Παναθηναϊκός: Να βλέπει το δέντρο για να μην... χάσει το δάσος

• Έπεσε στην... περίπτωση ο Παναθηναϊκός
• Την διαφορά την έκαναν τα χαμένα ριμπάουντ του β' δεκαλέπτου
• Ο στόχος για Γιόβιτς και τα χαμόγελα για Έβανς και Ουάιτ

Έτσι είναι. Μια-δυο καλές εμφανίσεις μπορεί να... αποπροσανατολίσουν μια ομάδα που έχει συγκεκριμένο ταβάνι στην EuroLeague και τελείως διαφορετικές βλέψεις μέσα στη σεζόν. Πράγματι. Ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Αναντολού Εφές, έγινε επιβλητικός απέναντι στην Μπασκόνια, μεσολάβησαν δύο εμφατικές νίκες στην Basket League και φάνηκε ότι άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα όσον αφορά το αγωνιστικό πρόσωπο.

Και όντως άλλαξαν. Και φάνηκε και στο πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα με τη Μονακό. Οι «πράσινοι» μπήκαν και πάλι αποφασισμένοι, έδειξαν εκ νέου καλά στοιχεία σε επίθεση (κυρίως) και άμυνα, προηγήθηκαν με εννέα πόντους διαφορά απέναντι στην πιο ποιοτική και πιο γεμάτη Μονακό και ουσιαστικά συνέχιζαν από εκεί που είχαν σταματήσει. Όμως η EuroLeague είναι αμείλικτη. Δύο-τρία λεπτά αδράνειας, έλλειψης συγκέντρωσης, κούρασης (ελέω και το μικρού rotation) μπορεί να φέρουν τα πάνω-κάτω σ' ένα ματς. Ειδικά όταν στην αντίπερα όχθη του παρκέ υπάρχουν παίκτες όπως ο Μάικ Τζέιμς, ο Ντουέιν Μπέικον, ο Ντονάτας Μοτιεγιούνας κ.ο.κ.

Και έτσι έγινε. Χάθηκαν ριμπάουντ στην «πράσινη» ρακέτα, τα λάθη άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο, χάθηκε η συγκέντρωση, η δημιουργία και οι συνεργασίες έμειναν στην πρώτη περίοδο και κάπως έτσι η Μονακό (κυρίως μέσα από το ατομικό ταλέντο των παικτών) μπόρεσε να γυρίσει το ματς, να πάρει το μομέντουμ και να επαναφέρει τους «πράσινους» στα πραγματικά τους δεδομένα.

Έπεσε στην... περίπτωση ο Παναθηναϊκός

Γιατί κακά τα ψέματα. Οι εμφανίσεις απέναντι σε Εφές και Μπασκόνια δεν ήταν ο κανόνας της φετινής σεζόν στην EuroLeague, αλλά η... φωτεινή εξαίρεση. Όχι ότι ο Παναθηναϊκός ήταν κακός ή ότι πραγματοποίησε κάποια εμφάνιση που θα θέλει να ξεχάσει την αμέσως επόμενη ημέρα. Ίσα-ίσα που θα κρατήσει το γεγονός ότι δεν παράτησε το ματς τη στιγμή που βρέθηκε στο -13 (46-59) και ότι με επιμέρους 22-4 πήρε το προβάδισμα στο σκορ στο 33'. Ας όψεται από εκεί και πέρα ο φοβερός και τρομερός Μάικ Τζέιμς, ο οποίος σκόραρε όπως ήθελε, ό,τι ώρα ήθελε, με όποιον αντίπαλο και αν ήταν «κρεμασμένος» πάνω του. Ε, Μάικ Τζέιμς είναι αυτός. Τη μία βραδιά θα σουτάρει και θα αστοχεί (σ.σ. είχε 3/19 κόντρα στη Ρεάλ την περασμένη εβδομάδα), την άλλη θα σουτάρει και θα ευστοχεί. Ε, ο Παναθηναϊκός την... πάτησε.

Και όλη την πεντάδα να έβαζε πάνω του ο Πρίφτης, ο Αμερικανός θα συνέχισε να πετάει βότσαλα στον ωκεανό. Γι' αυτό και εξηγώ ότι ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ θύμισε ούτε στο ελάχιστο άλλες ήττες που ήρθαν με κατεβασμένα τα χέρια και χωρίς καμία προσπάθεια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι όμορφο να χάνει μέσα στο ΟΑΚΑ. Αν και εδώ που τα λέμε, στο συγκεκριμένο ματς εάν δεν υπήρχαν οι περιορισμοί του Covid για τα 1.000 άτομα και επικρατούσαν τα προηγούμενα μέτρα, δεν ξέρω εάν το αποτέλεσμα θα ήταν ίδιο ή διαφορετικό. Απλά το αναφέρω και το βάζω στην κουβέντα.

Επίσης μετά το τέλος του αγώνα ο Δημήτρης Πρίφτης απέφυγε με νόημα να απαντήσει για την διαιτησία του αγώνα. Αν έγιναν λάθη από την τριάδα; Ναι, έγιναν. Όμως σε καμία περίπτωση δεν επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα. Κάλλιστα θα μπορούσε να αποφευχθεί η ήττα εάν και εφόσον οι «πράσινοι» ήταν λίγο πιο συγκεντρωμένοι και λίγο πιο προσεκτικοί. Και δεν αναφέρομαι τις στιγμές που ο Τζέιμς είχε «σεληνιαστεί» αλλά στην δεύτερη περίοδο όπου ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία να διατηρήσει διαφορά και να πάει με... άλλον αέρα στο β' ημίχρονο.

Την διαφορά την έκαναν τα χαμένα ριμπάουντ του β' δεκαλέπτου

Δείτε πώς η 2η περίοδος ήταν κομβική. Η Μονακό είχε 10/15 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 1/4 βολές, 4-5 ριμπάουντ και πέντε κλεψίματα, ενώ στο πρώτο δεκάλεπτο 6/10 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 3-1 ριμπάουντ και ένα κλέψιμο. Ο Παναθηναϊκός είχε αδικήσει την προσπάθεια που έκανε στην πρώτη περίοδο όπου μέτρησε 6/6 δίποντα, 3/7 τρίποντα, 6/6 βολές, 4-0 ριμπάουντ, 4 ασίστ και μόλις ένα λάθος. Θέλετε να δείτε τι έκανε στο δεύτερο δεκάλεπτο; Είχε 3/4 δίποντα, 1/5 τρίποντα, 6/7 βολές. 3-2 ριμπάουντ, μόλις μία ασίστ και 8 λάθη! Λίγο καλύτερη συγκέντρωση και τα πράγματα ενδεχομένως να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά για τους «πράσινους».

Όμως από τη στιγμή που δεν έχει στόχους στην EuroLeague, σε αυτό ακριβώς θα πρέπει να κοιτάζει και να εστιάζει ο Παναθηναϊκός. Να παίρνει πράγματα από κάθε ματς ξεχωριστά, να κρατάει τα κέρδη (που υπάρχουν) και να διορθώνει παιχνίδι με το παιχνίδι τις «ανορθογραφίες», ενίοτε και τα πολλά λάθη, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Βλέποντας (και αναλύοντας) το... δέντρο (που είναι κάθε ματς ξεχωριστά) στη διοργάνωση αυτομάτως δεν πρόκειται ποτέ να χάσει το... δάσος (που είναι σε πρώτη φάση το κύπελλο και από εκεί και πέρα φυσικά και το πρωτάθλημα).

Το σίγουρο είναι ότι τις δύο τελευταίες εβδομάδες, υπάρχει μια ανοδική πορεία στις τάξεις της ομάδας. Βέβαια «κοντός ψαλμός» καθώς ακολουθεί ο πρώτος μεγάλος στόχος της χρονιάς που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση του κυπέλλου στην Κρήτη. Εκεί θα φανεί κατά πόσο θα έχει... προοδεύσει και θα έχει βελτιώσει κάποια πράγματα. Η αρχή ωστόσο έγινε με την απόκτηση του Στέφαν Γιόβιτς, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν ο «αδύναμος κρίκος» των «πρασίνων» απέναντι στην Μονακό. Μετά το θετικότατο ντεμπούτο του με τη Μπασκόνια, ακολούθησε ένα κακό ματς για τον Σέρβο, ο οποίος ακόμα δεν έχει «ανάσες», δεν «πατάει» καλά ενώ φαίνεται η αποχή του από τα παρκέ από κάποιες βιαστικές κινήσεις του στυλ «θέλω να αποδείξω ότι μπορώ» με αποτέλεσμα το αποτέλεσμα να είναι το αντίθετο.

Ο στόχος για Γιόβιτς και τα χαμόγελα για Έβανς και Ουάιτ

Στόχος του Πρίφτη είναι να τον έχει στο 100% σε δύο εβδομάδες και δη στο Final 4 της Κρήτης. Μέχρι τότε ο Γιόβιτς θα προσαρμόζεται και θα παίρνει ρυθμό. Μην ξεχνάμε ότι είχε να παίξει έξι μήνες μπάσκετ και έναν ολόκληρο χρόνο σε συλλογικό επίπεδο στην EuroLeague. Δεν τον φοβάμαι. Αν είναι υγιής θα βοηθήσει πάρα πολύ τον Παναθηναϊκό. Και το καλύτερο του πράγματος θα είναι το καλοκαίρι, καθώς από τη στιγμή που έχει υπογράψει για 1+1 χρόνια, οι «πράσινοι» δεν θα ψάχνουν για πλέι μέικερ ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Θα έχουν έναν... κανονικότατο στο ρόστερ τους.

Από εκεί και πέρα: Όσο είναι ο Νέντοβιτς καλά, ο Παναθηναϊκός θα έχει «σιγουριά» και έναν ποιοτικό παίκτη στην επίθεση. Στο πρώτο ημίχρονο κράτησε τον Παναθηναϊκό, στο δεύτερο έμοιαζε κουρασμένος και δεν πήρε προσπάθειες. Η ευχάριστη εκπληξη για τους «πράσινους» δεν είναι άλλος από τον Τζέρεμι Έβανς. Στα πέντε τελευταία ματς (με Εφές, Απόλλων Π., Μπασκόνια, Άρη και Μονακό) έχει κατά μέσο όρο 12,6 πόντους με 77% στα δίποντα (23/30), 60% στα τρίποντα (3/5), 73% στις βολές (8/11), 5,4 ριμπάουντ και 1,2 ασίστ καλύπτοντας από τη θέση «5» στο έπακρο το «κενό» του τραυματία (και φυσικά ανέτοιμου ακομα) Γιώργου Παπαγιάννη.

Ήταν ολοφάνερο ότι ο υψηλόσωμος σέντερ θέλει ακόμα χρόνο προκειμένου να επανέλθει από τη θλάση που τον ταλαιπώρησε. Είπαμε όμως. Στόχος είναι το Final 4. Μέχρι τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος πίεσης. Άλλωστε ο Παναθηναϊκός έχει πολυ μικρό rotation μετά και την απουσία του Παπαπέτρου λόγω της επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε, όπερ και σημαίνει ότι σε κάθε ματς, ακόμη και σε κάθε προπόνηση, ο Πρίφτης κάνει (και πρέπει να κάνει προκειμένου να μην βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων) ειδική διαχείριση στους παίκτες της ομάδας.

Στα θετικά και η επίσης ανοδική πορεία του Οκάρο Ουάιτ στο ίδιο διάστημα ο οποίος με τη σειρά του μετράει 12 πόντους σε κάθε ματς και ανά 23:36 λεπτά συμμετοχής, 4,4 ριμπάουντ και 1,6 ασίστ, σουτάροντας με 61% στα δίποντα (14/23), 41% στα τρίποντα (7/17) και 79% στις βολές (11/14). Όπως θετικοί ήταν και πάλι οι Κασελάκης και Μποχωρίδης οι οποίοι ανταποκρίνονται στο έπακρο στο ρόλο που τους αναθέτει ο Πρίφτης. Δεν είναι εκείνοι που θα κάνουν τη διαφορά, αλλά είναι εκείνοι που θα κάνουν τίμια προσπάθεια προκειμένου να βοηθήσουν.

Αυτά είναι ενθαρρυντικά σημάδια ενόψει της συνέχειας. Βέβαια τα πάντα μπορεί να αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη και ένα κακό αποτέλεσμα, μία κακή εμφάνιση, μία βαριά ήττα μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία των παικτών. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί. Όχι η ήττα. Αυτή μπορεί να έρθει όπως για παράδειγμα το βράδυ της Πέμπτης (3/2, 22:00) στη Βαρκελώνη απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Και είναι και λογικό να έρθει. Όμως δεν πρέπει να «χαλάσει» το μυαλό των παικτών από τη στιγμή που σε δύο εβδομάδες ακολουθεί το Final 4 του Κυπέλλου...