Η Εικονική Κανονικότητα του Γιώργου Καλαϊτζή!

Κάποιος το σκέφτηκε, κάποιος σίγουρα το μοιράστηκε με τον εαυτό του και αρκέστηκε σ΄αυτό! Κάποιος άλλος ίσως να το σιγοψιθύρισε ή να ούρλιαξε στην μοναξιά , μια μοναξιά, που όπως όλους μας, μας διάλεξε αυτή την περίοδο, χωρίς την επιλογή και την ευχέρεια, να την διαλέξουμε εμείς.

Να μην το ξεχνάμε αυτό! Είναι το σημαντικότερο όλων! Έτσι η συγκεκριμένη μοναξιά εμπεριέχει και την μορφή της καταπίεσης και όχι του εξαγνισμού και της ηρεμίας. Από τους πολλούς «κάποιους» του αθλητισμού , τους έχοντες την δυνατότητα δημόσιας έκφρασης αλλά και την προβολή αυτής ως επιφανείς του χώρου, ελάχιστοι τόλμησαν ή επιδίωξαν να τοποθετηθούν αναφερόμενοι στα «σημάδια των καιρών» και μάλιστα εφ’ όλης της ύλης!

Εις εξ αυτών ο Γιώργος Καλαϊτζής ο επικεφαλής προπονητής του Αναπτυξιακού Αγοριών της ΕΣΚΑ και μέλος του προπονητικού επιτελείου της ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Η δεύτερη του ιδιότητα ως μέλος της προπονητικής ομάδας μια μεγάλης ΚΑΕ είναι που συνήθως δημιουργεί αναστολές και μάλιστα σοβαρές στην διατύπωση θέσεων δημόσιου ενδιαφέροντος.

Δεν είναι λίγοι που στα πόστα αυτά το σκέφτονται, άλλοι το διυλίζουν, το καταπίνουν, διστάζουν και κατ’ επέκταση φοβούνται τι θα πουν τα «αφεντικά» , οι παράγοντες , τα στελέχη ακόμα κι ο κόσμος! Ο Καλαϊτζής χωρίς αναστολές, με θάρρος και ειλικρίνεια μίλησε για την κρισιμότητα της κατάστασης , για το γεγονός ότι δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία να συνεχιστούν και να τελειώσουν τα πρωταθλήματα , το θεώρησε μάλιστα και δικαιολογημένα ασέβεια στα πρόσωπα που έχουν χαθεί αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι στάθηκε στην επόμενη μέρα αλλά και όσα έχουν προηγηθεί.

Θέματα και ζητήματα που καίνε που δύσκολα τα ακουμπάνε παγκοσμίως άνθρωποι του αθλητισμού. Η φράση του «σε ποια κανονικότητα» πορευόμαστε ή επιστρέφουμε μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων πραγματικά με συγκλόνισε και με έκανε να τον εκτιμώ σαν προσωπικότητα ακόμα περισσότερο από την εκτίμηση που έδειχνα στο πρόσωπο του στο παρελθόν. Κι ακόμα πιο σημαντικό ότι δεν διστάζει να δηλώσει ότι «το προηγούμενο αυτό που ζούσαμε πριν από λίγο καιρό , δεν ήταν ποτέ «κανονικά» κανονικό»!!!

Για εικονική πραγματικότητα σε πολλούς τομείς της κοινωνίας αλλά και της οικονομίας έχουν αναφερθεί πολλοί τα χρόνια που πέρασαν, αλλά για εικονική κανονικότητα ελάχιστοι-με συγκεκριμένο πολιτικό προφίλ- με τους περισσότερους να την αποδέχονται σχεδόν στο ακέραιο. Όντως τι είδους κανονικότητα παρήγε η 10ετής παγκόσμια ύφεση που προηγήθηκε της υγειονομικής που βιώνουμε έντρομοι σήμερα.

Κανονικότητα είναι η φτωχοποίηση; Οι μειώσεις αμοιβών , τα κλειστά καταστήματα, οι συνθήκες ασφυξίας για τους εμπόρους , τους μεσαίους και μικρούς επιχειρηματίες, το πετσόκομμα στις συντάξεις, στις ασφαλιστικές εισφορές , η διάλυση του κοινωνικού κράτους και η παγκόσμια πολτοποίηση των δημόσιων συστημάτων υγείας , τις συνέπειες των οποίων πλήρωσαν με τίμημα την ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι εξαιτίας μιας πανδημίας και ενός ιού , που σύμφωνα με την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα , ούτε εντελώς καινούργιος ήταν , ούτε παντελώς άγνωστος.

Κανονικότητα με παιδιά ,τα περισσότερα με πτυχίο, στην πιο παραγωγική τους ηλικία να αμείβονται με τον κατώτατο μισθό ή τον υποκατώτατο μισθό, ή σε μορφές ελαστικής εργασίας, με ελαχιστότατες δυνατότητες ανέλιξης και προοπτικής. Αναπολώ τα περασμένα όχι από νοσταλγική διάθεση , αλλά ως μέτρο σύγκρισης και θυμάμαι τον εαυτό μου στην ίδια ηλικία μ’ αυτούς να έχω την δυνατότητα να επιλέξω τι θα κάνω στη ζωή μου και τώρα τα νέα παιδιά να παρακαλούν κάπου να τρυπώσουν για να σωθούν.

Κανονικότητα σε κάθε σπίτι οι γονείς να σπαταλούνται σε δυο και τρεις δουλειές μεροδούλι μεροφάι, τα παιδιά «παρκαρισμένα» στους παππούδες και τις γιαγιάδες ή με τα χίλια «μέσα» και τα χίλια ζόρια σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και ακόμα πιο συχνά σε κάθε σπίτι να υπάρχει ένας άνεργος ή υποαπασχολούμενος , όμηρος της μαύρης αδήλωτης εργασίας!

Κανονικότητα να χαρώ!!!

Είχε τόσες πτυχές και παραλλαγές μιζέριας και εξαθλίωσης αυτή η κανονικότητα που μόνο να τις αναφέρω θα χρειαζόμουν τον χώρο και τον χρόνο μια μεταπτυχιακής μελέτης.

Και τώρα οδεύουμε ολοταχώς στην περίφημη λογική του Χότζα.

Τι είναι μικρό το σπίτι; Έχεις ζώα; Βάλε τα ζώα μέσα και μετά τα λέμε. Τι δεν χωράτε τώρα που μπήκαν τα ζώα; Η κατάσταση έγινε ασφυκτική; Βγάλτε τα ζώα να δείτε πόσο άνετα θα ζήσετε και πως το σπίτι τελικά δεν είναι μικρό!!!

Έτσι περιγράφω την εικονική μετα-κανονικότητα χωρίς καμία διάθεση δραματοποίησης! Αυτό ζούμε ανεξάρτητα αν θέλουμε να στρουθοκαμηλίζουμε!

Βέβαια την περιέγραψε καλύτερα από μένα πριν από τέσσερις δεκαετίες και βάλε ο Ιάκωβος Καμπανέλης στο «Τραγούδι της Γκιλοτίνας», γιατί η κάθε εποχή έχει την δική της κανονικότητα για τους λίγους!

«Άκου, βλέπε, σώπα, μάθε όποιος θέλει τα πολλά

χάνει ο δόλιος και τα λίγα που δεν τα `βρισκε καλά.

Στο καμάρι το παιδί σου τέτοια να `ναι η συμβουλή σου».

Εδώ και λίγες μέρες μας προειδοποιούν ότι θα είναι πιο σκληρή και αδυσώπητη από την εικονική κανονικότητα που προηγήθηκε!

Εκτός από την μείωση μισθών , πέρα από τις απολύσεις που θα πέφτουν βροχή τώρα θα έχουμε και τον φόβο απέναντι μας σύμμαχος τού, κατά τ’ άλλα, αόρατου εχθρού.

Θα μάθουμε να ζούμε (έτσι μας λένε , το ακούω κι ανατριχιάζω) με…αποστάσεις!!!

Λες και οι άνθρωποι μεταμορφώθηκαν σε οχήματα και θα πρέπει να τηρούν απόσταση τέτοια με τον προπορευόμενο ώστε να φαίνονται ευκρινώς τα ελαστικά του για να αποφύγει το μοιραίο!

Από απόσταση θα χαιρετιόμαστε , από απόσταση θα φιλιόμαστε , θα πίνουμε ούζο , θα γλεντάμε , θα κολυμπάμε και θα λιαζόμαστε στις παραλίες , από απόσταση θα φλερτάρουμε και θα ερωτευόμαστε δηλαδή ¨You can look but you better not touch, boy¨ , όπως στο ομώνυμο τραγούδι του Μπρους Σπρίγκστιν από το επικό «The River».

Τα παιδιά θα παίζουν από απόσταση στις παιδικές χαρές ,από απόσταση θα μιλάνε , στις κούνιες θα ανεβαίνει ένα –ένα , από απόσταση θα φιλάνε τον παππού και την γιαγιά που και μόνο στην παρουσία του θα λειώνουν.

Μικρό είναι θα μάθει! Κι έτσι θα πορευθεί στην ζωή του γιατί και το εμβόλιο να βρεθεί ο κόσμος από εδώ και εμπρός σύμφωνα με τον πάνσοφο Μπιλ Γκέιτς θα πρέπει να συμβιώνει με τις πανδημίες.

Όχι να συμβιώνουμε αλλά να συμβιώνετε με τις πανδημίες γιατί όπως δήλωσε για τον εμβολιασμό «Μην περιμένετε πριν από ένα χρόνο εμβόλιο»!

Υπογραμμίστε το «μην περιμένετε» στην δήλωση του γιατί ο ίδιος όλο και κάποια καβάντζα θα έχει εξασφαλίσει.

Ζωή χαρισάμενη! Χαρισάμενη Εικονική Κανοικότητα! Η Ανάσταση η ίδια όπως την περιγράφει ο Κώστας Βάρναλης

«Εἰσ᾿ ἄδειος ἤσκιος μέσα σ᾿ ὅλα τ᾿ ἄδεια.

Δὲν εἶναι τόσο μάβρα τὰ σκοτάδια

τοῦ τάφου, ὅσο τὰ φέγγῃ τῆς ἡμέρας,

τὰ φέγγῃ τῆς σκλαβιᾶς καὶ τῆς φοβέρας».

Άδειοι ήσκιοι μέσα σε όλα τ’ άδεια… Έτσι ακριβώς!

Μόνη ελπίδα να αποκτήσουμε οι πολλοί το θάρρος του Γιώργου Καλαϊτζή! Προσωπικά τον ευχαριστώ! Είναι το ελάχιστο που μπορώ να πράξω!