Θέμα διάθεσης ή απλά «θέλω αλλά δεν μπορώ;»
Τα πράγματα είναι απλά και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση.
Για να μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει τύχη απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης το βράδυ της Τρίτης στο κλειστό του ΟΑΚΑ (15/12, 21:00) θα πρέπει να ξεκινήσει από την άμυνα. Όχι μόνο απέναντι στην ισπανική ομάδα που είναι δύο και τρεις κλάσεις ανώτερη, αλλά και κόντρα στην Άλμπα που ακολουθεί την Πέμπτη (17/12, 21:00) όπως επίσης και στα εκτός έδρας ματς που ακολουθούν με Μακάμπι, Ερυθρό Αστέρα κ.ο.κ.
Ναι, μπορεί να ακούγεται «κλισέ» αλλά αν οι «πράσινοι» θέλουν να έχουν τύχη στην EuroLeague, θα πρέπει να παίξουν άμυνα. Να ρίξουν «ξύλο». Να βάλουν τα χέρια και τα πόδια τους στη... φωτιά. Αλλιώς δουλειά, δεν γίνεται. Από τη στιγμή που υστερεί η φετινή ομάδα σε ποιότητα θα πρέπει να διεκδικήσει ο,τι της αναλογεί στα ματς της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής μέσα από την άμυνα.
Σίγουρα το ματς με το Περιστέρι για το πρωτάθλημα της Basket League δεν μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά με τα παιχνίδια της EuroLeague (σοβαροί να είμαστε) και φυσικά ούτε κάνω σύγκριση όσον αφορά τη δυναμική των ομάδων. Αυτό που πρέπει να μείνει από την αναμέτρηση με την ομάδα του γνώριμου Αργύρη Πεδουλάκη, είναι η διάθεση και η συγκέντρωση στο αμυντικό κομμάτι. Και με το φτωχό μου το μυαλό, μου έρχονται δύο ερωτήματα: Φταίει το «θέλω αλλά δεν μπορώ» στην EuroLeague με αποτέλεσμα «μία να βλέπουμε να αποδίδει καρπούς η αμυντική προσπάθεια και η περίσσια ενέργεια και διάθεση για 40 λεπτά και δύο να μην το βλέπουμε;» ή έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με θέμα διάθεσης των παικτών;
Δεν είναι ντροπή να...
Αν ισχύει το δεύτερο, σίγουρα είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί. Και ίσως τα «γκάζια» του Γιώργου Βόβορα μετά το στραπάτσο κόντρα στην Ζάλγκιρις (γιατί αυτή η ήττα ισοδυναμεί με... big time γκέλα, όσο διαφορετική και ιδιαίτερη και αν είναι η φετινή EuroLeague) να ταρακουνήσει λίγο τα νερά στο ΟΑΚΑ. Χρειαζόταν. Άλλωστε ο 43χρονος προπονητής πρέπει να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να βάλει πολλά πράγματα στη θέση τους.
Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς με την Ζάλγκιρις ήταν επιεικώς απαράδεκτη και ήττες σαν και αυτήν «πονάνε» περισσότερο. Ούτε από την Μπαρτσελόνα (παρά τον τρόπο με τον οποίο ήρθε), ούτε από την ΤΣΣΚΑ και την Εφές (που ήταν ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός), αλλά ούτε και από τον (καλύτερο φέτος) Ολυμπιακό. Στο τέλος του ταμείου (αν χρειαστεί να γίνει βαθμολογικό ταμείο και δεν έχει μείνει πολύ πίσω) η ήττα από τους Λιθουανούς θα είναι εκείνη που θα έχει «πονέσει» περισσότερο.
Από την άλλη, αν ισχύει το «θέλω αλλά δεν μπορώ» δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν στον Παναθηναϊκό. Μόνο να προσπαθούν σε κάθε ματς ξεχωριστά, να βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό και να αποκομίζουν ό,τι καλύτερο μπορούν να διεκδικήσουν. Κακά τα ψέματα. Κάποια πράγματα είναι υπεράνω των πραγματικών δυνάμεων και δυνατοτήτων της ομάδας. Και δεν είναι κακό, Και ούτε είναι ντροπή. Συμβαίνει. Καμία ομάδα δεν υπογράφει κάθε χρόνο συμβόλαιο με την επιτυχία, την οκτάδα, το Final 4 και πάει λέγοντας. Θα υπάρξουν και οι κακές χρονιές και οι μεταβατικές περίοδοι και τα πάντα. Απλά στην Ελλάδα καλομαθαίνουμε εύκολα και δεν αποδεχόμαστε (γενικά μιλώντας) την ήττα ή μια άσχημη σεζόν.
Έτσι θα κάνει την διαφορά...
Επιστρέφοντας στα αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δείχνει αυτήν την αμυντική προσήλωση και στα ματς της EuroLeague. Και στο τέλος ό,τι βγει. Τουλάχιστον να έχει προσπαθήσει. Και θεωρώ ότι εάν καταφέρνει να κρατάει τις αντίπαλες ομάδες +/- 5 πόντους από τους 70, τότε θα έχει μεγάλη τύχη να κερδίσει οποιοδήποτε παιχνίδι. Αν όμως του ξεφύγει στην άμυνα, τότε θα είναι πολύ σπάνιο να ανταποκριθεί εξίσου στην επίθεση. Εκτός του ότι οι «πράσινοι» δεν είναι η ομάδα που μπορεί να πάρει τα ματς μέσα από την επίθεσή της (σ.σ. είναι 10οι στη λίστα με 78,3 πόντους κατά μέσο όρο), στις τέσσερις νίκες που έχει προσθέσει στο σακούλι της, δέχεται κατά μέσο όρο 77,7 πόντους, ενώ στις οκτώ ήττες αυτός ο αριθμός εκτοξεύεται στους 87,25 σημειώνοντας μόλις 77,1!
Κάτι που σημαίνει... no άμυνα, no party για τον Παναθηναϊκό! Δεν λέω να περιορίζει τους αντιπάλους του στην EuroLeague στους 57 πόντους όπως έκανε με το Περιστέρι (αν και οι παίκτες των «κυανοκιτρίνων» αστόχησαν σε πολλά ελεύθερα τρίποντα, σε αντίθεση με τα ματς της EuroLeague όπου οι παίκτες της Βαλένθια, της Μπασκόνια, της Βιλερμπαν και της Ζάλγκιρις ευστοχούσαν όλο το βράδυ) αλλά να προσπαθεί να τους κρατάει κοντά στους 70 πόντους.
Όμως είπαμε: Θέμα διάθεση ή απλά θέλει, αλλά δεν... μπορεί;
ΥΓ: Ο Μπεν Μπέντιλ, ναι μεν έβγαλε ενέργεια, μαχητικότητα και ήταν πολύ καλός, κόντρα στο Περιστέρι, αλλά ο Παναθηναϊκός τον χρειάζεται περισσότερο στα ματς της EuroLeague. Και να μην τα κάνει μαντάρα ακόμα και σε επτά λεπτά συμμετοχής, όπως στο ματς με την Ζάλγκιρις.
ΥΓ2: Θετική παρουσία ο Φόστερ ύστερα από καιρό. Αγωνίστηκε περίπου 20 λεπτά, πήρε ρυθμό, πήρε σουτ και έδειχνε να ανεβαίνει ψυχολογικά. Αραγε θα δούμε κάτι (έστω) ανάλογο και την «διαβολοβδομάδα;»
ΥΓ3: Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει προβλήματα απέναντι σε άμυνες «ζώνης» χωρίς τον Νέντοβιτς στο παρκέ. Και οι αντίπαλες ομάδες αφήνουν προκλητικά τον Σαντ-Ρος ελεύθερο και ο Κουβανός επιμένει να σουτάρει. Σ' ένα θα τα βάλει, σε πέντε θα τα χάσει (σ.σ. είχε 7/14 τρίποντα με Μπαρτσελόνα και Μπάγερν και 6/25 στα υπόλοιπα ματς). Δεν γίνεται δουλειά έτσι.
ΥΓ4: Βόβορας: «Περνάνε τα παιχνίδια και δεν παίρνουμε αυτό που μπορούμε. Όμως πρέπει να ανεβάσουμε πιο ψηλά τον πήχη». Ποτέ δεν είναι αργά για διορθωθεί (πρωτίστως) η προσέγγιση και η νοοτροπία.
ΥΓ5: Για τον Σέλβιν Μακ. Ο Παναθηναϊκός δεδομένα θέλει να τον κρατήσει έως το τέλος της σεζόν όπως ήθελε από την πρώτη μέρα που τον προσέγγισε. Όμως το μπαλάκι βρίσκεται εξ αρχής στα χέρια του Αμερικανού και όχι των «πρασίνων».
ΥΓ6: Ωραία εικόνα όταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού χειροκρότησαν στο άκουσμα του ονόματος του Αργύρη Πεδουλάκη.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
