Ολυμπιακός: Γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις...

Ομάδα που παίζει τόσο κακό μπάσκετ εδώ και σχεδόν τρεις μήνες, ομάδα που μετρά οκτώ ήττες στα δέκα τελευταία της παιχνίδια δεν αξίζει να προκριθεί.

Αυτή είναι η αλήθεια όσο κι αν στεναχωρεί. Ο Ολυμπιακός δεν αξίζει να περάσει στα playoffs και θα πρέπει να αισθάνεται πολύ τυχερός που διατηρεί ακόμη πιθανότητες (θα τις χαρακτήριζα υπερβολικές σε σχέση με την εικόνα που παρουσιάζει στο παρκέ) την τελευταία αγωνιστική για να βρεθεί στην «οκτάδα».

Ειλικρινά απορώ με την επιθετική λειτουργία της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο. Όχι ότι στο πρώτο έκαναν «παπάδες», αλλά τουλάχιστον έτρεχαν και έβαζαν και κανένα τρίποντο.

Τρίτη και τέταρτη περίοδο ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους απέδειξε πόσο σπουδαίος προπονητής είναι εγκλωβίζοντας πλήρως τον Ντέιβιντ Μπλατ. Ο coach του Ολυμπιακού είδε σε μία ακόμη αναμέτρηση τόσο τις επιλογές του (Ουίλιαμς Γκος, Τουπάν και ΛεΝτέι) όσο και αυτούς που βρήκε στην ομάδα (Μάντζαρη, Παπανικολάου), να μην προσφέρουν το παραμικρό και τα περίμενε όλα από τους Ουέμπερ και Μιλουτίνοφ.

Με εξαίρεση την πρώτη και μόνο, παρουσία του Μάντζαρη από τον πάγκο στο παρκέ κανείς άλλος από τους παίκτες που μπήκαν ως αλλαγή δε βοήθησε το παραμικρό.

Ο ΛεΝτέι δεν ήταν ικανός καν να δώσει ανάσες στον εμπύρετο Πρίντεζη αφού και στα 10 λεπτά που αγωνίστηκε τα έκανε μαντάρα κι ήταν ο κορυφαίος παίκτης των Λιθουανών.

Βέβαια κι ο πενταδάτος Παπανικολάου μετά το πρώτο πεντάλεπτο χάθηκε και στις δύο πλευρές. Ειδικά πίσω όποιον μάρκαρε έπαιρνε επιθετικό ριμπάουντ στο δεύτερο ημίχρονο.

ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ

Να συνεχίσουμε τις αλήθειες.

Η Ζαλγκίρις έπαιζε μπάσκετ και ο Ολυμπιακός κάτι σαν μπάσκετ. Η επιθετική λειτουργία της ομάδας του Κάουνας είναι να κόβεται σε dvd και να μοιράζεται στα σεμινάρια. Ναι, δεν έβρισκαν συνέχεια στόχο, αλλά το 90% των επιλογών ήταν άριστες.

Εβλεπες παίκτες να κινούνται, να κάνουν σκριν, να κόβουν, να πασάρουν.

Στην άλλη πλευρά «τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα». Τραγικές επιλογές, στατικοί παίκτες και σκοτωμένες επιθέσεις.

Πάλι καλά που ήταν ο Ουέμπερ και κρατούσε ζωντανό το όνειρο της νίκης.

Τα πράγματα είναι απλά. Ο Ολυμπιακός έπαιξε καλά στο πρώτο εξάλεπτο επειδή βρήκε τρία εύστοχα σουτ τριών πόντων και... τάισε τον Μιλουτίνοφ.

Τα τρίποντα ανάγκασαν την αντίπαλη άμυνα να βγει πιο μακριά να μαρκάρει κι έτσι υπήρχαν χώροι δράσης για συνεργασία Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ.

Στην πρώτη περίοδο είχαν 3/7 τρίποντα και στο υπόλοιπο ματς 1/10.

Ο Σάρας έξυπνος άνθρωπος όσο έβλεπε να τα «σπάνε», τόσο περισσότερο έκλεινε μέσα την άμυνα του. Για να φτάσει η μπάλα στον Σέρβο γίγαντα χρειαζόταν πλέον ένα θαύμα κι έμεινε μόνος του ο καταπληκτικός Ουέμπερ.

Στο πέντε εναντίον πέντε η ομάδα στην κυριολεξία δεν έκανε το παραμικρό, οι παίκτες ήταν στατικοί και πλην του Ουέμπερ… ήταν διστακτικοί. Ο Ουίλιαμς Γκος φοβόταν να σουτάρει μερικές φορές έχοντας περάσει τον προσωπικό του αντίπαλο.

Το δεύτερο πράγμα που έκανε η Ζαλγκίρις ήταν να επιστρέφει γρήγορα στην άμυνα της. Με αυτόν τον τρόπο αφαίρεσε το δικαίωμα στον Ολυμπιακό να τρέξει.

Μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά ακόμη και σε αυτό υπάρχει τακτική.

Ενας τρόπος να αποφύγεις τον αιφνιδιασμό, είναι να εκτελείς από κοντά ώστε να μεγαλώνεις την απόσταση του γηπέδου που έχει να τρέξει ο αντίπαλος. Αυτό ακριβώς έκανε η Ζαλγκίρις η οποία πολλές φορές εκτέλεσε από το low post με όλους τους παίκτες που πέρασαν από τις θέσεις 3,4 και 5.

Ακόμη λοιπόν κι αν δεν έβρισκε σκορ από το low post, εκμηδένιζε τις πιθανότητες να δεχτεί εύκολο καλάθι στην άλλη πλευρά.

ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ

Το χειρότερο από όλα για μένα είναι ό,τι πλέον αυτή η ομάδα δεν εμπνέει κανέναν. Για να μην ξεκινήσω να αραδιάζω, κανένας δεν εμπνέει κανέναν.

Δε θυμίζει σε τίποτα όλα όσα πρέσβευε αυτή η ομάδα. Δεν έχει χάσει τελικά μόνο το dna της που έγραφα τις προάλλες. Έχει χάσει όλα όσα έκαναν τον κόσμο να την λατρέψει.

Ο Ολυμπιακός δεν εμπνέει τον κόσμο του. Ο Μπλατ δεν εμπνέει τους παίκτες του. Οι παίκτες δεν εμπνέουν τον Μπλατ. Η διοίκηση δεν εμπνέει παίκτες και προπονητή.

Και ποιος την πληρώνει τη νύφη; Ο κόσμος που βλέπει αυτό που λάτρεψε να έχει μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο. Και μετά γκρινιάζουμε για ποιο λόγο δε γεμίζει το ΣΕΦ. Ποιον να δουν; Τι να δουν;

Μπορεί την άλλη εβδομάδα τέτοια ώρα η ομάδα να έχει προκριθεί.

Και; Θα το έχει κάνει με τη μαγκιά της; Όχι. Θα έχει χάσει η Αρμάνι ή η Μπασκόνια.

Βασικά δε θα έχει προκριθεί ο Ολυμπιακός, αλλά θα έχει αποκλειστεί κάποια άλλη ομάδα και απλά θα έχει δώσει τη θέση της στους Πειραιώτες.

Δεν εμπνέει κανέναν πλέον ο φετινός Ολυμπιακός…

ΥΓ: Να βλέπεις τον Ουέμπερ που ήρθε στις 8 Φεβρουαρίου να ξεσηκώνει τον κόσμο. Να βλέπεις τον Ουέμπερ να κλαίει με λυγμούς στο τέλος. Και να βλέπεις μόνο τον Ποκουσέφσκι (και τον Μάντζαρη μετά από λίγο) να πηγαίνουν να τον συνεφέρουν.

ΥΓ 2: Ο Μπλατ είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση με την επιλογή του Ουίλιαμς Γκος ο οποίος φροντίζει μόνιμα πλέον να τον εκθέτει.

ΥΓ 3: Μετά Χριστόν προφήτης και το ξεκαθαρίζω. Με την εικόνα του Ολυμπιακού στην επίθεση, θεωρώ ό,τι το τελευταίο τάιμ άουτ ο Μπλατ έπρεπε να το καλέσει 25’’ πριν τη λήξη (10’’ στην κατοχή της ομάδας του) ώστε να σχεδιάσει ένα play. Το κράτησε για μετά όπου δεν είχε νόημα. Επαναλαμβάνω ότι κρίνω τη συγκεκριμένη απόφαση εκ του αποτελέσματος.

ΥΓ 4: Πόσο καλά παίζει στην επίθεση η Ζαλγκίρις φαίνεται από το γεγονός ότι όλοι όσοι έπαιξαν έδωσαν τουλάχιστον μία ασίστ.

ΥΓ 5: Ντροπή. Όλοι καταλαβαίνετε.