Όπως είναι ήδη γνωστό, ο Παναγιώτης Φασούλας θα είναι ένας από τους υποψήφιους στις επόμενες εκλογές για το νέο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας μπάσκετ.

Ανάμεσα στις άμεσες προτεραιότητές του αποτελεί και η στελέχωση του «ρόστερ» του με τους ανθρώπους που θα τον στηρίξουν και θα βρεθούν στο πλάι του. Μετά τον Φάνη Χριστοδούλου, τον Ευθύμη Ρεντζιά και τον Μέμο Ιωάννου, η «αράχνη» του ελληνικού μπάσκετ έδωσε «ψήφο εμπιστοσύνης» και σε μια γυναίκα. Την Αναστασία Κωστάκη!

Η νυν ambassador του ΝΒΑ στην Ευρώπη, άλλοτε assistant coach στις μικρές Εθνικές ομάδες και μέχρι πρότινος βοηθός της Ελένη Καπογιάννη στον Παναθηναϊκό, έχει «φάει» τα παρκέ με το κουτάλι, μέτρησε πολλά... χιλιόμετρα με την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια και είναι από τις γυναίκες που έχουν τις παραστάσεις, την εμπειρία και την τεχνογνωσία ώστε να μεταφέρει τις εικόνες της και στην ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ.

Μην ξεχνάμε ότι ήταν η πρώτη Ελληνίδα που πέρασε τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί στο WNBA το 2006 και δη στους Χούστον Κόμετς, ενώ έχει βρεθεί και σε διάφορα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όπως στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Ρωσία και στην Σλοβενία. Και να 'ταν μόνο αυτά; Μέτρησε 123 αγώνες με την Εθνική ομάδα των Γυναικών έχοντας σημειώσει 1.233 πόντους! Μάλιστα τις καλύτερες εμφανίσεις της με τα «γαλανόλευκα» τις πραγματοποίησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 και πιο συγκεκριμένα απέναντι στις ΗΠΑ (26π.) και κόντρα στη Νιγηρία (25π.)

Αν μη τι άλλο έχει όλα τα φόντα για να καταθέσει τις απόψεις της, ενώ με τις γνώσεις της θέλει να βοηθήσει το γυναικείο μπάσκετ να βγει από το τέλμα των τελευταίων ετών. Μιλώντας στο gazzetta.gr, η Αναστασία Κωστάκη στάθηκε στην «μοντέρνα φιλοσοφία» του Παναγιώτη Φασούλα ενόψει των εκλογών στην ΕΟΚ, ενώ μοιράστηκε τις σκέψεις όσον αφορά το «αύριο» στο ελληνικό μπάσκετ.

- Αρχικά πώς προέκυψε η πρόταση από τον Παναγιώτη Φασούλα;

«Με τον Παναγιώτη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Πάντα είχαμε πολύ καλές σχέσεις, ενώ σεβόταν πολύ τη γνώμη μου και γύρω από γυναικείο μπάσκετ. Είχαμε συζητήσει και για την κόρη του, την οποία είχα και παίκτρια στην Εθνική Νέων Γυναικών. Και μόνο που με σκέφτηκε και ήμουν από τις πρώτες του επιλογές, για μένα ήταν μεγάλη τιμή...»

- Οπότε δεν το σκέφτηκες καν...

«Βέβαια. Αποδέχτηκα αμέσως την πρόταση. Ο Παναγιώτης είναι παίκτης του 1987 και εγώ από εκεί πήρα το έναυσμα για να ξεκινήσω το μπάσκετ. Όλη η ομάδα του '87 ήταν εκείνη που με ενέπνευσε για να ασχοληθώ με το άθλημα. Είμαι πολύ πολύ χαρούμενη που σε μια τόσο ανδροκρατούμενη ομοσπονδία, ο Παναγιώτης θέλει τη παρουσία του γυναικείου φύλλου και αυτό αυτομάτως αποδεικνύει την μοντέρνα φιλοσοφία και νοοτροπία που έχει γύρω από το μπάσκετ! Υπάρχουν μαζί μας και άλλα ονόματα από τη «χρυσή» ομάδα όπως είναι ο Φάνης Χριστοδούλου και ο Μέμος Ιωάννου. Και εγώ μέσω αυτών των ανθρώπων έπαιξα μπάσκετ. Είναι φοβερό τώρα να συνεργαζόμαστε. Τόσο εγώ, όσο και ο Ευθύμης Ρεντζιάς! Είναι πολύ σπουδαίο για μας. Με τον Ευθύμη άλλωστε είμαστε ίδια γενιά, επικοινωνούμε εξαιρετικά και επίσης είμαστε και οι ambassadors του ΝΒΑ στην Ελλάδα».

- Μέχρι πρόσφατα ήσουν προπονήτρια, τόσο στις μικρές Εθνικές όσο και πέρυσι στον Παναθηναϊκό. Πώς και αποφάσισες να αφήσεις την δράση στο παρκέ και να ασχοληθείς περισσότερο με τα διοικητικά;

«Όταν σταμάτησα το μπάσκετ, ψάχτηκα. Δηλαδή τι θα ήθελα να κάνω στην επόμενη φάση της ζωής μου. Πρώτα απ' όλα ήθελα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου, τις οποίες είχα αφήσει. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω το δίπλωμα Α' κατηγορία προπονητή και από τη στιγμή που το πήρα στα χέρια μου ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική πιο ενεργά. Παράλληλα ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο που ήμουν εγγεγραμμένη πολλά χρόνια, στα ΤΕΦΑΑ. Το έκανα και αυτό. Όμως μπαίνοντας στην προπονητική και δουλεύοντας ως assistant coach στις Εθνικές και στον Παναθηναϊκό, είδα ότι στην Ελλάδα δεν θα μου δώσει τα κίνητρα να το κάνω. Όχι ότι δεν μου αρέσει. Μου αρέσει και μάλιστα πολύ. Ίσως επειδή έχω κάνει καριέρα στο εξωτερικό και έχω άλλες εικόνες να έχω αυτήν την άποψη. Ακόμα και για την προπονητική. Θα ήθελα να υπάρχει άλλη οργάνωση και άλλου τύπου πρωτάθλημα...»

- Για τον λόγο λοιπόν ότι έχεις παραστάσεις από το εξωτερικό, ειδικά από την Αμερική και το WNBA, είναι αυτές οι εικόνες που θέλεις να χρησιμοποιήσεις σε περίπτωση που εκλεγείτε;

«Φυσικά! Νιώθω ότι οι άνθρωποι που θα ασχοληθούν και θα είναι μαζί μας, πρώτα απ' όλα, ακούνε. Ακούνε τις απόψεις μας. Και για μένα αυτός ήταν ένας λόγος. Το ότι θα ακουστεί η άποψή μου, η άποψη μιας γυναίκας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθούν όλα φυσικά, είναι πολύ σημαντικό. Και αναφέρομαι στο κομμάτι του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα. Ακόμα και τα μισά να υλοποιηθούν ή το 1/10 από αυτά που θα πούμε, θα είναι θετικό. Δεν λέω ότι τα ξέρω όλα, αλλά έχω εικόνες ενός εξελιγμένου μπάσκετ στην Ευρώπη και στην Αμερική. Αυτά που έζησα ήταν πριν από αρκετά χρόνια. Φανταστείτε τώρα τι γίνεται...»

- Όλα καλά μέχρι εδώ. Το ερώτημα είναι άλλο. Υπάρχουν στην Ελλάδα τα εχέγγυα ώστε να υλοποιηθούν αυτά που σκέφτεσαι και σκέφτεστε ως σχήμα;

«Για να πραγματοποιηθούν αυτά θα χρειαστεί να γίνουν και κάποιες αλλαγές. Οι άνθρωποι που θα ασχοληθούν να έχουν και τη διάθεση. Από εκεί και πέρα θα δούμε και τα εμπόδια που θα βρούμε μπροστά μας. Δεν είναι τόσο απλό. Όμως είμαι αισιόδοξη ότι θα βελτιώσουμε αυτήν την εικόνα. Και να ξαναφέρουμε πάλι τα κορίτσια κοντά στο γυναικείο μπάσκετ, το οποίο έχει αφανιστεί στην Ελλάδα, είναι παραμελημένο και απαρχαιωμένο! Μπορεί να έχεις μια κακή φουρνιά, αλλά δεν μπορεί να συμβαίνει συνέχεια. Πρέπει να ανανεωθούν τα παιδιά, πρέπει να εμπνευστούν και πρέπει να έρθουν στο γήπεδα. Και την ίδια ώρα βλέπεις κάποιους γονείς να μην θέλουν να στείλουν τα κορίτσια να παίξουν μπάσκετ...»

- Γιατί να μην θέλουν να τα στείλουν να παίξουν μπάσκετ;

«Τα παιδιά δεν έχουν εικόνες για να εμπνευστούν. Οι γονείς δεν τα προωθούν γιατί προτιμούν να παίξουν βόλεϊ για παράδειγμα. Επειδή έχει επικρατήσει η άποψη ότι είναι πιο 'γυναικείο' σπορ. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ λάθος. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Για τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αμερική βλέπεις πολύ όμορφες γυναίκες να παίζουν μπάσκετ. Είναι πολύ εντυπωσιακό άθλημα. Επίσης είναι μύθος ότι το γυναικείο σώμα χαλάει από το μπάσκετ. Είναι λάθος αντίληψη. Μπορεί να χαλάσει επειδή ένα παιδί δεν έχει μάθει να τρώει σωστά ή να μην γυμνάζεται. Και αυτό είναι ένα κομμάτι που πρέπει να το περάσουμε στη νέα γενιά. Οπότε το γυναικείο μπάσκετ έχει παρεξηγηθεί. Και εγώ θα ήθελα να περάσουμε μηνύματα. Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από τα σχολεία. Να δημιουργήσουμε ωραίες εικόνες και ωραία προγράμματα. Να βλέπουν τους αγώνες των γυναικών και να υπάρχει μεγαλύτερη προβολή.»

- Μιας και είπες προβολή. Είναι ο λόγος που το γυναικείο μπάσκετ δεν έχει μεγάλη ανταπόκριση επειδή δεν προβάλλεται ή έχει να κάνει και με το γεγονός ότι στερείται μιας μεγάλης επιτυχίας;

«Έχουμε κάνει επιτυχίες. Πήγαμε σε Παγκόσμιο. Δεν είναι και λίγο. Την Εθνική την ζω από μέσα εδώ και πολλά χρόνια. Η αποτυχία δεν είναι η Εθνική Γυναικών. Η αποτυχία ξεκινάει από τις μικρές Εθνικές. Κορασίδων, Νεανίδων κ.ο.κ. Έχουν υποβιβαστεί στην Β' κατηγορία. Ανεβαίνουν στην Α' κατηγορία κάθε πέντε χρόνια και μετά πέφτουν ξανά. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία. Είναι ανεπίτρεπτο για την Εθνική Ελλάδας να μην είναι στην Α' κατηγορία και να είναι η Εθνική Σουηδίας και την ίδια ώρα η Εθνική Φινλανδίας να διεκδικεί τρόπαιο στις μικρές Εθνικές...»

- Οπότε θέλεις να το πιάσεις από τη ρίζα το πρόβλημα του γυναικείου μπάσκετ

«Ακριβώς. Από εκεί ξεκινάει το κακό. Όσο για την Εθνική Γυναικών, μην ξεχνάμε ότι η γενιά η δική μου ήταν εκείνη που την κρατούσε μέχρι πριν από δύο χρόνια. Αυτό δεν είναι καλό. Είναι κακό. Όμως έχει γίνει. Πάντως υπάρχουν κορίτσια που είναι ταλέντα και τα ξέρω. Και έχουν προοπτικές. Όμως θα πρέπει να τα καθοδηγήσουμε σωστά αυτά τα κορίτσια. Χρειάζονται σωστή διαπαιδαγώγηση, τόσο στο γήπεδο, όσο και στο σπίτι τους. Να τα έχουμε από κοντά αυτά τα παιδιά τα οποία χάνουν το μυαλό τους όταν έρχεται πρόταση από ένα κολέγιο. Φυσικά να πάνε και να σπουδάσουν, αλλά θα πρέπει να ξέρουν ότι δεν είναι εύκολο. Πιο εύκολο είναι να πάρεις την υποτροφία, αλλά το δύσκολο είναι να καταφέρεις να τελειώσεις και να δουλέψεις με τον τρόπο τον οποίο θέλουν οι Αμερικάνοι. Ειδικά αν έρχεσαι από ένα πρωτάθλημα που δεν έχεις μάθει να προπονείσαι. Αυτό είναι πρόβλημα και δεν το ξέρουν τα παιδιά γιατί δεν τους το λένε. Έτσι κάποια παιδιά απογοητεύονται ή ακόμα και τραυματίζονται».

- Γίνεται πολύ λόγος για την ΕΟΚ και το πόσο ανάγκη υπάρχει για «φρέσκες» ιδέες, ειδικά από ανθρώπους που έχουν παίξει σε υψηλό επίπεδο όπως ο Φασούλας, ο Φάνης, ο Ιωάννου, εσύ που θα είστε μέσα στο νέο σχήμα. Το συμμερίζεσαι;

«Παντού χρειάζεται κάποια ανανέωση. Σε όλα τα τα επαγγέλματα και σε όλους τους τομείς. Δεν έχει να κάνει μόνο με την Ομοσπονδία. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε όλα όσα έχει κάνει η ΕΟΚ για το ελληνικό μπάσκετ με τον κύριο Βασιλακόπουλο. Έτσι; Έχει κάνει σπουδαία πράγματα. Τεράστια. Και τα έχω ζήσει ως παίκτρια! Ειδικά όταν ήταν και πρόεδρος της FIBA. Καταρχάς είχαμε τεράστιο σεβασμό απ' όλους τους Ευρωπαίους και μια διαφορετική ποιότητα. Τώρα δεν είναι ότι δεν κάνουν κάτι καλά αυτοί οι άνθρωποι. Δουλεύουν πολλά χρόνια και τους σέβομαι πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Και τον κύριο Βασιλακόπουλο τον έχω σαν πατέρα μου. Από εκεί και πέρα λόγω της νέας νομοθεσίας πρέπει να γίνει αυτή η αλλαγή. Σε αυτήν την αλλαγή που πρέπει να γίνει, πιστεύω πολύ στους νεότερους και στις απόψεις του Παναγιώτη Φασούλα. Και σίγουρα μια συνεργασία μεταξύ νέων και παλιών θα φέρει τα καλύτερα αποτελέσματα!».

- Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα θέλατε να αλλάξετε ή έστω ένα από τα πρώτα πράγματα;

«Είναι πολλά που μπορούν να γίνουν. Και το κυριότερο; Να προσαρμοστούμε με τις νέες μεθόδους που γίνονται παγκοσμίως. Πολύ σημαντικό ρόλο στον αθλητισμό παίζει το marketing. Έχεις ένα προϊόν, το μπάσκετ και τους αθλητές του που είναι η αφρόκρεμα και αυτό πρέπει να το 'πουλήσεις' προς τα έξω. Έτσι ώστε τόσο οι παίκτες να κερδίσουν τον σεβασμό που τους αναλογεί, αλλά και η Ελλάδα να κινείται γύρω από αυτό. Παράδειγμα: Στην Εθνική Ανδρών υπάρχει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Αυτη τη στιγμή είμαστε πολύ τυχεροί γιατί ο καλύτερος όλων είναι Έλληνας. Θα πρέπει όλα τα παιδιά στα σχολεία να φορούν κάτι που να έχει να κάνει με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Να είναι η πηγή έμπνευσης. Όχι επειδή παίζει στο ΝΒΑ και είναι ο MVP, αλλά επειδή είναι πρότυπο. Να νιώσουν τα παιδιά ότι θέλουν να γίνουν 'Γιάννης' επειδή θέλουν να γίνουν καλοί και σωστοί αθλητές.Και να μην σκέφτονται το χρήμα. Αν δεν κάνεις σωστή προπόνηση δεν πρόκειται να φτάσεις εκεί. Εγώ στο WNBA κόπηκα δύο φορές, αλλά δεν σταμάτησα. Την 3η φορά δεν κόπηκα. Και αυτό λόγω της δουλειάς πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και του γεγονότος ότι είχα παίξει και καλά κόντρα στην Αμερική. Ξέρω πολύ καλά πόσο δουλειά είχα κάνει. Βλέπουν το αποτέλεσμα, αλλά δεν γνωρίζουν την δουλειά που υπάρχει πίσω από αυτό.»

- Και πώς θα επιτευχθεί αυτό; Πώς θα τους εμφυσήσετε αυτήν την νοοτροπία;

«Χρειάζεται δουλειά από τις μικρές ηλικίες. Από τα σχολεία. Δεν πρέπει να περιμένουν την εφηβεία. Δουλειά και οργάνωση. Όπως συμβαίνει στο ισπανικό μπάσκετ. Υπάρχει μια συγκεκριμένη νοοτροπία. Ακολουθούν ένα συγκεκριμένο πλάνο. Και το μαθαίνουν από τις μικρές ηλικίες με αποτέλεσμα στο τέλος να αποδίδει και καρπούς. Ένα παιδί πρώτα πρέπει να γίνεται αθλητής και μετά να ακολουθήσει οποιοδήποτε σπορ αγαπήσει».