Παναθηναϊκός: Η EuroLeague δεν τελειώνει και το... μαράζι μεγαλώνει

• Του... κάνει κακό η EuroLeague
• Τα... ποπ κορν έλειπαν

Εδώ που τα λέμε, η εικόνα που παρουσίασε ο Παναθηναϊκός στο παρκέ του ΟΑΚΑ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν είχε και μεγάλη απόσταση από αυτήν που περίμεναν οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) φίλοι της ομάδας.

Έστω και αν ήταν δεδομένες οι 21 μέρες χωρίς την παραμικρή αγωνιστική δραστηριότητα. Έστω και αν το το κύμα κορονοϊού που έπληξε τις τάξεις της ομάδας σε αυτό το διάστημα να μπορεί κάλλιστα χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία. Φανταστείτε τώρα. Ήταν που ήταν ο Παναθηναϊκός μια ασταθέστατη ομάδα, χωρίς αρχή, μέση και τέλος ήρθαν και κρούσματα για να της δώσουν τη χαριστική βολή. Πλέον το πρόβλημα δεν ήταν μόνο τακτικό και ποιότητας, αλλά έγινε και ενεργειακό.

Από ένα σημείο και μετά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας έμοιαζε να παίζει με δύο, τρεις και τέσσερις ταχύτητες πιο πάνω σε σχέση με τους παίκτες του Πρίφτη. Και γιατί να μην το κάνει από τη στιγμή που μπορούσε; Και μάλιστα έχοντας απέναντί της μια ομάδα που είχε δύο εβδομάδες να προπονηθεί και χωρίς να υπάρχει καμία «κανονική» προπόνηση με όλους τους παίκτες. Σημειώστε και ότι ο Λευτέρης Μαντζούκας διακόμιστηκε την ημέρα του αγώνα στο νοσοκομείο λόγω ασθένειας...

Του... κάνει κακό η EuroLeague

Δεν του έφταναν του Παναθηναϊκού τα ουκ ολίγα άλυτα προβλήματα, ήρθαν να προστεθούν και περισσότερα. Και πολύ φοβάμαι ότι η φετινή EuroLeague περισσότερο κακό κάνει στους «πράσινους» και λιγότερο τους βοηθάει να μένουν σε ρυθμό και να μπορούν να «σκληραγωγηθούν» ενόψει των ρεαλιστικών τους στόχων. Ψυχολογικά τους έχει «γονατίσει». Πώς να μπορέσουν να ορθοποδήσουν, να «σκάσουν» ένα χαμόγελο αισιοδοξίας και να προχωρήσουν;

15 και η... Παρασκευή με τη Μακάμπι. Τόσες είναι οι εναπομείνασες αγωνιστικές για να ολοκληρωθεί (και) το φετινό μαρτύριο στην EuroLeague. Δεν λέω ωραίο είναι να παίρνεις μέρος στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, αλλά θαρρώ ότι τα μέλη της ομάδας έχουν στο μυαλό τους το «άντε να τελειώνουμε με την EuroLeague και να πάμε παρακάτω». Όπως έλεγαν και πέρυσι, στην χειρότερη χρονιά της ιστορίας τους, αλλά ακόμα και η σεζόν 2020-21 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας να κλαις». Ο κακός Παναθηναϊκός της περσινής σεζόν, πολύ καλύτερος από τον φετινό. Γιατί να μην πει κάποιος ότι «κάθε πέρυσι καλύτερα;»

Οι λιγοστές νίκες έως τώρα, μόλις τέσσερις στον αριθμό, πρόσφεραν ένα-δυο 24ωρα ξεγνοιασιάς και «αδειάσματος». Από τη στιγμή που είναι και «σκόρπιες» μέχρι να έρθει η επόμενη, αρχίζει και πάλι το «μαράζι» να... τρώει τις «πράσινες» καρδιές. Είτε αφορά τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, είτε αφορά τους φιλάθλους οι οποίοι αλλιώς έμαθαν και αλλιώς προσπαθούν να προσαρμοστούν.

Και ξαναλέω. Δεν ειναι οι ήττες. Είναι η εικόνα. Η αποκρουστική εικόνα για να είμαι πιο ακριβής. Δεν ξέρω αν ο Στέφαν Γιόβιτς κρατάει κάποιο μαγικό ραβδάκι αλλά όσο καλός παίκτης και αν είναι, όσο και αν «δέσει» με την ομάδα, όσο και αν παραμεινει υγιής και χωρίς προβλήματα, στην EuroLeague το παιχνίδι είναι χαμένο απ' όλες τις απόψεις. Απλά δεν πρέπει τα ευρωπαϊκα ματς να χώνουν ακόμα πιο πολύ την ομάδα στην εσωστρέφεια, στην γκρίνια και στην πίκρα της βαριάς ήττας.

Τα... ποπ κορν έλειπαν

Αισίως ο Παναθηναϊκός έχει 4-14 ρεκόρ και οι έξι από τις 14 ήττες είναι με διαφορές 19+ πόντων! Και πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξει συνέχεια. Και οι βραδιές που θα έρθουν στην EuroLeague θα είναι ακόμα πιο δύσκολες και ακόμα πιο απογοητευτικές. Το ερώτημα είναι το εξής: Θα μπορέσουν οι «πράσινοι» να διατηρήσουν έναν σκληρό χαρακτήρα καθώς ακολουθούν κρισιμότατα παιχνίδια εντός των συνόρων όπου διακυβεύονται οι αληθινοί στόχοι; Σε αυτό πρέπει αφενός ο προπονητής και αφετέρου οι παίκτες να «δουλέψουν» πολύ, να αποβάλλουν οποιαδήποτε αρνητική ενέργεια και να αφήσουν εκτός... εγχώριων στόχων τα όσα δεινά συμβαίνουν στην EuroLeague.

Ξαναλέω. Μπορεί και πάλι να κάνει ο Παναθηναϊκός 1-2-3 καλά ματς και να φτάσει σε νίκη... έκπληξη. Όμως θα ειναι απλά και μόνο μια εφήμερη χαρά και μερικές ώρες ηρεμίας. Τίποτα το λιγότερο, τίποτα το περισσότερο. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ προσπάθησε να βγάλει λίγο ενέργεια στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά όταν η ρωσική ομάδα ανέβασε ένταση, πίεση, πήγαινε σε πολλές επαφές και άρχισε να βάζει και τα σουτ, οι παίκτες του Πρίφτη ήταν απλά θεατές του ματς χωρίς ωστόσο... ποπ κορν στα χέρια.

Δεν ξέρω αν ο Κέντρικ Πέρι... σκιάχτηκε με τον ερχομό του Γιόβιτς καθώς κινδυνεύει η δική του θέση στην Basket League, αλλά έπαιξε για πρώτη φορά με περίσσια αυτοπεποίθηση, πάταγε καλά, προσπάθησε να βγάλει ενέργεια και σε γενικές γραμμές ήταν η μοναδική ευχάριστη νότα στο γενικό... χάος του Παναθηναϊκού. Αντίθετα ο Μέικον ήταν τραγικός για 33 λεπτά. Οι 11 πόντοι που πέτυχε στο τέλος δεν μου λένε τίποτα. Σ' εκείνο το διάστημα μπορούσε να σκοράρει ο οποιοσδήποτε από τη στιγμή που είχαν χαλαρώσει οι άμυνες. Όπως τραγικός ήταν και πάλι ο Οκάρο Ουάιτ, ο οποίος είχε κακές επιλογές σε άμυνα και επίθεση. Μόνο... κακό έκανε, παρά καλό. Ο... Άαρον που είχε πέρυσι ο Παναθηναϊκός δύο κλάσεις πιο χρήσιμος.

Ανέφερα πριν το κομμάτι του κορονοϊού και το πόσο πολύ έχει επηρεαστεί ο Παναθηναϊκός. Και σίγουρα υπάρχει άλλοθι για την έλλειψη ενέργειας σε αυτό το ματς. Όμως η Μακάμπι που θα έρθει στο ΟΑΚΑ την Παρασκευή έχει με τη σειρά της πολλά προβλήματα με την Covid και θα παίξει και με απουσίες. Εκεί δεν θα υπάρχει κανένα άλλοθι για τον κορονοϊό...