Η χρονιά του αδιανόητου

Και κάπως έτσι, φτάσαμε να ζήσουμε ένα σενάριο που αγγίζει τα όρια του αδιανόητου. Οι δύο ομάδες μας έχουν στο φετινό παλμαρέ τους νίκες επί της ΤΣΣΚΑ στη Ρωσία, αλλά ηττήθηκαν αμφότερες από την Άλμπα εντός έδρας!

«Θα ζητήσουμε να δίνουμε όλους τους αγώνες μας στην Αθήνα», αστειεύτηκε με παγερό χιούμορ του βορρά ο Ισλανδός Χέρμανσον. Η γριά αλεπού Αϊτο Ρενέσες θυμόταν τα χουνέρια που κάποτε σκάρωνε στον Ιωαννίδη και τσιμογελούσε.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, πάλι, ζούσε έναν εφιάλτη. Αλλιώς το ονειρευόταν το δεύτερο ντεμπούτο του στον Ολυμπιακό, αλλιώς το φαντάζονταν και οι σχετικά λίγοι φίλαθλοι που κατηφόρισαν στο Φάληρο.

Με τέτοια αποτελέσματα, η «επιχείρηση αναδόμηση» θα ξεκινήσει πολύ πιο σύντομα από ό,τι υπολόγιζαν οι άνθρωποι που ξανάφεραν τον ευρωπρωταθλητή του 2013 στο παλιό του λημέρι.

Aν αυτή η «εύκολη» εβδομάδα αποτελούσε χρυσή ευκαιρία για να πλησιάσει ο Ολυμπιακός την προνομιούχο αγκύλη, η αλήθεια του γηπέδου πάει να τη μετατρέψει σε τραύμα.

Την Παρασκευή ακολουθεί νέο γερμανικό νούμερο, με παρτενέρ τη Μπάγερν. Δύο πανωτές νίκες θα έφερναν τον Ολυμπιακό ίσως και μέσα στην οχτάδα, με το ηθικό στα ύψη, μετά τις εξελίξεις των ημερών.

Τώρα, χαιρετίσματα. Το υπόγειο της βαθμολογίας γειτνιάζει επικίνδυνα με τις κόκκινες σόλες.

Ο Μπαρτζώκας αποφάσισε όπως αναμενόταν να ποντάρει στους ολίγους που γνωρίζει καλά και εμπιστεύεται τυφλά.

Ο Μπράντον Πολ έπαιξε λιγότερα από 20 λεπτά, ενώ οι υπόλοιποι Αμερικανοί (και ο Βεζένκοφ) δεν έφτασαν ούτε τα 15.

Ο Βασίλης Σπανούλης δεν αντικαταστάθηκε ούτε δευτερόλεπτο μετά την ανάπαυλα και έμεινε στο παρκέ 33 λεπτά, πράγμα που είχε να συμβεί από την αρχαιότητα.

Ο Πρίντεζης, με πρόσθετη ευθύνη «πόιντ φόργουορντ», γέμισε τη στατιστική του με πόντους (15), ριμπάουντ (9) και ασίστ (6), χωρίς καθόλου λάθη.

Ο Κόνιαρης και ο Παπανικολάου φρόντιζαν να μπαλώνουν τα κενά που δημιουργούνταν στα μετόπισθεν από τα γέρικα πόδια των συνοδοιπόρων τους.

Από όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού, μόνο οι τέσσερις Έλληνες είχαν θετικό συντελεστή +/- . Kαι όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι, αρνητικό. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο.

Τέλος, ο Μιλουτίνοβ, χωρίς κανένα σημάδι από τον πολυσυζητημένο πρόσφατο τραυματισμό, πλησίασε τα 30 λεπτά συμμετοχής, σε αυτό το ασυνήθιστα σφιχτό rotation.

Η συνηθισμένη τακτική του Κεμζούρα με τις διαρκείς αλλαγές στην άμυνα εγκαταλείφθηκε σε αξιοσημείωτο βαθμό και το σχέδιο νίκης έμοιαζε στέρεο.

Αλίμονο, όμως, στην απέναντι όχθη στεκόταν μία ομάδα γρήγορη όσο λίγες, καλοπροπονημένη, προικισμένη με πολλούς αξιόλογους σουτέρ και λαδωμένη σαν γερμανική μηχανή, με πρόσθετη ισπανική αλεγκρία.

Η Άλμπα σκόραρε ένα σκασμό από τρίποντα (13/23 με 6/9 του Σουηδού Έρικσον, με τον οποίο ο Μπαρτζώκας δούλεψε στη Βαρκελώνη), αλλά έβγαλε και αιφνιδιασμούς μετά από ελληνικό καλάθι.

Η ευστοχία της έμοιαζε εξωφρενική, μέχρι που ο θεατής συνειδητοποιούσε ότι τα περισσότερα σουτ γίνονταν υπό καλές προϋποθέσεις. To υψηλότατο ποσοστό δεν ήταν μόνο προϊόν του βορειοευρωπαϊκού sang-froid.

Οι 19 ασίστ των Γερμανών με μπροστάρη τον θαυμάσιο Χέρμανσον δεν είναι καθόλου λίγες. Ούτε αποτελεί αμελητέο κατόρθωμα η σχεδόν ισοπαλία στα ριμπάουντ (25-23), απέναντι σε αντίπαλο ειδικευμένο στο είδος.

Άλλωστε ο παίκτης που οδήγησε ως MVP την Άλμπα από το Εurocup στην Εuroleague (o Λουκ Σίκμα, γιος του Hall of Famer Τζακ) δεν είναι τριποντάκιας, αλλά μετρ του ποσταρίσματος, σαν τον πατέρα του. Και ας μη φτάνει την κλάση του Πρίντεζη.

Ο Ολυμπιακός απώλεσε τον έλεγχο του αγώνα όταν ο Μπαρτζώκας εμπιστεύτηκε ένα second unit νερόβραστο και αμυντικά ευάλωτο.

Ακόμα και ο Σπανούλης, που έχυσε πολύ ιδρώτα πίσω, έμοιαζε με Χάκετ μπροστά στους -και άσφαιρους- Ρότσεστι, Μπάλντγουιν.

Οι δύο Αμερικανοί παραγκωνίστηκαν δικαίως μετά την ανάπαυλα, αλλά είχε ήδη χαθεί πολύτιμο έδαφος.

Όταν ο πολύ καλός Κόνιαρης πέτυχε το πρώτο ελληνικό τρίποντο, στο 16:30, η στατιστική του Ολυμπιακού μαρτυρούσε μία ομάδα με στόχευση, αλλά χωρίς ισορροπία και χωρίς πλουραλισμό: 15/16 δίποντα 0/5 τρίποντα, 0/1 βολή.

Οι Γερμανοί ξέφυγαν με διαφορά 11 πόντων και πήραν το θάρρος που χρειάζονταν ώστε να προστατεύσουν τα λάφυρα ως το τέλος.

Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να τους προσπεράσει μετά κόπων και βασάνων, 71-68 στο φινάλε της τρίτης περιόδου, η Άλμπα απάντησε με σερί 2-14, ήρεμη και ξένοιαστη σαν να βρισκόταν σε κρουαζιέρα.

Η ποιότητα των βασικών παικτών του Ολυμπιακού και η άυλη δύναμη της έδρας έφεραν το ματς στον πόντο, ώσπου οι ωραίοι άλλων αγώνων έγιναν μοιραίοι πάνω στο τεντωμένο σχοινί.

Ο Μιλουτίνοβ μετρούσε 5/5 δίποντα και 5/5 από τη γραμμή και ήταν σχεδόν άψογος, πριν αστοχήσει στη βολή της παρ’ ολίγον ισοφάρισης στο 86-87.

Ο Σπανούλης είχε οργιάσει σε σκοράρισμα και δημιουργία στα 32 λεπτά της ως τότε συμμετοχής του, αλλά παρέλαβε τη μπάλα δίχως καθαρό μυαλό και δίχως δύναμη στα πόδια.

Ο Μπαρτζώκας θα θυμήθηκε το μπουμπουνητό του Λονδίνου όταν είδε τον αρχηγό του να επιχειρεί το σουτ της ανατροπής 14 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, αλλά δεν είναι κάθε μέρα του αη-Βασιλειού.

Στον Ολυμπιακό αρκούσε ένα δίποντο για να προσπεράσει ή μία βολή για να ισοφαρίσει, αλλά ο Σπανούλης δεν είχε την υπομονή να διαβάσει την άμυνα και να την τιμωρήσει με την ενδεδειγμένη επιλογή.

Τα δευτερόλεπτα που έχασε μέχρι να μετρήσει τα βήματα και να δοκιμάσει το σουτ του έγιναν βρόχος στο λαιμό, ενώ το άγαρμπο φάουλ στο οποίο ο ίδιος υπέπεσε αμέσως μετά έδωσε χαριστική βολή.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να παραχωρήσουν οι «ερυθρόλευκοι» αντιαθλητικό. Ένα απλό φάουλ θα τους πρόσφερε μία τελευταία ευκαιρία για ισοφάριση ή και για νίκη.