Η ορχήστρα του Τιτανικού

Συγχωρήστε με που θα ξεκινήσω το κείμενο με βαρβαρισμό, αλλά στα αγγλικά ακούγεται καλύτερο: «It’s better to be lucky than to good», λένε καμιά φορά στο Αμέρικα.

Kαι φέρνουν ως παράδειγμα τα θύματα του Τιτανικού, που ήταν όλοι τους καλοί χριστιανοί, μα κακότυχοι. Και έγιναν τροφή για τα ψάρια.

Ο αποψινός Ολυμπιακός θύμιζε περισσότερο τον Τιτανικό παρά τη μελωδική ορχήστρα του, αλλά με κάποιον τρόπο γλίτωσε από το παγόβουνο και το έστειλε να προσκρούσει στα ύφαλα του βάσκικου πειρατικού.

Το πρώτο τρίποντο του Κώστα Παπανικολάου ήταν από τα άγραφα, το δεύτερο από τα …Πυρηναία, στις υπώρειες των οποίων φωλιάζει η Βιτόρια. Βεβαίως, η τύχη βοηθάει τους θαρραλέους και τους τολμηρούς.

Για να φτάσει πρώτος στο νήμα, ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να επιστρατεύσει την παλαιά «refuse to lose» νοοτροπία (ενσωματωμένη στο dna των μπροστάρηδων Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μάντζαρη) και να την εξαργυρώσει με μία νίκη ανεκτίμητης αξίας.

«Θα ήταν εύκολο να τα παρατήσουμε αλλά δεν το κάναμε», συμφώνησε με τα παραπάνω ο Ντέιβιντ Μπλατ. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον «ερυθρόλευκο», αυτός ήταν που είχε στην τσέπη του κοκκαλάρα γιγάντιας νυχτερίδας.

Διότι, ειδάλλως, θα έπρεπε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Τι ήταν αυτό το αποψινό; Πώς έφτασε ο Ολυμπιακός να γίνει έρμαιο στα χέρια μίας ομάδας αποδεκατισμένης και μάλλον ατάλαντης;

Ναι μεν έχασε ξαφνικά τον ασθενή Μιλουτίνοβ, αλλά δεν ευθύνεται ούτε η ατυχία ούτε κάποια αόρατη δύναμη για την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων και τεχνικής μέριμνας.

Η Βασκόνια κατέφτασε στο Φάληρο δίχως τον καλύτερο ψηλό (Σενγκέλια) και τον καλύτερο περιφερειακό (Γκρέιντζερ) της, αλλά το λάτιν ντουέτο των πόιντ-γκαρντ θύμιζε δίδυμο Μέσι-Νεϊμάρ, ενώ ο Πουαριέ και οι άλλοι ψηλοί της έφταναν στο ελληνικό καλάθι σαν να μην υπήρχε αντίπαλος (16/18 δίποντα, 47 πόντοι στο ημίχρονο).

«Οι παίκτες του Ολυμπιακού παίζουν άμυνα τρώγοντας ποπ-κορν», σάρκαζε, εύστοχα, ο σπήκερ της Euroleague TV. Στη β' περίοδο, συμπληρώθηκε 8,5 λεπτά πριν παραχωρηθεί το πρώτο φάουλ.

Το χειρότερο για τον Ολυμπιακό ήταν η πλήρης έλλειψη οποιασδήποτε προπονητικής κατεύθυνσης ή ταυτότητας, σε άμυνα και επίθεση.

Και το …ακόμα χειρότερο, ο παροπλισμός του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος αγωνίστηκε μόλις 11 λεπτά (έναντι 39:22 του απλώς θετικού Ουίλιαμς-Γκος) και ήταν 8ος, ολογράφως όγδοος, «ερυθρόλευκος» σε χρόνο συμμετοχής.

Ακόμα και όταν ο Μπλατ αποφάσισε να ρίξει στο παρκέ έναν κρύο σουτ σε αναζήτηση τριπόντου, 14’’ πριν το φινάλε, στο 75-78, προτίμησε τον ξεχασμένο Τίμα των 2,5 λεπτών. Πρώτος απόρησε ο ίδιος ο Λεττονός.

Ο Σπανούλης παρακολούθησε τα πρώτα 7 λεπτά από τον πάγκο και μπήκε στο γήπεδο παγωμένος, ρεζέρβα του περαστικού από το γήπεδο Στρέλνιεκς. Έκανε ένα λάθος για κάθε πόντο που πρόσφερε και αποχώρησε οριστικά γύρω στο 31’, άλλος ένας θεατής δίχως εισιτήριο.

Ούτε το 37χρονο κορμί του τον βοηθάει να συμβιβαστεί με ρόλο εφεδρικού που επιστρατεύεται μετά από ένα τέταρτο απραξίας ούτε το μαθημένο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους μυαλό του.

Στην προσπάθειά του ο Μπλατ να απογαλακτίσει τον Ολυμπιακό από τον Σπανούλη, κατόρθωσε να ευνουχίσει τον ίδιο τον Σπανούλη και να στερήσει από την ομάδα τον φυσικό ηγέτη της.

Ίσως να κοίταζε κάπου αλλού, όταν η Μπαρτσελόνα επέτρεπε να κακοφορμίσει η σχέση της με τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο...

Είπαμε όμως, προτιμότερο να είναι κάποιος τυχερός, παρά καλός. Δεν ήταν περισσότεροι από 4-5 οι παίκτες του Ολυμπιακού που άξιζαν να επιστρέψουν στο σπίτι τους χαμογελαστοί.

Ο καταπληκτικός Παπανικολάου έγινε ήρωας της βραδιάς με τα τρίποντα που τορπίλλισαν το πλιάτσικο των Βάσκων, ενώ ο Γιώργος Πρίντεζης έκανε μία από τις πιο μεστές εμφανίσεις της καριέρας του, με 19 πόντους και 5 ασίστ που έβαλαν λάδι στη μηχανή. Επαιξε 38 λεπτά.

Το γυμνό μάτι είδε τον ακούραστο Ζακ ΛεΝτέι να ανανεώνει καμιά χαμένες 10αριά επιθέσεις στο δεύτερο μισό του αγώνα, όχι μόνο με (6) επιθετικά ριμπάουντ, αλλά και με αμέτρητα deflections, που λέει και μια ψυχή.

Τη συνταγή ωστόσο την έδειξαν δύο αφανείς ήρωες, που επιμένουν να θυμούνται την αξία της άμυνας, του ιδρώτα και των φάουλ: ο άποντος Μάντζαρης των 26:45 λεπτών και ο πενταδάτος Μπόγρης. Ιδίως μετά την ανάπαυλα.

Η Βασκόνια σούταρε 1/14 μπάλες σε ένα κρίσιμο πεντάλεπτο της γ’ περιόδου πριν αρχίσει το ρολόι του Μπλατ να επιβάλλει ακατανόητες αλλαγές, ενώ στα τελευταία 8 λεπτά του αγώνα, μετά το 67-74, οι Ισπανοί αξιοποίησαν μόλις 6 από τις 16 κατοχές.

Η κυριαρχία του Ολυμπιακού στα ριμπάουντ παρά την απουσία του Μιλουτίνοβ (38-33) υπογράμμισε το «θέλω» των εν τέλει νικητών, ενώ οι προσευχές του Παπανικολάου εισακούστηκαν πάνω που το περιφερειακό σουτ είχε στερέψει.

Από το 34-34 μέχρι το τέλος του αγώνα, οι λοιποί 10 «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν όλοι μαζί ακριβώς 1 σουτ έξω από το ζωγραφιστό! Ο Παπανικολάου σούταρε 6/7 τρίποντα, οι άλλοι 3 στα 16.

«Αφήστε το πάνω μου», τους καθησύχασε ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Οι παίκτες του Περάσοβιτς διδάχθηκαν καινούριες σερβοκροατικές βρισιές, επειδή αμέλησαν να του κάνουν φάουλ.

Ο Ολυμπιακός είναι μία από τις ελάχιστες ομάδες που ουδέποτε τελείωσαν διαβολοβδομάδα με λυπητερή 0-2. Το ρεκόρ του έτριξε, αλλά άντεξε. Τώρα δικαιόυται να να χάσει δίχως «γαμώτο» από τη Ρεάλ.

Μπορεί να του μετρίασε τη χαρά ο θρίαμβος της Εφές στο Κάουνας, αλλά το 11-6 είναι απολογισμός θετικός πέρα από κάθε προσδοκία για αυτή την αναδομημένη με χλιαρά χρώματα ομάδα.

Την ήττα της Βασκόνια τη χειροκρότησε απρόθυμα και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος μπορεί να τρυπώσει ξανά στην οχτάδα, με νίκη επί της Μπάγερν αύριο στο ΟΑΚΑ.

Και αν χρειαστεί κάποιο θαύμα της ύστατης ώρας τύπου Παπανικολάου, ας είναι. Στον πάτο της θάλασσας καταλήγουν πρώτα οι άτυχοι και μετά οι ανήμποροι.