Το κρίσιμο ματς είναι το... τελευταίο

Δες το Roland Garros και σε live streaming* (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός έπεσε από την «κουνιστή πολυθρόνα» του αήττητου σερί και της ψευδαίσθησης ότι θα πάρει το πρωτάθλημα με «σκούπα», όπως υποστήριζε η συντριπτική πλειοψηφία που διαμόρφωνε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, την οποία παρεμπιπτόντως σιγοντάριζαν και πολλοί Ολυμπιακοί. Το θέμα γι αυτόν είναι πλέον το αν χτύπησε τόσο πολύ, σε σημείο να μην μπορέσει ή να μην προλάβει να ξανασηκωθεί, πριν πετάξει οριστικά και αμετάκλητα το πουλάκι και του τελευταίου τίτλου που του έμεινε να διεκδικήσει για φέτος.

Επιπροσθέτως, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά ένας κανόνας ο οποίος είναι τόσο απλός, αλλά ταυτόχρονα και τόσο σύνθετος στην κατανόησή του, ειδικά από εκείνους που συνηθίζουν να κάνουν επιδερμικές προσεγγίσεις στον αθλητισμό. Ο κανόνας αυτός λέει: «η ψυχολογία δεν είναι σταθερά, αλλά μια ευμετάβλητη- γι αυτό και αστάθμητη- παράμετρος πάνω στην οποία δεν μπορείς και δεν πρέπει να επενδύεις όταν ετοιμάζεσαι να διεκδικήσεις έναν στόχο, από έναν αντίπαλο ανάλογου επιπέδου. Η ψυχολογία είναι ένα μέγεθος το οποίο μπορεί να αποσταθεροποιηθεί από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα, από ημίχρονο σε ημίχρονο, από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο, από φάση σε φάση. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος (πνευματικά και σωματικά) να μπορείς να αντιδράς στις δραματικές αυτές μεταπτώσεις της.»

Επί της ουσίας το μυστικό μιας ομάδας που θέλει να λέγεται μεγάλη, δεν είναι να παίζει καλά και να νικάει όταν αισθάνεται ευεξία, αλλά όταν νιώθει εντελώς το αντίθετο. Όταν πρόκειται για ένα παιχνίδι (π.χ ημιτελικός ή τελικός ενός final4) το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ικανότητας να διαχειριστείς την κακή σου μέρα, είναι αυτοτελές και ως εκ τούτου μη αναστρέψιμο. Όταν όμως πρόκειται για σειρά playoffs,όπως αυτή των τελικών του πρωταθλήματος που ξεκίνησε με break του Ολυμπιακού μέσα στο «Νίκος Γκάλης», το σύστημα σου προσφέρει την ευκαιρία να την αξιοποιήσεις (αυτή την ικανότητα) σε ένα χρονικό ορίζοντα που ορίζεται από τα παιχνίδια που θα χρειαστεί μία από τις δυο ομάδες να φτάσει πρώτη στις τρεις νίκες. Με άλλα λόγια: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Ήταν φανερό από χιλιόμετρα ότι ο Παναθηναϊκός υπέστη τρικυμία εν κρανίω, όταν το συγκεκριμένο ματς, αλλιώς το περίμενε και αλλιώς του προέκυψε. Όταν ξαφνικά άρχισε να στραβώνει και τίποτα να μην λειτουργεί όπως αρχικά είχε σχεδιάσει και υπολογίσει ο Πασκουάλ. Και κυρίως όταν ο κόσμος άρχισε να το καταλαβαίνει και να αντιδρά σπασμωδικά, σε κάθε άστοχο τρίποντο του Καλάθη, σε κάθε «ποικιλία» του Τζέιμς, σε κάθε άστοχο σουτ του Ρίβερς. Σα να τους έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι.

Δεν ξέρω αν αυτό που έλλειψε αφορά μόνο την τακτική προετοιμασία και λέγεται “plan b” ή όπως αλλιώς θέλετε, με δεδομένη τη φήμη που κουβαλάει ο Πασκουάλ από την Ισπανία ότι δυσκολεύεται να αναδιπλωθεί όταν καταστρέφεται το αρχικό του σχέδιο. Ούτε αν η εξέλιξη αυτή ήταν προϊόν μιας κατάρρευσης λόγω συνολικής αδυναμίας διαχείρισης μιας κρίσης πανικού που προέκυψε. Το σίγουρο είναι ότι η εικόνα που παρουσίασε ο Παναθηναϊκός στην συντριπτική διάρκεια του συγκεκριμένου ματς, ειδικά από την δεύτερη περίοδο και μετά, μόνο ομάδα μπάσκετ δεν θύμιζε. Ήταν ένα άθροισμα μονάδων που προσέγγισε το ματς από την επίθεση και όχι από την άμυνα με αποτέλεσμα να προκύψει ένα κράμα τσίρκου και παιδικής χαράς. Ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν σε σύγκριση με την εικόνα που την ίδια στιγμή έβγαλε ο αντίπαλος, ο οποίος πήρε μια δίκαιη και πεντακάθαρη νίκη και μάλιστα ερήμην των φυσικών ηγετών του. Αν δεν υπήρχε η μαχητικότητα του Κρις Σίνγκλετον και η (τουλάχιστο) αμυντική ενέργεια που έδινε ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ίσως το πράγμα να είχε ξεκαθαρίσει πολύ νωρίτερα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι «πράσινοι» μοίρασαν μόλις 8 ασίστ, που συνήθως μοιράζει μόνος του, στην καθισιά του, ο Καλάθης. Είναι ένας αρνητικός δείκτης που επιβεβαιώνει ότι δεν αντέδρασαν ομαδικά αλλά ατομικά και ως εκ τούτου σπασμωδικά.

Επίσης, στην μοναδική ευκαιρία που είχαν να γυρίσουν ξανά το παιχνίδι, μέσω της άμυνας, ήταν όταν έκαναν τρία συνεχόμενα κλεψίματα και πέτυχαν μόλις ένα καλάθι σε ξεκάθαρες καταστάσεις αιφνιδιασμού που θα μπορούσαν να τελειώσουν με απλά lay up. Ήταν τότε που φάνηκε περισσότερο από ποτέ ότι οι παίκτες του είχαν αρχίσει να μπαίνουν στην διαδικασία να σκέφτονται αν αυτό που πάνε να κάνουν είναι το σωστό ή να φοβούνταν μην αστοχήσουν.

Με τόσους παίκτες σε απογοητευτική μέρα είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις μια ομάδα που αν μη τι άλλο έδειξε σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και πλουραλισμό.

Όσο κι αν έχει γίνει πια βίωμα φέτος, δεν μπορείς να περιμένεις να πάρεις ένα ντέρμπι με 13 χαμένες βολές εντός έδρας, γιατί έτσι ξοδεύεις άσκοπα ακόμη και το πλεονέκτημα που αποκτάς αν τις κερδίζεις με χαρακτηριστική ευκολία, για την οποία διαμαρτύρεται ο αντίπαλος.

Και τέλος, τα ματς που απομένουν, θα δείξουν αν ήταν άσκοπος ή άστοχος ο προβληματισμός όσων θεώρησαν ότι με την εικόνα που βγάζει στο παρκέ ο Κέι Σι Ρίβερς, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, ίσως να ήταν προτιμότερο να μην βρεθεί στην τελική εξάδα των ξένων που επιλέχθηκαν για τα play offs.Γιατί όταν λήφθηκε η συγκεκριμένη απόφαση, το δείγμα της αγωνιστικής του καθίζησης, κάθε άλλο παρά μικρό ήταν.

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι διαπιστώσεις και συμπεράσματα που αφορούν στον πρώτο τελικό. Και όπως έχει διδάξει η εμπειρία το πιο κρίσιμο παιχνίδι μιας σειράς, δεν είναι το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο, αλλά εκείνο που αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι και το τελευταίο.