Το αρχικό πλάνο του Άρη – ακόμη μετά τη διαμόρφωσή του έπειτα από την απώλεια συγκεκριμένων Ελλήνων παικτών – δεν περιλάμβανε την απόκτηση έξι ξένων. Αυτή η απόφαση προέκυψε στην πορεία, στην πραγματικότητα λήφθηκε με κριτήριο την αγωνιστική παρουσία της ομάδας στα φιλικά παιχνίδια αλλά και στο μοναδικό επίσημο απέναντι στον Ιωνικό για τον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας. Διαπιστώθηκε ότι δεν είχε πολλούς τρόπους έκφρασης στην επίθεση, προφανώς συνυπολογίστηκε το γεγονός ότι περιορίστηκε στους 68.3 πόντους κατά μέσο όρο και παράλληλα υπήρξε πρόθεση αντικατάστασης του Κουίντον Ντεκόζι. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις μπήκε ο Άρης σε διαδικασία συζητήσεων με τον Μάριο Λιτλ. Για να αντικαταστήσει τον Ντεκόζι, ασχέτως της εξέλιξης της υπόθεσης και της απόφασης παροχής μιας ακόμη ευκαιρίας στον Αμερικανό.

Με την προσθήκη του Λιτλ είναι προφανές ότι ο Άρης αποκτά βάθος στην περιφέρεια καθώς λύνει το πρόβλημα της λειψανδρίας στις θέσεις 2-3. Ο 33χρονος απόφοιτος του Κάνσας έχει την ευχέρεια να αγωνιστεί και στις δύο θέσεις, τα χαρακτηριστικά του είναι διαφορετικά σε σχέση με τους Τζαμάλ Σούλερ, Κουίντον Ντεκόζι που αγωνίζονται στην ίδια θέση και το αντιπροσωπευτικό στοιχείο του είναι το μακρινό σουτ.

Ο Λιτλ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κλασικός σουτέρ καθώς στην καριέρα του πορεύεται μ’ ένα ποσοστό της τάξεως του 36.3% από μακρινή απόσταση. Δεν είναι τόσο υψηλό, ούτε όμως και χαμηλό για κάποιον που επιχειρεί 5-6 τρίποντα σε κάθε παιχνίδι. Εδώ βρίσκεται και η βασική απαίτηση του Σάββα Καμπερίδη από τον Λίτλ. Εκτιμά ότι με την παρουσία του θα βάλει περισσότερους προβληματισμούς στις αντίπαλες άμυνες, αυτομάτως θα δημιουργηθούν χώροι για τους υπόλοιπους παίκτες και θα καλλιεργηθούν οι προϋποθέσεις για να έχει η ομάδα του πολυφωνία στην επίθεση για να ανεβάσει και τον σχετικό μέσο όρο του.