Η βάρκα αρμενίζει στραβά

Τι έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα για τον Ολυμπιακό; Όταν ένα δύσβατο ταξίδι εκτός Ελλάδας ολοκληρώνεται με βαριά ήττα και λέμε δεν βαριέσαι, πάλι καλά που δεν πνίγηκε κανείς, τότε ο γιαλός είναι στραβός.

Ο Παναθηναϊκός έκανε μία αρκετά ικανοποιητική εμφάνιση στη Ρωσία και μολαταύτα ηττήθηκε με διαφορά 17 πόντων, αφού η Χίμκι χρειάστηκε 30-35 λεπτά για να ξεκλειδώσει τις αδυναμίες του.

Αν είχε παίξει άσχημα και έκανε 15 λάθη αντί για τα 5 της τελικής του στατιστικής, θα έχανε με 25άρα. Πάλι καλά, λοιπόν. Δεν πνίγηκε και κανείς.

Ναι, αλλά έτσι που αρμενίζουμε δεν θα βρούμε στο τέλος ούτε το μαύρο κουτί για να ανιχνεύσουμε τα αίτια του ναυαγίου…

Η εύκολη ανάγνωση είναι ότι «οι Ρώσοι τα έβαζαν όλα», οπότε βλαστημάμε την κακοτυχία μας και προχωράμε παρακάτω, ίσως με μερικές πινελιές από διαιτητολογία για να θυμηθούμε και τα παλιά.

Εμ, δεν πάει έτσι. Η Χίμκι πέτυχε 15 τρίποντα με ποσοστό 52% διότι τα περισσότερα σουτ έγιναν δίχως την παραμικρή πίεση, από τα δάχτυλα ικανών σουτέρ. Δεν είδα κανέναν Ρώσο να σβήνει κεράκια απόψε.

Η μπάλα κυκλοφορούσε γρήγορα από χέρι σε χέρι, οι τέσσερις παίκτες του Παναθηναϊκού που σκαμπάζουν από άμυνα έτρεχαν από δω κι από κει για να μαρκάρουν τους πέντε, τα κενά πολλαπλασιάζονταν μαζί με την κόπωση (ειδικά του αβοήθητου Καλάθη).

Ο Αργύρης Πεδουλάκης κατέστρωσε ένα αρκετά έξυπνο αμυντικό πλάνο για να περιορίσει τον Σβεντ -με ευκίνητους ψηλούς όπως ο Ουάιλι και ο Μήτογλου να βγαίνουν ψηλά για να δώσουν βοήθειες- αλλά το σχέδιο έγινε μπούμερανγκ από τη στιγμή που έμεναν ανοχύρωτα τα μετόπισθεν.

Η στατιστική που πόνεσε περισσότερο τον Παναθηναϊκό δεν ήταν τα 15/29 τρίποντα των Ρώσων, όσο τα 45-23 ριμπάουντ, με 14-8 επιθετικά.

Ο αποκαμωμένος Καλάθης μάζεψε μόνο 1, ο Φρεντέτ 2, ο Ράις 0, ο βασικός σέντερ Βουγιούκας 1, ο Ουάιλι 2, ο Παπαπέτρου 1, ο Τόμας 2.

Στον τομέα όπου όλοι όφειλαν να υπερβάλουν εαυτόν ώστε να ξεπεραστεί το εγγενές χάντικαπ, ο Παναθηναϊκός έμεινε μετεξεταστέος.

Έμειναν έτσι ανεκμετάλλευτα τα μόλις 5 λάθη στα οποία υπέπεσε. Πέντε λάθη σε παιχνίδι 80 κατοχών είναι στατιστική νίκης.

Την άποψή μου για τον σχεδιασμό του φετινού Παναθηναϊκού τη γνωρίζετε από προηγούμενα σημειώματα. Δεν συνέβη κάτι απόψε, που να με υποχρεώσει να αλλάξω γνώμη.

Η περιφερειακή γραμμή αποτελείται από τρεις χειριστές, που μοιάζει σχεδόν αδύνατο να μοιραστούν 80 λεπτά συμμετοχής, αφού οι δύο είναι κακοί αμυντικοί και αποκλείεται να βρεθούν στην ίδια πεντάδα.

Επιπρόσθετα, ο έτερος των ακριβοπληρωμένων Αμερικανών περιφέρεται στο παρκέ χωρίς ρόλο ή οίστρο, δίχως να προσφέρει το παραμικρό.

Μετά τις πρώτες 5 αγωνιστικές, με σχετικά ευνοϊκό πρόγραμμα, το συνολικό +/- του Ουέσλεϊ Τζόνσον έπεσε στο αβυσσαλέο -33, πάει να πει ότι στα 108 λεπτά της παρουσίας του ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 33 πόντους παραπάνω από αυτούς που πέτυχε.

Το αντίστοιχο του Φρεντέτ έφτασε στο -4, αλλά τουλάχιστον αυτός βάζει κανένα τρίποντο και κόβει εισιτήρια από όσους νομίζουν ότι το μπάσκετ παίζεται στο μισό γήπεδο. Του Ράις ο συντελεστής είναι -7.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό και για την Εθνική, ο Καλάθης (+8 στα ίδια παιχνίδια) είναι αδύνατο να κλωνοποιηθεί ώστε να μαρκάρει δύο αντιπάλους ταυτόχρονα και να αντέχει 35 λεπτά υψηλού ρυθμού στο παρκέ.

Και υποτίθεται, ότι η φετινή σεζόν θα ήταν χρονιά αποφόρτισης, χάρη στους έμπειρους γκαρντ που αποκτήθηκαν για να τον πλαισιώσουν, αφήνοντας μισόγυμνη την εξαρχής απρόσωπη μπροστινή γραμμή.

Ποιο από τα θηρία της Εuroleague θα κατατροπώσει ο Παναθηναϊκός, με δύο γκαρντ που δεν μαρκάρουν κανέναν και με μονίμως διψήφιο ντεζαβαντάζ στα ριμπάουντ;

Και πότε θα μάθει να αρπάζει τις ευκαιρίες από τα μαλλιά; Το ρεκόρ του έπεσε πια στο 2-3, ενώ άλλοι μνηστήρες των πλέι-οφ θα κάνουν 4-1 ή και 5-0 στο ίδιο σετ αγώνων.

Aκόμα και το -17 της τελικής διαφοράς είναι μία πράσινη μουντζούρα, εάν υποτεθεί ότι στόχος παραμένει το κυνήγι της οχτάδας.

Μόλις στο 28^ο λεπτό το σκορ ήταν ισόπαλο (70-70), ενώ πέντε λεπτά πριν το φινάλε το ξέσπασμα του Φρεντέτ είχε κατεβάσει τη διαφορά στους πέντε (87-82).

Ο Παναθηναϊκός έβγαλε δύο σερί άμυνες με παγίδες στη σέντρα, αλλά στις επόμενες κατοχές οι Ρώσοι είδαν το δόκανο και απάντησαν με δύο εύκολα καλάθια (Έβανς, Γερέμπκο), αποτελειώνοντας τη δουλειά.

Αλήθεια, τι να σκέφτονται στον Ολυμπιακό βλέποντας τον Γιάνις Τίμα να παίζει αυτό το πληθωρικό μπάσκετ; Αφήστε, ξέρω. Ο Αναστόπουλος, ο Κορομηλάς και ο Παναγιώτου.