Παναθηναϊκός: Δεν κρατάνε καθόλου... κάβα για την EuroLeague

• Αν ήταν πλήρης την «διαβολοβδομάδα»

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.

ΔΕΝ συγκρίνω την Basket League με την EuroLeague. Σε ΚΑΜΙΑ απολύτως περίπτωση.

Μιλάμε για την μέρα με τη νύχτα, για την Ανατολή με τη Δύση, για το άσπρο με το μαύρο κ.ο.κ. Όμως είναι διαφορετικό στην ψυχολογία ενός παίκτη να γνωρίζει ότι είναι το φαβορί πριν από κάποιο παιχνίδι και τελείως διαφορετικό να γνωρίζει ότι στα περισσότερα ματς δεν βρίσκεται στην ομάδα η οποία έχει και τις περισσότερες πιθανότητες νίκης.

Τρανό παράδειγμα οι αριθμοί. Ειδικά έξω από τη γραμμή των 6.75 μέτρων. Οι ίδιοι παίκτες σουτάρουν στα παρκέ της εγχώριας λίγκας και οι ίδιοι ακριβώς παίκτες σουτάρουν και στα παρκέ της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Παρόλα αυτά τα ποσοστά είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Σαν να παίρνουν τις προσπάθειες... άλλοι άνθρωποι.

Αν μη τι άλλο στην EuroLeague η μπάλα είναι πιο «βαριά». Δεν υπάρχει περιθώριο λάθους ενώ το «πρέπει» είναι μεγαλύτερο και πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Τουλάχιστον τη φετινή και άκρως μεταβατική και διαφορετική, χρονιά. Αντίθετα στο ελληνικό πρωτάθλημα υπάρχει πάντα ο «αέρας» του «είμαι καλύτερος και στο τέλος, εννέα φορές στις 10, θα κερδίσω». Κάτι που υπήρχε στις τάξεις των «πρασίνων» πριν από κάποια χρόνια και στην Ευρώπη, όταν και αποτελούσαν τους απόλυτους κυρίαρχους στην Γηραιά Ήπειρο.

Στα δύο τελευταία ματς της Basket League, ο Παναθηναϊκός έχει 36/67 τρίποντα, όπερ και σημαίνει ποσοστό της τάξεως του 53,7%! Συνολικά στο ελληνικό πρωτάθλημα, το «τριφύλλι» βρίσκεται στην πρώτη θέση όσον αφορά το ποσοστό ευστοχίας έξω από τα 6.75 μέτρα έχοντας 40,1% με 142 εύστοχα τρίποντα σε 354 προσπάθειες. Και πάμε και στην EuroLeague όπου συμβαίνει το άκρως αντίθετο. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην τελευταία (!) θέση της αντίστοιχης λίστας με 34,5% ποσοστό ευστοχίας, ήτοι 222/642 τρίποντα ύστερα από 26 παιχνίδια. Στο αντίστοιχο διάστημα όπου οι «πράσινοι» είχαν πάρει «φωτιά» στην Basket League, στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις μέτρησαν 21/61 τρίποντα, δηλαδή ποσοστό το οποίο ίσα-ίσα που ξεπέρασε το 34%.

Σίγουρα άλλες άμυνες στην EuroLeague και άλλες στην Basket League. Διαφορετική «ζώνη» αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός εκτός των συνόρων και διαφορετική εντός ων συνόρων. Αλλιώς λειτουργούν οι περιστροφές των αντιπάλων τους στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και διαφορετικά στα ματς της εγχώριας λίγκας. Και σίγουρα έχει να κάνει με την διαφορά ποιότητας και επιπέδου. Όμως τα περισσότερα σουτ που παίρνουν οι «πράσινοι» είναι... καλά σουτ. Και κάλλιστα τα ποσοστά θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα.

Έχουμε πει και έχω γράψει επανειλημμένως ότι με τα «αν» και τα «εφόσον» δεν γράφεται καμία απολύτως ιστορία ωστόσο αν δεν υπήρχε αυτό το «βάρος» και αυτό το «άγχος» στην EuroLeague, ίσως τα αποτελέσματα και η κατάταξη να ήταν διαφορετικά. Φυσικά και δεν είναι αποτελεί την... πηγή του κακού, αλλά κάθε «ανορθογραφία» στην φετινή ομάδα, φανέρωνε τις (δεδομένες και δικαιολογημένες) αδυναμίες της.

Όσον αφορά το ματς στη Ρόδο. Εκεί που χρειάστηκε να «πατήσει» γκάζι ο Παναθηναϊκός, το έκανε. Άνοιξε την ψαλίδα της διαφοράς στο δεύτερο δεκάλεπτο έχοντας πραγματοποιήσει σερί 17-0 και στη συνέχεια διαχειρίστηκε όπως έπρεπε το παιχνίδι. Και έπρεπε να το κάνει ύστερα από «διαβολοβδομάδα» και πριν από άλλο ένα «πακέτο» συνεχόμενων αγώνων εντός και εκτός των συνόρων.

Το ευχάριστο για τον Όντεντ Κάτας είναι ότι είδε τον Ιωάννη Παπαπέτρου να επιστρέφει και να είναι πανέτοιμος για τη συνέχεια. Και μάλιστα επέστρεψε εμφατικά με 20 πόντους (σ.σ. Basket League μεν, αλλά μια καλή εμφάνιση, ακόμα και στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι αρκετή για να «τονώσει» την ψυχολογία του οποιουδήποτε), αν και όπως είπε ο ίδιος, ακόμα... χρειάζεται ανάσες. Και είναι λογικό μετά την ασθένεια που πέρασε. Τόσο εκείνος, όσο και ο Παπαγιάννης.

Αν ήταν πλήρης την «διαβολοβδομάδα»

Αν μη τι άλλο όταν ο υγιής Παπαπέτρου, μαζί με τον Νεμάνια Νέντοβιτς ο οποίος ετοιμάζεται να επιστρέψει στο παιχνίδι με την Μακάμπι, προστεθούν δίπλα στον Μάριο Χεζόνια, τότε θα μιλάμε για μια... άλλη ομάδα! Φανταστείτε τον Παναθηναϊκό να ήταν πλήρης απέναντι στις... πλήρεις Μπαρτσελόνα και Μπάγερν την περασμένη εβδομάδα. Πόσο διαφορετική εικόνα (φυσικά ως προς το καλύτερο) θα παρουσίαζαν οι «πράσινοι». Υπομονή έως την Πέμπτη, και χωρίς φυσικά να υπάρξει άλλο απρόοπτο, και θα μπορέσουμε να πούμε πολύ περισσότερα.

Επίσης: Ο Τι Τζέι Μπρέι μπορεί να μην χρειάστηκε να σουτάρει πολύ όπως στο ματς με τον Άρη και να ήταν αρκετά... οικονομικός στις προσπάθειές του, αλλά έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί και στις δύο θέσεις των γκαρντ, χωρίς να έχει το μυαλό του στο σκοράρισμα. Οι 6 ασίστ ήταν το στατιστικό στοιχείο που κυκλωθηκε περισσότερο από την παρουσία του στο ματς, όπως και οι 8 ασίστ του Μακ. Βέβαια ο Αμερικανός γκαρντ δεν έχει ανταποκριθεί καθόλου στις «πράσινες» απαιτήσεις μετά την ανανέωση του συμβολαίου του. Και πλέον αυτά τα ματς δεν έχουν ουσία αν δεν υπάρχει συνέχεια και συνέπεια. Λογικά ήταν η τελευταία φορά που τον είδαμε στην Basket League καθώς αναμένεται να αντικατασταθεί από τον Μάριο Χεζόνια.

Last but not least o Άαρον Ουάιτ, ο οποίος ολοένα και κερδίζει πόντους για την παραμονή του. Αρέσει στον Κάτας, είναι τίμιος όσο δεν... πάει, βοηθάει σε σκορ και ριμπάουντ, είναι «διπλοθεσίτης», δεν γκρινιάζει ποτέ για τα λεπτά συμμετοχής του, οπότε... ποιος ο λόγος να αποχωρήσει;