Μια κόλλα γεμάτη μουντζούρες

Την υπερηχητική εκκίνηση του πρώτου αγωνιστικού διημέρου ακολούθησε ανώμαλη προσγείωση. Όσο πιο ψηλά πετάει κανείς, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει όταν πέφτει. Ιδίως αν έχει για αφετηρία τα σύννεφα.

Ο Ολυμπιακός έδειξε το (πολύ) καλό και το (πολύ) κακό πρόσωπό του μέσα σε ένα οκταήμερο, οπότε μένει να δούμε πού θα κάτσει ο μέσος όρος. Ελπίζω πολύ μακριά από αυτό που είδαμε απόψε, στο Φάληρο.

Την άποψή μου για τον νέο Ολυμπιακό την έγραψα εξαρχής και δεν πρόκειται να την αλλάξω όσο το δείγμα γραφής είναι ποσοτικά μικρό. Στην προσπάθειά του να πάρει φόρα για να εκτοξευτεί προς τα εμπρός, έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω.

Θα χρειαστεί πίστωση χρόνου και υπομονή στα ζόρια. Δεν αλλάζει εύκολα το dna μίας τέτοιας ομάδας ούτε γίνεται να κάθεται πάντοτε στο κόκκινο η μπίλια των πολυάριθμων στοιχημάτων που συσσωρεύτηκαν στα αποδυτήρια.

Από τα μισά του αποψινού αγώνα κιόλας, και ενώ ο Ολυμπιακός είχε (έστω ισχνό) προβάδισμα, έγραφα στο live του gazzetta.gr ότι το γεμάτο νεοσύλλεκτους σύνολο βρισκόταν αντιμέτωπο με ένα στριφνό και κρίσιμο τεστ προσωπικότητας.

Σε αυτό το διαγώνισμα, οι παίκτες του Μπλατ και ο προπονητής τους έγραψαν κάτω από τη βάση. Η κόλλα που παρέδωσαν ήταν γεμάτη μουντζούρες.

Ο Ολυμπιακός των προηγούμενων ετών κατόρθωσε να πάρει μεγάλες νίκες ακόμα και με τους ηγέτες του τραυματισμένους ή ντεφορμέ. Ο φετινός δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, τουλάχιστον όχι ακόμη.

Η ακεφιά του Βασίλη Σπανούλη υπήρξε καταδικαστική, όχι μόνο επειδή οι συμπαραστάτες του είναι άψητοι σε τέτοιες φλόγες, αλλά και επειδή η αγωνιστική φυσιογνωμία του Ολυμπιακού άλλαξε άρδην.

Ο αυτόματος πιλότος του παλιού καιρού δεν λειτουργεί πια, αφού η άμυνα, ο ιδρώτας και το ψύχραιμο διάβασμα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμη ομάδα ικανή να βάλει 90 πόντους σε οποιονδήποτε.

Μήπως όμως βιάστηκε να πηδήξει σε αυτήν τη βάρκα, όπου τιμόνι είναι το ένστικτο και η πράξη προηγείται της σκέψης;

Η δικλείδα ασφαλείας που οδήγησε το ελληνικό μπάσκετ στην κορυφογραμμή δεν είναι η αλεγκρία και η επιθετική παραγωγή, αλλά η αποτελεσματική λειτουργία στα μετόπισθεν.

Σε μία λίγκα 30 αγωνιστικών, όπου τα κορμιά και τα μυαλά κουράζονται εύκολα, η ανάσα ζωής προέρχεται από την άμυνα.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε στο Χίμκι και στη Βιτόρια όχι επειδή έτρεξε σαν τον διάβολο και έβαλε 85άρες, αλλά επειδή κράτησε τον αντίπαλο 10-15 πόντους κάτω από τον μέσο όρο του.

Ο Μάντζαρης, ο Μιλουτίνοβ και ο Πρίντεζης έπαιξαν καλά απέναντι στην Αρμάνι, αλλά ο Ολυμπιακός προδόθηκε από τους παίκτες που κλήθηκαν να πιστοποιήσουν την -αμφίβολη- πνευματική και αγωνιστική ετοιμότητά τους.

Ο Ουίλιαμς-Γκος όφειλε να προσφέρει στον Σπανούλη χείρα βοηθείας, αλλά τα θαλάσσωσε μεγαλοπρεπώς, ιδίως στο τρίλεπτο όπου η Αρμάνι έγινε αφεντικό του αγώνα με σερί 10-0 (μετά το 57-58). Και πότε υπήρξε ηγέτης ομάδας ευρωπαϊκού πρωταθλητισμού για να το κάνει τώρα;

Ο ΛεΝτέι έμοιαζε με μικρό αδερφάκι των αντίπαλων σέντερ, ιδίως του ψωμωμένου Γκουντάιτις. Γίνεται όμως να φορέσει τακούνια για να γίνει ψηλότερος; Δεν γίνεται. Ούτε έχει την πείρα και τη στόφα ενός Χάινς.

Ο Τίμα άφησε τον Μίτσοβ να ζεσταθεί και χάρισε στον Πιανιτζάνι έναν παίκτη κλειδί. Ο απρόσωπος Τουπάν δεν έπαιξε ούτε άμυνα ούτε επίθεση.

Από τους καινούριους, καλούτσικα έπαιξε μόνο ο Βεζένκοφ. Ουδείς άντεξε το πρώτο «πρέπει» της σεζόν.

Τα ποσοστά της Αρμάνι (57%-41%-92%) μπορεί να εντυπωσιάσουν όποιον μελετήσει τη στατιστική χωρίς να δει το ματς, αλλά δεν είναι εξωπραγματικά, αφού τα ελεύθερα σουτ και τα μόλις 8 λάθη προήλθαν από την αμυντική ατολμία των παικτών του Ολυμπιακού.

Ναι, των ίδιων, που στην άλλη άκρη του γηπέδου σούταραν 2/13 τρίποντα και 9/18 βολές. Μπορεί να ξεπέρασαν και πάλι τις 20 ασίστ (έναντι 13 των Ιταλών), αλλά ας μη τα ξαναλέμε, στα μετόπισθεν κρίνεται η λυπητερή.

Ο Ολυμπιακός έχασε μία ευκαιρία για να ζεστάνει ακόμα περισσότερο το κοινό του, αλλά ο συνολικός απολογισμός των τριών αγωνιστικών είναι θετικός για αυτή την νεόδμητη ομάδα.

Οι 2 εκτός έδρας νίκες άφησαν περιθώριο για μία κρίση βήχα, σαν αυτές που ήδη υπέστησαν όλοι οι συνδαιτυμόνες, με εξαίρεση τους τρεις παμφάγους. Το βρεφικό λίπος καίγεται γρήγορα και εύκολα.

Εάν ακολουθήσει δεύτερο πατατράκ, στην αναμέτρηση της Πέμπτης με τη Μακάμπι στο ΣΕΦ, με εικόνα παρόμοια της αποψινής, τότε ναι, θα ηχήσουν τα πρώτα καμπανάκια.

Μέχρι τότε, επιβάλλεται ψυχραιμία, ανασυγκρότηση, υπομονή και κυρίως αυτογνωσία.

Όσοι φούσκωσαν και φουσκώνουν τα μυαλά, πανηγυρίζοντας ακόμα και τις ανατροπές σε φιλικούς αγώνες με ασήμαντους αντιπάλους, υποσκάπτουν εκόντες άκοντες τα θεμέλια αυτής της νεόδμητης ομάδας.