Νυσταγμένος στο ΟΑΚΑ!

Κόπα ΄Άφρικα με αμέτρητες αγορές και σούπερ αποδόσεις στη Vistabet.gr.

Ο Τομ Χάνκς και η Μεγκ Ράιαν πρωταγωνίστησαν στην αισθηματική κομεντί «Sleepless in Seattle» που βγήκε το 1993 και μετά από 26 χρόνια ο Ράιον (που οι περισσότεροι τον λένε Ρίον) Μπράουν νιώθει πως δεν χρειάζεται πια ξυπνητήρι για να μείνει άγρυπνος στο ΟΑΚΑ, εάν κι εφόσον φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Δεν έμεινε τέτοιος ούτε και στο «Δημήτριος Τόφαλος», οπότε σπολλάτη του!

Αυτή είναι όντως μια ωραία και μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό ιστορία, αλλά (όχι για να το παινευτώ, αλλά επειδή είναι η αλήθεια) όποιος ψάχνει, βρίσκει!

Έψαξα λοιπόν. Χώθηκα στα παλιά κιτάπια της πανεπιστημιακής ομάδας του Μαϊάμι και βρήκα μια πολύ ωραία ιστορία που μετά τον Μάκη Γιατρά, αναγκάζει και τον Αργύρη Πεδουλάκη να έχει εύκαιρο ένα ξυπνητήρι στα αποδυτήρια για να μη… νυστάζει ο πρώην παίκτης του Προμηθέα Πατρών!

Είναι κιόλας πολύ νωπή η ανέκδοτη ιστορία που διηγήθηκε ο Δημήτρης Ιτούδης για τον Νικ Καλάθη οπότε κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε!

Λοιπόν, ο παιδικός μπασκετικός ήρωας του Αμερικανού γκαρντ/φόργουορντ είναι ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι, όχι μόνο επειδή ήταν δεινός σκόρερ, αλλά και επειδή είχε ένα πολύ ξεχωριστό και μάλιστα… κοιμισμένο ή έστω νυσταγμένο στιλ!

Σε μια συνέντευξη που έδωσε τον Νοέμβριο του 2011 στην επίσημη ιστοσελίδα των Χαρικέινς του Μαϊάμι ο Μπράουν είχε αποκαλύψει την αδυναμία του και ιδού τι είχε πει επί λέξει:

« Από παιδί μου άρεσε πολύ ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι. Ηταν πάντοτε ο αγαπημένος μου παίκτης. Μου άρεσε το στιλ του, μου άρεσαν όλα του. Έμοιαζε πάντοτε τόσο νυσταγμένος, σαν να μην επρόκειτο να μην κάνει τίποτε και ξαφνικά έπαιρνε την μπάλα και ερχόταν καταπάνω σου για να σε στείλει αδιάβαστο με μια κίνηση. Πολύς κόσμος έλεγε τότε πως όταν ήμουν μικρός έπαιζα σαν αυτόν, γιατί η φάτσα μου δεν άλλαζε ποτέ. Δεν είχα συναισθήματα και ένταση στο πρόσωπο μου που φαινόταν πάντοτε το ίδιο».

Ο Μπράουν δεν έγινε βεβαίως η καινούργια εκδοχή του T-Μac, στον οποίο, λόγω του κομισμένου στιλ του, του κόλλησαν και το παρατσούκλι«Big Sleep». Δεν ξέρω εάν ο γιος του Τίκο Μπράουν έχει συναντήσει ποτέ τον απόμαχο σταρ, αλλά εάν εξακολουθεί να αναρωτιέται τι και πώς, του έχω έτοιμη τη λύση: στο πρώτο ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, να πιάσει και να ρωτήσει σχετικώς τον Βασίλη Σπανούλη, που υπήρξε συμπαίκτης του τη σεζόν 2006-07 στους Χιούστον Ρόκετς!

Σε αυτή τη συνέντευξη που έδωσε ο Μπράουν υπήρξε πολύ αποκαλυπτικός και πολύ αυτοσαρκαστικός. Τότε βρισκόταν στη δούλεψη του κολεγιακού γκουρού (και πατέρα του παίκτη του Περιστερίου τη σεζόν 1998-99 και νυν συνεργάτη του Μπραντ Στίβενς στους Σέλτικς) Τζιμ Λαρανάγκα και έβλεπε μπροστά του τον ανοικτό ορίζοντα, φιλοδοξώντας να βαδίσει στα χνάρια του μπαμπά του, με τον οποίο θα καταπιαστώ αργότερα, διότι δεν είναι για να τον περνάω ξώφαλτσα!

Λοιπόν, εκτός από νυσταλέος, μικρός ο Μπράουν υπήρξε και γκαφατζής. Πόθεν προκύπτει τούτο; Το μαρτύρησε ο ίδιος ότι

«στην έκτη τάξη του δημοτικού, όταν άρχισα να παίζω οργανωμένο μπάσκετ, στον πρώτο αγώνα μου πήρα την μπάλα και τη σούταρα στο δικό μας καλάθι»!

Πλάκα πλάκα στα 28 χρόνια του, ο Μπράουν ο οποίος πρόλαβε να γίνει μπαμπάς (ενός γιου) μόλις στα είκοσι του, έχει τέτοια ζωή, που θα μπορούσε να την κάνει μυθιστόρημα!

Σε περίοπτη θέση αυτής της αυτοβιογραφίας του θα βρισκόταν και το ατύχημα που του έλαχε όταν τον πήρε στο κυνήγι ένας σκύλος! «Για να γλιτώσω όρμησα πάνω σε ένα αυτοκίνητο, αλλά το γόνατο μου μπλέχτηκε στον προφυλακτήρα και βρέθηκα όλος μέσα! O προφυλακτήρας έγινε θρύψαλα και με πήγαν στο νοσοκομείο, όπου μου έκαναν εννέα ράμματα. Αυτός μάλλον είναι ο λόγος για τον οποίο υποφέρω από τενοντίτιδα και στα δυο γόνατα μου»!

Παιδί για υιοθέτηση λοιπόν ο παίκτης ο οποίος ομνύει στην αρετή της υπομονής «που με κάνει να ψάχνω πάντοτε την καλύτερη επιλογή ανάμεσα στο σουτ και στην πάσα». Αλλά τι γράφω; Ποιος να τον υιοθετήσει, αφού η Λάιζα και ο Τίκο ανέκαθεν είχαν στα πούπουλα και στόλιζαν με στοργή και αγάπη τον μονάκριβο γιο τους;

Για τη μαμά δεν έχω στοιχεία, αλλά τον μπαμπά τον θυμάμαι από τα νιάτα του, όταν οργίαζε στο CBA και μάλιστα αποτελεί τον μεγαλύτερο θρύλο του ημιεπαγγελματικού πρωταθλήματος, το οποίο αργότερα μετεξελίχθηκε στη σημερινή G-League.

Ο λεγάμενος δεν είναι όποιος κι όποιος. Έλκων την καταγωγή του από την Κόστα Ρίκα, ο γεννημένος το 1957 Κουαουτίκο Μορένο Μπράουν διέπρεψε με την πανεπιστημιακή ομάδα του Τζόρτζια Τεκ και επιλέχθηκε στο Νο 23 του ντραφτ του 1979 από τους Γιούτα Τζαζ, αλλά δεν αξιώθηκε να παίξει ούτε ένα ματς στο ΝΒΑ.

Το πήρε αλλιώς, λοιπόν και για οκτώ σεζόν ήταν ο… Μάικλ Τζόρνταν των φτωχών! Το εννοώ αυτό διότι αναδείχθηκε δυο φορές πρωταθλητής (1980 με το Ανκορέιτζ και το 1983 με το Ντιτρόιτ), βγήκε δυο φορές πρώτος σκόρερ (1984, 1987), επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα όλων των εποχών και αποχώρησε όντας ο κορυφαίος όλων των εποχών με 8.538 πόντους. Στην πιο… μεθυστική και σεληνιασμένη βραδιά της καριέρας του ο τίκο έβαλε 60 πόντους σε αγώνα της σειράς των τελικών (Ντιτρόιτ-Μοντάνα) που κρίθηκε μετά από δυο παρατάσεις, ενώ σε δυο απανωτά ματς σκόραρε 53 και 52 πόντους αντιστοίχως.

Στη συνέχεια της καριέρας του έπαιξε στην Ελβετία, στο Βέλγιο και στη Βενεζουέλα, ενώ τώρα βλέπει τον μικρό αδερφό του του να βαδίζει στα χνάρια του. Ποιος είναι πάλι ο μικρός αδερφός του; Ο κανακάρης του, ο οποίος στην ίδια συνέντευξη είχε πει ότι «περισσότερο από μπαμπά μου τον είχα πάντοτε σαν μεγαλύτερο αδερφό μου, διότι κάναμε πολλά πράγμα μαζί και πάντοτε βρισκόταν στο πλευρό μου».

Παρεμπιπτόντως τα σόγια καλά κρατούν στον Παναθηναϊκό και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα. Από διοικητικής κεφαλής άρξασθαι (Δημήτρης και Παύλος Γιαννακόπουλος) και πάει λέγοντας: έφυγαν βεβαίως ο (μπαμπάς του προπονητή των Μινεσότα Γκόλντεν Γκόφερς, Ρίτσαρντ) Ρικ Πιτίνο και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, αλλά οι φαμίλιες εξακολουθούν να έχουν την τιμητική τους στους πράσινους κόλπους: Ιωάννης, Γιώργος και Αργύρης Παπαπέτρου, Νικ και Πατ Καλάθης, Ιαν και Αλεξ Βουγιούκας, Γιώργος, Παναγιώτης και Βαγγέλης Καλαϊτζάκης, Ντίνος και (ο άλλοτε στόπερ της Δόξας Δράμα και του ΠΑΟΚ) Δημήτρης Μήτογλου, Γιώργος και Κανέλλος Παπαγιάννης και εφόσον ολοκληρωθεί η συμφωνία, Ράιον και Τίκο Μπράουν!

Μια στιγμή όμως; Πώς είναι η σωστή εκφορά του ονόματος του; Ρίον ή Ράιον; Οι Αμερικανοί τον φωνάζουν Ράιαν, όσο για το Ρίον ο ίδιος έχει πει ότι «έτσι με λένε οι περισσότεροι και επειδή το όνειρο μου είναι να ανοίξω ένα ιταλικό εστιατόριο, όταν συμβεί αυτό θα το ονομάσω και θα το προφέρω ‘’Ρίον’’. Μου μοιάζει πολύ ιταλικό άλλωστε…»

Και κάτι τελευταίο: Το απωθημένο του Μπράουν ήταν εξ απαλών ονύχων να ψηλώσει. Εντέλει η μπίλια έκατσε στο 1μ.98, αλλά « από παιδί προσευχόμουν να με κάνει ο Θεός γίγαντα, να φτάσω στα 2μ.20, αλλά τελικά το μπόι μου δεν μεγάλωσε και έμεινα όσο κι ο πατέρας μου».