Γκιστ: «Πολύ δύσκολο να 'σαι μαύρος στις ΗΠΑ - Τρομακτικό το τι γίνεται»
Δεν είναι απ' τις συνηθισμένες περιπτώσεις παικτών. Η εξέδρα του Παναθηναϊκού το ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα. Όλοι όσοι τον συναναστρέφονται ακόμη περισσότερο. Αλλά και μία απλή συζήτηση -εν προκειμένω συνέντευξη- μαζί του αρκεί.
Κι αυτή η συνέντευξη στη EuroLeague Media Day δεν ήταν απ' τις συνηθισμένες, έτσι, για να ταιριάζει μαζί του.
Γιατί καλά τα αγωνιστικά και πώς ο Παναθηναϊκός θα καταφέρει να φτάσει απ' το «Ω, έχουμε μεγάλη ομάδα φέτος φέτος, θα σαρώσουμε» στο να σαρώσει πραγματικά σε όλες τις διοργανώσεις, αλλά υπάρχει και ζωή εκτός παρκέ.
Μία πρόσφατη δημοσίευση στον προσωπικό λογαριασμό του στο Instagram για ένα απ' τα πολλά τον τελευταίο καιρό τραγικά περιστατικά με σκοτωμό Αφροαμερικανού (κι όχι μόνο) από πυρά αστυνομικών κι η οργισμένη λεζάντα έδωσε την αφορμή για την ερώτηση κι ο 30χρονος Αμερικανός πάουερ φόργουορντ δε δίστασε να τα πει όπως ακριβώς τα αισθάνεται...
-Δεν έχουμε προλάβει να τα πούμε καθόλου φέτος. Προσπάθησα να σε... στριμώξω μετά το τουρνουά «Diamonds Are Forever», αλλά σε περίμεναν η γυναίκα κι η κόρη σου και δε θεώρησα σωστό να σε καθυστερήσω...
Πάντα πάνω απ' όλα η οικογένεια...
-Έχεις και μία δεύτερη οικογένεια εδώ στον Παναθηναϊκό, όμως...
Χαίρομαι που επιστρέφω γι' ακόμη μία χρονιά. Η πρώτη μου χρονιά στην ομάδα ήταν τιμή από μόνη της, αφού μιλάμε για έναν σύλλογο τόσο μεγάλο, με τόσο μεγάλη παράδοση, επομένως το να παραμένω μετά από τόσο καιρό με κάνει να 'μαι ευγνώνων. Ευγνώμων για όλα όσα έχει κάνει για εμένα ο Παναθηναϊκός, για την αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος... Είναι σπουδαίο πράγμα να σε αποδέχονται.
-Μπαίνοντας στην πέμπτη χρονιά στην ομάδα, πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Τη δεδομένη στιγμή όλα έχουν να κάνουν με την προετοιμασία, η χρονιά θα 'ναι μεγάλη. Κάθε χρονιά λέμε "Ω, έχουμε μεγάλη ομάδα, θα σαρώσουμε". Όχι, πρέπει να δουλέψεις. Πρέπει να δουλέψεις. Αυτή είναι η νοοτροπία μας τώρα. Όχι πόσο καλοί μπορούμε να γίνουμε, αλλά πόσο σκληρά μπορούμε να δουλέψουμε.
-Πόσο σκληρά και πόσο... πιο γρήγορα, απ' ό,τι έχω καταλάβει...
Το μπάσκετ αλλάζει, αλλά όλα εξακολουθούν να 'χουν να κάνουν με την τακτική. Δε χρειάζεται να 'χεις πια μεγαλόσωμους ψηλούς, το παιχνίδι είναι πιο αθλητικό, χρειάζεσαι αθλητικούς σέντερς που να μην είναι τόσο ψηλοί, αλλά πιο κοντοί, πιο γρήγοροι για να καρφώνουν με ταχύτητα απ' τη μία και να παίζουν καλή άμυνα απ' την άλλη. Επίσης οι κατοχές είναι περισσότερες, οι ομάδες παίζουν γρηγορότερα. Γενικά το παιχνίδι κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση, αλλά, την ίδια ώρα, οφείλεις να προσαρμόζεσαι στις ανάγκες της εποχής. Νομίζω πως έχουμε αυτή την ικανότητα.
-Τι είναι πιο δύσκολο, να κάνεις τα plays στην επίθεση ή να παίξεις άμυνα;
Επιθετικά ίσως να μην είσαι καλός κάθε βράδυ, ίσως να μη βάλεις τα περισσότερα καλάθια, ίσως υπάρξουν βράδια που δε μπορείς να βάλεις τρίποντα, που να χάσεις πολλές ελεύθερες βολές, αλλά πάντα μπορείς να παίξεις άμυνα. Αρκεί να βγάλεις την απαιτούμενη ένταση στο παρκέ. Κι είναι περισσότερο θέμα θέλησης, θέμα καρδιάς να σταματήσεις τον αντίπαλο, να μη του επιτρέψεις να σκοράρει. Η άμυνα είναι αυτή που πρέπει να 'ναι παρούσα κάθε βράδυ. Η ονομασία του αθλήματος είναι τέτοιο που σου λέει τι πρέπει να κάνεις, να βάλεις τη μπάλα στο καλάθι για να νικήσεις. Αλλά αν βγάλεις την απαιτούμενη ενέργεια στην άμυνα, η άμυνα μπορεί να ξεπεράσει την επίθεση.
-Δεν είναι παράδοξο να προσπαθείς για επιθετικό μπάσκετ με τον κόουτς Πεδουλάκη;
Η άμυνα είναι το #1. Στο τέλος της ημέρας, οι ομάδες που παίζουν για τον τίτλο είναι αυτές με την καλύτερη άμυνα. Όπως είπα, πρέπει να σκοράρεις για να νικήσεις, αλλά η βασική αρχή σου πρέπει να 'ναι η άμυνα. Όποια ομάδα βγει μαζί μας στο παρκέ, θα πρέπει να ξέρει πως θα την περιμένει δύσκολο βράδυ. Πρέπει να καταστήσεις σαφές ποιος είσαι. Δεν αρκεί απλώς να σκοράρεις, αν σκοράρει κι η αντίπαλη ομάδα. Πρέπει να βγάλεις άμυνες. Στην πρώτη θητεία του κόουτς Πεδουλάκη στην ομάδα ήμασταν ανάμεσα στις καλύτερες στην Ευρώπη. Κερδίσαμε το Κύπελλο Ελλάδος και το Πρωτάθλημα με 0-3 επί του Ολυμπιακού, χάσαμε απ' τη Μπαρτσελόνα στο Game 5... Επομένως η άμυνα πρέπει να 'ναι κίνητρο για εμάς.
-Σε θυμάμαι να λες πως έχεις απωθημένο ένα Final 4...
Δε θέλω απλώς να φτάσω στο Final 4. Θέλω να κερδίζω. Θέλω να φτάσω και να κερδίσω το τρόπαιο. Σίγουρα είναι μεγάλο επίτευγα να φτάσεις να 'σαι μία απ' τις καλύτερες 4 ομάδες στην Ευρώπη, αλλά ποιο το νόημα να δουλεύεις όλη τη χρονιά, να φτάσεις στο Final 4 και να μη γυρίσεις σπίτι με το τρόπαιο;
-Δε θα 'ταν επίσης παράδοξο να φτάσεις φέτος στο Final 4, απόντος Δημήτρη Διαμαντίδη;
Έτσι έχει η ζωή. Κανείς δε φανταζόταν πως το τελευταίο παιχνίδι του θα 'ταν ήττα με buzzer beater σε τελικό. Έτσι είναι το μπάσκετ. Δε μπορείς να νικάς πάντα, θα υπάρχουν κι ήττες. Το θέμα είναι πώς απαντάς σε αυτές. Αλλά ας φτάσουμε εκεί και με ξαναρωτάς...
-Στη EuroLeague παίζουν τον ύμνο «Devotion», στο ΝΒΑ τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ. Θα γονάτιζες όπως ο Κόλιν Κάπερνικ; Ρωτάω γιατί είδα την πρόσφατη δημοσίευση που έκανες στο Instagram...
-Το θέμα δεν είναι αν θα γονατίσεις ή όχι. Το θέμα είναι εκφράσεις τι σκέφτεσαι και πώς αισθάνεσαι πραγματικά. Ως μαύρος μεγαλωμένος στις ΗΠΑ, είναι τρομακτικό το τι γίνεται. Δεν είναι πως μόλις τώρα άρχισε, αυτό γίνεται εδώ και χρόνια. Απλώς τώρα ο κόσμος άρχισε να το προσέχει. Ο Κάπερνικ κάνει σιωπηλή διαμαρτυρία, αλλά όλοι έχουν πρόβλημα με αυτό...
-Είναι καθαρά ρατσιστικό το θέμα;
Είναι για τα πάντα. Είναι ενάντια στο ρατσισμό, στους σκοτωμούς απ' τις αστυνομικές αρχές τον τελευταίο καιρό... Ακόμη κι αν δεν είσαι αθώος, υπάρχει τρόπος ν' αποδώσεις δικαιοσύνη. Έτσι όπως αποδίδεται τώρα δεν είναι σωστό, είναι απαίσιο. Ο κόσμος φοβάται να μιλήσει γι' αυτό, άλλοι δε θέλουν καν να μιλήσουν γι' αυτό, αλλά γίνεται μπροστά στα μάτια του. Το πιο σημαντικό είναι να μιλάς γι' αυτό για να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για ένα κοινό σκοπό, να βελτιώσουμε την κατάσταση, γιατί αυτή η στιγμή οι ΗΠΑ με όλα όσα συμβαίνουν είναι προβληματικό μέρος να βρίσκεσαι. Όπως είπα, το να 'σαι μαύρος στις ΗΠΑ είναι πολύ δύσκολο. Δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί αν σε σταματήσει η αστυνομία στο δρόμο. Μπορεί να γίνει έτσι απλά. Φεύγεις απ' το σπίτι και σου λένε να προσέχεις όταν οδηγείς, αλλά υπάρχει κρυμμένο νόημα πίσω απ' αυτό, δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί. Πολύς κόσμος δεν μπορεί να το καταλάβει γιατί δεν κάνουμε την ίδια ζωή, δε μπορεί να καταλάβει πώς αισθανόμαστε. Αυτό που κάνει ο Κάπερνικ είναι να στρέφει την προσοχή όλων σε όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν στις ΗΠΑ.
-Αφού πιάσαμε τέτοιο θέμα, Κλίντον ή Τραμπ;
-Δεν είμαι φαν της πολιτικής...
