Τράμπα τραμπαλίζομαι...

Κανείς δεν αμφιβάλει ότι το «διπλό» στην Μάλαγα άλλαξε μονομιάς την διάθεση στον Παναθηναϊκό. Απομάκρυνε την απογοήτευση και το άσχημο κλίμα που πάντα ήταν φυσιολογικό να ακολουθεί ένα αρνητικό σερί ηττών και κακών εμφανίσεων όπως εκείνο που είχε προηγηθεί. Η ήττα της Ρεάλ Μ. στην Βαλένθια ήρθε να αναθερμάνει ακόμη περισσότερο τις όποιες ελπίδες διεκδίκησης της τέταρτης θέσης έχουν απομείνει.

Μόνο που οι «πράσινοι», σε όλα τα επίπεδα, από την διοίκηση μέχρι και τον τελευταίο οπαδό, θα πρέπει να έχει κατά νου ότι η Euroleague με το ισχύον σύστημα, ειδικά τις εβδομάδες με τους διπλούς αγώνες, μοιάζει περισσότερο με τραμπάλα. Από τις αγωνιστικές επιδόσεις των ομάδων που μπορούν να κυμανθούν από το ζενίθ στο ναδίρ και τούμπαλιν, μέχρι την πνευματική και ψυχολογική διάθεσή τους, που είναι αλληλένδετες με τα αποτελέσματα. Αυτό σημαίνει ότι αυτός που έχει τα περισσότερα εφόδια να τελειώσει τη δουλειά που έχει κατά νου, είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να απομονώσει το συναίσθημα από αυτή τη διαδικασία.

Η πλάκα είναι ότι η ομάδα που πάλι, όπως και πέρυσι μπορεί να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή, στην τύχη του «τριφυλλιού», μετά ασφαλώς από το ίδιο το «τριφύλλι» είναι η Ζαλγκίρις Κάουνας, του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Εκείνη που με τα τελευταία της αποτελέσματα πέρυσι του έστειλε συστημένη την Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς, είναι αυτή που μπορεί να του αυξήσει δραματικά τις πιθανότητες για το πλεονέκτημα, αν πάει στη Μαδρίτη και νικήσει τη Ρεάλ. Αλλιώς οι Μαδριλένιοι, με βάση το πρόγραμμα, παραμένουν φαβορί για το πλεονέκτημα.

Επιστρέφουμε όμως στον θεμελιώδη κανόνα που λέει πως «ο πρώτος που ορίζει την τύχη σου είσαι εσύ ο ίδιος» ή επί το λαϊκότερο: «όπως στρώσεις, θα κοιμηθείς».

Με τον Ερυθρό Αστέρα φάνηκε τόσο η βελτίωση στην ψυχολογία μετά το πέρασμα από την Ανδαλουσία και το ξόρκισμα των φαντασμάτων μακριά από το ΟΑΚΑ και παράλληλα επιβεβαιώθηκε ότι σταδιακά, τα βασικά «όπλα» του Πασκουάλ, δείχνουν να ξεπερνούν την κοιλιά που συνέπεσε με το άσχημο διάστημα της ομάδας. Μετά τον Ρίβερς που οργίασε στην Μάλαγα, ήρθε η σειρά του Σίνγκλετον να υπενθυμίσει πως είναι σκληρό καρύδι, ειδικά όταν αρχίζουν τα δύσκολα. Ο Νικ Καλάθης συνεχίζει το... βιολί του και μαζί αυτό το φλερτ με το triple-double το οποίο περικυκλώνει με πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς. Λίγο ακόμη να συνέλθει και ο Γκιστ και ο βασικός κορμός θα είναι έτοιμος να μπει με τις πάντες στα κρίσιμα.

Επιπλέον, ο Πασκουάλ, είχε με ανακούφιση να επιστρέφουν ο (ορεξάτος) Παππάς και ο Λοτζέσκι, ώστε να αποκτά περισσότερες λύσεις. Δεν είναι πανάκεια, δια πάσα νόσο…, το σχήμα με Καλάθη –Λεκάβιτσιους.

Αν και πάλι υπήρξαν στιγμές, που με έναν θεωρητικά εύκολο αντίπαλο, όπως εμφανίστηκε ο Ερ. Αστέρας στο «Νίκος Γκάλης», που μπορούσες να δαγκωθείς βλέποντας τους αντίπαλους σέντερ να κάνουν το κομμάτι τους μέσα στο ζωγραφιστό. Ο Πέιν και οι άλλοι, ενίοτε ταλαιπωρήθηκαν από την τριπλέτα Ομιτς, Λεσό και Μπιέλιτσα, χωρίς απαραίτητα να φέρουν οι ψηλοί όλη την ευθύνη.

Πριν το ματς είχε προηγηθεί η κίνηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, να κοινοποιήσει, με διευθύνσεις (Ολυμπιακός, Φενέρμπαχτσε) και ονόματα (Λαμόνικα, Πουκλ, Ρίζικ) στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ τα παράπονα του Παναθηναϊκού για την διαιτησία, επιβεβαιώνοντας ότι εκεί εντοπίζεται το βασικό ζήτημα της κόντρα του με την Euroleague. Όλα τα υπόλοιπα ,δηλαδή τις οικονομικές και διοικητικές κινήσεις που θεωρεί ατοπήματα του διευθυντηρίου της Βαρκελώνης, .που κατά καιρούς έχει αναφέρει ως γαρνιτούρα θα ήταν πρόθυμος να τα «καταπιεί» αν ήταν ικανοποιημένος από την διαιτησία. Μένει να δούμε τί αποτέλεσμα θα έχει αυτή η κίνησή του.

Κατ’ αρχάς κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν να «νιώθει αδικημένος». Όπως επίσης κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν να δημοσιοποιεί τα παράπονά του, αρκεί να μη το κάνει με τρόπους που ενπεριέχουν το χαρακτήρα της βαρβαρότητας και της αυτοδικίας. Πάντα ο αριθμός των βολών και τα όρια του φάουλ θα είναι σημεία τριβής. Άλλωστε,αυτά δεν είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός όταν πρόκειται για το ελληνικό πρωτάθλημα; Όλοι έχουν τα δίκια τους, όμως μέχρι ένα σημείο:να μη θέλει ο καθένας τα δικά του δικά του και τα δικά μας, δικά του.

Πρέπει όμως να είμαστε και ειλικρινείς: αποκλείεται ο Παναθηναϊκός (μιας και μιλάμε για τον Παναθηναϊκό) να κατέκτησε 6 ευρωπαϊκά κόντρα στο σύστημα, γιατί τότε θα ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι δεν υπάρχει σύστημα με το οποίο χρειάζεται να κοντραριστεί. Προφανώς, αυτό που τον εξοργίζει περισσότερο είναι ότι αισθάνεται πως τα τελευταία χρόνια δεν έχει, από την διαιτησία, την ίδια αντιμετώπιση που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν έχει όμως και τις ίδιες ομάδες που είχε τότε. Το «πώς;» και το «γιατί;» έχουν αλλάξει οι συγκεκριμένες «συνιστώσες» το ξέρουν τα έμπειρα στελέχη της ομάδας περισσότερο από όλους τους άλλους. Και αυτά τα στελέχη, με πρώτο το αφεντικό, αποφασίζουν τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα.

Πολλές φορές και σε δημόσιες συζητήσεις με τον πρώην αρχιδιαιτητή της Euroleague, Κώστα Ρήγα, του είχε εκφράσει μια απορία: τι νόημα έχει να βλέπουμε αποσπασματικά φάσεις από διαφορετικούς αγώνες και να λέμε αν ήταν φάουλ ή όχι; Κατά 99% θα συμφωνήσουμε. Το θέμα είναι να βλέπουμε έναν αγώνα, από την αρχή μέχρι το τέλος για να διαπιστώνουμε αν τα κριτήρια είναι ίδια και στις δυο πλευρές του τερέν.

Ξέμπαρκες φάσεις στις οποίες αδικήθηκε, ακόμη και η ΤΣΣΚΑ μπορεί να παρουσιάσει, σε σημείο να την λυπηθείς. Και για να σας πω την αμαρτία μου, μου έκανε εντύπωση που ο ισχυρός άντρας του «τριφυλλιού», ξέχασε να την συμπεριλάβει σε εκείνες που η πιάτσα θεωρεί ευνοημένες. Κάποιο λόγο θα είχε.