Σελίδα από παλιό τετράδιο

Παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο ταυτότητες που ενίοτε μοιάζουν ασύμβατες και πάντοτε αλληλοσυγκρούονται, ο Ολυμπιακός δίνει την εντύπωση ότι αισθάνεται καλύτερα όταν ξανασυναντά τον παλαιό του εαυτό, εκείνον που τον ανέβασε στην κορυφογραμμή της Ευρώπης.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο ευάλωτο σε βραχυκυκλώματα, οι «κόκκινοι» έσκισαν μία σελίδα από το βιβλίο του παλιού, καλού καιρού και έπνιξαν τη Μπαρτσελόνα βουλώνοντας με αυτήν το λαρύγγι της.

Διάβασμα του παιχνιδιού, προσήλωση στην άμυνα, ομαδική δουλειά στο ριμπάουντ, στοχευμένη επίθεση, αξιοποίηση των παικτών που βρίσκονταν σε καλή βραδιά, κάπως έτσι έγινε ο Ολυμπιακός αφεντικό της βραδιάς στο παλαιικό Παλάου Μπλαουγκράνα.

Ο Ναβάρο δεν μένει πια εκεί, ο Σπανούλης είναι ακόμη Σπανούλης, ο Ολυμπιακός φωνάζει «παρών» και πετυχαίνει απανωτές νίκες τετράδας. Το μπάσκετ της νέας εποχής μπορεί να περιμένει για λίγο ακόμη. Ή μήπως τελειώνουν συχνά με σκορ 69-60 αγώνες των ομάδων του Μπλατ;

Ο αποψινός Ολυμπιακός θύμισε περισσότερο την κωλοπετσωμένη αρμάδα που απείλησε να αλώσει τη Μόσχα (προτού ηττηθεί με 69-65), παρά το φουριόζικο και κάπως επιπόλαιο σύνολο που παλεύει να κερδίσει αγώνες με τρίποντα και επιθέσεις των 10-12 δευτερολέπτων.

Πέτυχε και στη Βαρκελώνη τρίποντα και μάλιστα ουκ ολίγα (8/20), αλλά τα σέρβιρε βουτηγμένα στη φαιά ουσία και βγαλμένα από τα χέρια των παικτών που ειδικεύονται σε αυτά, με πρώτο φυσικά τον Σπανούλη.

Έψαξε και το γρήγορο παιχνίδι, ωστόσο ουδέποτε το εκβίασε και ουδέποτε παρασύρθηκε στον ρυθμό που θα βόλευε τον Ερτέλ και τη λοιπή Μπαρτσελόνα. Στο τέλος βάλθηκε να παίζει με το ρολόι, αλλά είχε ήδη πάρει τις αποστάσεις του, οπότε δεν κινδύνευσε.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αξίζουν στον Ολυμπιακό συγχαρητήρια για τη δουλειά όσων παικτών ανέλαβαν καθήκοντα πάνω στο «βαμμένο», εκεί όπου οι Καταλανοί παρουσίαζαν θεωρητική υπεροπλία με τους 3+2 αξιόλογους ψηλούς που διαθέτουν.

Ο Μιλουτίνοβ και ο ΛεΝτέι πέτυχαν μαζί 28 πόντους με 8/13 σουτ και 12/14 βολές, ανανέωσαν 8 επιθέσεις (τις 7 ο ασταμάτητος Σέρβος), βοήθησαν να συντελεστεί το απίστευτο +10 στα ριμπάουντ, κέρδισαν 12 φάουλ και δεν έπαθαν την παραμικρή ζημιά στα μετόπισθεν, είτε χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους βλέμμα με βλέμμα είτε με τρικ όπως η δυναμική άμυνα του ΛεΝτέι από μπροστά.

Ο Οριόλα έφτασε με ιδρώτα και αίμα σε ένα ισχνό 10+6, αλλά ο Τόμιτς είχε περισσότερα λάθη παρά πόντους, ο αγνώριστος Σίνγκλετον τελείωσε το ματς με κουλουράκι (0/5 σουτ) ενώ ο Σεραφέν καλά καλά δεν ακούμπησε τη μπάλα.

Οι τρεις τελευταίοι πέτυχαν μαζί 4 ψωροπόντους, έναν λιγότερο από όσους έβαλε ο Μπόγρης σε 3,5 λεπτά αξιόλογης συμμετοχής!

Η αθόρυβη δουλειά του Παπανικολάου και του Πρίντεζη ολοκλήρωσε το σκηνικό στις ρακέτες, ενώ παραέξω ο Ουίλιαμς-Γκος έκανε το καλύτερο (διάβαζε: πιο ώριμο) παιχνίδι του, με 10+4+4, χωρίς να εκβιάσει καταστάσεις.

Οι δύο αινιγματικοί Λετονοί δεν βοήθησαν, ωστόσο ο Τίμα έδωσε την ωραιότερη ασίστ τη βραδιάς στο 19^ο λεπτό (όταν σύσσωμος ο Ολυμπιακός μετρούσε μόλις μία), ο δε Στρέλνιεκς έκανε στο 37’ ένα πλονζόν που θα μπορούσε να γίνει το κάδρο του αγώνα.

Απέναντι στην πλέον νερόβραστη Μπαρτσελόνα που μπορώ να θυμηθώ από το 1989 που πρωτοπήγα στο Παλάου, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν και το desire και το know-how. Aυτά τα έμαθαν προτού γίνει επίσημη γλώσσα τους η αγγλική.

Ναι, είναι νίκες τετράδας αυτές οι δύο τελευταίες. Η «best of the rest» Εφές θα καμάρωνε σήμερα τρία σκαλοπάτια πιο πάνω από τον Ολυμπιακό εάν τον νικούσε στο Φάληρο, ενώ η Μπαρτσελόνα θα ισοβαθμούσε μαζί του, εφ’ όσον κέρδιζε απόψε.

Οι Πειραιώτες όχι μόνο εδραιώθηκαν στην 5^η θέση, αλλά έχουν στο σακούλι τους νίκες εκτός έδρας επί άμεσων ανταγωνιστών (Βασκόνια, Μπάρτσα, Χίμκι, ακόμα και Μπάγερν), ενώ έχουν μπροστά τους πρόγραμμα που επιτρέπει αθρόα συγκομιδή: Κανάρια μέσα, Νταρουσάφακα έξω, Παναθηναϊκό και Βασκόνια μέσα. Ήγουν, τέσσερα βατά παιχνίδια πριν το ταξίδι στη Μαδρίτη.

Επειδή η Εφές έχει να εκστρατεύσει στη Μόσχα και στη Βαρκελώνη μέσα στο επόμενο δεκαήμερο, το ευρωελληνικό ντέρμπι της 4^ης Ιανουαρίου μπορεί να βρει τον Ολυμπιακό αγκυροβολημένο μέσα στο κουαρτέτο των κορυφαίων.

Εκεί όπου, με τον ίδιο πυρήνα παικτών και με το ίδιο πάντοτε μπάσκετ, καλόμαθε εαυτόν και αλλήλους να βρίσκεται τα τελευταία χρόνια.