Ντολτ: «Δεν υπάρχει ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, ο Ομπράντοβιτς με σεβάστηκε»

Κάτια Πετροπούλου
Ντολτ: «Δεν υπάρχει ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, ο Ομπράντοβιτς με σεβάστηκε»

bet365

Μια γυναίκα στους πάγκους! Η βοηθός του Βενσάν Κολέ στην Στρασμπούρ, Λοριάν Ντολτ, μιλάει στο gazzetta.gr για την θέση της ανάμεσα στους άντρες, τον ρατσισμό που βιώνει λόγω του... φύλου της, την μοναδική στιγμή που συνάντησε το είδωλό της, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την Euroleague και την ΑΕΚ.

Έχουν θέση τα... τακούνια στο παρκέ; Και όμως έχουν!

Ειδικά όταν μιλάμε για την Λοριάν Ντολτ! Την περίπτωση της μοναδικής ίσως γυναίκας που έχει καθήκοντα προπονητή σε επαγγελματικό πάγκο στην Ευρώπη!

Η ζωή της συνυφασμένη με την πορτοκαλί μπάλα από νεαρή ηλικία, αλλά εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την καριέρα της ως παίκτρια και να υπηρετήσει το μπάσκετ από άλλο πόστο.

Εδώ και περίπου μια δεκαετία η Ντολτ ανήκει στο δυναμικό της αντιπάλου της ΑΕΚ στο BCL, Στρασμπούρ κι έχει δουλέψει με παίκτες όλων των ηλικιών: από 15 και άνω. Τα τελευταία τρία χρόνια βρίσκεται και στην ανδρική ομάδα του συλλόγου κι είναι το δεξί χέρι του Βενσάν Κολέ. Κι είναι μόλις 35!

Η βοηθός του Γάλλου τεχνικού ανοίγει την καρδιά της στο gazzetta.gr και μιλάει για τον ανδροκρατούμενο χώρο που βρίσκεται και την αντιμετώπιση που έχει από τους ανθρώπους στο εργασιακό της περιβάλλον.

Ακόμη, αναφέρεται στον ρατσισμό που έχει βιώσει κατά διαστήματα, εξαιτίας του φύλου της, και τονίζει πως η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν έχει έρθει ακόμη.

Επίσης, εξιστορεί την συνάντηση με το είδωλό της, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, εκμυστηρεύεται τι ήταν αυτό που την έμαθαν οι Διαμαντίδης - Μπατίστ και αποκαλύπτει το όνειρό της: να βρεθεί σε πάγκο της Euroleague!

- Αρχικά πες μου λίγα πράγματα για εσένα...

Ήμουν παίκτρια, αλλά στα 18-20 είδα πως το πολύ υψηλό επίπεδο δεν ήταν για εμένα. Επίσης, είχα να αντιμετωπίσω κι έναν τραυματισμό στη μέση μου, ο οποίος ήταν πολύ σοβαρός. Ήμουν στο κρεβάτι για περίπου τρεις μήνες. Ήταν πολύ δύσκολο. Μετά από αυτό, είχα πρόταση από την Στρασμπούρ για την δουλειά προπονητή νέων παικτών. Άρχισα να προπονώ στα 18 μου και τότε είπα «αυτό θέλω να κάνω»! Το 2008 και για τρία χρόνια ήμουν προπονήτρια στην ομάδα U18 και για άλλα πέντε χρόνια στην U21. Έπειτα, έγινα βοηθός στην Στρασμπούρ.

- Ήταν εύκολο να αποδεχθείς το γεγονός πως δεν θα έπαιζες πια κι έπρεπε να κάνεις κάτι άλλο;

Ναι. Το δύσκολο δεν ήταν αυτό, αλλά το ότι δεν μπορούσα πια να κινηθώ σωματικά όπως πριν. Σταμάτησα τις προπονήσεις και τις συνήθειες που είχα. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο, και όχι το να σταματήσω να παίζω.

- Πιστεύεις πως ήταν και θέμα τύχης πως πέρασες στην προπονητική, μετά την καριέρα σου ως παίκτρια;

Δεν ξέρω αν ήταν θέμα τύχης, αλλά σίγουρα ήταν κάτι τυχερό για εμένα. Από όταν πήγαινα σχολείο, δεν θυμάμαι να ήξερα τι ήθελα να κάνω ως επάγγελμα. Τώρα πια ξέρω. Μέχρι στιγμής, ξέρω πως αυτό που θέλω είναι να γίνω προπονήτρια.

- Στην οικογένειά σου, όμως, υπήρχαν ποδοσφαιριστές. Δεν σου αρέσει το ποδόσφαιρο;

Μού αρέσει πολύ! Διαβάζω τα νέα του Champions League και του αγγλικού πρωταθλήματος, περισσότερο από του γαλλικούμπορώ να πω (γέλια). Ο πατέρας μου ήταν προπονητής ποδοσφαίρου. Γι' αυτό μού αρέσει να προπονώ κι εγώ.

- Είναι πιο εύκολο να προπονείς νέους παίκτες ή επαγγελματίες;

Για εμένα, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Οι νέοι θέλουν να αποδείξουν πράγματα και να γίνουν επαγγελματίες. Οπότε κάνουν την δουλειά τους. Μερικές φορές δεν είναι εύκολο, αλλά όσον αφορά κυρίως το θέμα των γονιών. Με τους ενήλικες δεν είναι εύκολο.

- Πιστεύεις δηλαδή πως οι γονείς βλάπτουν τα παιδιά τους;

Μερικές φορές σίγουρα ναι.

- Και πως χειρίζεσαι αυτή την κατάσταση;

Δεν είναι εύκολο, αλλά έχουμε μια καλή ομάδα και επικοινωνούμε πολύ μεταξύ μας. Όποτε υπάρχει πρόβλημα με κάποιους γονείς, φροντίζουμε να βρούμε μια καλή λύση για εκείνους και τα παιδιά. Είναι λίγο δύσκολο, αλλά μερικές φορές πρέπει να επέμβουμε. Πάντως, κάποιοι γονείς είναι δίκαιοι με τα παιδιά τους, άρα μας διευκολύνουν κι εμάς.

- Πώς είναι η δουλειά σου στην Στρασμπούρ; Οι αρμοδιότητές σου, αυτά που έχεις να κάνεις...

Είμαι υπεύθυνη για τον εκάστοτε αντίπαλο που έχουμε. Βλέπω πολλά παιχνίδια και κάνω την παρουσίαση μέσω βίντεο στους παίκτες, για να τους δείξω κάποια πράγματα και τι έχουν να αντιμετωπίσουν. Τους επισημαίνω τα χαρακτηριστικά του κάθε παίκτη. Έπειτα, τους δείχνω πράγματα που αφορούν τους αντιπάλους πάνω στην προπόνηση.

- Οπότε έχεις προετοιμάσει τους παίκτες σου καλά για την ΑΕΚ...

Το ελπίζω!

- Ποιος παίκτης από την ΑΕΚ θεωρείς πως είναι πιο επικίνδυνος για την ομάδα σου;

Πρώτος από όλους ο Χάρις! Είναι πολύ επικίνδυνος, έχει εξαιρετικές ικανότητες στο «1 εναντίον 1». Μερικές φορές είναι ασταμάτητος! Μετά, οι Πάντερ και Χάντερ. Έχουμε παίξει εναντίον τους πριν. Από τότε που ήρθαν στην ομάδα δεν είναι τόσο... επιθετικοί, αλλά παραμένουν πολύ επικίνδυνοι. Και φυσικά, ο Σάκοτα θέλει προσοχή!

- Πώς βλέπεις τα πράγματα στο Champions League; Έχετε ένα Final 4 μπροστά σας...

Το ίδιο και η ΑΕΚ! Και οι δύο ομάδες είναι στα προημιτελικά. Πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι στο πλάνο μας. Μετά θα δούμε τι θα γίνει. Ο καλύτερος ας νικήσει!

- Αν προκριθείτε, πιστεύεις πως το τρόπαιο είναι δικό σας;

Το ελπίζω (γέλια)! Προς το παρόν, δεν ξέρω. Βλέπετε, από τον όμιλό μας, υπάρχουν επίσης στους «8» η Μπάνβιτ και η Μπαϊρόιτ. Μέχρι στιγμής, όλοι είναι εδώ. Ίσως η Μονακό να είναι στο Final 4. Θα δείξει...

- Πώς είναι η σχέση σου με τους παίκτες;

Με σέβονται πολύ! Αυτή είναι η τρίτη μου χρονιά με την ανδρική ομάδα. Στις αρχές της σεζόν, για δύο μήνες, είχα αναλάβει πλήρως την ομάδα, γιατί ο Κολέ ήταν στην εθνική Γαλλίας. Είχα την ευθύνη της προετοιμασίας, μαζί με τους υπόλοιπους βοηθούς. Δεν θα έλεγα ότι ήμουν φοβισμένη, όσο ενθουσιασμένη, για το πως θα μπορούσε να είναι αυτή η σχέση. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν αυτό στη γλώσσα. Αν υπάρχουν 2-3 Αμερικανοί στην ομάδα, μιλάμε αγγλικά. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο για εμένα. Και ξέρεις... Είμαι βοηθός, οπότε όλοι οι παίκτες, όταν λείπει το «μεγάλο αφεντικό» κοιτούν να... κλέψουν λίγο, να σε δοκιμάσουν. Κι αυτό επειδή είμαι βοηθός, και όχι γυναίκα. Λίγους μήνες αργότερα, μερικοί παίκτες μού είπαν «Ήταν λίγο περίεργο στην αρχή, όταν σε είδαμε». Αλλά μετά τα πρώτα λεπτά σε αγώνα είπαν «Οκ, ξέρει από μπάσκετ, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα».

- Άρα κέρδισες τον σεβασμό τους...

Ναι! Δεν νομίζω πως κάνω κάτι ξεχωριστό. Δουλεύω περίπου έξι χρόνια δίπλα στον Κολέ. Ξέρω το μπάσκετ και τι θέλει εκείνος, οπότε είναι εύκολο για μένα να καθοδηγώ τους παίκτες.

- Πώς είναι ο Κολέ σαν άνθρωπος; Γιατί σαν προπονητή τον ξέρουμε...

Είναι πολύ καλός! Ξέρει πολλά πράγματα για τη ζωή. Είναι πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος και φροντίζει όλους τους ανθρώπους και τους παίκτες που έχει δίπλα του.

- Έχει τύχει ποτέ να βγει εκτός εαυτού ο Κολέ κι εσύ να χρειαστεί να τον καθησυχάσεις;

Κάποιες φορές είναι όντως δύσκολα, γιατί ο Κολέ και ο Σέρβος βοηθός, ο Νεμπόισα Μπόγκαβατς, τρελαίνονται (γέλια)! Θυμάμαι πριν από δύο εβδομάδες σε ένα παιχνίδι ήταν εκτός εαυτού και οι δύο κι εγώ τους έλεγα «Έλα παιδιά ηρεμήστε!». Μερικές φορές αντιδρούν καλά, άλλες πάλι όχι (γέλια). Εγώ συνεχίζω να κάνω την δουλειά μου.

- Τι είναι αυτό που σού αρέσει περισσότερο στην ομάδα σου;

Η σχέση που έχουμε. Ζούμε πολύ καλά μαζί. Υπάρχουν τσακωμοί κάποιες φορές, αλλά το χρειαζόμαστε κι αυτό. Κάθε οικογένεια χρειάζεται κάποιον να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι και να λέει «Σταμάτα» ή «Ξύπνα». Γελάμε επίσης πολύ. Περνάμε πολύ χρόνο μαζί, αφού υπάρχουν και τα ταξίδια. Μπορούμε να είμαστε και σοβαροί και αστείοι μεταξύ μας. Όλα είναι καλά να υπάρχουν.

- Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι το πρότυπό σου...

Ναι! Ούτε κι εγώ θυμάμαι από πότε! Όταν ο Διαμαντίδης και ο Μπατίστ έπαιζαν μαζί, άρχισα να μαθαίνω τι είναι πραγματικά το pick n' roll. Μού αρέσει η προσωπικότητά του! Όταν παίξαμε εναντίον του πριν από τρία χρόνια στην Euroleague και ήρθε η στιγμή να δώσουμε τα χέρια πριν το παιχνίδι, ήμουν τόσο ενθουσιασμένη! Ένας φωτογράφος τράβηξε φωτογραφία μας και την έχω μεγεθύνει! Τρέφω μεγάλο σεβασμό για εκείνον! Κάποιες φορές, επειδή είμαι γυναίκα, δεν παίρνω τον ίδιο σεβασμό από άλλους προπονητές. Κάποιοι από αυτούς δεν μου δίνουν καν το χέρι τους πριν ή μετά το παιχνίδι. Είμαι εντάξει με αυτό, συμβαίνει. Αλλά στα μάτια του Ομπράντοβιτς είδα τον σεβασμό!

- Νιώθεις κάποιες φορές ότι αποτελείς έμπνευση για άλλες γυναίκες;

Ίσως ναι. Για την ώρα, δεν συναντώ γυναίκες σε αυτή την δουλειά, αλλά ελπίζω μια μέρα να δω. Η Μπέκι Χάμον είναι σαν εμένα. Είναι ασίσταντ στο ΝΒΑ και τους Σπερς. Τη θυμάμαι ως παίκτρια, ήταν πολύ καλή. Μπορούν να τα καταφέρουν και άλλες. Δεν ξέρω αν έχουν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους, αλλά δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να καταφέρεις. Για πρώτη φορά στην Γαλλία, στην τρίτη κατηγορία, ανέλαβε ρόλο προπονητή σε ομάδα μια γυναίκα, η οποία ήταν μεγάλη παίκτρια, σαν την Χάμον.

- Εσύ και ο Λαμπεϊρί μιλήσατε σε μαθητές σχολείου για την ισότητα των δύο φύλων. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Πολύ καλή! Στην αρχή ήμασταν λίγο... φοβισμένοι, γιατί τα παιδιά ήταν σε μια ηλικία 11-12 ετών και αναρωτιόμουν πως γίνεται να ξέρουν τις «διαφορές» μεταξύ ανδρών και γυναικών. Κάποιες από τις ερωτήσεις τους ήταν και μια έκπληξη, με την καλή έννοια. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Κάποιοι από τους μαθητές έλεγαν στον Λουί «Όταν σου φωνάζει, την ακούς σαν να είναι η μητέρα σου;» κι εγώ έλεγα «Όχι, δεν είμαι η μαμά του» (γέλια). Ήταν πολύ ενδιαφέρον αυτό που έγινε και πολύ καλό. Έγινε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και υπήρχαν δράσεις όλη την εβδομάδα. Ήμουν η πρώτη γυναίκα που κάλεσαν και τα μικρά έδειχναν ενθουσιασμένα που έβλεπαν πως μια γυναίκα μπορεί να είναι χαρούμενη ανάμεσα σε άνδρες.

- Εσύ πιστεύεις πως υπάρχει ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών;

Δεν υπάρχει ισότητα, ειδικά όσον αφορά το θέμα του μισθού. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Από εκεί και πέρα, στην Γαλλία δεν αισθάνομαι διαφορετική. Παρόλα αυτά, σε μερικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, σε κάποιες χώρες, νιώθω ότι μου φέρονται ως... γυναίκα. Υπάρχουν διαιτητές που δεν με σέβονται. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές, στην αρχή του παιχνιδιού, την ώρα που είναι να δώσουμε χέρια, περπατούν απλά από δίπλα μου και λένε «Γεια» στον Κολέ και τον Μπόγκαβατς. Καμία λέξη σε εμένα! Αυτό είναι κάτι απίστευτο! Αλλά οκ... Δεν είναι ότι νοιάζομαι, αλλά δεν θέλω και να πληγώνομαι γι' αυτό. Κάνω την δουλειά μου και απλά δεν νοιάζομαι.

- Έχεις μια δουλειά full time, ταξιδεύεις πολύ... Έχεις χρόνο για την οικογένειά σου και για εσένα;

Περνάω χρόνο με την οικογένειά μου. Είναι δυο μήνες τώρα που μπορώ να πω ότι έχω δημιουργήσει οικογένεια, αλλά βλέπω φυσικά και τους γονείς μου και τον αδερφό μου. Προσωπικά, δεν ήταν εύκολο. Τώρα, όμως, έχω βρει έναν καλό τρόπο για να ισορροπήσω τη ζωή με το μπάσκετ και να το απολαύσω.

- Έχεις σκεφτεί τι θα ήθελες να κάνεις, όταν φύγεις από τον χώρο του μπάσκετ;

Θέλω να πάω στην Ταϊλάνδη! Να δω το μέρος , γιατί μου αρέσει ο βουδισμός. Επίσης, πρέπει να είναι πολύ όμορφα!

- Όνειρο ίσως να βρεθείς στο ΝΒΑ ή να γίνεις head coach;

Το ΝΒΑ όχι. Να γίνω head coach σίγουρα! Αλλά πριν πάω στο ΝΒΑ, ονειρεύομαι την Euroleague!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

BASKETBALL CHAMPIONS LEAGUE Τελευταία Νέα