Αν οι αναμνήσεις είναι ο τόπος της ρίζας του ανθρώπου, τότε ότι το κλειστό της Αρτάκης πήρε μαζί του τόσες υπέροχες στιγμές, από εκείνες που κάνουν τη Νέα Σμύρνη πραγματική γειτονιά, είναι δευτερεύον. Βλέπετε, δεν πήρε το… παχύ μουστάκι του Βλάντο Τζούροβιτς, ο οποίος έζησε τον Φάνη τη χρυσή εποχή του και που το ξέσπασμά του στον τελικό Κυπέλλου του 1991, του Πανιωνίου με τον ΠΑΟΚ, που είναι ο ένας και μοναδικός τίτλος της ομάδας μπάσκετ, έχει περάσει στην ελληνική μπασκετική μυθολογία.

Ο Βλάντο Τζούροβιτς, φοβιστικός εξ όψεως, αλλά Σλάβαρος μέχρι μυελού οστέων, που αυτό σημαίνει αγαπημένος γείτονας, εισέφερε το 1988-93 ώστε ο Πανιώνιος να γίνει τρίτη και τέταρτη δύναμη στο ελληνικό μπάσκετ, πίσω από τον Άρη και τον ΠΑΟΚ στα τέλη της δεκαετίας του '80, πίσω από τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον «Δικέφαλο του Βορρά» το πρώτο μισό της δεκαετίας του '90.

Βρέθηκε στον πάγκο του Άρη, της ΑΕΚ, ξανά στον Πανιώνιο, τη Δάφνη, περιπλανήθηκε και δεν σταμάτησε να δουλεύει, με αποτέλεσμα να έχει κάτσει ως στιγμής στον πάγκο... 26 ομάδων. Ήταν εκεί, στο τέλος της πρώτης θητείας του στη Νέα Σμύρνη, στην πρώτη οσμή θανάτου από τηλεοράσεως για το ελληνικό μπάσκετ, όταν ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς αντάμωσε με την τραγωδία και μοιράζεται στο gazzetta.gr τις αναμνήσεις από τα καλύτερα χρόνια της μπασκετικής ζωής του.

Είστε μια ζωή στο μπάσκετ… Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
«Στις 16 Μαΐου γίνομαι 71. Έχω βγει στη σύνταξη όμως παραμένω στον χώρο, όχι σαν κόουτς αλλά ως πρόεδρος στην ΟΚΚ Βελιγραδίου. Εκεί έπαιξα μπάσκετ, εκεί άρχισα την προπονητική καριέρα μου κι ανέλαβα την προεδρία πριν από σχεδόν δυο χρόνια. Ξέρεις, δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη που να έχουν υπηρετήσει μια ομάδα από τρεις θέσεις. Έχουμε ένα μικρό γήπεδο, είμαστε ένα οργανωμένο κλαμπ όμως δεν διαθέτουμε τα χρήματα για να κάνουμε κάτι μεγάλο. Η ομάδα συμμετέχει στην πρώτη κατηγορία της Σερβίας, παίζουμε ωραίο μπάσκετ και είμαστε ικανοποιημένοι. Από 'κει και πέρα, συμμετέχω σε διάφορα σεμινάρια που διοργανώνει η FIBA σε χώρες όπου το μπάσκετ αναπτύσσεται. Τελευταία φορά βρέθηκα στη Σιγκαπούρη, ενώ ταξίδεψα πρόσφατα στα Εμιράτα και το Ντουμπάι... Παράλληλα διοργανώνω ένα camp στο Καπαόνικ για παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας. Προσπαθώ να γεμίζω τον χρόνο μου με μπάσκετ».

Πώς θυμάστε πλέον εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα;
«Βρέθηκα στην Ελλάδα για περίπου 10 χρόνια, άλλαξα τέσσερις ομάδες, δούλεψα στον Πανιώνιο, τον Άρη, την ΑΕΚ και τη Δάφνη. Μπορώ, λοιπόν να πω ότι πέρασα τα καλύτερα χρόνια της μπασκετικής ζωής μου στον Πανιώνιο! Έχω δουλέψει σε 13 χώρες, έχω κουτσάρει σε όποια χώρα μπορείς να φανταστείς τα τελευταία 45 χρόνια. Στην Τυνησία, την Κύπρο, το Βέλγιο, τη Λιθουανία, τη Βουλγαρία, παντού... Έχω αλλάξει 26 ομάδες ωστόσο δεν αλλάζω με τίποτα όσα έζησα στον Πανιώνιο! Ό,τι ζήσαμε με εκείνη την ομάδα και με τον κόσμο της ήταν φανταστικό. Θυμάμαι τα πάντα, τις πρώτες επιτυχίες στο Κόρατς και το πρωτάθλημα... Δεν μπορούσαμε να πάμε πάνω από την τρίτη θέση γιατί εκείνη την εποχή ο Άρης και ο ΠΑΟΚ ήταν δυνατοί όμως ήμασταν πολύ μπροστά από τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ! Έπινα καφέ κάθε μέρα στην Πλατεία και είχα γύρω μου οπαδούς του Πανιωνίου... Θυμάμαι τον Κορκίδη, τον Τάσο Γιάνναρο, τον κύριο Γεράσιμο Βεντούρη, τον Ισίδωρο Κούβελο, τον Γιώργο Κάβουρα που πέθανε πριν από κάποια χρόνια, την Ελένη Παυλάκου...».

«Νικήσαμε τον Ολυμπιακό με 30 πόντους και πήρα ανάσα»

Ποια παιχνίδια δεν πρόκειται να ξεχάσετε ποτέ;
«Ήλθα στην Ελλάδα το 1988 μαζί με τον Μπάνε Πρέλεβιτς και το πρώτο μου παιχνίδι ήταν στη Θεσσαλονίκη, κόντρα στον ΠΑΟΚ. Μας διέλυσαν με 30 πόντους και ήμουν τόσο απογοητευμένος... Κάποιοι μπορεί να σκέφτονταν "ποιος είναι αυτός ο Τζούροβιτς και τι ήλθε να κάνει εδώ; Δεν μπορεί"! Ο επόμενος αγώνας ήταν στη Νέα Σμύρνη με τον Ολυμπιακό. Παίξαμε καλά, νικήσαμε με 30 πόντους και πήρα ανάσα! Επίσης δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με παίκτη τον Τκατσένκο και προπονητή τον Μπέλοφ. Τους κερδίσαμε με 20 πόντους και ο συγχωρεμένος ο Μπόμπαν έκανε απίθανα πράγματα. Αξέχαστο, επίσης και το πρώτο παιχνίδι μου με τον Άρη του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Σούμποτιτς, του Φιλίππου και του Λυπηρίδη. Σε εκείνο το ματς δεν ήταν προπονητής ο "Ξανθός". Νομίζω πως ήταν άρρωστος και στον πάγκο έκατσε ο βοηθός του, ο Λάζαρο Λέσιτς. Ο Γάσπαρης είχε κάνει ένα φοβερό παιχνίδι».

Φάνης Χριστοδούλου…
«Ο Φάνης ήταν ο καλύτερος. Αν δεν έπαιζε καλά, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα... Πιστεύω ότι ο "Μπέμπης¨" μπορούσε να κάνει μεγαλύτερη καριέρα... Πώς να το πω, δεν ήταν "δεμένος" με το μπάσκετ, δεν ήταν ώριμος... Ακόμα και ο ίδιος όταν σκέφτεται εκείνη την περίοδο, σίγουρα ξέρει ότι μπορούσε να κάνει μεγαλύτερα πράγματα. Έστω κι έτσι έκανε σπουδαία καριέρα με την τεχνική και τη δύναμή του, με το ύψος, το σουτ και την τεχνική του... Έπαιζε 3άρι, λίγο 4άρι, είχε ντρίμπλα, πάσα, σουτ, τα πάντα...

«Η... μισή Νέα Σμύρνη ήταν στο ΣΕΦ»!

Την Τετάρτη 10/4 συμπληρώνονται 28 χρόνια από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας και τον μοναδικό τίτλο του Πανιωνίου. Πόσο μακρινό μοιάζει πλέον εκείνο το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ;
«Λοιπόν, έχω κρατήσει την κασέτα εκείνου του αγώνα κι όποτε έχω χρόνο, βλέπω ξανά το παιχνίδι! Ο Μπρούγος είχε κάνει φοβερό ματς, νομίζω πως έπαιξαν λίγο ο Χουγκάζ και ο Κικίλιας που τότε ήταν πολύ νέοι. Τι ομάδα κι εκείνη! Ο Χάντσον, ο Φάνης, ο Μπρούγος, ο Γάσπαρης και ο Μποσγανάς... Δεν είχαμε τόσο μεγάλα γήπεδα στη Γιουγκοσλαβία κι εκείνο το βράδυ στο ΣΕΦ βρέθηκαν 15.000 φίλαθλοι! Πιστεύω πως η... μισή Νέα Σμύρνη ήταν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (γέλια)! Ο κόσμος μάς βοήθησε πάρα πολύ. Τότε ο ΠΑΟΚ είχε προπονητή τον Σάκοτα και είχε κατακτήσει ήδη το ευρωπαϊκό στο Γενεύη. Με έπιασε, λοιπόν, ο Ντράγκαν πριν από τον αγώνα και μου είπε "ξέρεις κάτι φίλε μου; Έχουμε αυτοπεποίθηση" όμως ο Πανιώνιος είχε καρδιά! Έπρεπε να με διώξουν από το παιχνίδι ο Δουβής και ο άλλος διαιτητής από τον Πάτρα, ήμουν πολύ νευρικός! Έπειτα από τόσα χρόνια, εκείνο το Κύπελλο παραμένει ο μοναδικός τίτλος του Πανιωνίου και νιώθω πραγματικά υπερήφανος γι' αυτό. Θυμάμαι, επίσης πως μετά από τον τελικό πήγαμε στην Πλατεία και πήρα το μικρόφωνο για να μιλήσω μπροστά σε χιλιάδες κόσμου. Υπέροχα εκείνα τα χρόνια. Δεν υπήρχε μέρα που να κάτσω στο διαμέρισμά μου και να δω τηλεόραση μαζί με τη γυναίκα μου, ήμασταν συνέχεια έξω με τον κόσμο του Πανιωνίου»!

Πώς ήταν ο παίκτης Γιάνκοβιτς και ο άνθρωπος Μπόμπαν;
«Είχα τον Μπόμπαν για δυο χρόνια στον Ερυθρό Αστέρα. Ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω δουλέψει όμως, όπως συνέβη με τον Φάνη, δεν είχε πολλή... όρεξη για δουλειά. Στον Πανιώνιο βρήκε μια πιο σταθερή κατάσταση. Δεν μπορούσε, για παράδειγμα, τη μια μέρα να παίζει για 1 και την επομένη να παίζει για 10. Ήταν πάντα ανάμεσα στο 7-10. Τον πίεσα πολύ γιατί εγώ τον έφερα στον Πανιώνιο. Είχαμε, λοιπόν, ένα φιλικό με την ΤΣΣΚΑ στη Νέα Σμύρνη, το γήπεδο ήταν γεμάτο και ο Μπόμπαν επρόκειτο να έλθει την ίδια μέρα από το Βελιγράδι όπου είχε μεταβεί για να πάρει κάποια χαρτιά από την Ομοσπονδία και να ολοκληρωθεί η μεταγραφή. Μίλησα στους παίκτες μου στα αποδυτήρια, τους είπα ότι ο Μπόμπαν υπάρχει περίπτωση να μην έλθει. "Δεν πειράζει, μην αγχώνεστε, φιλικό είναι. Δεν θα σας πει κανείς τίποτα αν χάσουμε". Τελικά ο Μπόμπαν ήλθε κι έπαιξε φοβερά! Σκόραρε από τα 8-9 μέτρα και τότε ο κόσμος αμέσως τον αγάπησε! Ένας πολύ ωραίος τύπος που έκανε πλάκα με όλους... Αν δεν τον ήξερες, θα πίστευες ότι είχε τη μύτη πάνω. Αν όμως ήσουν κοντά του σε κάποιο καφενείο ή σπίτι μαζί με κόσμο που ήξερε καλά, μπορούσες να γελάς όλο το βράδυ. Όλα τελείωσαν σε εκείνο το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό...».

«Έκανα λάθος που πήγα στον Άρη»

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος σας όλα αυτά τα χρόνια;
«Είχα πρόταση από τον συγχωρεμένο τον Παύλο Γιαννακόπουλο να πάω στον Παναθηναϊκό κι έκανα λάθος που πήγα στον Άρη με τον Μητρούδη πρόεδρο. Ήταν ένα μεγάλο λάθος που έκανα. Έκλαψα όταν έφυγα από τον Πανιώνιο, το ίδιο η γυναίκα μου και ο Βεντούρης. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή όμως δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά...».

Τι σας λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
«Μου λείπουν τα πάντα. Η ατμόσφαιρα στα γήπεδα, οι μεταδόσεις από την τηλεόραση μα πάνω απ' όλα η Πλατεία. Όταν πήγαινα για τον καφέ μου, φραπέ με γάλα χωρίς ζάχαρη και μαζεύονταν 10-15 "Πάνθηρες". Τα πράγματα έχουν αλλάξει τώρα με την κρίση όμως ένας Γερμανός ή ένας Βέλγος δεν θα νιώσουν ποτέ όπως ο Έλληνας. Εσείς ακόμα κι αν δεν έχετε λεφτά, θα βρείτε τρόπο να πάτε σε μια ταβέρνα και να φάτε μαζί με την οικογένεια την Κυριακή ή θα πάτε στα μπουζούκια... Τότε το κάναμε με τη Μαρινέλλα, τον Πάριο και τον Βοσκόπουλο (γέλια)».

Ο Πανιώνιος θα μπει τα επόμενα χρόνια στο νέο γήπεδό του. Ποια θα ήταν η ιδανική εικόνα για εσάς;
«Στα δικά μου χρόνια, το γήπεδο ήταν πάντα γεμάτο, ήταν μια μεγάλη βοήθεια για τον Πανιώνιο. Σπάνια κάναμε ήττα στη Νέα Σμύρνη! Ο κόσμος ήταν πάντα δίπλα μας, μας βοήθησε πολύ και είδε παίκτες που πάλεψαν για αυτή τη φανέλα... Λυπάμαι τώρα που γκρεμίζεται όμως είναι μια καλή κίνηση για τον Πανιώνιο και την πόλη που χρειάζονται ένα καλύτερο γήπεδο. Εύχομαι ο Πανιώνιος να γυρίσει εκεί που ήταν και ο κόσμος να γεμίζει το νέο γήπεδο... Αν ο μπαμπάς ήταν τρελός για τον Πανιώνιο, ο γιος πρέπει να γίνει πιο τρελός από τον μπαμπά».