Δεν έχει σημασία τί κοιτάς, αλλά τί βλέπεις!

Όλα όσα συμβαίνουν πριν από ένα δύσκολο και καθοριστικό παιχνίδι, δημιουργούν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να αντιδράσει κάθε κλαμπ. Είναι μεγάλη αρετή, για οποιαδήποτε ομάδα να μπορεί να συνεχίσει να προετοιμάζεται και τελικά να αγωνίζεται, χωρίς να επηρεάζεται από αυτά. Με απλά λόγια: να μην αποπροσανατολίζεται.

Κι όταν λέμε ομάδα, δεν μιλάμε μόνο για τους παίκτες και τον προπονητή, αλλά για ολόκληρο τον οργανισμό, ο οποίος, προφανώς, διαθέτει εσωτερικούς κώδικες και διαύλους προφορικής, πνευματικής και ψυχολογικής επικοινωνίας, οι οποίοι (πρέπει να) κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Υπάρχουν κάποιες (ομάδες), που είναι τόσο καλά “προπονημένες” που μπορούν να αντιδράσουν με τον ενδεδειγμένο τρόπο, ακόμη κι αν φαίνεται, μέσα από δηλώσεις, ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο ήρεμα. Ισχύει και το ανάποδο.

Το πρόσφατο παράδειγμα της Τούμπας, είναι εξόχως αποκαλυπτικό. Αντίστοιχα τιμήματα έχει πληρώσει και ο μπασκετικός Ολυμπιακός, ειδικότερα, όταν στο περιβάλλον της μπασκετικής ομάδας, ανακατεύτηκαν σκληροπυρηνικοί οπαδοί που εμφανίζονται μόνο σε συγκεκριμένα ντέρμπι, με αποτέλεσμα να προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά.

Με απλά λόγια, ο Παναθηναϊκός, μπήκε πια σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ευρωπαϊκής του πορείας, σε μια εποχή που του συμβαίνουν πολλά άλλα που χρειάζεται να διαχειριστεί, χωρίς να χάσει την προσήλωσή του στο στόχο, που είναι να εξαντλήσει τις πιθανότητές του να διεκδικήσει το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της Euroleague.

Το ένα μέτωπο, αφορά την διαμάχη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με το διευθυντήριο της διοργάνωσης, με αφορμή την τελευταία ποινή, η οποία μειώθηκε μεν, αλλά δεν εξαλείφθηκε, όπως στόχευε ο ισχυρός άνδρας του “τριφυλλιού" και το νομικό του επιτελείο. Για να είμαστε ειλικρινής μια τέτοια πιθανότητα (εξάλειψης) θα ισοδυναμούσε με το θεαματικότερο αυτογκόλ της διοργανώτριας αρχής, που θα έδινε στον Παναθηναϊκό, ακόμη περισσότερα εφόδια να την λιθοβολήσει. Εάν και εφόσον, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός από το παρκέ ως το τελευταίο κάθισμα στα ορεινά, μπει στο ντέρμπι, θεωρώντας ότι απέναντί του, εκτός από μια ομάδα μπάσκετ, έχει ολόκληρο το σύστημα, τότε θα έχει κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα να χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, ειδικά αν το ματς αρχίσει να «στραβώνει».

Το δεύτερο μέτωπο, έχει να κάνει με την βαθμολογική διάσταση. Μετά την επιβεβαιωμένη αδυναμία να πάρει αποτελέσματα εκτός έδρας και δεν εννοούμε με την Χίμκι, αλλά π.χ με την Βαλένθια ή τη Μπάμπεργκ, τον έχει φέρει πλέον στην δύσκολη θέση. Αποτέλεσμα είναι να ρίχνει, αναγκαστικά, όλο το βάρος στα ματς του “Νίκος Γκάλης”, το οποίο νιώθει πλέον ακόμη πιο πιεστική ανάγκη να υπερασπιστεί. Άλλη ήττα, εκτός από εκείνη με την ΤΣΣΚΑ, θα αμφισβητήσει άλλη μια ισχυρή πεποίθησή του.

Το τρίτο αφορά στην ειδική συνθήκη που ανέκαθεν δημιουργείται όταν παίζουν οι δυο “αιώνιοι”. Τη δεδομένη στιγμή, βρισκόμαστε σε μια περίοδο, που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι “πράσινοι”, έχουν πάρει το πάνω χέρι και έχουν «οικοδομήσει» ένα ευνοϊκό σερί απέναντι στους “ερυθρόλευκους”, είτε αρπάζοντάς τους το πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ, είτε αποκλείοντάς τους στα προηγούμενα (2016 και 2017) κύπελλα, πάλι μάλιστα στο ΣΕΦ, είτε κερδίζοντας τους τρεις φορές από το ξεκίνημα της σεζόν, εκ των οποίων τις δυο, μέσα στο Φάληρο. Την ίδια στιγμή όμως, που ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη δείχνει πιο ικανός να παίρνει αποτελέσματα (είναι 2ος αυτή τη στιγμή) ή να διαγράφει πορείες με τίτλους (2013) και παρουσία σε δυο τελικούς (2015 και 2017), από την εποχή που έφυγαν Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς. Τη δεδομένη στιγμή, μια νίκη επί του Ολυμπιακού δείχνει πολύ πιο χρήσιμη κι από τις τρεις άλλες της εφετινής σεζόν. Αφενός, γιατί θα τον κρατήσει σε τροχιά τετράδας και δεν θα τον σπρώξει στη... γαλαρία της οκτάδας, θα επιτείνει το ψυχολογικό πρόβλημα που έχει δημιουργήσει, στον «αιώνιο αντίπαλο», χωρίς να μπορεί να χρησιμοποιηθεί το επιχείρημα για Έλληνες ή ξένους διαιτητές, που ο καθένας το χρησιμοποιεί όπως το βολεύει και θα του μεταφέρει ακόμη μεγαλύτερη γκρίνια και αμφισβήτηση από εκείνη που του προκάλεσε η ΑΕΚ, αρπάζοντάς του έναν τίτλο, που φαινόταν ότι είχε στο τσεπάκι.

Τέλος είναι και το αγωνιστικό σκέλος, που τούτη την στιγμή φαντάζει σημαντικότερο, μετά την κακή εικόνα στην Μόσχα, σε συνδυασμό με τους χειρισμούς του Πασκουάλ στις περιπτώσεις των δυο νεοφερμένων, του Τζέιμς (ξεκίνησε ξαφνικά στην πεντάδα) και του Πέιν (έδειξε εκτός ευρωπαϊκού πνεύματος). Χωρίς να μπαίνουμε ακόμη σε τεχνικές λεπτομέρειες, η διαχείριση είναι καθοριστική γιατί πλέον δεν δοκιμάζεται μόνο η σημασία της απόκτησής τους και της χρησιμοποίησης τη δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά και η συνολικότερη ομαδική αντίδραση, άρα και των χαρακτήρων που την αποτελούν. Ο κανόνας λέει: when everything goes wrong get back to the basic”. Και ο εφετινός Παναθηναϊκός έχει βασικούς άξονες πάνω στους οποίους μπορεί να στηριχθεί. Εκτός αν κρίνει ότι είναι ώρα για ακροβατισμούς.