Η «ανορθόδοξη» ΑΕΚ, το άστρο και ο αφανής Σταύρος Δουβής!
Ο Μιχάλης Λεάνης γράφει για την ΑΕΚ, η περίπτωση της οποίας είναι μοναδική γιατί αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και συγχρόνως προς αποφυγή!
Θυμάμαι ήταν μήνας κουτσοφλέβαρος όταν έγραφα μέσα στην απελπισία και την απογοήτευση ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Οι ομάδες μας στο Τσάμπιονς Λίγκ του μπάσκετ απλά να παρευρίσκονται να δηλώνουν συμμετοχή χωρίς παρουσία, να βολοδέρνουν και να μην πρωταγωνιστούν!
Όχι δεν είχα βιαστεί. Είχε προηγηθεί η περασμένη απογοητευτική χρονιά στην οποία οι ομάδες μας πέρασαν από την διοργάνωση χωρίς να δημιουργήσουν αίσθηση, ανίκανες να κάνουν την διαφορά.
Ζήλευα και θύμωνα στην κυριολεξία βλέποντας ομάδες από άλλες χώρες με τριάντα σύμφωνα στα ονόματα τους , χωρίς προϊστορία , χωρίς βάρος φανέλας, χωρίς ιδιαίτερη δυναμική και διαδρομή στο χώρο του αθλήματος , με μόνο στοιχείο το μπάτζετ και τον σωστό μπασκετικό προγραμματισμό να σκαρφαλώνουν ψηλά πατώντας στην κυριολεξία στο σβέρκο τις δικές μας ομάδες.
Ακούγεται λίγο εγωιστικό , αλλά δεν είναι λίγες οι φορές σε όλους σχετικά τομείς της ζωής που ο εγωισμός αφυπνίζει συνειδήσεις.
Σύλλογοι όπως η ΑΕΚ , ο Άρης , ο ΠΑΟΚ , με ευρωπαϊκούς τίτλους, διακρίσεις , παίκτες στις τάξεις τους μεγάλης αξίας και βεληνεκούς, με προσωπικότητες που έγραψαν ιστορία , με συμμετοχές σε final four, να κοιτούν σαν φτωχοί συγγενείς κλάμπ μέτριας δυναμικής και επιπέδου.
Θα μου πείτε ότι οι καιροί άλλαξαν και πως οι φανέλες , ο πρότερος ένδοξος βίος και η προϊστορία δεν παίζουν μπάσκετ και πως ο σωστός και υψηλός οικονομικός προγραμματισμός εκτοξεύουν τις ομάδες από την αφάνεια.
Συμφωνώ , αλλά πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως σ’ αυτήν την κατηγορία του Τσάμπιονς Λίγκ δεν είναι τα μπάτζετ ο μόνος καθοριστικός παράγοντας για την υπέρβαση.
Μέχρι λοιπόν εκείνη την χρονική περίοδο που γράφονταν οι αγανακτισμένες αράδες οι ομάδες μας πάλευαν με το ζόρι να προκριθούν, με το ζόρι κοίταζαν να βρουν ένα μονοπάτι λιγότερο δύσβατο για να περάσουν από την φάση των ομίλων στους 32.
Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ τα κατάφεραν. Η πρώτη μάλιστα από καραμπόλα. Η συνέχεια είναι πλέον γνωστή. Ο ΠΑΟΚ σταμάτησε στους 16 από την Καρσίγιακα η ΑΕΚ έφτασε μέχρι την κορυφή.
Χαίρομαι πραγματικά που η Ένωση τρόπον τινά με εξέθεσε. Μακάρι να το είχαν πράξει και οι υπόλοιποι.
Η περίπτωση όμως της ΑΕΚ είναι μοναδική γιατί αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και συγχρόνως προς αποφυγή! Φαινόμενο ανεπανάληπτο!
Παράδειγμα προς μίμηση για το πείσμα την θέληση , τον εγωϊσμό και την αυταπάρνηση των παικτών της οι οποίοι επέδειξαν με τον πιο χαρακτηριστικό αλλά και ουσιαστικό τρόπο ότι το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία και παράδειγμα προς αποφυγή για τις επιλογές, τους χειρισμούς και την εν γένει συμπεριφορά και νοοτροπία της ομάδας σε ανταγωνιστικό επίπεδο.
Γιατί καθ’ όλη την διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, μέχρι την τελική φάση, η Ένωση περπάτησε στην άγρια πλευρά, πορεύτηκε με τρόπο ανορθόδοξο.
Με εντάσεις , προστριβές , αλλαγή προπονητή χωρίς ιδιαίτερο λόγο, φορτώνοντας του παθογένειες χρόνων, αποφασίζοντας μάλιστα να επιστρατεύσει ένα κόουτς που είχε στην κυριολεξία εκδιωχθεί από την ομάδα με τον χειρότερο τρόπο και συγχρόνως αλλάζοντας παίκτες , πρόσωπα μέχρι και αγωνιστική συμπεριφορά.
Ότι απαγορεύεται να κάνει μια ομάδα για να φτάσει στην κορυφή η ΑΕΚ το έκανε βγάζοντας την γλώσσα στους επικριτές της με τρόπο αυθάδη όπως κάνουν τα κακομαθημένα πιτσιρίκια.
Λάθη στραβά και πάθη με έβγαλαν σωστό όπως λέει και το τραγούδι!
Η ΑΕΚ μπορεί να μην έπαιξε μπάσκετ υψηλού επιπέδου, να μην λειτούργησε στις κρίσιμες στιγμές σαν ομάδα (θυμηθείτε πως πήγε να χάσει και τα δυο ματς στην τελική φάση), να μην κατέθεσε την απαραίτητη ποιότητα στο παιχνίδι της για την δημιουργία εντυπώσεων αλλά είχε στοιχεία που θα ζήλευαν και σίγουρα θα επιζητούσαν ομάδες φτιαγμένες με μοιρογνωμόνιο και διαβήτη.
Είχε κυρίως την τρέλα και την πείνα των παικτών της για διάκριση. Τον χαρακτήρα και το μέταλλο να μην τα παρατά,να κυνηγά τα θαύματα μέχρι την κόρνα της λήξης, το ζήλο και την επιθυμία για κάτι μεγάλο για κάτι ξεχωριστό ακόμα και αν δεν είχε σαν ομάδα την απαραίτητη εμπειρία αλλά και το ταλέντο να το πετύχει.
Είχε όμως την μαγκιά και την αποφασιστικότητα να πηγαίνει τα παιχνίδια στα δικά της μέτρα και σταθμά. Στον τελικό απέναντι σε μια ομάδα όπως η Μονακό με παθητικό 63 πόντοι μέσο όρο πέτυχε στο πρώτο μισό 53 πόντους και άλλους 47 στο δεύτερο! Εκεί κρίθηκαν όλα!
Το δεύτερο στοιχείο ήταν το άστρο! Χωρίς άστρο στον αθλητισμό δεν πας ούτε χιλιόμετρο!
Το άστρο μια ομάδας τολμηρής που επιζητά με πείσμα την καταξίωση. Έλαμψε και φώτισε την ομάδα στην Βενετία στην παράταση με την έμπνευση του Τζέιμς, στο ματς με την Ρόζα Ράντομ , στο διπλό με την Εστουντιάντες , με το τρίποντο το Σάκοτα στην αναμέτρηση με την Medi Bayreth , στην φάση των 16 με το τρίποντο του Πάντερ με την Νίμπουργκ , τα ίδια και με την Στράσμπουργκ.
Και από δίπλα το άστρο του προπονητή της! Μεγαλύτερο και από αυτό της Βηθλεέμ!!! Δυο στα δυο έχει σε τελικούς ο Ντράγκαν Σάκοτα!
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν έγραφα κάτι για τον αφανή ήρωα της ομάδα τον αντιπρόεδρο Σταύρο Δουβή. Ο άνθρωπος των χαμηλών τόνων, ικανός να βρίσκει πάντα λύσεις όταν όλοι σηκώνουν ψηλά τα χέρια, αποτελεσματικότατος στο να επαναφέρει την ηρεμία ,αλλά και την ισορροπία, όταν οι εντάσεις πάνε να χαλάσουν το κλίμα μια ομάδας , ο πιο ικανός να φέρει εις πέρας όλες τα ζητήματα που μπορούν να καθορίσουν την εξέλιξη ενός παιχνιδιού και δεν έχουν να κάνουν με το αγωνιστικό. Ο νοών νοείτω!!!
Λίγο πριν ξεκινήσει ο ημιτελικός την Παρασκευή τον συνάντησα στις κερκίδες του γηπέδου και τον ρώτησα τι βλέπει για το παιχνίδι. Υπομειδιώντας μου απάντησε χωρίς περιστροφές «ότι έχω την αίσθηση ότι θα τα πάμε πολύ καλά»
Το ύφος του με γύρισε χρόνια πίσω στον τελικό του Τορίνο στο αλησμόνητο παιχνίδι του ΑΡΗ με την Εφες στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Και τότε τα ίδια μου είχε πει, με το ίδιο ακριβώς ύφος!
Από την στιγμή εκείνη λοιπόν και μετά ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι η ΑΕΚ θα πάει στο τελικό!
Όταν δε την Κυριακή λίγο πριν την έναρξη του τελικού τον κάλεσα στο ραδιόφωνο του sport-fm να κάνει μια πρώτη εκτίμηση και μου απάντησε: «ότι την Παρασκευή σου είπα ότι θα τα πάμε πολύ καλά , τώρα σου λέω ότι θα τα πάμε εξαιρετικά» ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι η βραδιά θα κλείσει με πανηγύρια!
Για να σταθεί όρθιο ένα κύπελλο στην τροπαιοθήκη χρειάζεται μια βάση. Η βάση του Κυπέλλου της ΑΕΚ είναι ο Σταύρος Δουβής!
ΥΓ: Θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη παράλειψη αν δεν ανέφερα πως ένα κομμάτι -μικρό ή μεγάλο σημασία δεν έχει- αυτού του Κυπέλλου, αλλά κι εκείνου του τελικού κυπέλλου Ελλάδας ανήκει δικαιωματικά στον Σωτήρη Μανωλόπουλο! Αυτός έφτιαξε την ομάδα , επί των ημερών του καταγράφηκε το διπλό στην Βενετία , το διπλό με την Εστουντιάντες , μ’ αυτόν στον πάγκο η ΑΕΚ απέκλεισε τον Παναθηναϊκό! Πολλά για τόσο λίγο…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
