Κανείς δεν κέρδισε τη λογική

Ο θυμόσοφος λαός λέει «ό,τι σπέρνεις, αυτό θερίζεις» και στην προκειμένη περίπτωση την περίοδο της σποράς ο μεν Ηρακλής έχτισε τη δική του ομάδα με ασφάλεια, ηρεμία και άπλετο χρόνο, ο δε Άρης ταλανιζόταν με την αμφιβολία του αύριο. Οι «κυανόλευκοι» έφεραν όλους τους παίκτες στη Θεσσαλονίκη στα μέσα Αυγούστου και στο διάστημα της προετοιμασίας, παρότι είχαν να διαχειριστούν ένα σωρό τραυματισμούς με συνέπεια να φτάσουν στο σημείο να παίξουν με αρκετή… πιτσιρικαρία στο φιλικό παιχνίδι με τον Προμηθέα, ένιωθαν τουλάχιστον τη βεβαιότητα ότι α) έχουν πάρει παίκτες και β) ξέρουν τι περιλάμβανε η καθημερινότητα αυτών, άρα υπήρχε σχετικός έλεγχος. Δηλαδή, ανεξαρτήτως του αν συμμετείχαν στις προπονήσεις, κάθε μέρα ήταν στο γήπεδο.

Αντιθέτως, ο Άρης σχημάτισε το ρόστερ του λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα του Πρωταθλήματος, χρειάστηκε χρόνο για να ξεπεράσει δυσλειτουργίες οι οποίες απέκτησαν μορφή παθογενειών και ήταν αδύνατο να καταρρίψει τους κανόνες της λογικής, να εμφανίσει ομάδα με συνοχή και σωστή επικοινωνία μεταξύ των παικτών. Και σα να μην έφτανε αυτό, προέκυψε ο σοβαρός τραυματισμός του πιο φορμαρισμένου παίκτη του (σ.σ. Μποχωρίδης) ο οποίος θα απουσιάσει για διάστημα 6-8 εβδομάδων. Απομένει μόνο η επίσημη επικύρωση…

Μητέρα της μάθησης είναι η επανάληψη, γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε τα παραπάνω, προς αποφυγήν βιαστικών συμπερασμάτων. Υπάρχουν όμως και κάποια «κεκτημένα». Για τον Ηρακλή είναι ότι, με αγωνιστικό προϋπολογισμό που δεν ξεπερνάει τις 600.000 ευρώ δημιούργησε κάτι παραπάνω από αυτό που λέμε «συμπαθητική» ομάδα, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι αθλητική, έχεις παίκτες πάνω στους οποίους μπορεί να εστιάσει κανείς και αυτό που μπορεί να σημειωθεί στην παρούσα φάση είναι ότι τουλάχιστον στο Ιβανώφειο, πολλοί θα ανέβουν ανηφόρα. Αν φτάσει στο επίπεδο απόκτησης προσωπικότητας, θα φανεί στους εκτός έδρας αγώνες γιατί εκεί κρίνονται όλες οι ομάδες κι εκεί θα αναδειχθεί ο ρεαλιστικός στόχος της σεζόν.

Στη δική του συνταγή, ο Γιάννης Καστρίτης επέλεξε γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας σε επίπεδο ξένων μειώνοντας έτσι το ποσοστό ρίκο και τους «πάντρεψε» με αθλητικά παιδιά όπως οι Χάνλαν, Σούλερ και Ντέιβις. Ο πρώτος έχει ένσημα στην Euroleague, ο δεύτερος είναι παίκτης επιπέδου Eurocup κι έχει αμέτρητες παραστάσεις ενώ ο τρίτος έπαιξε πέρυσι στη Νίμπουρκ την οποία πολλοί θαυμάσαμε για την τακτική πειθαρχία των παικτών της και τη συνοχή της. Και οι τρεις έμαθαν να παίζουν σε ομάδες με high tempo, αθλητικές, με μπόλικες κατοχές. Δηλαδή, πάνω στο στιλ παιχνιδιού που «ονειρεύεται» ο Καστρίτης.

Ο Βασίλης Καββαδάς στοιχειοθετεί ισχυρό στοίχημα και τουλάχιστον στους κύκλους του μπάσκετ είναι γνωστό ότι όλα θα εξαρτηθούν από την υγεία του. Οι Έλληνες είναι επίσης μπαρουτοκαπνισμένοι, στην πραγματικότητα πρόκειται για γαλονάδες του ελληνικού Πρωταθλήματος οι οποίοι είναι γαλουχημένοι σε βοηθητικούς ρόλους.

Όπως συνέβη και με τον Άρη στη νίκη της πρεμιέρας επί του ΠΑΟΚ, ο Ηρακλής κέρδισε δύο πράγματα. Καταρχήν χρόνο, κυρίως όμως «μεγάλωσε» ακόμη περισσότερο στο μάτια των δικών του ανθρώπων. Μαζί με το κομμάτι της αυτοπεποίθησης, αυτά είναι τα βασικά οφέλη του.

Η αγωνιστική εικόνα του Άρη στο Ιβανώφειο ήταν αναμενόμενη γιατί ο πήχης των απαιτήσεων (υποχρεωτικά) είναι χαμηλά για μια ομάδα η οποία συγκεντρώθηκε μόλις χθες. Αν δηλαδή, από τις 14 ομάδες του Πρωταθλήματος, πρέπει να ξεχωρίσουμε αυτή με τη μεγαλύτερη ανάγκη παροχής χρόνου, αυτή είναι ο Άρης. Και τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα είναι στο πρόγραμμα, όπως φυσικά και ο χαμηλότατος βαθμός επικοινωνίας. Για παράδειγμα, ο Άρης διαθέτει έναν από τους καλύτερους σουτέρ του Πρωταθλήματος, τον Γκετσεβίτσιους, αλλά ομαδική κίνηση για να βγει ελεύθερο σουτ για τον Λιθουανό, προσωπικά, δεν είδα. Αν δεν προκύψουν κακοτοπιές και γίνει σωστή επιλογή παίκτη, ο Άρης του Δεκεμβρίου , δεν θα έχει σχέση με τον Άρη του Ιβανωφείου. Γιατί έχει καλύτερους παίκτες από πέρυσι και είναι θέμα χρόνου να αποκτήσει χημεία.

Η απουσία του Μποχωρίδη είναι σημαντική γιατί οδήγησε και στην αντίστοιχη του Βλάντιμιρ Ντραγκίτσεβιτς. Καταρχήν, ο Μποχωρίδης ήταν ό,τι καλύτερο παρουσίασε ο Άρης τόσο στα φιλικά παιχνίδια όσο και στα επίσημα. Είχε ρυθμό, αυτοπεποίθηση αλλά και συνεργασία με τον Ντραγκίτσεβιτς ο οποίος θεωρείται εκ των κορυφαίων στην pick n’ roll κίνηση. Απόντος του Μποχωρίδη, αν δει κανείς το βίντεο του αγώνα με τον Ηρακλή, δεν θα βρει καμία σχετική κίνηση για την αξιοποίηση του Ντραγκίτσεβιτς.

Πάμε στην επόμενη μέρα. Ζήτημα αντικατάστασης του Γκάρι Τάλτον δεν τέθηκε χθες, ούτε προχθές. Εδώ και τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες καλλιεργήθηκε η βεβαιότητα ότι ο Αμερικανός δεν είναι αυτό που ταιριάζει στην ομάδα, αποφασίστηκε όμως η παροχή χρόνου γιατί α) δεν είναι σίγουροι στον Άρη για την κατάσταση υγείας του Ράιαν Χάροου, γι’ αυτό εξάλλου δεν επικύρωσαν τη συμφωνία μαζί του καθώς ήταν η πρώτη επιλογή και β) περιμένουν τα τελευταία «κοψίματα» και τις περιπτώσεις που θα προκύψουν.

Αυτή η «απόφαση» μπορεί να αδικεί τον Τάλτον διότι κάθε παίκτης θέλει τον χρόνο του για να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο αγωνιστικής κατάστασης, συνολικά όμως ο Άρης χρειάζεται περισσότερο έναν παίκτη τύπου Ουίλ Κάμινγκς. Δηλαδή, γκαρντ που θα λατρεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι ηγέτης, δεν θα κρυφτεί αναλαμβάνοντας παράλληλα το βάρος των ευθυνών και δεν θα αρκεστεί σε υποστηρικτικό ρόλο. Πλέον, με τον τραυματισμό του Μποχωρίδη, η ανάγκη για την απόκτηση παίκτη αυτού (βασικά) του χαρακτηριστικού έγινε ακόμη μεγαλύτερη.

Καταλήγουμε στο θέμα του Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς. Τρεις είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την προσθήκη ενός αθλητή. 1) Ομόφωνη απόφαση. 2) Οικονομική δυνατότητα. 3) Συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα από τα τρία. Μπορεί να προκύψει, γιατί η υπόθεση του Γιάνκοβιτς εμπεριέχει κι άλλες παραμέτρους. Για τον ίδιο λόγο είναι στο προσκήνιο εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες. Είναι σαν ένα μικρό παιδί που ετοιμάζεται να κάνει το πρώτο βήμα του, αλλά πριν σηκώσει το πόδι του, δειλιάζει λόγω των δεύτερων σκέψεων. Σήμερα, υπάρχουν πολλές δεύτερες σκέψεις. Αύριο μπορεί να ξεπεραστούν. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος επί τούτου.

ΥΓ: Είναι τουλάχιστον αστείο και τραγικό να διαπιστώνει κανείς την πρόθεση των οργανωμένων οπαδών των δύο ομάδων (Άρη και Ηρακλή) να επιβάλλουν συνθήκες ηρεμίας σε δύο παιχνίδια και ταυτόχρονα τους διοικούντες να λειτουργούν αντίστροφα. Αυτό έγινε στα δύο παιχνίδι των δύο ομάδων. Οι οργανωμένοι οπαδοί λειτούργησαν με παγωμένη σκέψη και αλληλοσεβασμό και οι άλλοι επιδόθηκαν σε αστείες ανακοινώσεις, γελοίες/ψευδείς διαρροές και παρά την τραγική επικοινωνιακή τους πολιτική, ο κόσμος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και τους πρόσφερε συμβουλές διαχείρισης αγώνων «υψηλού κινδύνου». Σοβαρευτείτε…