Ολυμπιακός: Με τον δικό του τρόπο ακόμη και τις δύσκολες βραδιές

Δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ από την ατάκα που χρησιμοποίησε ο Ντέιβιντ Μπλατ στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα. «Κάποιες μέρες πας στο γήπεδο λόγω του προγράμματος για παράδειγμα, και ανεξάρτητα με το τι θα κάνεις δεν μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όταν έρχεσαι στην Μαδρίτη να παίξεις με μια ομάδα αυτής της ποιότητας και τις ικανότητας που έχει και εσύ είσαι κουρασμένος και σου λείπει ένας βασικός σου παίκτης , εκτός και αν κάτι πραγματικά εξαιρετικό συμβεί, δεν πρόκειται να κερδίσεις» είπε ο προπονητής του Ολυμπιακού.

Ο Μιλουτίνοφ δεν είναι ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, αλλά σίγουρα είναι ο πιο χρήσιμος. Η απουσία του μηδενίζει το low post παιχνίδι και αφήνει πολλά κενά στη ρακέτα.

Όπως συνέβη και με την Μπασκόνια, έτσι και στη Μαδρίτη οι Πειραιώτες πήραν ελάχιστα πράγματα από το χαμηλό ποστ. Το έγραψα και μετά την Μπασκόνια. Το να ακουμπάς την μπάλα στον ψηλό σου εκτός από σκορ και δημιουργία, προσφέρει ξεκούραση στα γκαρντ σου.

Η Ρεάλ είναι μία ομάδα με τεράστιο βάθος. Ο Λάσο έκανε αλλαγές και δεν αλλοιωνόταν ο ρυθμός ή η ένταση με την οποία αγωνιζόταν στο παρκέ. Οι ψηλοί της δημιούργησαν πολλά προβλήματα κάτι που ήταν λογικό κι επόμενο λόγω της απουσίας του Σέρβου.

Αγιόν και Ράντολφ έκαναν ζημιά μπροστά και ο Ταβάρες την έκανε πίσω. Δεν υπήρχε σουτ παίκτη του Ολυμπιακού κοντά στο σέντερ της Ρεάλ που να μην άλλαζε αναγκαστικά την καμπύλη φοβούμενος το κόψιμο.

Κανονικό σκιάχτρο, έκρυβε τα πάντα.

ΕΠΑΙΞΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ

Ο Ολυμπιακός για 35 λεπτά μου άρεσε αρκετά παρά την κούραση και την απουσία της «κολώνας» του. Περισσότερο μου άρεσε πως δεν πήγε για κλεφτοπόλεμο στη Μαδρίτη, αλλά επέλεξε να παίξει με τον τρόπο του και με τη φιλοσοφία που τον χαρακτηρίζει.

Η Ρεάλ σου έβγαζε την εικόνα πως ανά πάσα ώρα και στιγμή μέσα σε ένα δίλεπτο θα ξέφευγε με διψήφια διαφορά πόντων, αλλά κι η άλλη πλευρά μέχρι να ξεμείνει από βενζίνη σου έβγαζε την εικόνα πως αν μείνει στους 7-8 πόντους η διαφορά στο 36’ ίσως προσθέσει ένα ακόμη θαύμα.

Η υπερπροσπάθεια 48 ώρες νωρίτερα με την Μπασκόνια (παράταση) και ο ενθουσιασμός της ανατροπής έφερε ένα φυσιολογικό… άδειασμα. Στα τελευταία 5-6 λεπτά η κούραση ήταν αυτή που έφερε κακές επιλογές στην επίθεση, λάθη στην άμυνα και τελικά την ήττα με 16 πόντους διαφορά.

ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ Ο ΜΠΛΑΤ

Μου άρεσε επίσης ο τρόπος που ανακάτευε το ματς ο Μπλατ. Ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του παρά το γεγονός πως και να έχανε, κανείς δε θα του έλεγε τίποτα.

Και match up ζώνη έπαιξε στην προσπάθειά του να κρύψει τα κενά της ρακέτας τους και σχήματα άλλαζε. Μερικές φορές μάλιστα πηγαίνοντας από το ένα άκρο στο άλλο με σκοπό να μπερδέψει τον αντίπαλο.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα διάστημα περίπου 90 δευτερολέπτων που έπαιξε με ένα γκαρντ (Μάντζαρης) και 4 φόργουορντ (Παπανικολάου, Τίμα, Πρίντεζης, ΛεΝτέι). Δεν του βγήκε.

Ε, και…

Αμέσως πέρασε σε λογικό σχήμα και μετά από λίγο το ξανά άλλαξε φτάνοντας στο άλλο άκρο και έριξε 3 κοντούς (Μάντζαρης, Σπανούλης, Ουίλιαμς Γκος) και 2 φόργουορντ (Βεζένκοβ, Λεντέι).

ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

Στα θετικά της αναμέτρησης το…. φροντιστήριο που είχαν Ουίλιαμς Γκος και ΛεΝτέι. Ρούκι αμφότεροι, μόνο κερδισμένοι βγαίνουν από τέτοιου είδους αναμετρήσεις. Εκτός έδρας και απέναντι σε πιο ποιοτικούς αντιπάλους.

Τα πήγαν εξαιρετικά κι οι δύο κι έδειξαν μέρος των ικανοτήτων τους.

Ο Νάιτζελ Ουίλιαμς Γκος ήταν πολύ καλός και στα οργανωτικά του καθήκοντα και στο σκορ. Στην άμυνα είχε τα γνωστά προβλήματα, αλλά και ποιος στην ομάδα δεν τα είχε. Πάντως είναι ενθαρρυντικό που έβγαλε επιθετικότητα στο παιχνίδι του.

Ο Ολυμπιακός τον θέλει πιο aggressive. Δεν θέλει απλά να κατεβάζει μπάλα και να τη δίνει, ούτε να αναλώνεται σε ντρίπλες παράλληλα προς το καλάθι.

Ο Μπλατ θέλει από τον Αμερικανό να είναι πιο αποφασιστικός και για αυτό τον εμπιστεύεται. Επειδή έχω παρεξηγηθεί για αυτά που γράφω για τον Ουίλιαμς Γκος να επαναλάβω ότι… τον θεωρώ παίκτη με πολλές ικανότητες. Σίγουρα του στοιχίζει η απειρία του από αυτό το επίπεδο όπως είναι απόλυτα λογικό. Μου αρέσει που παίρνει προσπάθειες στο τέλος, αλλά σίγουρα δε μου αρέσει που τις χάνει όλες.

Αν δεν πέσεις, δε θα μάθεις βέβαια, αλλά από την άλλη υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να βοηθήσεις την ομάδα σου όταν δε σου πάει καλά επιθετικά η βραδιά. Πάντως για να επιστρέψω στην αρχική μου σκέψη... μόνο κερδισμένοι βγήκαν και οι δύο Αμερικανοί από το ματς της Μαδρίτης.

ΥΓ: Στα 36 του ο Σπανούλης μέσα στη Μαδρίτη και χωρίς τον βασικό του παραλήπτη στις πάσες του είχε 12 πόντους, 11 ασίστ κι ένα λάθος. Λογικά πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία γκαρντ που κάνει double double στην Euroleague.

ΥΓ 2: Πανέξυπνο σχόλιο-σύνθημα στο live του gazzetta: Μπόγρη με ουίσκι σε βλέπω Ντιρκ Νοβίτσκι!

Τι έκανε το παλικαράκι στο παρκέ! Εξαιρετικός με 12 πόντους (6/6δ.), 2 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2 κλεψίματα. Και επειδή υπάρχουν και οι κακεντρεχείς, δε με απασχολεί καθόλου μα καθόλου αν ήταν όλα πάρε – βάλε από τον Σπανούλη. Μαγκιά του που τελείωνε με τον καλύτερο τρόπο τις πάσες του αρχηγού του.

ΥΓ 3: Ο Ολυμπιακός είχε 3 λάθη στο 30’ και 7 στο 40’. Άριστα.

ΥΓ 4: Πέρασαν 18 αγωνιστικές για να τον νικήσει ισπανική ομάδα. Μέχρι τώρα τις είχε 5-0.