Η οθόνη γέμισε παράσιτα

Τέσσερις μήνες τώρα, οι φίλοι του Παναθηναϊκού ζούσαν με τον μύχιο φόβο, ότι το ονειρεμένο ντεμαράζ της εποχής Πιτίνο θα αποδειχθεί φούσκα, ικανή να ξεκουφάνει όποιον θα βρίσκεται μπροστά της τη στιγμή της έκρηξης.

Στο κρισιμότερο βράδυ της περιόδου, μόλις 48 ώρες μετά την οδυνηρή ήττα του πρώτου προημιτελικού της Μαδρίτης, ο εφιάλτης έγινε πραγματικότητα.

Στο σπίτι της ίδιας ομάδας που χρειάστηκε συγκυρία συμπτωματικών συμπτώσεων για να τον ξαπλώσει στο καναβάτσο το βράδυ της Τετάρτης, ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε αύτανδρος και εμφάνισε ανάστημα μικρής ομάδας, μικρότερης από όσο απαιτούσε η περίσταση και πάντως λιλιπούτειας μπροστά στις επτά που τον συνόδευσαν στο παλκοσένικο των πλέι-οφ.

«Δύσκολα θα ξαναβρεθεί τέτοια ευκαιρία για την ανατροπή», έγραφα προχθές, χωρίς να διεκδικώ βεβαίως δάφνες οξυδέρκειας.

Όταν η διαφορά ποιότητας και βάθους ανάμεσα σε δύο ομάδες είναι τόσο αισθητή, η πυρίμαχη στολή του καμικάζι αντέχει στη φωτιά λιγότερο από δύο ώρες. Μόνο αιθεροβάμων θα πόνταρε περιουσίες απόψε στην πιθανότητα του 1-1.

Το ματς έδειχνε χαμένη υπόθεση από το πρώτο δευτερόλεπτο κιόλας. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο γήπεδο με μάτια χαμηλωμένα και πόδια μολυβένια. Συμβιβασμένος, θαρρείς, με τη μαύρη του τη μοίρα.

Η γλώσσα του σώματος και του βλέμματος έλεγε όλη την αλήθεια της βραδιάς, ακόμα και στον περαστικό που θα έβλεπε μόλις ένα δίλεπτο του αγώνα με εικόνα θαμπή από παράσιτα.

Η Ρεάλ πετούσε προς το 2-0, ενώ ο Παναθηναϊκός σερνόταν προς το αεροπλάνο της επιστροφής. «Κάναμε ό,τι μπορούσαμε και τώρα αποχωρούμε», έμοιαζαν να ομολογούν με τη συμπεριφορά τους οι παίκτες του.

Για να είμαστε τίμιοι, κόβει τα ποδάρια η εικόνα μίας ομάδας που έχει για κορυφαίο τον δυνάμει 13^ο παίκτη της (Πρέπελιτς).

Ακόμα περισσότερο αποκαρδιώνει ο απολογισμός του ζευγαρώματος με το οποίο αναγγέλθηκε η μονομαχία μόλις αναδείχθηκαν τα ντουετάκια των προημιτελικών. Μολονότι φορούσε πολιτικά, ο Σέρχι Γιουλ πρόσφερε περισσότερα στην ομάδα του από ό,τι ο μάχιμος Νικ Καλάθης στη δική του.

Μηδέν στα έντεκα σουτ, μωρέ Νικ; Καλύτερα μηδέν στα μηδέν! Άτιμο πράγμα, η ρημάδα η πανσέληνος...

Η υπόλοιπη στατιστική του υποψήφιου MVP μπορεί να γέμισε με ασίστ, κλεψίματα και ριμπάουντ, αλλά το σκοράρισμά του είναι εκ των, ων ουκ άνευ, αν το «τριφύλλι» θέλει να γνωρίσει πρωτομαγιά.

Mε 6-7 λεπτά καλής άμυνας (αυτής που πυροδότησαν οι Αντετοκούνμπο-Γκιστ γύρω στο 15') και με τέτοια αναιμική επίθεση δεν κέρδισε ποτέ κανείς στη Μαδρίτη.

Ο Παναθηναϊκός έχασε και τα δύο παιχνίδια μολονότι κράτησε με σχετική άνεση τη Ρεάλ κάτω από τους 80 πόντους. O ίδιος τσαλαβουτούσε στα ρηχά, ανήμπορος να αξιοποιήσει τις όποιες αμυντικές νίκες του.

«Offensively challenged», αποκάλεσε την ομάδα του στην ανάπαυλα ο ίδιος ο Πιτίνο. Επιθετικά αδύναμη, ανεπαρκή. Ακόμα και αν μιλούσε ευθέως για λιθοβολία, ουδείς θα μπορούσε να τον ψέξει.

Η τελική στατιστική δίνει στον Παναθηναϊκό 63 πόντους από 86 κατοχές, με 22/61 σουτ, 12/15 βολές και 17 λάθη. Ογδονταέξι μπάλες για εξηντατρείς πόντους.

Μέτρησα τέσσερις πάσες που έγιναν πεσκέσια για ισπανικό αιφνιδιασμό (με υποτυπώδεις ελληνικές επιστροφές), γκάφες από εκείνες που δεν συγχωρούνται. Και παράλληλα αποδεικνύουν, ότι ο αντίπαλος διάβασε σωστά το παιχνίδι και περίμενε την απροσεξία με τα νύχια ακονισμένα.

Όταν είδα τον Ίαν Βουγιούκα να επιχειρεί τρίποντο, άλλαξα κανάλι και ξεκίνησα γράψιμο. Με απονενοημένα διαβήματα δεν διασώθηκε κανείς.

Ο ψύχραιμος παρατηρητής θα υπενθυμίσει ότι κάθε αύριο είναι μία καινούρια μέρα στα πλέι-οφ.

Ποιος περίμενε, άλλωστε, ότι η Βασκόνια, η Μπαρτσελόνα και ιδίως η Ζαλγκίρις θα πρόφταιναν να ανασυνταχθούν μέσα σε σκάρτο 48ωρο, μακριά από το σπίτι τους, ώστε να αποσπάσουν το αβαντάζ έδρας από ανώτερους αντιπάλους;

Δεμένο όμως στον λαιμό μίας ομάδας που αισθάνεται καχεκτική και κατώτερη από τον δήμιο της, το 0-2 είναι μια πέτρα βαριά και ασήκωτη. Ουδέποτε βρέθηκε στα ευρωπαϊκά γήπεδο θαρραλέος Δαυίδ ικανός να λύσει τον κόμπο, εκτός πια και αν αρχίσουμε να ψάχνουμε στα εγχώρια πρωταθλήματα.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλη λύση, παρά να μαζέψει τα κομμάτια του, να ξαναγεμίσει το άδειο ρεζερβουάρ του και να παλέψει βήμα βήμα, ελπίζοντας ότι το 2-1 θα φέρει το 2-2. Τότε υπάρχει η πιθανότητα να πλημμυρίσει το παρκέ με άγχος και αστερίσκους.

Αλλά δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο, να ξαναγίνει νόμος ο νόμος του ΟΑΚΑ. Ηττημένος κατά κράτος για πρώτη φορά από τότε που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, ο Πιτίνο καλείται να βγάλει από το καπέλο ένα κοπάδι από λαγούς.

Ο,τιδήποτε λιγότερο θα στείλει τη Ρεάλ πρώτη πρώτη και καλύτερη στο final-4, την ίδια ώρα που οι υπόλοιποι έξι μαραθωνοδρόμοι θα βάζουν τρικλοποδιές ο ένας στον άλλον.