• Ο πατέρας Χένρι και στην … ξενιτιά από τα 17!
• Το πύρινο βλέμμα του Γιασικεβίτσιους
• Ούτε ο Χάνλαν δεν ξέρει ότι…

Ο περίγυρός του το έλεγε το περασμένο καλοκαίρι με προειδοποιητικό ύφος, λίγοι όμως έδωσαν βάση στα λόγια του επηρεασμένοι, ίσως, από την περσινή εικόνα του με τον Ηρακλή. Λέγανε για ένα στοίχημα που είχε βάλει ο Ολιβιέ Χάνλαν με τον εαυτό του από τη στιγμή που αποφάσισε να ενωθεί με τα δεσμά του γάμου με τον Άρη, σε μια υπόθεση η οποία εμπεριείχε έντονη διαπραγματευτική δράση και μπόλικο συναίσθημα. Το πρώτο έχει να κάνει με τον χρόνο που κατατέθηκε το ενδιαφέρον των «κίτρινων» για τον Καναδό καθώς ήταν ένα από τα πρώτα τηλεφωνήματα που έκανε ο Γιάννης Καστρίτης όταν συμφώνησε (σε προφορικό επίπεδο) με τους «κίτρινους» για την επιστροφή του στο Nick Galis Hall. Σχετίζεται επίσης με το ποσό που μπορούσε να διαθέσει ο Άρης καθώς εκ των προτέρων ήξερε ότι ήταν δυσανάλογο (προς τα κάτω) της αξίας του αθλητή, αλλά και τον χρόνο που του διέθεσε ούτως ώστε να αποφασίσει.

Το συναίσθημα εμπλέκεται στους δεσμούς που έχει αποκτήσει ο Χάνλαν με τη Θεσσαλονίκη αλλά και με τον Γιάννη Καστρίτη κατά την συνύπαρξής του στον Ηρακλή. Αυτή η σχέση δεν κράτησε δα περισσότερους από πέντε μήνες, αλλά αυτό το διάστημα ήταν αρκετό για να «δέσει» σε σημείο μάλιστα (προσφάτως) να (μου) πει ότι… «στη σύντομη συνεργασία μας στον Ηρακλή ο κόουτς ήταν αυτός που με χρησιμοποίησε εκεί που έπρεπε, έτσι όπως έπρεπε ούτως ώστε να αναδείξω αυτό που πραγματικά μπορούσα να κάνω. Ένας από τους λόγους που ήρθα στον Άρη είναι ο κόουτς». Το διατύπωσε πολύ σωστά, μίλησε με ειλικρίνεια γιατί, πράγματι το αντάμωμα με τον Καστρίτη είναι ένας από τους λόγους. Όχι ο μοναδικός.

Ο πατέρας Χένρι και στην … ξενιτιά από τα 17!

Αν και κατάγεται από τα κρύα, ο Χάνλαν είναι τύπος με ζεστή καρδιά. Για την ακρίβεια, μεγάλωσε στην πόλη Γκατίνο η οποία βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του Καναδά και από πιτσιρικάς ξεχώριζε από τα υπόλοιπα παιδιά. Εκεί, όλοι ασχολούνται με το χόκεϊ επί πάγου αλλά αυτός είχε τόσο έντονη επιρροή από τον πατέρα του Χένρι που πήγε να χαλάσει τις συνήθειες της γειτονιάς. Με καταγωγή από την Τζαμάικα, ο πατέρας του επιδίωξε την επαγγελματική καριέρα στο μπάσκετ, περιορίστηκε στην κολεγιακή με το πανεπιστήμιο της Οτάβα, ήταν όμως η εποχή που το βλέμμα των Αμερικανών περιορίζονταν μέχρι τα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών. Τότε, κυριαρχούσε η αντίληψη ότι ουδείς, πέραν των Αμερικανών, μπορεί να αντέξει το επίπεδο του ΝΒΑ, πολλώ δε μάλλον οι Καναδοί για τους οποίους πίστευαν ότι δεν είχαν μπασκετική κουλτούρα. Μέχρι που εμφανίστηκε βέβαια ο Στιβ Νας ο οποίος τους έβαλε τα γυαλιά και το ΝΒΑ έγινε το… δεύτερο σπίτι των Καναδών!

Ο Ολιβιέ ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του υπό την έννοια ότι ξεσπιτώθηκε στα 17α του, έχοντας κληρονομήσει στοιχεία από το παιχνίδι του. Μετακόμισε σε ιδιωτικό σχολείο στο New Hampshire, μια επιλογή η οποία βασίστηκε περισσότερο σε εκπαιδευτικά κριτήρια και λιγότερο σε αγωνιστικά αν και δε φοιτούσαν περισσότεροι από 300 μαθητές. Βέβαια στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό κέντρο δεν εξασφαλίζει θέση ο καθένας. Οι περισσότερες από τις αιτήσεις απορρίπτονται, αλλά ο Χάνλαν πήγε με υποτροφία αξίας 16.000 δολαρίων. Ακολούθησε το Boston College, η επιλογή του στο ντραφτ του 2015 (Νο42) αλλά το όνειρο του ΝΒΑ ουδέποτε πραγματοποιήθηκε. Στο μυαλό του, αυτό το κεφάλαιο δεν έκλεισε ποτέ (το κυνήγησε μέχρι και τα Summer League του 2019) αλλά δεν μπήκε σε διαδικασία να θυσιάσει και την επαγγελματική καριέρα του αφιερώνοντάς τη στην G League.

Το πύρινο βλέμμα του Γιασικεβίτσιους

Στο κρύο μεγάλωσε και στο κρύο πήγε στην πρώτη επαγγελματική χρονιά του, αλλά το να βλέπεις το… διαβολεμένο βλέμμα του Γιασικεβίτσιους και να απορροφάς τη δέσμη των απαιτήσεών του, δεν είναι δα κι εύκολο πράγμα. Έτσι πέρασε η σεζόν 2015-16 στη Ζαλγκίρις Κάουνας στην οποία μέτρησε 62 παιχνίδια και αντιλήφθηκε ότι η ζωή στην Ευρώπη δεν είναι τόσο εύκολη. Για τη συνύπαρξη του με τον «Σάρας» είχε πει ότι… «δεν είναι κακό ένας προπονητής (assistant τότε) να έχει μεγάλες απαιτήσεις από εσένα, ίσα-ίσα που σε αναγκάζει να απαιτείς πιο πολλά από τον εαυτό σου. Είναι προπονητής που πιέζει τους παίκτες, γι’ αυτό εξάλλου και πέτυχε με οτιδήποτε καταπιάστηκε».

Στο τέλος εκείνης της σεζόν, συζήτησε για πρώτη φορά με τον Άρη αλλά εκείνη η κουβέντα είχε περισσότερο θεωρητικό χαρακτήρα καθώς οι δύο πλευρές ουδέποτε μπήκαν σε διαδικασία σοβαρής συζήτησης για συνεργασία. Ο ίδιος πήγε στη Γαλλία (Λε Μαν), οι «κίτρινοι» επέλεξαν τον Ουίλ Κάμινγκς, για να φτάσουμε στο περασμένο καλοκαίρι όπου οι συνθήκες έμοιαζαν (και ήταν) ιδανικές για τη μετακόμισή του στο Nick Galis Hall, έπειτα από μια διετία στον Ηρακλή.

Ούτε ο Χάνλαν δεν ξέρει ότι…

… μπήκε σε μια πολύ στενή συνομοταξία αθλητών με τους 35 πόντους που σημείωσε απέναντι στον Παναθηναϊκό. Βγάζοντας από την εξίσωση τον Νίκο Γκάλη που τέτοιες επιδόσεις τις είχε για ψωμοτύρι, ελάχιστοι παίκτες στην ιστορία του συλλόγου κατάφεραν αυτό το σκοράρισμα. Τελευταίος ήταν ο Τόμπι Μπέιλι τον Μάιο του 2004 σε αγώνα Playoffs με την ΑΕΚ στο Ιβανώφειο αλλά εκεί οι 37 πόντοι που είχε πετύχει δεν είχαν αντίκρισμα. 35+πόντους είχαν σημειώσει και οι Ουίλι Σόλομον (2002-03), Τόνι Ουάιτ (1994-95), Χάρολντ Έλις (1995-96), Σον Χίνγκις (1993-94), Τζο Αρλάουκας (1999-00). Ο Καναδός θα έχει να καυχιέται όμως ότι μόνο αυτός έβαλε 35 πόντους σε αγώνα μεταξύ Άρη και Παναθηναϊκού στη σύγχρονη ιστορία των αναμετρήσεων των δύο ομάδων. Περισσότερο όμως τον ενδιαφέρει να κερδίσει αυτό το προσωπικό στοίχημα που αναφέραμε παραπάνω, γιατί πραγματικά πιστεύει στις δυνατότητες αυτής της ομάδας και κυρίως στη χημεία που έχει αποκτήσει. Έστω κι αν κοστίζει 330.000 δολάρια!