Είναι από τις περιπτώσεις των παικτών όπου τα λόγια είναι περιττά καθώς η καριέρα του αθλητή είναι απόλυτα ενδεικτική του επιπέδου ικανότητάς του αλλά και της αθλητικής προσωπικότητάς του. Αυτό ισχύει για τον Μάριο Τσάλμερς. Παίκτης με σχεδόν 750 παιχνίδια στον λαμπερό κόσμο του ΝΒΑ, εκ των βασικών στελεχών των Μαϊάμι Χιτ στην κατάκτηση διαδοχικών Πρωταθλημάτων (2012, 2013) αλλά και ο ηγέτης του Κάνσας στην κατάκτηση του NCAA πριν από ακριβώς 11 χρόνια. Η περίπτωση του 33χρονου γκαρντ προτάθηκε στον Άρη και παρότι είναι ευνόητο ότι απαιτεί σημαντική οικονομική υπέρβαση, όχι μόνο δεν απορρίφθηκε αλλά (σύμφωνα με πληροφορίες του gazzetta.gr) οι «κίτρινοι» μπήκαν σε διαδικασία συζήτησης με τον ατζέντη του, περιγράφοντας μάλιστα το οικονομικό πλαίσιο επί του οποίου μπορούν να κινηθούν. Αν όλα όσα μεταφέρθηκαν από τον ατζέντη του αθλητή ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, η οικονομική διαφορά δεν είναι μεγάλη.

Για μια δεκαετία, ο Τσάλμερς ήταν στο ΝΒΑ αλλά εκείνος ο σοβαρός τραυματισμός του, τον Νοέμβριο του 2016, ουσιαστικά άλλαξε την αθλητική πορεία του. Τότε είχε υποβληθεί σε επέμβαση αποκατάστασης του δεξιού αχίλλειου τένοντα και παρά τις εκτιμήσεις, κατάφερε να πατήσει στα πόδια του, αφού επέστρεψε με τη φανέλα των Μέμφις Γκρίζλις όπου έκανε ακόμη 66 αγώνες. Ωστόσο, αυτοί δεν του εξασφάλισαν εισιτήριο παραμονής στο ΝΒΑ. Ακολούθησε ένα διάστημα αγωνιστικής απραξίας, έως ότου φθάσει ο περασμένος Μάρτης όπου μετακόμισε στην Μπολόνια, στην πρώτη ευρωπαϊκή εμπειρία του. Στην ιταλική ομάδα ουσιαστικά προσπάθησε να βρει ρυθμό, δεν έκανε περισσότερα από δέκα παιχνίδια αλλά κατέκτησε το BCL.

Υπό διαφορετικές συνθήκες εξάλλου, η περίπτωση του Τσάλμερς δεν θα είχε προταθεί στους «κίτρινους». Είναι προφανές ότι το γεγονός ότι παραμένει ελεύθερος τη δεδομένη χρονική περίοδο, τον έκανε «διαθέσιμο» και για την ευρωπαϊκή αγορά. Αυτή τη στιγμή ο Άρης βάζει τα δεδομένα σε μια ζυγαριά. Από τη μία πλευρά υπάρχει μια λαμπερή καριέρα και το ότι, αν ο Τσάλμερς είναι… καλά, θα αποτελέσει πολυτέλεια γενικώς για το ελληνικό Πρωτάθλημα. Από την άλλη πλευρά, είναι λογικό να υπολογίζεται (περισσότερο από τον Σούλη Μαρκόπουλο) το γεγονός ότι στον τελευταίο χρόνο έκανε μόλις δέκα επίσημους αγώνες ενώ πριν από δυο εβδομάδες δήλωσε ότι στόχος του είναι να επιστρέψει μελλοντικά στο ΝΒΑ.