Ολυμπιακός: «Είναι ωραία να πέφτεις... αν αντέχεις να πέφτεις ίσως μάθεις να πετάς τελικά»

Εχω αποδεχτεί εδώ και καιρό την εξέλιξη της φετινής χρονιάς. Δε με ενοχλεί καθόλου που ο Ολυμπιακός δε θα πρωταγωνιστήσει στη φετινή Euroleague. Σημείο των καιρών είναι και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτεί κάποιος τόσο λιγότερο θα τον ενοχλούν ήττες από την Ζενίτ στο ΣΕΦ.

Σκεφτόμουν το τραγουδάκι του Μανώλη Φάμελλου. ««Είναι ωραία να πέφτεις... αν αντέχεις να πέφτεις ίσως μάθεις να πετάς τελικά».

Στον Ολυμπιακό θα πέσουν, το θεωρώ δεδομένο, θα αντέξουν; Αν αντέξουν το ίδιο δεδομένο είναι πως θα μάθουν να πετούν ξανά.

Ένα λάθος το οποίο καλό είναι να αποφύγουμε τη φετινή σεζόν είναι να μην αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα. Το έχω γράψει 3-4 φορές φέτος. Είναι άσχημο πράγμα να νομίζεις πως είσαι κάτι άλλο από αυτό που στην πραγματικότητα είσαι.

Αυτός ο Ολυμπιακός όπως είναι δε θα φτάσει τις 14 νίκες και θα τερματίσει πιο χαμηλά από την 10^η θέση.

Η αλήθεια είναι πως στα φετινά κείμενα έχω αναφερθεί πολλάκις στις αδυναμίες της ομάδας. Τρανταχτές και πολλές.

Δεν έχουν διορθωθεί. Δεν ξέρω τι περιμένουν και δεν τα διορθώνουν.

Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα αυτό το blog. Θα αναφέρω πρώτα τις σκέψεις μου και εν συνεχεία θα μπω σε αγωνιστικά κομμάτια ανάλυσης.

Όταν το καλύτερό σου point guard είναι ο Αντώνης Κόνιαρης, υπάρχει πρόβλημα. Το λατρεύω το κρητικόπουλο, αλλά ούτε ο ίδιος δεν πίστευε πως θα ξεκινούσε πεντάδα στην Euroleague, θα έπαιζε 19’, θα ήταν εκ των κορυφαίων και ο παίκτης που θα άλλαζε την εικόνα της ομάδας του. Αυτά όμως δείχνουν και το μέγεθος του προβλήματος.

Δεν το λέω φυσικά υποτιμητικά για τον Κόνιαρη.

Όταν ο Πάντερ παίρνει 21 προσπάθειες, υπάρχει πρόβλημα. Δε γίνεται στην Euroleague ένας παίκτης να κάνει 21 σουτ. Ούτε ο Γκάλης στον Άρη δεν έπαιρνε 21 σουτ.

Δεν κατηγορώ τον Αμερικανό, αλλά έπρεπε να δοκιμάσει έναν διαφορετικό τρόπο να βοηθήσει την ομάδα του.

Όταν οι περισσότεροι ξένοι σου είναι επιπέδου Eurocup και αν… είναι πρόβλημα. Στην 12άδα του Ολυμπιακού υπήρχαν 8 ξένοι. Πλην Μιλουτίνοφ και Πάντερ οι υπόλοιποι έξι είχαν την εξής συνολική συμβολή στο ματς: 10 πόντους με 4/14 σουτ, 10 ριμπάουντ και 6 λάθη. Αδιανόητα τραγικό.

Δε γίνεται ο Βεζένκοβ να είναι εκτός 12άδας και να είναι άλλοι.

Δε γίνεται να ξεκινάς το παιχνίδι με 12-0 και να τελειώνει το δεκάλεπτο και να είσαι πίσω στο σκορ.

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ

Προπονητής δεν είμαι και σίγουρα πέραν αυτών που θα αναφέρω παρακάτω, υπήρχαν και πολλοί ακόμη λόγοι για το αποτέλεσμα αυτό.

Πρώτο. Η Ζενίτ διαθέτει αθλητικά γκαρντ (Αλμπισί, Χόλινς, Ρένφρο) τα οποία έπαιξαν πολύ καλή άμυνα στον Σπανούλη και τα συνεχή pick ‘n’ roll των γηπεδούχων. Μάρκαραν μακριά από τη γραμμή τριών πόντων, πίεζαν τη μπάλα και με απλά λόγια δεν ήταν… Βίβες και Κολόμ.

Δεύτερο. Η Ζενίτ «χτύπησε» πάρα πολύ τον Ολυμπιακό με το pick ‘n’ roll. Αλήθεια δεν κατάλαβα τον τρόπο αντιμετώπισης, αλλά ξαναλέω πως δεν είμαι προπονητής. Δεν κατάλαβα αν έπαιζαν αλλαγές ή αν έπαιζαν «2on2».

Κατάλαβα καλά όμως πως δεν λειτούργησε οποιαδήποτε αντιμετώπιση και αν είχαν επιλέξει.

Τρίτο. Η Ζενίτ είχε εκπληκτική κίνηση μακριά από τη μπάλα. Όταν ο Μπράντον Πολ κοίταζε ψηλά, ο Πονίτκα έκοβε στην πλάτη του και έβαζε lay up. Ενίοτε κέρδιζε και φάουλ…

Όταν η μπάλα ακούμπαγε στο low post (Άιβερσον, Αγιόν) οι υπόλοιποι παίκτες έκαναν κάποια συγχρονισμένη κίνηση για 4-5 δευτερόλεπτα.

Στον Ολυμπιακό αντιθέτως αρκετές φορές οι τέσσερις παίκτες χωρίς τη μπάλα κοίταζαν απλά αυτόν που την είχε στα χέρια του. Καμία κίνηση. Κανένα κόψιμο. Κανένα σκριν off ball.

Τέταρτο. Πολλοί περισσότεροι παίκτες βοήθησαν τη Ζενίτ σε σχέση με αυτούς του Ολυμπιακού.

Πέμπτο. Η Ζενίτ εκμεταλλεύτηκε την ανυπαρξία δεύτερου ψηλού στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Όταν καθόταν στον πάγκο ο Μιλουτίνοφ για ανάσες, γινόταν πραγματικό πάρτι στα επιθετικά ριμπάουντ.

Έκτο. Η πρώτη είσοδος στο παιχνίδι των Ρούμπιτ, Μπόλντγουιν και Πάντερ αποδείχτηκε καταστροφική! Όπως και στη Λυών αν θυμάστε (εκεί ήταν Ρούμπιτ, Χαπ). Χάθηκε και η διαφορά και το προβάδισμα. Με μηδενική συγκέντρωση μπήκαν στο παρκέ.

Ήθελα να ήξερα, όταν είναι στον πάγκο παρακολουθούν τι γίνεται στο παρκέ, διαβάζουν όσα συμβαίνουν ή απλά κοιτάνε;

Μπορεί να είναι νωρίς στο ματς, αλλά όταν επιτρέπεις στον αντίπαλο από το 12-0 που έχει χάσει τα «αυγά και τα πασχάλια» να ελπίζει και να περνάει και μπροστά στο σκορ με 19-20, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΑΜΕΣΑ

Κάθε φορά το γράφω και τίποτα δε γίνεται, αλλά θέλω να τα έχω καλά με τον εαυτό μου και με σας. Οι ιδιοκτήτες της ομάδας πρέπει άμεσα να αποφασίσουν τις όποιες αλλαγές στο ρόστερ και φυσικά στο θέμα του προπονητή.

Από τη στιγμή που κανείς σοβαρός τεχνικός δε θα έρθει (Μπαρτζώκας, Πασκουάλ) δεν μπορώ να καταλάβω αν πρέπει αν μείνει ή όχι ο Κεμζούρα.

Επίσης σημαντικό για μένα. Από τη στιγμή που η ομάδα έχει ένα παιχνίδι την εβδομάδα δεν βρίσκω το λόγο, ειδικά σε αμφίρροπους αγώνες όπως με τη Ζενίτ να μην παίζουν 35’ ο Μιλουτίνοφ, 30’ ο Πρίντεζης, 30’ ο Σπανούλης και 30’ ο Παπανικολάου.

Εκεί φτάσαμε με αυτό το ρόστερ που φτιάχτηκε το καλοκαίρι. Είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι, οι παλιοσειρές της ομάδας είναι οι καλύτεροί παίκτες της μέχρι τώρα.

Ας «πεθαίνουν» στο παρκέ λοιπόν αφού δε μπορούν οι άλλοι.

ΥΓ: Αλήθεια δε θυμάμαι παίκτη στην Euroleague να έχει πάρει 21 προσπάθειες σε 30’. Το παράκανε ο Πάντερ. Παίκτη λέω, όχι παικταρά.

ΥΓ 2: Ο Ρούμπιτ έκανε άκυρο πήδημα. Παίκτης της Euroleague έκανε άκυρο πήδημα. Άκυρο πήδημα…

ΥΓ 3: Οι Ολυμπιακοί κοροϊδεύουν τους Παναθηναϊκούς. Οι Παναθηναϊκοί κοροϊδεύουν τους Ολυμπιακούς. Στην Ευρώπη κοροϊδεύουν και τους δύο.

ΥΓ 4: 4024 down, 129 to go.