Παναθηναϊκός: Η ανάγκη του «πρέπει», της ψυχολογίας και του σερί

• Και το σερί του Παναθηναϊκού συνεχίστηκε...
• Ριμπάουντ, «ζωγραφιστό» και πρωταγωνιστές
• Με 22% στα τρίποντα θα έχει (μεγάλο) πρόβλημα...

Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κατακτήσει το Super Cup. Έπρεπε να συνεχίσει το σερί. Έπρεπε να αφήσει καλές εντυπώσεις στα πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν.

Και ξέρετε, όταν το πρέπει βαραίνει τις πλάτες το φαβορί, όσο μεγάλη και αν είναι η διαφορά δυναμικότητας με τις άλλες ομάδες, δεν παύει να δημιουργείται και να υπάρχει άγχος. Φανταστείτε λοιπόν λίγες ημέρες πριν από το τζάμπολ της ΕuroLeague, ο Παναθηναϊκός να έχανε το πρώτο τρόπαιο της σεζόν.

Είναι που είναι δύσκολη κατάσταση όσον αφορά τα οικονομικά δεδομένα του συλλόγου και το πόσο εύκολα μπορεί να ελιχθεί και να διαπραγματευτεί η ομάδα με πιθανούς μεταγραφικούς στόχους (λέγε με Γιόγκι Φερέλ), θα υπήρχε και επιπλέον βάρος, το οποίο θα έπρεπε να διαχειριστεί ο Δημήτρης Πρίφτης ενόψει συνέχειας.

Και το σερί του Παναθηναϊκού συνεχίστηκε...

Όμως τέλος καλό, όλα καλά. Οι «πράσινοι» έκαναν το «καθήκον τους» και ανταποκρίθηκαν στο «πρέπει» που δεδομένα... έπρεπε να διεκπεραιώσουν. Άλλωστε το να κατακτάει μία ομάδα για 27 συνεχόμενες χρονιές ένα τρόπαιο συνιστά από μόνο του είδηση και συνάμα ένα άπιαστο ρεκόρ. Και εδώ να κάνω μια διευκρίνηση γιατί κατά καιρούς δημιουργούνται παρεξηγήσεις χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.

Πρώτον: Μπορεί τη σεζόν 1996-97 να μην ΜΗΝ έκλεισε τη σεζόν με κάποιο τρόπαιο εκ των πρωταθλήματος, κυπέλλου ή EuroLeague ωστόσο την άνοιξε με το Διηπειρωτικό. Και ανήκει σε ΑΥΤΗΝ την αγωνιστική χρόνια. Δεύτερον: Το ίδιο ισχύει και με το φετινό Super Cup. Από τη στιγμή που έχει μπει στις ΕΠΙΣΗΜΕΣ διοργανώσεις του πρωταθλήματος, ανεξάρτητα από τα όσα θα επακολουθήσουν τη σεζόν 2021-22, οι «πράσινοι» έχουν ήδη ένα τρόπαιο για την τρέχουσα χρονιά στο παλμαρέ τους. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω...

Με την κατάκτηση, λοιπόν, του Super Cup στην Πάτρα, το «τριφύλλι» αφενός κέρδισε χρόνο και αφετέρου γέμισε τις αποσκευές ενόψει της πρεμιέρας με τη Μονακό (30/9, 20:00) στο Πριγκιπάτο με μπόλικη αισιοδοξία και ψυχολογία. Το αν είναι ή δεν είναι έτοιμος ο Παναθηναϊκός να αντεπεξέλθει στο υψηλότερο επίπεδο και μάλιστα άμεσα, είναι κάτι το οποίο θα το δούμε το βράδυ της Πέμπτης. Ναι μεν η Μονακό είναι η «σταχτοπούτα» της διοργάνωσης ωστόσο διαθέτει πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ, πολύ ποιοτικούς παίκτες ενώ θα υπάρχει και ο ενθουσιασμός της πρωταράς. Απλούστατα ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κάνει τα πράγματα που έκανε καλά στο Super Cup ακόμα... καλύτερα. Και το κυριότερο; Να έχει σταθερότητα στην απόδοση του.

Όπως έχω γράψει πολλάκις η Εuroleague δεν αστειεύεται και θα είναι κάτι παραπάνω από αμείλικτη στις ομάδες οι οποίες δεν θα παρουσιάζονται στο 100% έτοιμες και συγκεντρωμένες και στα 40 λεπτά των αναμετρήσεων. Η κατάκτηση του Super Cup αποτελεί από μόνη της μία ψυχολογική ένεση για τους παίκτες του Παναθηναϊκού οι οποίοι έδειξαν τόσο θετικά όσο και κάποια αρνητικά στοιχεία μέσα στο παιχνίδι. Είχαν παίκτες που ξεχώρισαν, παίκτες οι οποίοι ήταν (ίσως και) απρόσμενα καλoί αλλά και παίκτες οι οποίοι απογοήτευσαν και καλούνται άμεσα να βρουν τον καλό τους εαυτό.

Ριμπάουντ, «ζωγραφιστό» και πρωταγωνιστές

Ας πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Στα θετικά ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός στα ριμπάουντ με 42 «σκουπίδια» κατά μέσο όρο στα δύο ματς, εκ των οποίων τα 16 επιθετικά! Επίσης πέρασε η μπάλα στη ρακέτα παίρνοντας 70 από τους συνολικά 166 πόντους (42,1%) ενώ είχε υψηλό ποσοστό στα δίποντα με 62% (47/76) και στις βολές (36/42 δηλαδή 85,7%).

Από εκεί και πέρα παρουσίασε ένα καλό πρόσωπο στην άμυνα και ανταποκρίθηκε σε μεγάλα κομμάτια των παιχνιδιών απέναντι στο Λαύριο στον Προμηθέα. Ειδικά στην άμυνα στο «ζωγραφιστό» όπου οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη δυσκόλευαν κάθε μα κάθε προσπάθεια των αντιπάλων τους. Είτε με τον Παπαγιάννη ο οποίος «σκέπασε» τα καλάθια (6 ριμπάουντ, 2 τάπες κατά μέσο όρο και πολλά deflections), είτε με τον Φλόιντ ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί value for maney λύση ως rim protector αλλά φυσικά και ο Οκάρο Ουάιτ, ο οποίος έκανε το μεγάλο step up φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού σε αυτό το Super Cup (19π., 8,5 ριμπάουντ μέσο όρο).

Θα σταθώ περισσότερο στις αμυντικές του επιδόσεις οι οποίες δεν αποτυπώνονται στο φύλλο της στατιστικής. Είχε τρομερή διάθεση, έβγαλε ενέργεια ενώ έδειξε ότι μπορεί να απειλήσει περισσότερο με drive αναγκάζοντας τους αντιπάλους του να του κάνουν φάουλ (σ.σ. μελανό σημείο τα 1/6 τρίποντα στα δύο ματς) ενώ επιδίωξε να τελειώσει φάσεις σε δεύτερο χρόνο χάρη στην έφεσή του επιθετικό ριμπάουντ (3,5 κατά μέσο όρο στα δύο ματς).

Ανάμεσα στα σημεία που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι και η παρουσία του Νεμάνια Νέντοβιτς, ο οποίος ολοένα και ανεβάζει στροφές. Προσπαθεί να εγκλιματιστεί στον αγωνιστικό ρυθμό και να αποτελέσει τη σίγουρη και γνωστή λύση των «πρασίνων» στην επίθεση. Αν είναι και παραμείνει υγιής προσωπικά δεν τον φοβάμαι. Θα το κάνει. Και θα είναι και καλύτερος από πέρυσι.

Για τον Ιωάννη Παπαπέτρου δεν χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο. Το ζει, το ευχαριστιέται, έχει αυτοπεποίθηση ενώ εμπνέει «σιγουριά» κάθε φορά που παίρνει τη μπάλα στην επίθεση. Συμπεριφέρεται και είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Θετικό πρόσημο και για τον Χάουαρντ Σαντ Ρος ο οποίος από τη στιγμή που απελευθερώθηκε από τη θέση του «άσου» και το «κουβάλημα» της μπάλας, έχει φανεί ακόμα πιο χρήσιμος στα χέρια του Πρίφτη.

Με 22% στα τρίποντα θα έχει (μεγάλο) πρόβλημα...

Βέβαια υπήρχε και η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτά που πρέπει να διορθώσει, να δουλέψει και να παρουσιάσει καλύτερα ο Παναθηναϊκός στο παρκέ. Όπως για παράδειγμα τα τρίποντα: 12/53 στα δύο ματς, ποσοστό 22,6%. Με τέτοιο ποσοστό στην EuroLeague δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Βέβαια πολλά από αυτά ήταν «καλά σουτ» και βγήκαν μέσα από καλή κυκλοφορία. Απλά δεν μπήκαν.

Αντίθετα δέχθηκε συνολικά 22 τρίποντα. Μεγάλος ο αριθμός. Όπως είναι αρκετές φορές και οι στιγμές που ο Παναθηναϊκός παθαίνει «καθίζηση», μπλοκάρει και δίνει το δικαίωμα στους αντιπάλους να «χτίσουν» σερί και να αποκτήσουν ψυχολογία. Και αν απέναντι σε υποδεέστερες ομάδες μπορεί να σώσει την κατάσταση, στην EuroLeague θα δει τον... ουρανό με τα άστρα.

Επίσης εκτός κλίματος φαίνεται ο Μέικον. Ένας παίκτης που σουτάρει με ποσοστό κοντά στο 40%-42% στα τρίποντα, είχε 1/11 στα δύο ματς του Super Cup. Και το πιο περίεργο; Τα περισσότερα από αυτά ήταν ελεύθερα. Όμως δεν βρήκε στόχο. Ίσως το «κουβάλημα» της μπάλας και ο ρόλος του «καθαρού» πλέι μέικερ να μην του ταιριάζει με αποτέλεσμα να χάνει μέρος της δυναμικής του στο σκοράρισμα. Τονίζω τη λέξη «ίσως». Είμαστε ακόμα στην αρχή, μπορεί να το... βρει στη συνέχεια. Οπότε καλό θα ήταν να περιμένουμε λίγο ακόμα. Ούτε και ο Πέρι απέδωσε αυτά που -ενδεχομένως να- μπορεί με αποτέλεσμα να φαίνεται ακόμα περισσότερο το πρόβλημα του «καθαρού» δημιουργού και οργανωτή.

Παρόλα αυτά δεν πρέπει να χάνουμε την ουσία και αυτή είναι ότι ο Παναθηναϊκός πήρε την ψυχολογία που είχε ανάγκη ενόψει του πρώτου τζάμπολ της EuroLeague... Τα υπόλοιπα θα τα δούμε εν καιρώ...