Το απωθημένο του Γκάλη

Πέρασε ο καιρός, πάει ο παλιός χρόνος, διανύουμε τις πρώτες ημέρες του 2018, το Βελιγράδι αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και καλώς τηνε κι ας μην άργησε!

Την Αναντολού Εφές, εννοώ, που δέκα τρία βράδια μετά την ήττα της από τον Ολυμπιακό στο «Sinan Erdem Dome» (58-61) πέταξε πάνω από το Αιγαίο πέλαγος για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο παρεμπιπτόντως άνοιξε φάμπρικα με κάμποσα θρίλερ και με μπόλικες παρατάσεις τα τελευταία χρόνια...

Μιας και το ΄φερε η κουβέντα σε αυτό το νταλαβέρι η ελληνική ομάδα που πήρε την... παρθενιά της Εφές είναι ο Άρης τη σεζόν 1979-80 στον πλαίσιο των ομίλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου μοιράστηκαν τις νίκες (63-66 και 112-87).

Έχοντας κατακτήσει τον τίτλο, μετά από καρτερία μισού αιώνα (από το 1930) την προηγούμενη σεζόν (με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη), ο Άρης έκανε το ντεμπούτο του εκείνη τη σεζόν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στον πάγκο του, αντί του «Ξανθού» βρισκόταν ο Φρανκ Ντέβελι, η ομάδα είχε ενισχυθεί με τους Αμερικανούς Τιμ Τζόις και Φιλ Τέιλορ, ενώ ο Νίκος Γκάλης ετοίμαζε τις βαλίτσες του και μέσα στην πρεμούρα του, δεν πρόλαβε κιόλας να φτιάξει τα δόντια του, αλλά γι αυτό θα φρόντιζε ο συχωρεμένος ο Ανέστης Πεταλίδης!

Ο «Gangster» δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες και όταν αριβάρισε στη Θεσσαλονίκη, έσκασε μύτη για πρώτη φορά στο Αλεξάνδρειο και παρακολούθησε από την εξέδρα την πανδαισία του αγώνα με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ προτού κάνει το ντεμπούτο του με την κίτρινη φανέλα στις 2 Δεκεμβρίου του 1979 κόντρα στον Ηρακλή.

Ο Άρης εγκαινίασε την παρθενική συμμετοχή του στην πρώτη τη τάξει ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, νικώντας στις 10 Οκτωβρίου στο Αλεξάνδρειο τη Ντιναμό Βουκουρεστίου με 76-74 και οκτώ ημέρες αργότερα έπεσε ηρωικώς μαχόμενος στο «Σπόρτσκε Σεργκέι Σαράι», όπου ηττήθηκε από την Εφές Πίλσεν (με την οποία δεν είχε αγωνισθεί ο σταρ της και μετέπειτα μάνατζερ της Εθνικής Τουρκίας Ντογάν Χακεμέζ) με 66-63.

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε αυτό το ματς, που έμελλε να αποβεί ιστορικό λόγω του... νταλαβεριού που άνοιξε η τουρκική ομάδα με τις δικές μας και κρατάει εδώ και 39 χρόνια:

ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Α. Γκιουρκάν 6, Ροναμπάρ 12, Ντογκούσκεν 18, Καγιατούρκ 22, Κισαγκούν 8. Προπονητής: Φαρούκ Ακαγκούν.

ΑΡΗΣ: Τζόις 19, Αναν ιάδης 2, Καλαντίδης 2, Χωλόπουλος, Παραμανίδης 2, Τέιλορ 22, Αλεξανδρής 6, Παπαγεωργίου 10. Προπονητής: Φρανκ Ντέβελι.

Στις 31 Οκτωβρίου του 1979 ο Αρης υπό το βλέμμα του Γκάλη έριξε στο καναβάτσο τη Μακάμπι με 104-103 στην παράταση (95-95, Τζόις 39, Παπαγεωργίου 22, Τέιλορ 21- Πέρι 24, Μπέρκοβιτς 18, Μποουτράιτ 14), ενώ στις 8 Νοεμβρίου ηττήθηκε στο Βουκουρέστι από τη Ντιναμό με 77-71.

Δυο εβδομάδες αργότερα η Εφές πάτησε για πρώτη φορά τα ελληνικά χώματα σε ένα ταξίδι που τις επόμενες δεκαετίες έγινε τόσο συχνό και αναπόδραστο, ώστε να μοιάζει σαν το δρομολόγιο Παγκράτι- Κολιάτσου!

Το βράδυ της 22ας Νοεμβρίου του 1979, στο Αλεξάνδρειο έπεσε βαρύς ο πέλεκυς, με τον Αρη να αιχμαλωτίζει τους Τούρκους στο δεύτερο ημίχρονο και να επικρατεί με 112-87.

Οι συνθέσεις:

ΑΡΗΣ: Παπαγεωργίου 24, Τέιλορ 39, Παραμανίδης 14, Καλαντίδης 6, Αλεξανδρής 8, Σπάρταλης 6, Ανανιάδης 7, Σκόνδρας 4, Βαμβακούδης, Στυλιανού 4.

ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Κισαγκούν 8, Α. Γκιουρκάν 4, Καγιατούρκ 7, Ντογκούσκεν 25, Ροναμπάρ 11, Χακεμέζ 32, Φ. Γκιουρκάν.

Ακολούθησε η ήττα του Αρη στο Τελ Αβίβ με 111-78 που σήμανε τον αποκλεισμό του από την επόμενη φάση, ενώ η Μακάμπι πήρε την πρόκριση και μάλιστα έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στον οποίο ηττήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1980 στο Βερολίνο από τη Ρεάλ Μαδρίτης με 89-85.

Δέκα χρόνια αργότερα (περίοδος 1989-90), στο Κύπελλο Κόρατς, η Εφές βρέθηκε στο δρόμο του Πανιωνίου τον οποίο νίκησε δυο φορές (93-95, 84-94), ενώ στις 16 Μαρτίου του 1993, με τον Νίκο Γκάλη να έχει κατηφορίσει στην Αθήνα και να αγωνίζεται πλέον στον Παναθηναϊκό την αντιμετώπισε και πάλι ο Άρης στο Τορίνο: στον αλήστου μνήμης τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στον οποίο οι Κίτρινοι επιβλήθηκαν με 50-48, σε μια σκυλομαχία που κατέληξε κιόλας σε πρωτοφανή καρεκλομαχία!

Και από τις ιπτάμενες καρέκλες στην πρωτεύουσα του Πιεμόντε φτάσαμε μετά από έναν χρόνο στις πέντε στημένες καρέκλες της Γλυφάδας! Η Εφές Πίλσεν, φαινόταν ότι είναι μια ανερχόμενη δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ (η οποία μάλιστα το 1996 κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς με αντίπαλο την Ολίμπια Μιλάνο) και ως εκ τούτου μπήκε για τα καλά στο κάδρο του ελληνικού μπάσκετ.

Η αναφορά στις πέντε στημένες καρέκλες της Γλυφάδας (δεν) είναι σχήμα λόγου: τη σεζόν 1993-94 και σε πείσμα της ανωτερότητας του, που τον οδήγησε έως το Final 4 του Τελ Αβίβ, ο Παναθηναϊκός άρπαξε δυο κρυάδες από τους πρωταθλητές Τουρκίας!

Το πρώτο ραντεβού των δυο ομάδων συντελέστηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1993 και η πρότερη αναφορά στις καρέκλες έχει να κάνει με το γεγονός ότι εκείνο το βράδυ στη Γλυφάδα ο Αϊντίν Ερς έπαιξε επί σαράντα λεπτά μια παλιομοδίτικη άμυνα ζώνης 3-2 («βουλγάρικη», όπως την αποκαλούσαν εξ αρχαιοτάτων χρόνων οι προπονητές) με τους εκάστοτε πέντε παίκτες του να μοιάζουν σαν στημένες καρέκλες, απέναντι στις οποίες ο Νίκος Γκάλης «κόλλησε» στους 13 πόντους και ο Παναθηναϊκός αποδείχτηκε ανήμπορος ν' αντιδράσει με αποτέλεσμα να δεχτεί μια απροσδόκητη ψυχρολουσία με 82-67.

Αυτή η ήττα σηματοδότησε την άμεση απόλυση του Ζέλικο Παβλίσεβιτς τον οποίο διαδέχθηκε ο Κώστας Πολίτης, ενώ η Εφές νίκησε τον Παναθηναϊκό και στο ματς του Β’ γύρου, στις 27 Ιανουαρίου του 1994 στο «Αμπντί Ιπεκτσί», με 68-59, σε μια βραδιά στην οποία ο Βολκάν Αϊντίν πέρασε χειροπέδες στο Γκάλη, κατεβάζοντας τον στους; 5 πόντους με 1/5 δίποντα, 1/3 τρίποντα και 0/1 βολή!

Την επόμενη χρονιά η Εφές άνοιξε τους λογαριασμούς της με τον Ολυμπιακό και αυτό το νταλαβέρι της με τους «αιώνιους» συνεχίζεται ως τις μέρες μας με διαρκώς αυξανόμενο ρυθμό...