Περιμένει, πάντα περιμένει…

Βασίλης Σκουντής Βασίλης Σκουντής
Περιμένει, πάντα περιμένει…
Σε λίγες ώρες ο Oλυμπιακός δοκιμάζεται στο Βερολίνο και ο Βασίλης Σκουντής κατεβάζει από το ράφι κάμποσες παλιές ιστορίες με τον προπονητής της Αλμπα…

Λοιπόν, παρακολουθώντας τις δηλώσεις του Αίτο κατέληξα σε ένα αμάχητο συμπέρασμα: μπροστά στον 73χρονο προπονητή της Αλμπα, οι συχνές αναφορές του Ετορε Μεσίνα και του Ντέιβιντ Μπλατ στα ομηρικά έπη μοιάζουν με… πταίσματα!

Το εννοώ αυτό, διότι την περασμένη Τετάρτη, παραμονή του αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, ο Ρενέσες είχε δηλώσει ότι «με τόσα προβλήματα που έχουμε, το αν θα νικήσουμε ή θα χάσουμε είναι η τελευταία έννοια μου»…

Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα η Αλμπα έριξε στο κανναβάτσο τους Πράσινους, επιζώντας του θρίλερ των δυο παρατάσεων…

Χθες πάλι, ενόψει του αποψινού ματς με τον Ολυμπιακό, ο Αίτο έβαλε την ίδια κασέτα: «Δυστυχώς εξακολουθούμε να υποφέρουμε από προβλήματα τραυματισμών και δεν ξέρω ποιοι παίκτες θα μπορέσουν να αγωνισθούν»…

Δεν υποστηρίζω βεβαίως ότι είχε διαβάσει τις πρότερες δηλώσεις ο Αργύρης Πεδουλάκης και την πάτησε, ούτε πως ο Κεστούρα θα παρασυρθεί από τις καινούργιες, αλλά απλώς επισημαίνω τη σύμπτωση που μοιάζει βγαλμένη από εκείνες τις κουβέντες που βάζει ο Βιργίλιος (στην Αινειάδα) στο στόμα του Λαοκόοντος, όταν αντίκρισε μπροστά του τον Δούρειο Ιππο…

«Equo ne credite, Teucri / Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes», ο μεθερμηνευόμενον, «μην εμπιστεύεστε το άλογο, Τρώες. Οτιδήποτε κι αν είναι, φοβάμαι τους Δαναούς ακόμη κι όταν φέρνουν δώρα»…

Παρεμπιπτόντως την ίδια κουβέντα είχε πει και ο Ντέιβιντ Μπλατ, στις 24 Οκτωβρίου 2018, την παραμονή του αγώνα με τη Μακάμπι, με αφορμή τον τραυματισμό του Σκότι Γουίλμπεκιν και τη φήμη ότι δεν θα αγωνιζόταν κόντρα στον Ολυμπιακό…

Το επόμενο βράδυ ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ πράγματι απουσίασε και οι Πειραιώτες νίκησαν με 88-80…

Καλώστονε λοιπόν τον Αίτο. Καλώστονε κι ας μην άργησε, καθόσον ξαναβρίσκεται απέναντι στο ελληνικό μπάσκετ μετά από μια εβδομάδα, απλώς ενώ την περασμένη Πέμπτη υπήρξε επισκέπτης στο σπίτι του Παναθηναϊκού, απόψε θα παίξει τον ρόλο του οικοδεσπότη για τον Ολυμπιακό…

Πρώτα απ’ όλα μαγκιά του, που αντέχει ακόμα να βρίσκεται στους πάγκους και μάλιστα μακριά από το σπίτι του και να σουλατσάρει στην κορυφαία διοργάνωση: δεν υπερβάλλω διότι ο Μαδριλένος (αλλά συνδεδεμένος άρρηκτα με την Καταλονία και δη με την Μπαρτσελόνα στην οποία έχει περάσει είκοσι χρόνια της ζωής του ως παίκτης, assistant coach, πρώτος προπονητής και τζένεραλ μάνατζερ) δεν είναι λυκόπουλο…

Για να το καταστήσω σαφές, ο Αίτο γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1946, τουτέστιν σε έναν μήνα από τώρα θα έχει κλείσει τα 73 και θα περπατάει στα 74 χρόνια του!

Του Ρενέσες δεν του λείπουν οι τίτλοι, τα παράσημα, η διεθνής αναγνώριση και η ευγνωμοσύνη παικτών που τους πήρε μικρούς και… τριανταφυλλένιους και τους ανέδειξε σε κορυφαίες φιγούρες στο παγκόσμιο σκηνικό και εμπίπτουν στην κατηγορία των ων ουκ έστιν αριθμός…

Εχει επίσης στο παλμαρέ του 15 τίτλους στην Ισπανία, πέντε Κύπελλα Ευρώπης, δυο μετάλλια με τις Εθνικές ομάδες (και έναν ζόρικο τελικό το 2008 στο Πεκίνο κόντρα στη Redeem team)…

Eχει όμως ο καψερός επτά αποτυχημένες απόπειρες σε Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και πέντε χαμένους τελικούς!

Αυτό το γαϊτανάκι άρχισε από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα το 1989 στο Μόναχο, συνεχίσθηκε το 1990 στη Σαραγόσα, το 1991 στο Παρίσι, το 1994 στο Τελ Αβίβ, το 1996 πάλι στο Παρίσι, το 1997 στη Ρώμη και το 2000 στη Θεσσαλονίκη (με τους 29 πόντους του Ευθύμη Ρεντζιά στον μικρό τελικό με την Εφές Πίλσεν) για να καταλήξει στις 15 του περασμένου Απριλίου στη σειρά τελικών του Eurocup με την Αλμπα κόντρα στη Βαλένθια.

Συνολικά σε αυτά τα επτά Final 4 οι «Blaugrana» έπαιξαν 14 ματς με απολογισμό τέσσερις νίκες και δέκα ήττες και ούτως ειπείν, εάν ο Αίτο ενώσει τα επτά δικά του με τα έξι του Γιάννη Ιωαννίδη (Αρης/1988, 1989, 1990, Ολυμπιακός/ 1994, 1995 και ΑΕΚ/1998) οι δυο τους φτάνουν τα δέκα τρία!

Υπάρχει βεβαίως και το κοινό άλλοθι τους: το «σημασία έχει να είσαι εκεί» του Αίτο και το «για να χάσεις έναν τελικό, πρέπει πρώτα να πας σε έναν τελικό» του «Ξανθού»…

Οι δυο τους δεν αντάμωσαν σε κάποιον τελικό, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι στον μικρό τελικό του ’89 (Αρης-Μπαρτσελόνα 88-71) και στον ημιτελικό του ’90 (Μπαρτσελόνα-Αρης 104-83), ωστόσο ο Αίτο έμελλε, άθελα του, να αποβεί η καλή νεράιδα του ελληνικού μπάσκετ και μάλιστα δυο φορές και χωρίς να κάνει διακρίσεις απέναντι στους αιωνίους!

Ο λεγάμενος καθόταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και στις 11 Απριλίου του 1996 στο Bercy του Παρισιού και στις 24 Απριλίου του 1997 στο Palaeur της Ρώμης, όπου ο Παναθηναϊκός με το 67-66 και ο Ολυμπιακός με το 73-58 στους τελικούς δυο απανωτών Final 4 στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης και τον άφησαν να βουρλίζεται και να επιβεβαιώνει την κλασική ατάκα στις περιγραφές του Μανώλη Μαυρομμάτη…

Περιμένει, πάντα περιμένει…

Δέκα εννέα χρόνια πριν από τη σημερινή συνέντευξη του στο gazzetta.gr, στις 16 Απριλίου του 2000, είχα ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα μαζί του στην Πυλαία, όπου είχε οδηγήσει τη χαροκαμένη Μπαρτσελόνα σε άλλο ένα Final 4, αλλά κι αυτό έμελλε να εξελιχθεί σε φιάσκο…

«Κοίτα, φίλε μου, δεν έχει έρθει ακόμη αυτό το τρόπαιο, αλλά κάποτε μπορεί να έρθει. Κι αν δεν έρθει όμως ποτέ, πάλι ευχαριστημένος θα είμαι και δεν θα νιώθω τύψεις συνειδήσεως» μου είχε πει. «Είναι σαν ένα γραμμάτιο που περιμένεις να το ξοφλήσεις, μαζί με τους τόκους οι οποίοι μαζεύονται και δεν ξέρω πού έχουν φτάσει πια».

Τότε τον είχα χαρακτηρίσει έναν… Σίσυφο του μπάσκετ, που ανεβάζει τον βράχο στην κορφή του βουνού και ξαφνικά τον βλέπει να του φεύγει και να κατρακυλάει πάλι προς τα κάτω. «μπορείς να το πεις κι έτσι» είχε σχολιάσει συγκαταβατικά…

Τις προάλλες κόντρα στον Παναθηναϊκό ο Αίτο κατέβασε από το ράφι τη (θεωρούμενη ως δήθεν) παλιομοδίτικη σύνθετη άμυνα box and one με την οποία εξανάγκασε τον Νικ Καλάθη σε οκτώ λάθη.

Υπάρχει ένα τσούρμο παικτών που του οφείλουν την πρόοδο και την εκτόξευση τους, χώρια η διαχρονικότητα του.

Διάβολε, ο Ρενέσες δεν μπορεί να είναι «ανίδεος» όπως τον στηλίτευσε τον Ιανουάριο του 2001 ο Ρόνι Σεϊκέλι λέγοντας (μετά την αποχώρηση του από την Μπαρτσελόνα) ότι «δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω πόσο κακός προπονητής είναι»!

Τα ίδια έλεγε και ακόμη χειρότερα εννοούσαν στις 26 Απριλίου του ’97 στο αεροδρόμιο Ciampino της Ρώμης, λίγες ώρες μετά τον τελικό με τον Ολυμπιακό, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και ο Αρτούρας Καρνισόβας. Την ώρα που ο Ρενέσες έβγαζε αναμνηστικές φωτογραφίες (δεν υπήρχε ακόμη η μόδα των selfie) με τους φιλάθλους του Ολυμπιακού που τον αποκαλούσαν κιόλας «ευεργέτη» (!), o Σέρβος γκαρντ και ο Λιθουανός φόργουορντ του έσουρναν τα εξ αμάξης!

Αυτό είναι που λένε, εδώ ο κόσμος καίγεται και ο Αίτο φωτογραφίζεται!

«Ποια κατάρα μου τσαμπουνάς τώρα;» αντέδρασε ο Τζόρτζεβιτς όταν τον ρώτησα επ’ αυτού. «Όλοι ξέρουν ποιος είναι η κατάρα της ομάδας. Γιατί δεν τον ξεφορτώνονται ώστε να ησυχάσουμε όλοι μας;». Λίγο πιο πέρα ο (μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού) Καρνισόβας σχολίαζε ότι «ο Ολυμπιακός είχε έναν προπονητή με σχέδιο και σωστές αντιδράσεις κι εμείς τον κανέναν»…

Ο… Ούτις που έλεγε και ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα Πολύφημο!

Έναν χρόνο νωρίτερα στο Παρίσι, ο δραματικός τελικός ανάμεσα στον Παναθηναϊκο και στην Μπαρτσελόνα είχε φέρει αντιμέτωπους δυο ασυνθηκολόγητους και θανάσιμους εχθρούς. Ο Αίτο Ρενέσες και ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς δεν μισούνταν απλώς, αλλά εάν μπορούσαν θα σκότωνε ο ένας τον άλλον!

Η κόντρα τους είχε ως αφετηρία και σημείο αναφοράς τη συνύπαρξη τους στην Μπαρτσελόνα, τη σεζόν 1990-91 όταν ο επί 22 συναπτά έτη πρόεδρος της Μπαρτσελόνα Γιόσεπ Λουίς Νούνιεθ προσέλαβε ως προπονητή τον Μπόζα και μετέθεσε τον Αίτο στο πόσο του τζένεραλ μάνατζερ.

Τότε ήταν που βγήκαν τα μαχαίρια και το μεταξύ τους βρισίδι είχε γίνει το αγαπημένο καθημερινό θέμα των δημοσιογράφων…

Ιδού λοιπόν ένα απάνθισμα από τις δηλώσεις… αβροφροσύνης του ενός προς τον άλλον, με επίκεντρο τον τελικό του ’96:

Τάδε έφη Μάλκοβιτς:

  • Ο Ρενέσες είναι μια αρρωστημένη κατάσταση ζηλιάρη. Στη ζωή μου δεν είχα κανέναν άλλον εχθρό, παρά μόνο αυτόν. Δεν παραδέχεται την επιτυχία κανενός, τους φθονεί όλους, κυρίως τους ξένους
  • Επί έναν χρόνο με κατηγορούσε ότι έβαζα τον εαυτό μου πρώτο στις νίκες και τελευταίο στις ήττες. Είναι χοντροκέφαλος και εάν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τον Σολοθάμπαλ που υπέμεινε τα πάνδεινα. Εν πάση περιπτώσει, δεν ανήκουμε στην ίδια κατηγορία, ούτε ως προπονητές, ούτε ως άνθρωποι.
  • Προκαλώ όποιον θέλει να καθίσουμε να δούμε τον τελικό στο Παρίσι και κυρίως τα τελευταία δυο λεπτά για να αντιληφθούμε ποιος αδικήθηκε. Εφόσον λοιπόν ο Σαλβαδόρ Αλεμάνι (ΣΣ: τότε επικεφαλής του τμήματος μπάσκετ) υποστηρίζει ότι η Μπαρτσελόνα είναι η ηθική νικήτρια του τελικού, τότε ας δώσει κιόλας στους παίκτες το πριμ για τον τίτλο»!
  • Η Μπαρτσελόνα επί των ημερών μου έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της ιστορίας της.
  • Είχα κλείσει τον Κούκοτς με 800.000 δολάρια και ο Ρενέσες ακύρωσε τη μεταγραφή, διότι ήταν, λέει, ακριβή!
  • Οι σχέσεις μου με τον εν λόγω κύριο είναι άσχημες και δεν έχω καμιά διάθεση να τις φτιάξω

Τάδε έφη Ρενέσες:

  • Ο Μάλκοβιτς είναι ένας απαίσιος εγωπαθής χαρακτήρας. Όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά, πάντοτε φταίνε οι άλλοι και βλέπει διαρκώς φαντάσματα γύρω του.
  • Εάν αυτός δεν θέλει μια φορά σχέσεις μαζί μου, εγώ δεν θέλω δέκα. Ο τύπος είναι αδιόρθωτος…
  • Ο Μάλκοβιτς είναι σεσημασμένος σαμποτέρ. Αυτά που υποστηρίζει για τον τελικό στο Παρίσι ακούγονται παράλογα και γελοία. Δεν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος με αυτές τις γελοιότητες.
  • Εγώ προσέχω πάντοτε τη δική μου ομάδα, αλλά για να πω την αλήθεια, δεν είδα κανέναν από τους νέους παίκτες του Παναθηναϊκού να προοδεύσει τον τελευταίο χρόνο…
  • Σας παρακαλώ μη με ρωτάτε άλλο για τον Μάλκοβιτς, διότι θα αναγκαστώ να πω την αλήθεια!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σκουντής
Βασίλης Σκουντής

H φήμη ότι βγήκε από την κοιλιά της μάνας του κρατώντας ένα στυλό κι ένα χαρτί ελέγχεται ως εντελώς αναληθής. Αντιθέτως είναι περίπου… αληθής η φήμη ότι στην πρώτη έκθεση του στο δημοτικό έβαλε τίτλο, υπότιτλο, φωτογραφία, λεζάντα και έδωσε χαρακτηρισμό γραμματοσειράς!
Τα νομικά βιβλία του Σάκουλα ενέμειναν απλώς στο ράφι, αλλά στις… σακούλες. Ο προορισμός υπήρξε μοιραίος και αναπόδραστος. Μετά από 32 χρόνια και με τα μαλλιά του να έχουν από ετών προτιμήσει την ταπείνωση από το θάνατο, ο Βασίλης Σκουντής ταλαιπωρεί τους γύρω του και τον εαυτό του, επιμένοντας να γράφει, άλλωστε είναι το μόνο που έμαθε να κάνει (πιστεύει καλά, αλλά κι αυτό παίζεται!) στη ζωή του. Αν και ενίοτε παρασπονδεί, εν τούτοις στις φλέβες του τρέχει πάντοτε πορτοκαλί αίμα, θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του Homo Βasketikus και (περπατώντας στην πέμπτη δεκαετία της ενασχόλησης του με τη δημοσιογραφία) γουστάρει που ακόμη δεν βαρέθηκε να κάνει το χόμπι του!

ΥΓ: Αν μετά από τόσα χρόνια δεν τον βαρεθήκατε, εκτός από το gazzetta.gr μπορείτε να τον υποφέρετε ακόμη καθημερινά στο Goal News και στον Sentra FM 103.3