Η εκλογίκευση, σκοτώνει την λογική

Όποιος δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει ότι είναι τέτοια η φύση της Euroleague με το σύστημα που διεξάγεται την τελευταία διετία- που δεν πρέπει να εκπλήσσεται πια, ούτε από τις δραματικές μεταπτώσεις των ομάδων, αλλά ούτε και τα και από τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα, ματαιοπονεί προσπαθώντας να κάνει εκλογικεύσεις που απλά σκοτώνουν τη λογική.

Ειδικά αν συνδέσει κανείς αυτό τον εξοντωτικό ευρωπαϊκό μαραθώνιο των 30 αγωνιστικών με τα πρωταθλήματα στα οποία μετέχουν θα συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει ούτε μία από τις 16 ομάδες της διοργάνωσης, που να έχει αποφύγει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το ταξίδι από το ζενίθ στο ναδίρ και τούμπαλιν.

Δεν είναι τυχαίο ότι από το κατά τεκμήριο πιο ισχυρό πρωτάθλημα της Ευρώπης, το ισπανικό, από τις πέντε ομάδες που το εκπροσωπούν, μόνο η Ρεάλ Μ. βρίσκεται στην πρώτη 8άδα. Ούτε ότι στη VTB, όπου η ΤΣΣΚΑ κάνει συνήθως περίπατο, αυτή τη στιγμή είναι δεύτερη πίσω από την Λοκομοτίβ Κουμπάν, η οποία παίζει στο Eurocup. Ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρμπαχτσε ισοβαθμεί στην Τουρκία με την Τόφας η οποία δεν προκρίθηκε καν στους "16" του Eurocup. Και ενώ είναι η μόνη ομάδα που έχει νικήσει την πρωτοπόρο ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα, έχει χάσει στην Μάλαγα, εντός έδρας από την Ζαλγκίρις, την Ρεαλ Μ. και τον Ολυμπιακό, από τον οποίο εσχάτως έφαγε μια ξεγυρισμένη 25άρα. Η πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπάμπεργκ, που διέλυσε τον Παναθηναϊκό κι έχει γονατίσει τον Ολυμπιακό, την Ζαλγκίρις και τη Μπαρτσελόνα από το -26,, λίγες μέρες πριν, διασύρθηκε με 106-69 στην Βόνη και βολοδέρνει στην 9η θέση της BBL, όπου προπορεύεται η Μπάγερν η οποία επίσης παίζει στο Eurocup. Και αν προσέξετε, όλα αυτά συμβαίνουν ανεξάρτητα από τραυματισμούς ή ελλείψεις.

Ψάχνετε λογική όταν ο Ολυμπιακός τη μία χάνει με 32 στην Μπασκόνια, με 28 στην Χίμκι, λυγίζει μέσα στο Βελιγράδι μπρος στον ελλιπή Ερ. Αστέρα, όπως είχε γονατίσει και στο Μπάμπεργκ και μετά ρίχνει 30άρα στην Μακάμπι και κάνει πλάκα στη Φενέρ; Ή, ο Παναθηναϊκός, είναι η τελευταία ομάδα που χάνει το αήττητο της έδρας του, αλλά καταφέρνει να χάσει από τη μισή Βαλένθια και δικό του ματς στην Μπασκόνια; Όταν η ενισχυμένη και χωρίς τα περσινά προβλήματα τραυματισμών, Μπαρτσελόνα συντρίβει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, φέρνει άνετα βόλτα την ΤΣΣΚΑ νικάει στην Μόσχα την Χίμκι και είναι να την καταπιεί η γη γιατί ουσιαστικά, με 7 νίκες περνάει μόνο την ουραγό Εφές;

Το δεύτερο στοιχείο που αφορά, ειδικά τις ελληνικές ομάδες, αφορά την τοξικότητα της μονομαχίας των δυο «αιωνίων». Οι «πράσινοι» μετά την πρώτη νίκη τους επί των «ερυθρόλευκων» στην πρεμιέρα της Α1 στο ΣΕΦ, πήγαν στην Βαρκελώνη και έφαγαν στην πλάτη 27 πόντους (98-71) από την Μπαρτσελόνα στην αντίστοιχη πρεμιέρα της Eurolegue. Το έργο επαναλήφθηκε για μια ακόμη φορά, μετά την δεύτερη νίκη τους επί των «ερυθρολεύκων» την περασμένη Δευτέρα στο «Νίκος Γκάλης». Πήγαν στην Γερμανία και δεν ήξεραν από πού να φυλαχτούν. Για τη ακρίβεια : δεν πήγαν. Μόνο ο Καλάθης ήταν εκεί για να τους εκπροσωπήσει, λες και ήταν η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου και επιλέχθηκε να πάει να καταθέσει στεφάνι. Είναι ξεκάθαρο ότι όποιος νικάει στο ντέρμπι, ανεξάρτητα αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ουσιαστική βαθμολογική σημασία, υποσυνείδητα, τις περισσότερες φορές, χαλαρώνει, αδειάζει, πες τε το όπως θέλετε.

Αυτός λοιπόν ο Παναθηναϊκός που εμφανίστηκε στην Βαμβέργη ήταν γεμάτος στερητικά «α» (άλφα). Η δε ενέργειά του θύμιζε παιχνίδι που οι μπαταρίες έχουν αρχίσει να τα φτύνουν και δεν υπακούει πια στις οδηγίες του τηλεκοντρόλ. Αν προσέξετε τα περισσότερα από τα 16 άστοχα τρίποντά του, η μπάλα με το ζόρι έφτανε στο μπροστινό μέρος της στεφάνης. Στις περισσότερες φάσεις που οι ψηλοί της Μπάμπεργκ έκαναν πάρτι γιατί οι αμυντικοί του είναι κολλημένοι στο παρκέ και κοιτάζουν, ή κάνουν φάουλ γιατί τις περισσότερες φορές ήταν σε μειονεκτική θέση. Γκιστ, Σίνγκλετον, Ρίβερς, Παππάς, Ντένμον, πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον. Μόνο ο Αντετοκούνμπο, με την ορμητικότητά του και ο Βουγιούκας με την πρόοδό του έκαναν κατά διαστήματα αισθητή την παρουσία τους, αλλά ο μεν Θανάσης δεν είναι ακόμη έτοιμος να διαβάζει την αντίπαλη τακτική, ειδικά όταν πρόκειται για υψηλού επιπέδου, ο δε Ιαν, είναι εκπρόσωπος των ψηλών παλιάς κοπής που δεν μπορούν πια να επηρεάσουν συνολικά το (κάθε) παιχνίδι, αλλά μόνο ορισμένα κομμάτια του.

Η Μπάμπεργκ, πρώτον αντέδρασε μετά το κάζο της Βόνης και δεύτερον έπαιξε με την σφραγίδα μιας ομάδας που πάντα έχει τακτική και ένα συγκλονιστικό και πολιτισμένο κοινό που πάει στο γήπεδο μόνο για να την υποστηρίξει, ανεξάρτητα αν νικάει ή αν χάνει. Αυτή τη φορά, χάρη στα έμπειρα γκαρντ της, προτίμησε αντί να αρχίσει να σουτάρει να βάλει την μπάλα κοντά στο καλάθι όπου κυριάρχησε στις περισσότερες μονομαχίες. Η μοναδική στιγμή που δυσκολεύτηκε ήταν από την ζώνη που επιστράτευσε ο Πασκουάλ έχασε το ρυθμό της, αλλά και ο Κατζούρης βρήκε έναν τρόπο να φρενάρει λίγο τον Νικ. Όταν ο ηγέτης του «τριφυλλιού» είχε αρχίσει να κουράζεται από την αφόρητη μοναξιά του, έστειλε πάνω του τον ύψους 2.07 Ντορέλ Ράιτ που όλοι πλέον θεωρούν ότι για να κάνει αυτά τα παιχνίδια ως «ρούκι», το ερχόμενο καλοκαίρι, ειδικά αν η Μπάμπεργκ δεν βγει στην Euroleague, θα είναι περιζήτητος.

Όσο για την παρεξήγηση που προκάλεσε το time out που πήρε ο Κατζούρης, που στάθηκε άξια στο πόδι του Τρινκιέρι, και προκάλεσε τόσο θόρυβο, λες και ήταν το μείζον ζήτημα του αγώνα, προτιμούμε να μην το σχολιάσουμε καν, για να μην αποπροσανατολίσουμε τη συζήτηση της επόμενης μέρας, όπως συνηθίζει να κάνει κάθε ηττημένος, που οφείλει πρώτα να κάνει την αυτοκριτική του και να μη βρίσκει πάτημα να μεταθέτει το πρόβλημα στον απέναντι.