα για σένα.

Ώριμη αντίδραση όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με διαφορά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να παίζεις εκτός έδρας (πόσω δε μάλλον σε ντέρμπι), να βρίσκεσαι 8 πόντους και να αντιδράς σωστά.

Στο 4’ το σκορ ήταν 12-4 με καρφώματα και σούπερ μπάσκετ από τους γηπεδούχους, η εξέδρα κόχλαζε και μέσα σε ένα δίλεπτο ήταν 12-12. Πώς; Έτρεξε κι εκμεταλλεύτηκε τις κακές επιστροφές των γηπεδούχων ενώ είχε και τον Παπαπέτρου σε πολύ καλή κατάσταση.

Στο 31’ το σκορ ήταν 65-57 και στο 34’ ήταν 65-65. Πως; Με δύο καλάθια του Παπαγιάννη και με επιμονή στο επιθετικό ριμπάουντ.

Οφείλουμε να δώσουμε credit στους «πράσινους» για την ηρεμία που έδειξαν στις δύσκολες στιγμές του παιχνιδιού.

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Τραγικό ποσοστό στα τρίποντα. Δεν ανακάλυψα την Αμερική. Εννοείται κι αν είχαν μπει τρία σουτ θα ήταν άλλο ματς ενώ το ποσοστό θα παρέμενε απαράδεκτο για επίπεδο Euroleague (3/20, 15%).

Δε θυμάμαι τραβηγμένη προσπάθεια για να είμαι ειλικρινής που σημαίνει πως απλά τα… έσπασαν.

Αμυνα. Το μόνιμο πρόβλημα της ομάδας του Πιτίνο. Ο Ολυμπιακός σκόραρε 81 πόντους χωρίς Σπανούλη και Μιλουτίνοφ, χωρίς τη βασική πηγή σκοραρίσματος δηλαδή. Οπότε το 81 δεν είναι μικρό νούμερο.

Μερικές φορές σκόραραν τόσο εύκολα που ήταν λογικό να εκνευρίζουν τον προπονητή τους. Ράουτινς, Φριντέτ, Ράις, Τόμας δεν πρόσφεραν πολλά στα αμυντικά τους καθήκοντα.

Χωρίς συγκέντρωση στο τέλος. Στο τελευταίο δίλεπτο οι παίκτες του Παναθηναϊκού πήραν κάποιες αποφάσεις οι οποίες δεν είχαν λογική. Δεν ξέρω αν ήταν προϊόν κούρασης αφού περιόρισε αρκετά το rotation ο Αμερικανός προπονητής, αλλά στο τέλος και αμυντικά ριμπάουντ έχασε και δύο εύκολα καλάθια βρήκε ο Ολυμπιακός (κάρφωμα ΜακΚίσικ, ανενόχλητο σουτ ο Ρότσεστι από τα 5 μέτρα).

ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Ο Ρικ Πιτίνο είναι τεράστιος προπονητής με βασικά του «όπλα» την διαχείριση των παικτών του και την θρυλική αύρα που κουβαλάει μαζί του και η οποία είναι τεράστια. Μιλάμε για έναν Hall of Famer και αυτό αρκεί.

Στον Παναθηναϊκό θεωρώ πάντως πως έχει μικρή επίδραση στα 40 λεπτά του αγώνα, αν και για να τα λέμε όλα έβγαλε εκπληκτικό σύστημα στο τελευταίο σουτ του Τόμας.

Δεν φαίνεται πως διαθέτει εναλλακτικό πλάνο όπως έγραψα παραπάνω.

Ο Ολυμπιακός είχε ένα σέντερ στη διάθεσή του (Έλις) και έναν ακόμη αναγκαστικά (Ρούμπιτ). Ο Παναθηναϊκός δεν χρησιμοποίησε δευτερόλεπτο τους Βουγιούκα και Ουάιλι ώστε να το εκμεταλλευτεί ποσοτικά και μόνο αν θέλετε.

Με τον Κόνιαρη στο παρκέ έκανε αλλαγή τον Φριντέτ. Η αδυναμία του Αμερικανού στην άμυνα είναι γνωστή όπως γνωστή είναι κι η ποιότητά του στην επίθεση. Με την παρουσία του Κόνιαρη αυτομάτως θα μπορούσε να τον ρίξει πάνω του και να τον «κρύψει». Αντιθέτως τον έκανε αλλαγή.

Επίσης πάλι άφησε ένα τάιμ άουτ, πήρε μόνο δύο.

Από την άλλη ήταν ο Μπαρτζώκας ο οποίος άλλαζε συνεχώς πράγματα στην τακτική του. Εμπιστεύτηκε 11 παίκτες κι όχι εννιά και έδειξε καλύτερα προετοιμασμένος.

Βασικός στόχος ήταν οι λίγες ασίστ του Καλάθη και το πέτυχε διότι οι 5 είναι λίγες για τον κορυφαίο πασέρ της διοργάνωσης.

Επίσης «διάβαζε» τα πάντα κι έχω τρία παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ.

Πρώτο. Στο τέλος του ημιχρόνου με 15’’ να μένουν βγάζει τον Πρίντεζη και βάζει τον Κόνιαρη. Χαμήλωσε το σχήμα το οποίο βόλευε τις αλλαγές που έπαιζε.

Ο Πιτίνο άφησε τον Παπαγιάννη μέσα και δεν ακολούθησε. Ακολούθησε επιθετικό φάουλ του Ελληνα σέντερ κι αλλαγή κατοχής.

Δεύτερο. Στο τάιμ άουτ που ακολούθησε βρήκε ένα play με το οποίο διατήρησε σε κίνηση τον Καλάθη κάτι που έδωσε προβάδισμα στον ΜακΚίσικ και ταυτόχρονα πήρε τον αμυντικό της αδύνατης πλευράς και δεν μπορούσε να βοηθήσει. Ο ΜακΚίσικ σκόραρε.

Τρίτο. Με τον Ράις να ταλαιπωρεί τον Βεζένκοβ στο τελευταίο λεπτό τον έκανε αλλαγή στις άμυνες. Ο Πιτίνο επέμεινε όπως στο pnr με τον Ράις ο οποίος πλέον είχε χάσει το πλεονέκτημα που είχε.

Γενικότερα θεωρώ πως η παρεμβατικότητα του Μπαρτζώκα στο ματς σε σχέση με αυτή του Πιτίνο ήταν τεράστιας διαφοράς.

ΥΓ: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έψαχναν «δυάρι» στην αγορά με τα ίδια χαρακτηριστικά. Ο Μπαρτζώκας πήρε τον ΜακΚίσικ και ο Πιτίνο τον Ράουτινς. Με τα ίδια λεφτά.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έψαχναν «πεντάρι» στην αγορά με τα ίδια χαρακτηριστικά (αθλητικότητα). Ο Μπαρτζώκας πήρε τον Έλις, ο Πιτίνο «δεν βρήκε αυτό που έψαχνε».

ΥΓ 2: Πολλοί παίκτες και των δύο ομάδων παρουσιάστηκαν πνευματικά αδύναμοι και φοβισμένοι.

ΥΓ 3: Στον ΜακΚίσικ θα γίνει ξεχωριστή αναφορά άλλη φορά. Δυο τρεις σκέψεις μόνο. Ο τύπος παίζει λες και το δάχτυλό σου είναι κολλημένο στο κουμπί του τούρμπο στο PS4 μόνο που δε χάνει ενέργεια.

Επίσης αξίζει να δείτε τον τρόπο που κάνει box out. Καταπληκτικός. Χαμηλώνει, είναι δυνατός και δεν κουνιέται ο αντίπαλός του.

ΥΓ 4: Αντε να έρθει το επόμενο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Αυτό είναι το σημαντικότερο από όλα που έχει καταφέρει ο Μπαρτζώκας, να ανυπομονείς για το επόμενο παιχνίδι ώστε να τον ξαναδείς.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.