Μπριάντε Ουέμπερ: Ο Ολυμπιακός πήρε έναν... Μπέβερλι

Αρχικά σκέφτηκα να τρολάρω τους Παναθηναϊκούς ακόλουθους μου στο twitter και να έβαζα τίτλο «Μπριάντε Ουέμπερ: Ο παίκτης που λείπει από τον Ολυμπιακό». Θα πήγαινε το… γλέντι σύννεφο και θα είχαν και δίκιο. Λίγος αυτοσαρκασμός δεν βλάπτει.

Στη συνέχεια σκέφτηκα το άλλο… Να σας παραμυθιάσω λέγοντας πως φυσικά είχα προτείνει τον παίκτη μέσα από κείμενό μου στους «ερυθρόλευκους» κάποια στιγμή στο παρελθόν. Τόσοι το έκαναν, ο ένας περισσότερο θα σας πείραζε.

Με ξέρετε καλά όμως πλέον και σε κάτι τέτοια είμαι τίμιος.

Μέχρι πριν λίγες ώρες δε γνώριζα καν ότι υπήρχε παίκτης που τον λένε Μπριάντε Ουέμπερ. Συνεπώς δε μπορώ να τον κρίνω τον άνθρωπο. Κρίμα δεν είναι να κρίνω κάτι το οποίο δε γνωρίζω;

ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Κάποια μηνύματα που αντάλλαξα με δυο ανθρώπους στις ΗΠΑ και φυσικά με τη βοήθεια που παρέχει το «Synergy» (ιντερνετικό εργαλείο των προπονητών), μου έδωσαν μία πρώτη εικόνα οπότε να σας τη μεταφέρω.

Το καλύτερο αγωνιστικό χαρακτηριστικό του Ουέμπερ είναι η άμυνα πάνω στη μπάλα. Είναι από εκείνα τα «μαμούνια» που μπαίνουν στα πόδια του αντιπάλου και τον ενοχλούν. Προσωπικά ανέκαθεν λάτρευα τον Μπαλμπάι, τον Τζένκινς, τον Καμπάτσο για αυτό το λόγο. Εντάξει τον Καμπάτσο και για την πάσα του…

Λόγω ότι είναι αδύναμος έχει πρόβλημα στην άμυνα με αλλαγές. Δεν μπορεί δηλαδή να μαρκάρει παίκτη πέραν από «ασόδυο».

Πάμε και στην επίθεση…

Το χειρότερο αγωνιστικό χαρακτηριστικό του είναι το τρίποντο. Κάποιος θα δει το 42%, αλλά σε αγώνα που έπαιζε 31 λεπτά έπαιρνε μόλις δύο σουτ πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων. Δεν το εμπιστεύεται.

Από εκεί και πέρα όμως βοηθάει σε άλλους τομείς και ειδικά στη δημιουργία.

Ο Ουέμπερ στο pick ‘n’ roll δείχνει ικανός να πασάρει και στον ψηλό που του έδωσε το σκριν και στην kick out πάσα (πάσα προς τα έξω).

Στο pick ‘n’ roll επίσης δεν του αρέσει να σουτάρει μετά από ντρίμπλα. Σύμφωνα με το «Synergy» φέτος στην G League σε 33 αγώνες είχε συνολικά μόλις 69 προσπάθειες μετά από ντρίπλα (πολύ λίγες έως ελάχιστες).

Η πρώτη του σκέψη είναι να επιτεθεί με «iso» καταστάσεις, δηλαδή «ένας εναντίον ενός» και τις περισσότερες φορές παίρνει τον δεξιό διάδρομο και είτε φτάνει μέχρι το lay up είτε θα προτιμήσει ένα σουτάκι από τα τρία μέτρα.

Αν πάρει τον αριστερό διάδρομο είναι πιο επικίνδυνος στην πάσα, παρά στην εκτέλεση.

Τα στοιχεία της δημιουργίας κάνουν λόγο για παίκτη που μπορεί να διαβάσει τα mismatch που δημιουργούνται και προτιμά την απλή πάσα. Διαθέτει την ικανότητα να πατάει με τα δύο πόδια και να κάνει πασάρει στον αέρα έχοντας ισορροπία στο σώμα του ενώ του αρέσει πολύ η άλεϊ ουπ συνεργασία με τον ψηλό.

Επαναλαμβάνω πως όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι κατόπιν έρευνας και όχι προσωπικής άποψης. Μη το παίξω «καμπόσος».

ΠΑΙΚΤΗΣ ΣΤΥΛ ΜΠΕΒΕΡΛΙ

Μετά από όλα αυτά που μου είπαν ο πρώτος παίκτης που ήρθε στο μυαλό μου ήταν ο Πατρικ Μπέβερλι. Τρομερός στην άμυνα πάνω στη μπάλα, εξαιρετικός στη δημιουργία και «φειδωλός» στα εκτελεστικά του καθήκοντα.

Ο παίκτης είναι επιλογή του Ντέιβιντ Μπλατ οπότε κάτι περισσότερο θα ξέρει από μας.

Μένει να δούμε πότε θα έρθει και αν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Όπως έγραψα και προχθές, για μένα ο καλός ο παίκτης έρχεται και παίζει. Ειδικά όταν μιλάμε για κάποιον από τον οποίο θα ζητά πρώτα άμυνα, έπειτα δημιουργία και τελευταίο το σκοράρισμα.

ΥΓ: Η απόκτηση του Ουέμπερ πιστεύω θα «τσιτώσει» ακόμη περισσότερο τον Ουίλιαμς Γκκος αφού θα ανέβει ο ανταγωνισμός. Σε δύσκολη θέση θα έρθει κι ο Μάντζαρης ο οποίος καλέιται πλέον να προσφέρει επί της ουσίας (είτε παίζει 3' ειτε 16') διαφορετικά ίσως σε κάποια ματς της Euroleague να βρίσκεται εκτός 12άδας.

ΥΓ 2: Μπορούμε να πούμε σε έναν ιατρό πώς να κάνει το χειρουργείο του; Μπορούμε να πούμε σε έναν φούρναρη πώς να ζυμώσει το ψωμί; Μπορούμε να πούμε σε έναν βιολιστή πώς να παίξει το βιολί του;

Ε, τότε γιατί να μπορούμε να πούμε σε έναν προπονητή πώς να κάνει τη δουλειά του;

Ας τον κρίνουμε μετά το χειρουργείο, αφού φάμε το ψωμί, αφού ακούσουμε το κονσέρτο και αφού τελειώσει η σεζόν.