Καμπάνες μετρητών που χτυπούν γιορτινά και μοιράζουν δώρα*! | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Εδώ και χρόνια, η καθημερινότητα του άλλοτε αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ θυμίζει το περιεχόμενο του γνωστού μυθιστορήματος «Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» του Νίκου Καζαντζάκη. Ένα περιβάλλον το οποίο χαρακτηρίζεται για την πεισματική άρνησή κατανόησης της πραγματικότητας, αποδεικνύεται «τυφλό» για να διακρίνει τους κινδύνους, είναι βυθισμένος σε εσωτερικές έριδες και δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι θέμα χρόνου η έκρηξη ενός άλλου ηφαιστείου και ο ερχομός της καυτής λάβας που θα κάψει τα πάντα. Αποχαιρετώντας το 2019, ο Άρης δεν έχει παρά να κατατάξει και αυτή τη χρονιά στις πλέον θλιβερές και οδυνηρές στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Με ελάχιστο χαμόγελο, δυσβάσταχτη πίκρα, αγωνιστική ανυπαρξία και σοβαρό κίνδυνο απώλειας της αξιοπρέπειας του συλλόγου.

«Βαφτίστηκε» επιτυχία η επιβίωση

Στο πρώτο μισό της χρονιάς και για μια ακόμη χρονιά, ο Άρης έπαιξε κορώνα γράμματα την αγωνιστική ζωή του. Ένιωσε (καθυστερημένα) τον κίνδυνο κάθε κύτταρο του οργανισμού του, έφτασε να παλεύει για την επιβίωσή του και την αποφυγή του υποβιβασμού κι έστω την ύστατη στιγμή διατήρησε την ισορροπία του, δίχως όμως να ξεφύγει από το εξαιρετικά επικίνδυνο μονοπάτι στο οποίο βρίσκεται. Αυτό έγινε μόλις δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος, καθώς η επιβλητική νίκη με 95-60 επί της Κύμης έδιωξε έναν κακό εφιάλτη και (θεωρητικά) του παρείχε χρόνο για να σχεδιάσει με ασφάλεια την επόμενη μέρα. Στην πραγματικότητα όμως, απλώς τον απομάκρυνε για λίγο…

Μαρκόπουλος reloaded

Φαίνεται ότι είναι στη μοίρα του Σούλη Μαρκόπουλου να αναλαμβάνει τον Άρη στις δυσκολότερες στιγμές της ιστορίας του. Αυτό είχε γίνει και το καλοκαίρι του 1999, το ίδιο συνέβη και τον περασμένο Ιούλη. Ακριβώς 20 χρόνια μετά, η ιστορία επαναλήφθηκε και ο 70χρονος προπονητής επέστρεψε για την 4η θητεία του στον πάγκο της ομάδας, τούτη τη φορά όμως η αποστολή του αποδείχθηκε πολύ δυσκολότερη από τις προηγούμενες.

Οι κακοί οιωνοί φάνηκαν από τις αρχές του καλοκαιριού, όταν οι υποσχέσεις άρχισαν να αποκτούν τη μορφή… ονείρων θερινής νυκτός. Η αλήθεια του Άρη φάνηκε στις 16 του περασμένου Ιούλη, στην έκτακτη γενική συνέλευση που είχε κάνει ο ΑΣ Άρης με αποκλειστικό θέμα την ΚΑΕ, όταν ο νυν ιδιοκτήτης της ΚΑΕ, Δημήτρης Γουλιέλμος, έχοντας αποτύχει την υλοποίηση των δεσμεύσεών του, διαπίστωσε ότι δεν είχε αντίπαλο. Τα λόγια βγήκαν με χαρακτηριστική ευκολία από τα χείλη, διατηρήθηκε στη θέση του ελλείψει άλλης λύσης, αλλά ο Άρης πέρασε ένα μαρτυρικό καλοκαίρι, παλεύοντας με τους δαίμονές του και τα χρέη του. Μόλις μία εβδομάδα πριν την έναρξη του Πρωταθλήματος (κι έστω με… προσωρινή ισχύ) οι «κίτρινοι» ανέκτησαν το δικαίωμα πραγματοποίησης μεταγραφών. Το ρόστερ ούτως ή άλλως είχε δημιουργηθεί… στο πόδι. Και οι προχειροδουλειές σπανίως κρύβονται στο παρκέ.

Αγωνιστικός ξεπεσμός

Αν η προχειρότερη ήταν ο βασικός συνοδοιπόρος του Άρη, η ατυχία ήρθε να του δώσει τη χαριστική βολή. Η (φετινή) αγωνιστική ιστορία θα μπορούσε να είχε διαφορετική πλοκή αν οι «κίτρινοι» δεν έχαναν τον Λευτέρη Μποχωρίδη λόγω σοβαρού τραυματισμού μετά τον αγώνα του Κυπέλλου με τον Ηρακλή, στις αρχές του Οκτώβρη. Η απουσία του αρχηγού αποδείχθηκε ισχυρότατο πλήγμα, στην εξέλιξη επιβεβαιώθηκε η ρήση «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει» καθώς η πολυφωνία σε επίπεδο προσώπων που συμμετείχαν στον αγωνιστικό σχεδιασμό οδήγησε στην κατάστρωση μη ξεκάθαρου σχεδίου και κατ’ επέκταση σε μια μπερδεμένη κατάσταση. Στο τέλος του πρώτου γύρου, ο Άρης έχει το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία του (3-10), ισοβαθμεί με τον ΠΑΟΚ στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και κινδυνεύει με υποβιβασμό.

Ο δε Σούλης Μαρκόπουλος δεν απέφυγε να «γελάσει» τη μοίρα του στον πάγκο του Άρη. Κάθισε για 4η φορά, αλλά μόλις μία φορά ολοκλήρωσε σεζόν (1995-96) καθώς στις 9 Δεκεμβρίου υπέβαλε την παραίτησή του, σε μια σπάνια κίνηση για τις συνήθειές του. Εκ τότε, οι «κίτρινοι» κατευθύνονται από τον Σάββα Καμπερίδη, στην πρώτη δουλειά του 41χρονου σε ρόλο πρώτου προπονητή.

Το… βήμα πίσω του Γουλιέλμου

Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο νυν ιδιοκτήτης της ΚΑΕ απλά κέρδιζε χρόνο, ξόδεψε και τον τελευταίο κόκκο άμμου από την κλεψύδρα, νομοτελειακά ήταν βέβαιο όμως και το τέλος. Έτσι, λίγες ώρες μετά την παραίτηση του Σούλη Μαρκόπουλου, ήρθε μια ακόμη αποχώρηση. Ο Δημήτρης Γουλιέλμος έδωσε τη συγκατάθεσή του για τη δημιουργία υπηρεσιακής διοίκησης, ουσιαστικά σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας του δηλώνοντας αδυναμία χρηματοδότησης της εταιρίας, σε μια κίνηση αποχώρησης από την μπροστινή σκηνή. Παραμένει ιδιοκτήτης της ΚΑΕ με την προφορική δέσμευση της παραχώρησης του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών έναντι του συμβολικού ποσού του ενός ευρώ, εφόσον βρεθεί ενδιαφερόμενος. Η παραίτηση του συνόλου των μελών της αιρετής διοίκησης προηγήθηκε του διορισμού υπηρεσιακής, επί της ουσίας όμως ο Άρης παραμένει σ’ ένα σαφάρι ανεύρεσης πόρων έχοντας μια στοίβα υποχρεώσεων προς πληρωμή οι οποίες καθιστούν εξόχως αβέβαιο τόσο το οικονομικό όσο και το αγωνιστικό μέλλον του.

Ψάχνει το μαγικό… 10αρι

Στο κατώφλι του 2020 και της έναρξης του δεύτερου γύρου του Πρωταθλήματος, ο Άρης βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης ακόμη επτά νικών ούτως ώστε να νιώσει πιο ασφαλής για την παραμονή του στην κατηγορία. Δηλαδή, να πετύχει υπερδιπλάσιες νίκες συγκριτικά με όσες κατάφερε στο σύνολο του πρώτου γύρου. Κι όλ’ αυτά, μη έχοντας ανακτήσει το δικαίωμα μεταγραφών λόγω του ban που του επιβλήθηκε από τα μέσα του Νοέμβρη και το οποίο «υποστηρίζεται» από (προς το παρόν) τρεις εις βάρος του δικαστικές αποφάσεις από το διαιτητικό δικαστήριο της FIBA (σ. σ. BAT).