Παναθηναϊκος: Δεν ρισκάρεις στο +2 αλλά η απόφαση ήταν σωστή

• Το λάθος του Έβανς και η σωστή απόφαση του Πρίφτη
• Ο... έτοιμος Καββαδάς και η διαφορά των Νέντοβιτς-Μέικον

Μπόλικη ήταν η σπέκουλα τις τελευταίες ώρες αναφορικά με την απόφαση του προπονητικού τιμ του Παναθηναϊκού να μην κάνει φάουλ στην τελευταία φάση και να ρισκάρει το τρίποντο του Μοερμάν στα 1,1'' πριν από το τέλος του αγώνα. Το σίγουρο είναι ότι οι απόψεις θα διαφέρουν. Ακόμα και ένα γκάλοπ να γίνει όπως το ερώτημα που έθεσε το Gazzetta, το αποτέλεσμα ενδεχομένως να είναι μοιρασμένο.

Άλλοι θα θεωρούν ότι έπρεπε να γίνει φάουλ και να μην ρισκάρει ο Παναθηναϊκός το τρίποντο και άλλοι ότι καλά έκαναν οι «πράσινοι» και ρίσκαραν στο τέλος. Είναι ανάλογα από ποια οπτική γωνία θα το δει κάποιος, με την αλήθεια να κρύβεται κάπου στη μέση. Προσωπικά είμαι υπέρμαχος του φάουλ όταν μια ομάδα βρίσκεται στο +2 και μπορεί να έχει μια «γεμάτη» επίθεση 14 δευτερολέπτων για μια σωστή απόφαση.

Μετά το τέλος του αγώνα, ο συνεργάτης του Δημήτρη Πρίφτη, ο Κώστας Χαραλαμπίδης, είπε ότι υπήρχε εντολή να γίνει φάουλ στον Ντάνστον εάν και εφόσον έπαιρνε τη μπάλα στα χέρια του. Ειδάλλως θα έπαιζαν καθαρή άμυνα. O Αμερικανός ωστόσο ήταν εκτός αγώνα καθώς ο Αταμάν γνώριζε ότι δεν είναι και ο... πιο εύστοχος από τη γραμμή των βολών και κάπως έτσι οι «πράσινοι» έπαιξαν -ορθώς και θα θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί- άμυνα.

Το λάθος του Έβανς και η σωστή απόφαση του Πρίφτη

Εάν δεν έκανε το τραγικό λάθος ο Τζέρεμι Έβανς στην τελευταία άμυνα με αποτέλεσμα ο Μοερμάν να βρει το πιο... ελεύθερο σουτ του αγώνα (μιας και είχε λάθος θέση και δεν κινήθηκε στον Γάλλο φόργουορντ από τη στιγμή που ο Παπαπέτρου είχε καλύψει τον Πλάις) το πλάνο του Πρίφτη θα ήταν άρτια εκτελεσμένο. Ο Μοερμάν (που είχε 2/5 τρίποντα έως εκείνο το σημείο) βρήκε στόχο και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έχασε μια τεράστια ευκαιρία για ένα σπουδαίο «διπλό». Ναι μεν έμεινε η «γλύκα» της εμφάνισης, αλλά η πίκρα της ήττας ήταν εξίσου έντονη ακόμα και αν είχε χάσει εύκολα και με μεγάλη διαφορά.

Όσο για την απόφαση του Δημήτρη Πρίφτη για την «καθαρή» άμυνα και όχι για το ενδεχόμενο του φάουλ. Εκείνη την ώρα υπήρχαν στο παρκέ για την Εφές οι Μίτσιτς (70/80 βολές φέτος), Μπομπουά (12/19 βολές), Σιμόν (17/17 βολές), Πλάις (16/19 βολές) και Μοερμάν (25/32 βολές). Δηλαδή μια πεντάδα που σούταρε με 84% από τη γραμμή της φιλανθρωπίας με 140/167 βολές στο σύνολο.

Όπερ και σημαίνει ότι το ποσοστό για να πάει το ματς στην ισοπαλία σε περίπτωση που γινόταν φάουλ, θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το να υπάρξει αστοχία. Υπό άλλες συνθήκες θα υποστήριζα μέχρι... τέλους αυτό το ενδεχόμενο. Δηλαδή να γίνει κανονικά το φάουλ και ο Παναθηναϊκός να καθόριζε την τύχη του ματς έχοντας την τελευταία επίθεση στα χέρια του με 14 δευτερόλεπτα στην διάθεσή του. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;

Δυστυχώς ο φετινός Παναθηναϊκός ΔΕΝ έχει τέτοια πολυτέλεια και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα υπάρξει ξανά μια μεγάλη ευκαιρία να επικρατήσει μίας ομάδας (όπως η πρωταθλήτρια Ευρώπης) μέσα στο γήπεδό της. Είναι από τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται (ή αν προτιμάτε φρόντισε ο Παναθηναϊκός να παρουσιαστούν) λίγες φορές δεδομένων των συνθηκών και της τεράστιας διαφοράς δυναμικότητας σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες της EuroLeague. Να είναι στο +2 μέσα στην έδρα της Εφές με 14'' για το τέλος; Άραγε θα του εμφανιστεί ανάλογη ευκαιρία στις εναπομείνασες αγωνιστικές;

Ο... έτοιμος Καββαδάς και η διαφορά των Νέντοβιτς-Μέικον

Οπότε ίσως και να έκανε καλά που ρίσκαρε τελικά. Αν είχε καλύψει σωστά και ο Έβανς ώστε να δυσκολέψει το σουτ του Μοερμάν, τωρα θα μιλούσαμε από τελείως διαφορετική βάση. Γιατί με εξαίρεση τον Αμερικανό φόργουορντ/σέντερ, η αμυντική προσέγγιση ήταν αυτή που έπρεπε. Δεν λέω. Εάν τα τελευταία 14 δευτερόλεπτα ανήκαν στον Παναθηναϊκό με το σκορ στην ισοπαλία, κάποιος παίκτης των «πρασίνων» θα μπορούσε να γίνει ήρωας. Όμως τη φετινή σεζόν, όσες φορές κι αν χρειάστηκε, το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό.

Και εδώ που τα λέμε, δύσκολα να άντεχε ο Παναθηναϊκός στην παράταση. Ειδικά από τη στιγμή που ο Εβανς είχε τέσσερα φαουλ, το rotation είχε κλείσει ενώ έλειπε και ο Παπαγιάννης. Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι οι «πράσινοι» άγγιξαν τη νίκη χωρίς τον πρώτο ριμπάουντερ της EuroLeague και τον βασικό τους σέντερ των 30 λεπτών κατά μέσο όρο, συνιστά από μόνο του μια μεγάλη επιτυχία. Και τα εύσημα πρέπει να δοθούν και στον Βασίλη Καββαδά, ο οποίος έδειξε να είναι σε ετοιμότητα προσφέροντας 16 ποιοτικά λεπτά συμμετοχής με 8 πόντους και 4/6 δίποντα.

Και είδαμε επίσης ότι όταν το δίδυμο των Νέντοβιτς-Μέικον βρεθεί σε καλή βραδιά έχοντας πετύχει 37 πόντους με 6/10 δίποντα, 7/12 τρίποντα, 4/4 βολές, 9 ριμπάουντ και 5 ασίστ, αυτομάτως αλλάζει και ο όλος ο Παναθηναϊκός στην επίθεση! Σε αυτό το ματς και αφήνοντας στην άκρη την τελευταία βολή στο 14'' (μα και... πάλι μετά το ματς στο Μόναχο;;), ο Οκάρο Ουάιτ πραγματοποίησε το καλύτερο παιχνίδι του με τη «πράσινη» φανέλα με 15 πόντους και 8 ριμπάουντ. Απλά χρειάζεται συνέπεια και συνέχεια. Και αυτό διότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να υστερεί σε κομβικές θεσεις όπου οι λύσεις είναι, έτσι και αλλιώς, περιορισμένες...

Πλέον περιμένει τον Παναθηναϊκό ένας... αγωνιστικός Γολγοθάς την ερχόμενη εβδομάδα έχοντας να δώσει τέσσερα στο ΟΑΚΑ (με Ηρακλή, Ζάλγκιρις, Μπασκόνια, Άρη) σε διάστημα επτά ημερών! Από τη μία είναι καλό ώστε να διατηρηθεί σε αγωνιστικό ρυθμό. Από την άλλη θα χρειαστεί και ειδική διαχείριση καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε λιγότερο από έναν μήνα θα διεξαχθεί το Final 4 του Κυπέλλου. Και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για καμία απώλεια...