Παναθηναϊκός: Το κομβικό σημείο της ευρωπαϊκής χρονιάς

• Τα 1/20 του Μπέικον και το ανελέητο χτύπημα στα pick n roll
• Το ευχάριστο, το δυσάρεστο και η ευκαιρία των έξι ματς

Εδώ που τα λέμε, δεν πιστεύω να υπήρχε κάποιος που να πίστευε ότι ο Παναθηναϊκός θα έφευγε με τη νίκη από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν από τις λεγόμενες «ήττες εντός προγράμματος». Κακώς για εμένα να ισχύει αυτός ο... όρος. Όπου και αν παίζουν οι «πράσινοι» δεν πρέπει να υπάρχουν «αναμενόμενες ήττες», σε όποια κατάσταση και αν βρίσκονται, όσο μεγάλη και αν είναι η διαφορά δυναμικότητας με τις υπόλοιπες ομάδες.

Ο Παναθηναϊκός, όπου και αν παίζει, δεν πρέπει να παρουσιάζει εικόνα όπως και αυτή απέναντι στην Εφές ή πριν από έναν μήνα κόντρα στη Φενέρ ή ακόμα χειρότερα απέναντι στην Άλμπα. Δεν πρέπει να μπαίνει στο παρκέ σαν να αποδέχεται την μοίρα του χωρίς καν να προσπαθήσει να την... αλλάξει. Αν και οι «πράσινοι» έδειξαν κάποια καλά στοιχεία από πλευράς νοοτροπίας (ασχέτως αποτελέσματος) σε Βαλένθια και Βαρκελώνη, ήρθε το ματς με την Εφές για να κρούσει νέο καμπανάκι μία εβδομάδα πριν από ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

• Εφές - Παναθηναϊκός 88-69: Παραδόθηκε πριν από το... τζάμπολ (vid)

Δεν ξέρω εάν και εφόσον σύσσωμος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού είχε το μυαλό του στον «αιώνιο» αντίπαλο. Θέλω να πιστεύω πώς όχι. Βέβαια καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να μην το σκέφτονται, ειδικά μετά την περριρέουσα ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί με την ανακοίνωση του sold out και την ανυπομονησία που υπάρχει στον κόσμο. Όπως είναι δύσκολο να μην το σκέφτονται μετά και το παιχνίδι πρωταθλήματος στο ΣΕΦ όπου ο Παναθηναϊκός έφτασε να διεκδικεί τη νίκη στο σουτ. Όμως το ντέρμπι είναι την άλλη εβδομάδα. Μέχρι τότε έχουμε καιρό. Και ο Παναθηναϊκός έπρεπε να παρουσιαστεί πιο έτοιμος στην Πόλη.

Πλάκα-πλάκα δύο ματς του «τριφυλλιού» στην Κωνσταντινούπολη με Φενέρ και Εφές και ισάριθμες ήττες με τον μέσο όρο της διαφοράς στους -24.5 πόντους! Μάλλον δεν του πάνε και τόσο οι επισκέψεις στην γειτονική χώρα. Ουσιαστικά έκαναν ένα μικρό πισωγύρισμα καθώς «χάλασαν» την καλή εικόνα που προσπαθούσαν να παρουσιάσουν στα τελευταία ματς. Και όσο να 'ναι, τρεις σερί ήττες δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Εκεί που είχε «ισοφαρίσει» το ρεκόρ της οκτάδας, βρέθηκε δύο νίκες πιο πίσω και μάλιστα μέσα σε διάστημα 10 ημερών. Ξαναλέω. Θεωρητικά το 0/3 ήταν αναμενόμενο, αλλά εάν ο Παναθηναϊκός έχει αρχίσει να βάζει στόχο τα playoffs θα χρειαστούν και μεγάλες νίκες μακριά από το ΟΑΚΑ.

Τα 1/20 του Μπέικον και το ανελέητο χτύπημα στα pick n roll

Και αν δούμε τα τρία αυτά παιχνίδια, ο κοινός παρονομαστής είναι ένας. Το άσχημο ξεκίνημα του Μπέικον και η νωθρότητα που έδειχναν οι «πράσινοι» στο πρώτο ημίχρονο. Πέταγαν ένα ημίχρονο στα σκουπίδια και στη συνέχεια... έτρεχαν και δεν έφταναν. Απλά, και σε αντίθεση με τα δύο ματς στην Ισπανία, ο Παναθηναϊκός έδειξε στην Κωνσταντινούπολη ότι είχε αποδεχθεί την ήττα από τα αποδυτήρια. «Ακούω» το γεγονός ότι υπήρχαν απουσίες και προβλήματα σε ένα (έτσι και αλλιώς) «συρρικνωμένο» ρόστερ αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί αυτήν την εικόνα. Σαν να μην... πήγε καν η ομάδα για το ματς με την Εφές.

Και αν δώσεις δικαίωμα στην Αναντολού, τότε θα το πληρώσεις. Και μάλιστα ακριβά. Θα έλεγα «και πάλι καλά» που η διαφορά έπεσε κάτω από τους 20 πόντους. Ο Παναθηναϊκός ήταν κάκιστος αμυντικά όσον αφορά τα «pick n roll» της Εφές με αποτέλεσμα (και αν δεν με ξεγελούν οι σημειώσεις μου) να δεχθεί 21 πόντους από 10/15 πετυχημένα «pick n roll» των γηπεδούχων!

• Ράντονιτς: «Ήταν δύσκολο να γυρίσουμε το ματς μετά το προβάδισμα της Εφές»

Επιπλέον οι κακές περιστροφές σε συνδυασμό με την έλλειψη συνεννόησης (αλλά και διάθεσης) στην άμυνα έδωσαν και πολλά ελεύθερα σουτ στους γηπεδούχους. Και από τη στιγμή που η Εφές ευστοχεί σε 11 τρίποντα κατά μέσο όρο σε κάθε ματς με ποσοστό στο 40%, ήταν δυνατόν να μην δεχθεί με χαρά τα δωράκια που της έκαναν οι παίκτες του Ράντονιτς; Ε, δεν ήθελε και πολύ να «ανοίξει» η διαφορά.

Θα δει κάποιος τα 13 λάθη του Παναθηναϊκού. Ούτε εξωφρενικά πολλά, αλλά σε καμία περίπτωση και λίγα. Ε, από αυτά τα 13 λάθη, αν μέτρησα καλά τα 7-8 πρέπει να ήταν εντελώς ανόητα (όπως για παράδειγμα λάθος σε εύκολη πάσα, βήματα χωρίς λόγο κ.ο.κ.) και πιο συγκεκριμένα στις στιγμές που προσπαθούσε να «κατεβάσει» την διαφορά σε μονοψήφιο νούμερο. Ένα ακόμα δωράκι για την Εφές. Και φυσικά ένα ακόμα κακό ημίχρονο από τον Ντουέιν Μπέικον ο οποίος είχε 0/6 εντός παιδιάς σε αυτό το διάστημα και 8/12 στο δεύτερο!

Μάλιστα είναι η 3η σερί φορά που το κάνει. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τρία τελευταίας εκτός έδρας ματς, ο Αμερικανός είχε 1/20 σουτ στα πρώτα ημίχρονα των αγώνων με Βαλένθια, Μπαρτσελόνα και Εφές και αντίστοιχα 20/43 στα δεύτερα! Κοινώς η μέρα με τη νύχτα! Και αναρωτιέμαι και λέω. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν ο Μπέικον ήταν στοιχειωδώς καλύτερος σε αυτά τα διαστήματα; Δεν λέω να έκανε «παπάδες» αλλά ούτε και να ήταν τόσο αρνητικός.

Το ευχάριστο, το δυσάρεστο και η ευκαιρία των έξι ματς

Και φυσικά όταν ο βασικός πλέι μέικερ ήταν και...δεν ήταν στο ματς, πώς να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να φανεί ανταγωνιστικός; Φυσικά αναφέρομαι στον Γουόλτερς ο οποίος είχε 1/6 σουτ και -4 στο σύστημα αξιολόγησης. Αριθμοί οι οποίοι δεν αντιπροσωπεύουν ούτε στο ελάχιστο τον συγκροτημένο και πάντα (όπως μας έχει μάθει) επιδραστικό μέσα στο παιχνίδι, Αμερικανό πλέι μέικερ.

Κρατάω ωστόσο την επιστροφή του Μάριους Γκριγκόνις. Σίγουρα έδειξε ότι δεν «πατάει» καλά ακόμα και ότι χρειάζεται χρόνο ωστόσο στα σχεδόν 11 λεπτά που αγωνίστηκε ανέλαβε πρωτοβουλίες, ζήτησε τη μπάλα, πήρε τα σουτ και άφησε καλές εντυπώσεις. Έπαιξε τόσο μαζί με τον Μπέικον στην ίδια πεντάδα, όσο και σε ξεχωριστές.

• Γκριγκόνις: «Δεν παίξαμε καλά με την Εφές, σε... πόλεμο με τον Ολυμπιακό»

Βέβαια ήταν λίγο «ειδικών συνθηκών» το ματς από τη στιγμή που έλειπε ο Γκουντάιτις με αποτέλεσμα να δούμε πολύ κοντά σχήματα (Λι, Γκριγκόνις, Πονίτκα, Μπέικον, Γουίλιαμς) κάποιες στιγμές μέσα στο ματς. Ήταν λειτουργικό ως προς την πίεση και την ταχύτητα, ήταν δυσλειτουργικό απέναντι σε δυνατά και ψηλά κορμιά της Εφές. Η λογική λέει ότι σπάνια θα ξαναδούμε ανάλογα σχήματα σε κανονική ροή αγώνα και όχι για κάποια ειδική κατάσταση.

Με το 0/3 δεν χάθηκε ο κόσμος για τον Παναθηναϊκό. Άλλωστε από εδώ και στο εξής θα αναλάβει την τύχη στα χέρια του με στόχο να «φτιάξει» ένα σερί στην Euroleague, καθώς έως το τέλος του Ιανουαρίου έχει τέσσερα ματς στο ΟΑΚΑ (με Ολυμπιακό, Φενέρ, Μακάμπι, Ζάλγκιρις) και δύο εκτός (με Μπάγερν και Βίρτους) όπου θα κληθεί να σημειώσει όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες. Και -θεωρητικά τουλάχιστον- μπορεί να το κάνει. Τόσο για την ψυχολογία του και για την αυτοπεποίθησή του, όσο φυσικά και για την βαθμολογική του θέση. Άλλωστε, αυτό δεν θα μετρήσει στο τέλος της ημέρας;

Η αφετηρία πρέπει να δοθεί την επόμενη εβδομάδα στο ΟΑΚΑ απέναντι στο «αιώνιο» αντίπαλο. Θεωρώ ότι η νίκη είναι επιβεβλημένη για τον Παναθηναϊκό. Όχι ότι κρίνεται κάτι. Ούτε κάποιος τίτλος, ούτε κάποιο πλεονέκτημα. Όμως στην παρούσα φάση ίσως να αποτελέσει το σημείο-κλειδί για να γυρίσει ολοκληρωτικά ο «πράσινος» διακόπτης και να (απο)δείξουν στον Παναθηναϊκό ότι τίποτα δεν θα θυμίζει τη περσινή χρονιά. Απαραίτητη προϋπόθεση; Να MHN μείνουν εκεί, να αφήσουν άμεσα αυτό το ματς πίσω τους και να κοιτάξουν το αμέσως επόμενο...

• Βαθμολογία της EuroLeague: Ο Παναθηναϊκός έπεσε στο 6-9 πριν από το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ

ΥΓ: Μεγάλη πρόκριση στο Final 4 του Κυπέλλου για τις γυναίκες του Παναθηναϊκού οι οποίες άντεξαν στους κραδασμούς και νίκησαν μέσα στο ΣΕΦ τον Ολυμπιακό. Αυτή η νίκη ίσως να ισοδυναμεί και με τον πρώτο τίτλος της σεζόν.

ΥΓ2: Καταντάει εκνευριστικό αυτό το πράγμα με τους διαιτητές στην Euroleague. Καλώς και σφύριζαν τα φάουλ του Παναθηναϊκού. Ήταν και παραήταν και καλώς σούταραν 22 βολές. Όμως δεν έκαναν το ίδιο και στη ρακέτα της Εφές. Μα 14 λεπτά χωρίς ούτε ένα φάουλ η τουρκική ομάδα; Και να πω ότι δεν επιχειρούσαν διεισδύσεις οι παίκτες του Παναθηναϊκού; Ο Πονίτκα και ο Μπέικον ίσως να είναι σήμερα γεμάτοι από μελανιές. Βέβαια σε ματς 20 πόντων όλα αυτά περνούν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.

ΥΓ3: Όλα τα είχε τώρα ο Παναθηναϊκός ο τραυματισμός του Γουόλτερς του έλειπε.. Πάλι καλά που επέστρεψε στο παρκέ στην 3η περίοδο.

ΥΓ4: Ο Μαντζούκας θεωρώ ότι πρέπει να δίνει περισσότερες ανάσες στον Γουίλιαμς. Έδειξε ότι αν πάρει χρόνο και βρει ρυθμό, θα μπορέσει να παίξει καλή άμυνα (και το έκανε σε 2-3 περιπτώσεις με τον Κλάιμπερν) αλλά και να πάρει με περίσσιο μπασκετικό θράσος και μεγάλη αυτοπεποίθηση τα σουτ.