Το πείσμα του Ουέμπερ να είχαν

H Euroleague μπορεί να διακόπηκε για τις εγχώριες υποχρεώσεις των ομάδων, ωστόσο η αγωνιστική καθίζηση του Ολυμπιακού συνεχίστηκε. Σίγουρα το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και εν προκειμένω οι Πειραιώτες μετά από πέντε χρόνια κάνουν τέσσερις συνεχόμενες ήττες.

Προσωπικά με ανησυχεί πολύ περισσότερο η εικόνα που βλέπω στο παρκέ παρά οτιδήποτε άλλο. Γιατί με Χίμκι και Μπασκόνια ήρθε το θετικό αποτέλεσμα, αλλά οι Ρώσοι εμφανίστηκαν στο ΣΕΦ με πολλές απουσίες και τους Βάσκους τους νίκησε ο Παπανικολάου με το πείσμα του.

«Πείσμα» είπα...

Τι ωραία λέξη. Από πότε έχουμε να δούμε έναν παίκτη πεισμωμένο πλην του Ουέμπερ; Από τότε με τον «Παπ» και τους Βάσκους. Ο Αμερικανός θέλει να «φάει» τη μπάλα. Οι άλλοι απλά τη βλέπουν να κινείται.

Σίγουρα κάτι δείχνει για την εικόνα του Ολυμπιακού, πως ενώ βρίσκεται τόσο λίγο καιρό στην ομάδα, είναι από τους διακριθέντες.

Βασικά άλλη λέξη θέλω να χρησιμοποιήσω. Μία που έχει πέντε γράμματα ξεκινάει από «κα» και τελειώνει σε «λα». Δε βγάζουν κάτι τέτοιο.

Με δέκα λεπτά καλού μπάσκετ, δε μπορείς να νικήσεις. Όχι την Εφές, ούτε την Νταρουσάφακα στο ΣΕΦ. Πλάκα πλάκα οι Πειραιώτες έπαιξαν όπως παλιά από το 7' μέχρι το 12' και από το 25' μέχρι το 29'.

Μην ψάχνετε τι διαφορετικό έκαναν σε αυτά τα δύο διαστήματα;

Είναι πολύ απλό. Έτρεξαν.

Βρήκαν καλάθια προλαβαίνοντας την επιστροφή της αντίπαλης άμυνας ενώ και στο «5on5» πάσαραν πιο γρήγορα μετακινώντας τη μπάλα και δημιουργώντας ανισορροπία στην Εφές.

Ο Ολυμπιακός τον υπόλοιπο χρόνο στο παρκέ έκανε λάθη, σούταρε βιαστικά και είχε επιλογές βγαλμένες μέσα από εγωισμό και όχι από αλτρουισμό.

Η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού είναι άθλια εδώ και καιρό (τρίτο σερί ματς που δεν ξεπερνά τους 65 πόντους) και υπάρχουν αρκετές εξηγήσεις για αυτό.

1. Δεν τρέχει και δεν ψάχνει το εύκολο καλάθι όπως διαμήνυαν ως πρόθεσή τους το καλοκαίρι.

2. Ανύπαρκτο low post παιχνίδι. Αν ο Μιλουτίνοφ δεν πάρει τη μπάλα τότε «κλάφ' τα Χαράλαμπε». Ο Πρίντεζης που είναι ο δεύτερος πόλος στο χαμηλό ποστ εκτός ότι περνάει «κακό φεγγάρι», ποστάρει στο τρίποντο. Αυτό συμβαίνει γιατί ξεκινάει να παίρνει θέση αρκετά μακριά και εν συνεχεία ο αμυντικός με μπασκετικό σπρώξιμο τον αναγκάζει να βγει ακόμη πιο έξω. Και τον βλέπεις ξαφνικά στα 6 μέτρα να ζητάει τη μπάλα. Ακόμη κι αν την πάρει δε μπορεί να παίξει με πλάτη από τόσο μακριά.

3. Ο Ουίλιαμς Γκος δε βγάζει την παραμικρή επιθετικότητα. Όταν τον πήρε ο Ολυμπιακός έπεσαν να με φάνε όταν έγραψα πως «είναι καλός παίκτης, αλλά δεν ξέρω πως θα αντιδράσει όταν φάει την πρώτη μπουνιά». Τώρα ξέρω. Κάνει πίσω και δίνει τη μπάλα.

Ο Αμερικανός του χρόνου μπορεί να κάνει όλη την Ευρώπη να παραμιλάει. Φέτος είναι κακός και μάλιστα υπάρχουν και στιγμές που φαίνεται να έχει «ασυλία» από τον Μπλατ. Δε γίνεται να είναι τόσο κακός και να παίζει 27 λεπτά.

Ο Μπλατ δε θέλει να βάλει τον Μάντζαρη. Δικαίωμά του. Μαζί του. Ας κάνει κάτι άλλο, ας δοκιμάσει άλλο γκαρντ. Από τη στιγμή που έλειπε κι ο Σπανούλης, ο Ουίλιαμς Γκος είχε αυτή την απόδοση κι ο Μάντζαρης δεν πάτησε παρκέ, δε θα παίξει ποτέ ξανά λογικά.

4. Δε σέβονται τη μπάλα. Δεν κάνω πλάκα σε αυτό. Η ευκολία με την οποία κάνουν λάθη είναι εφάμιλλη παιδικής ομάδας μπάσκετ. Τους έφευγε από τα χέρια, ο Άντερσον έβγαινε με αυτή έξω και ο Ουίλιαμς Γκος έβαλε το χέρι του. Καλά για τις επαναφορές δεν το συζητάω πια. Ενάμιση χρόνο το φωνάζω. Ο Σίμον έκλεψε τη μπάλα στο κατέβασμα.

Το έχω αναφέρει ξανα. Χίλιες φορές πέτα τη μπάλα με το κεφάλι παρά να τη δώσεις τον αντίπαλο. Πέτα τη με κλειστά τα μάτια. Μην τη δίνεις.

Ο Ολυμπιακός δέχτηκε 17 πόντους από λάθη που έκανε.

5. Ανύπαρκτοι σουτέρ. Σουτέρ είναι αυτός που θα χάσει τα τρία πρώτα και μέσα του λέει «θα τελειώσω με 6/9». Σουτέρ είναι ο Κάρολ, είναι ο Κούριτς, είναι ο Γιουλ, είναι ο Τζέιμς. Σουτέρ είναι αυτός που σουτάρει τρίποντο και αισθάνεται όπως οι υπόλοιποι κάνουν lay up. Στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει κανείς τέτοιος. Με τα... φεγγάρια τους αν βάλει κανείς 2-3. Πλάκα πλάκα φέτος ένας παίκτης να έχει βάλει over 3.5 τρίποντα, θυμάμαι δύο φορές. Τον Τίμα στο ΟΑΚΑ και τον Παπανικολάου με την Μπασκόνια. Μπορεί να κάνω λάθος και να είναι καμία ακόμη ίσως.

Η συστατική επιστολή των Τίμα, Βεζένκοβ, Στρέλνιεκς, Μάντζαρη είχε ψηλά την ικανότητα στο σουτ. Δεν την έχω δει φέτος.

Αν δε βάλεις τρίποντο η άμυνα θα κλείνει και θα κλείνει και θα κλείνει και οι διάδρομοι για διείσδυση θα κλείνουν μαζί της.

Υπάρχουν σίγουρα δεκάδες ακόμη λόγοι τους οποίους δεν έχω ικανότητα να αναγνωρίσω αφού δεν είμαι προπονητής και υπάρχουν και κάποιοι που ξεχνάω.

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ

Ο Ολυμπιακός αποχαιρέτησε το πλεονέκτημα έδρας ενώ διατηρεί ελάχιστες πιθανότητες να βρεθεί στην 5η θέση αφού στα ματς που μένουν πρέπει να κάνει τρεις νίκες περισσότερες από την Μπαρτσελόνα.

Δεν ενστερνίζομαι καθόλου την ανησυχία πολλών περί παρουσίας στα playoffs αν και η εικόνα της ομάδας τη δικαιολογεί απόλυτα. Απλά πιστεύω πως θα βρει το δρόμο του έχοντας μπροστά του ένα πιο εύκολο θεωρητικά, πρόγραμμα.

Ας φτάσει στα playoffs και τότε βλέπει πως θα ανταποκριθεί με μειονέκτημα έδρας απέναντι σε ΤΣΣΚΑ ή Ρεάλ.

ΥΓ: Εχω βαρεθεί να βλέπω πεντάδα τον Τίμα, να γίνεται αλλαγή και να μην ξαναπαίζει.

Εχω βαρεθεί να υπάρχει ομαδικό φάουλ για ξόδεμα, ο Γκος να μαρκάρει τον Μοερμάν και να μην το κάνει.

Έχω βαρεθεί να βλέπω λάθος στην επαναφορά.

Έχω βαρεθεί τον ΛεΝτέι να παίρνει σουτ που ούτε ο ΛεΜπρόν δε θα σκεφτόταν να πάρει.

ΥΓ 2: Μακάρι ο Μπριάντε Ουέμπερ να συνεχίσει με την τρέλα, την ενέργεια και την επιθετικότητα που τον διακρίνει τις 10 μέρες που βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Αφενός θα παίζει 25 λεπτά και αφετέρου μπορεί να παρασύρει και κανέναν συμπαίκτη του.

ΥΓ 3: Μπορεί κάποιοι να με πείτε περίεργο, αλλά προσωπικά με εκνευρίζει αφάνταστα. Ο πάγκος δεν είναι για να κάθεται κάποιος αγκαλιά με τον άλλον την ώρα της δράσης λες κι είναι σε μπαρ. Ούτε να απλώνει τα πόδια του και να είναι... «χαλαρουίτα». Στον πάγκο κάθεσαι και βλέπεις τι γίνεται έτσι ώστε όταν μπεις μέσα να είσαι έτοιμος να προσφέρεις. Για ένα δευτερόλεπτο, για ένα λεπτό, για ένα δεκάλεπτο. Σας δείχνει η τηλεόραση.