Είναι δύσκολος ο συμβιβασμός με την αποτυχία. Ειδικά όταν το μέγεθος της ευθύνης είναι απροσδιόριστο και επιφέρει έντονη κριτική. Για τουλάχιστον τρία χρόνια (ανέλαβε την ομάδα το καλοκαίρι του 2015), ο Θόδωρος Δρακόπουλος ένιωσε να σφυρηλατείται, καθώς τα όνειρα εξελίσσονταν σε εφιάλτες. Ακόμη και φέτος. Παρότι η Α2 είχε πολύ ξεκάθαρα αγωνιστικά δεδομένα αφού ήταν μεγάλη η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των δύο ομάδων που προήχθησαν στην Basketleague - Ιωνικού Νικαίας και Ηρακλή - με τις υπόλοιπες, υπήρξε στιγμή όπου διοικητικός ηγέτης του Ηρακλή είδε τα φαντάσματα του παρελθόντος να παρουσιάζονται μπροστά του. Η ιστορία δεν επαναλήφθηκε κι έπειτα από οκτώ χρόνια στην εξορία, ο Ηρακλής επέστρεψε στην Basketleague.

Τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της διοικητικής ηγεσίας του Ηρακλή, πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψει κανείς για να πετύχει την άνοδο;

«Η συνολική επένδυση είναι περίπου στα δύο εκατομμύρια ευρώ. Αν λάβουμε υπόψη τα οικονομικά δεδομένα της κατηγορίας, δεν είναι και λίγα. Γι’ αυτόν τον λόγο νιώθω, δικαίωση κι ευτυχία. Οφείλω να ευχαριστήσω τους Ηρακλειδείς στενούς συνεργάτες μου οι οποίοι αγαπούν αυτό που κάνουν για την υποστήριξή τους. Από οικονομικής άποψης, σ’ αυτά τα χρόνια δεν είχα έντονη υποστήριξη, ελπίζω ότι φέτος στην Α1 θα είναι διαφορετικά. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του πρόσφατου παρελθόντος και του σήμερα είναι ότι, για πρώτη φορά ξέρουμε σε ποια κατηγορία θα παίξουμε. Στα προηγούμενα χρόνια λόγω εξωγενών παραγόντων το μαθαίναμε τον Σεπτέμβριο».

Δεχθήκατε έντονη κριτική καθώς στις προηγούμενες χρονιές, ο κόσμος έβλεπε πολλά αποτυχημένα εγχειρήματα και αποτυχία στον στόχο. Ήταν δικαιολογημένη;

«Είναι αλήθεια ότι δέχθηκα έντονη κριτική, την περίμενα και την θεώρησα φυσιολογική. Δεν με εξέπληξε, ούτε με απασχόλησε. Όταν έχεις μια ομάδα του βεληνεκούς του Ηρακλή και δεν πετυχαίνεις την άνοδο, είναι λογικό να δεχθείς κριτική».

Υπήρξε κάποια στιγμή στη διάρκεια της χρονιάς που φοβηθήκατε ότι κι αυτή η χρονιά θα είχε το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα;

«Στην ήττα στο Μαρούσι. Γιατί χάσαμε από μια ομάδα η οποία διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο υποβιβασμού, μάλιστα ‘φάγαμε’ και 100 πόντους. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με το αποτέλεσμα. Ουσιαστικά ξύπνησαν οι δαίμονες του παρελθόντος, των χαμένων ευκαιριών για την άνοδο. Κάθισα σε μια γωνία και σκεφτόμουν τι άλλο πρέπει να κάνω για να ανέβει η ομάδα. Βέβαια, στον αθλητισμό όλα είναι πιθανά, απλά η αγωνιστική διαφορά μας με το Μαρούσι ήταν τεράστια. Παρά την έντονη απογοήτευση, επέλεξα τη στήριξη, τη σκέψη ότι ήταν μια κακή στιγμή και συνεχίσαμε».

Τι διαφορετικό είχε φέτος ο Ηρακλής και κατάφερε να επιστρέψει στην Basketleague;

Νομίζω ότι σταθήκαμε τυχεροί γιατί οι ήττες που κάναμε στην αρχή της σεζόν μας έδειξαν τα προβλήματα κι εκεί αντιδράσαμε άμεσα με αλλαγές. Αν δηλαδή αυτές οι ήττες ερχόντουσαν στην πορεία του χρόνου, ενδεχομένως να μην είχαμε τη δυνατότητα των αλλαγών και κατ’ επέκταση το τελικό αποτέλεσμα. Το δεύτερο στοιχείο που έπαιξε καταλυτικό ρόλο ήταν η χημεία του προπονητή με τους παίκτες».

Θεωρείται ότι η πρόσληψη του Κώστα Μέξα έπαιξε καταλυτικό ρόλο; Είναι ο τρίτος προπονητής με τον οποίον συνεργαστήκατε στη διάρκεια της θητείας σας.

«Ως φιλοσοφία, δεν αλλάζω προπονητές. Αν δείτε όλ’ αυτά τα χρόνια στον Ηρακλή, όχι μόνο δεν έδιωξα κανέναν αλλά υποστήριζα τον άνθρωπο αλλά και τον θεσμό του προπονητή όσο περισσότερο γινόταν. Πέραν του ότι προπονητές όπως ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, αποχώρησαν μόνοι τους. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η συμφωνία με τον Κώστα έχει διάρκεια τριών χρόνων. Είμαι της άποψης ότι ένας προπονητής είναι αδύνατο να παρουσιάσει το έργο του και κυρίως να περάσει τη φιλοσοφία του μέσα σε λίγους μήνες. Πρέπει να περιμένεις. Οι ομάδες χτίζονται με χρόνο και έργα. Η αλήθεια είναι ότι είχα επιδιώξει να συνεργαστώ με τον Κώστα και πριν από δύο χρόνια, τότε όμως δεν είχε δεχθεί. Είναι άνθρωπος ο οποίος ταιριάζει στη φιλοσοφία της ομάδας, αφουγκράζεται την ατμόσφαιρα της πόλης και θεωρώ ότι είναι εξελίξιμος».

Ποιος είναι ο στόχος του Ηρακλή στην Basketleague;

«Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να αντιληφθούμε ότι μπαίνουμε σε μια αναγνωριστική χρονιά. Η Α1 έχει αλλάξει και σε επίπεδο χρηματοδότησης από τους ιδιοκτήτες. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ανταγωνιστική ομάδα η οποία δεν θα έχει κανέναν κίνδυνο. Εδώ βλέπουμε ομάδες με αγωνιστικούς προϋπολογισμούς ενός εκατομμυρίου να θέτουν ως στόχο την παραμονή. Οφείλουμε να δούμε τους αντιπάλους μας και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε αξιόπιστη ομάδα. Το ζήτημα με τον Ηρακληδέα είναι ότι, με όλα όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο, περιμένει να πάρει χαρές από το μπάσκετ. Αυτή τη στιγμή το μπάσκετ θα γίνει, ως ένα βαθμό, η παρηγοριά του. Ελπίζω να τον ικανοποιήσουμε».

Σε επίπεδο αγωνιστικών χαρακτηριστικών, τι ομάδα θέλετε να δείτε;

«Προσωπικά είμαι υπέρ των ομάδων που στηρίζονται σε Έλληνες. Αυτό είναι το σκεπτικό μου αλλά η εφαρμογή του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Έλληνες οι οποίοι θα πλαισιωθούν από ξένους. Γενικώς, αυτό είναι θέμα του προπονητή. Τα χρήματα δεν είναι το παν στη δημιουργία μιας ομάδας. Παίζει ρόλο η γνώση, το σχέδιο και η τύχη».

Ο Ηρακλής επιστρέφει σε μια… ματωμένη περίοδο για το ελληνικό μπάσκετ. Καταρχήν, ποια είναι η άποψή σας για την αναδιάρθρωση;

«Έχει τα υπέρ και τα κακά της. Δε νομίζω ότι θα κάνει κακό. Το πιθανότερο είναι αν βοηθήσει το μπάσκετ στην επαρχία. Συνολικά, το σχέδιο των δύο ομίλων μου άρεσε περισσότερο σαν ιδέα».

Το μπάσκετ κάνει βήματα προς τα πίσω, η αντιπαλότητα δείχνει να υπερισχύει της λογικής.

«Οι ιδιοκτήτες πρέπει να προτάξουν το μπάσκετ για να κλείσει αυτή η πληγή που άνοιξε. Η όλη ιστορία κάνει κακό γιατί το μπάσκετ έχει τρομερές δυνατότητες. Βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια».

Υπάρχει και το ζήτημα της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Στο ποδόσφαιρο επενδύονται εκατομμύρια και το μπάσκετ περιορίζεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

«Με ενοχλεί αφάνταστα. Ειδικά το γεγονός ότι στη Β’ Εθνική του ποδοσφαίρου οι ομάδες θα μοιραστούν δέκα εκατομμύρια από την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και ταυτοχρόνως το μπάσκετ παίρνει ψίχουλα. Είναι εκνευριστικό. Το μπάσκετ με τόσες διακρίσεις σε συλλογικό επίπεδο, με τόσους ευρωπαϊκούς τίτλους… Το πρόβλημα είμαστε εμείς. Είναι μεγάλη αδικία, με δική μας ευθύνη. Θα πρέπει να δουλέψουμε προς αυτήν την κατεύθυνση γιατί αυτό που συμβαίνει είναι τραγικό».