Σφαιρόπουλος: «Δεν ξέρω αν ο ΠΑΟ περνάει κρίση, αλλά κι αυτό φυσιολογικό είναι!»
Μετά από τέσσερα χρόνια, δύο πρωταθλήματα και δύο τελικούς της Euroleague, στον πάγκο του Ολυμπιακού, o 51χρονος Θεσσαλονικιός τεχνικός βρίσκεται εδώ και δύο μήνες σε μία ακόμη «ηλεκτρική καρέκλα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και το ευτύχημα για το ελληνικό μπάσκετ, είναι ότι όχι απλά δεν έπαθε ηλεκτροπληξία, αλλά ότι με την πάροδο του χρόνου, αντέχει και «παραντέχει» στην «πίεση»!
Ο λόγος για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, που στις 18 του περασμένου Νοεμβρίου ανέλαβε την Μακάμπι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (με ρεκόρ 1-6) και μέσα σε δύο μήνες έχει κατορθώσει να «φέρει τούμπα» όλο το σκηνικό και να ατενίζει πλέον με αισιοδοξία τον στόχο των playoffs.
Αν εξαιρέσουμε τις ήττες στα δύο πρώτα ματς με Εφές στην Πόλη (εκεί συνάντησε την ομάδα 48 ώρες πριν το τζάμπολ) και με την Φενερμπαχτσέ στο πάλαι ποτέ "Γιαντ Ελιάου" (έχασε τις λεπτομέρειες, παρ' ότι έπαιξε χωρίς προπόνηση), υπό τις οδηγίες του "Coach bullet", η «ομάδα του λαού», μετράει 7 νίκες στους τελευταίους 10 αγώνες, δέχεται 2,6 πόντους λιγότερους από τις μέρες του Νέβεν Σπάχια και από προτελευταία στην βαθμολογία, βρίσκεται πλέον μία νίκη μακριά από την οκτάδα.
Όπως γίνεται αντιληπτό, το αποψινό (21.30) ματς με τον Παναθηναϊκό, κρίνεται ως κάτι περισσότερο από κομβικό για τους Ισραηλινούς, που θέλουν να πετύχουν την 4η διαδοχική νίκη τους και ιδανικά να υπερκαλύψουν και το -5 (84-89) της πρεμιέρας στην Αθήνα.
Λίγες ώρες πριν την μάχη με τους «πράσινους» (6-1 το ρεκόρ του στις ευρωπαϊκές μάχες με το «τριφύλλι»), λοιπόν, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, άνοιξε τα χαρτιά του στην Euroleague Greece μιλώντας για τις συνθήκες και την πίεση της δουλειάς στην Μακάμπι, αναφέρθηκε στην εφετινή εικόνα των «αιωνίων αντιπάλων», αποκάλυψε τι απολαμβάνει στο ισραηλινό μπάσκετ και σχολίασε τις την πληθώρα απολύσεων στους πάγκους της εφετινής διοργανωσης.
Πόσο δύσκολο ήταν, για έναν προπονητή με αμυντική φιλοσοφία, να πείσεις με το καλημέρα, έντεκα Αμερικανούς ή Αμερικανοθρεμμένους παίκτες να παίξουν άμυνα και τόσο γρήγορα να πετύχετε μία ολική επαναφορά στην Euroleague;
«Δεν είναι δύσκολο, ειδικότερα όταν οι Αμερικανοί μπασκετμπολίστες έχουν τη σωστή νοοτροπία και είναι καλοί δέκτες! Αυτό συνειδητοποίησα όταν ήρθα στην ομάδα. Ότι όλοι τα παιδιά θέλουν να πετύχουν και ίσως γι’ αυτό, η έως τώρα συνεργασία μας είναι τόσο καλή. Βάλαμε κάποιους κανόνες στην άμυνα, αλλάξαμε κάποια πράγματα στην επίθεση και δουλέψαμε πολύ πάνω σ’ αυτά στην προπόνηση. Δεν έχουμε κάνει κάτι μαγικό, πάντως, ούτε έχουμε πετύχει καμία ολική επαναφορά! Είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο. Αν έχουμε κάνει κάτι καλό, αυτό θα κριθεί στο τέλος της σεζόν, όχι τώρα…».
Η αλήθεια είναι ότι τα έχετε πάει περίφημα στην Euroleague, όπου μετράτε επτά νίκες στα τελευταία 10 ματς, αλλά στο Ισραήλ έχετε σκαμπανεβάσματα. Ποια είναι τελικά η πραγματική Μακάμπι; Αυτή που κερδίζει εύκολα την ΤΣΣΚΑ και την Μπαρτσελόνα ή αυτή που χάνει από την Μακάμπι Ρισόν στο Κύπελλο;
«Το πιο δύσκολο πράγμα με τη συχνότητα που παίζουμε και μετακινούμαστε αλλά και στο επίπεδο των ομάδων ανταγωνιζόμαστε, είναι να διατηρήσει μία ομάδα τον ίδιο ρυθμό και να έχει την ίδια διάρκεια και ένταση, καθώς από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις πηγαίνει στις εγχώριες και τούμπαλιν! Ειδικότερα από τη στιγμή που οφείλουμε να προσαρμοστούμε και στους κανόνες που ισχύουν στο Ισραήλ, όπου πρέπει να βρίσκονται συνεχώς δύο γηγενείς παίκτες στο παρκέ. Αυτή είναι μία παράμετρος που μας στοίχισε και χάλασε τη “χημεία” της ομάδας, γιατί είχαμε μπει σε έναν ρυθμό στην Euroleague και αναγκαστικά μπήκαμε στην διαδικασία να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας στο Κύπελλο και το πρωτάθλημα. Πιστέψτε με, δεν είναι εύκολο να γίνεται συνέχεια αυτό, χωρίς να υπάρχουν αγωνιστικές συνέπειες.»
Πως κρίνεις την πίεση που υπάρχει γύρω από την Μακάμπι και αν μπορεί να συγκριθεί με την αντίστοιχη που είχατε στον Ολυμπιακό; Είναι ένα χαρακτηριστικό της δουλειάς του προπονητή που θεωρείτε ότι σου ταιριάζει;
«Είναι περίπου μία παρεμφερής κατάσταση αλλά και κάτι που μου αρέσει πολύ! Δουλεύω εδώ και πολλά χρόνια κάτω από συνθήκες πίεσης για το αποτέλεσμα και για την επιτυχία, τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και παλαιότερα στην Εθνική ομάδα. Ωστόσο, μπορώ να σας πω ότι αυτός που μου βάζει την μεγαλύτερη πίεση είναι ο ίδιος μου ο εαυτός, υπό την έννοια ότι με πιέζω συνεχώς για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα της ομάδας μου.»
Η εμφάνιση της Μόσχας και η «πεντακάθαρη» νίκη επί της ΤΣΣΚΑ έκανε μεγάλη εντύπωση σε όλη την Ευρώπη, γιατί οι εντός έδρας ήττες της, τα τελευταία χρόνια, είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Πως τα καταφέρατε; Έπαιξε ρόλο και η προϋπηρεσία σου στην τεχνική ηγεσία της ρωσικής ομάδας στο παρελθόν;
«Η εμπειρία μου από τη συνεργασία μου απέχει πλέον αρκετά χρόνια, οπότε δεν μπορώ να το πω αυτό, γιατί από τότε έχουν αλλάξει πολλά στην ομάδα. Το τελευταίο διάστημα δουλεύουμε πολύ καλά στην προπόνηση και είναι αλήθεια ότι περίμενα ότι τα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς, θα έβγαιναν σε κάποιο ματς και μάλιστα θα ήταν εντυπωσιακά! Πριν τη Μόσχα, είχαμε παίξει στην Μαδρίτη με τη Ρεάλ και είχαμε κάνει ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, οπότε έβλεπα ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα μας έβγαινε ένα ματς, που θα είχαμε το μάξιμουμ της συγκέντρωσης και της διάρκειας.»
Ο Παναθηναϊκός που είναι ο επόμενος αντίπαλός σας, βρίσκεται ίσως στην χειρότερη μοίρα των τελευταίων ετών στην διοργάνωση. Επειδή τον ξέρετε καλά, ποια είναι η εξήγησή σας για την εφετινή του πορεία;
«Αυτό είναι κάτι που λέτε εσείς! Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι με την αλλαγή προπονητή προσπαθούν πολύ να βελτιωθούν κι έχουν ένα διαφορετικό στυλ, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Δε νομίζω ότι είμαι ο αρμόδιος για να εξηγήσω τι συμβαίνει με τον εφετινό Παναθηναϊκό, γιατί δεν είμαι μέσα στην ομάδα. Αλλά να σας πω κάτι… Στην Ελλάδα θέλουμε συνέχεια να κερδίζει η ομάδα μας και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω για όλους! Η ζωή είναι γεμάτη κύκλους! Άλλοτε είσαι πάνω κι άλλοτε κάτω! Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Παναθηναϊκό – αν ισχύει – αλλά για όλες τις ομάδες! Όταν κάτι δεν πάει καλά, πρέπει να τα βάλεις κάτω, να δεις τι φταίει και να κάτσεις να δουλέψεις για να επανέλθεις εκεί που ήσουν.»
Το αυριανό (σ.σ.: αποψινό) παιχνίδι σου θυμίζει τις πολλές μάχες – και νίκες στην Euroleague – του πρόσφατου παρελθόντος στο πλαίσιο των «αιώνιων» ντέρμπι; Έχει και βαθμολογικά αυτό τον χαρακτήρα, υπό την έννοια είναι πολύ σημαντικό και για τις δύο ομάδες…
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχοντας συνηθίσει, τα τελευταία 4 χρόνια, να παίζω κόντρα στον Παναθηναϊκό, νιώθω πιο άνετα όσον αφορά στο κομμάτι της ψυχολογικής προετοιμασίας των παικτών για ένα τόσο κομβικό ματς. Η εμπειρία και η καλή ψυχολογία πάντα βοηθάει σ’ αυτό το επίπεδο. Είναι τελικός για τον αντίπαλό μας, αλλά από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην ομάδα, όλα τα ματς είναι τελικοί για μας. Επομένως πρέπει να συνεχίσουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση, έχοντας μεγάλη πνευματική συγκέντρωση όχι μόνο αύριο (σ.σ.: απόψε), αλλά μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου.»
Έχοντας συμπληρώσει δύο μήνες στον πάγκο της Μακάμπι, έχεις νιώσει ότι χρειαζόσουν μίας μορφής απόδραση από την «πολεμική» αντιπαλότητα των «αιωνίων»; Κι αν ναι, τι είναι αυτό που σου λείπει από τα ελληνικά μπασκετικά δρώμενα;
«Αυτό που μου είχε λείψει και το βίωσα εδώ, ήταν τα ντέρμπι με την παρουσία φιλάθλων και των δύο ομάδων, κάτι που στην Ελλάδα έχουμε πολλά χρόνια να δούμε! Μπορεί να χάσαμε από την Χάποελ Τελ Αβίβ, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική χωρίς προστατευτικά δίχτυα ή ό,τιδήποτε άλλο! Πραγματικά μου άρεσε πολύ! Όσον αφορά την απόδραση από την “πολεμική” αντιπαλότητα, να σου πω την αλήθεια, ποτέ δεν εξέλαβα τα ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού σαν… πόλεμο, παρά μόνο σαν αθλητική αναμέτρηση.»
Ποια είναι η άποψή σου για τον Ολυμπιακό της μετά Σφαιρόπουλου εποχής;
«Τα πάει πάρα πολύ καλά! Ο coach Μπλατ είναι πολύ έμπειρος και επιτυχημένος σχεδόν σε όσες ομάδες δούλεψε και νομίζω ότι το τελευταίο διάστημα η ομάδα παίζει ολοένα και καλύτερα γιατί είναι προφανές ότι προσαρμόζεται ολοένα και περισσότερο στην φιλοσοφία του.»
Αφού έφυγες, κάποιοι παίκτες εξέφρασαν την αποστροφή τους από το στυλ παιχνιδιού έπαιζε η ομάδα υπό τις οδηγίες σου. Σε απογοήτευσε αυτό;
«Δεν θέλω να σχολιάσω κάτι επ’ αυτού, γιατί ο καθένας έχει την άποψή του και μπορεί να λέει ότι αισθάνεται!»
Κλείνοντας, θα ήθελα την άποψή σου για το φαινόμενο των επτά απολύσεων σε προπονητές που έχει καταγραφεί μέχρι στιγμής στην εφετινή σεζόν…
«Μπορώ να πω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι η Euroleague έχει πλέον γίνει πολύ απαιτητική και όλες οι ομάδες στοχεύουν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Επομένως, όταν δεν πάει κάτι καλά, δεν έχουν υπομονή και ο πιο εύκολος στόχος και το πιο ανώδυνο “θύμα”, είναι πάντα ο προπονητής. Αυτό είναι κάτι που σε μας τους προπονητές δεν αρέσει καθόλου, έχω βρεθεί κι εγώ σ’ αυτή τη θέση, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα της δουλειάς μας. Η αλήθεια είναι ότι η πίστωση του χρόνου και που δίνεται από τις διοικήσεις στην Ευρώπη, έχει πλέον μειωθεί και δεν υπάρχει η υπομονή που έχει το front-office των ομάδων στο ΝΒΑ.»
