«Δεν μιλάω ποτέ με Σπανούλη πριν τα ματς!»
Μία συζήτηση-συνέντευξη με τον 33χρονο διεθνή γκαρντ, έχει πάντα τόσο ενδιαφέρον, που πραγματικά δεν θέλεις να κλείσεις το τηλέφωνο... Μετά από 5 χρόνια στην Ιταλία σε δύο ομάδες που πλέον δεν υφίστανται στον χάρτη (Μπενετόν και Σιένα), 3,5 χρόνια στην Ρωσία (ΤΣΣΚΑ και Ούνικς Καζάν), έναν χρόνο στην Ισπανία (Μπιλμπάο) και μισή χρονιά (πέρυσι) στην Τουρκία (Φενερμπαχτσέ), ο Νίκος Ζήσης ζει από φέτος την γερμανική εμπειρία, υπογράφοντας συμβόλαιο με την πρωταθλήτρια της Bundesliga, Μπάμπεργκ.
Ο έμπειρος γκαρντ, που αγωνίζεται για 11η συνεχή χρονιά μακριά από την Ελλάδα και διανύει την 14η σεζόν του στην Ευρωλίγκα, είναι αν μη τι άλλο ο “πάτερ-φαμίλιας” στην ομάδα του Ιταλού πρώην προπονητή του στην Εθνική μας ομάδα και την Ούνικς Καζάν, Αντρέα Τρινκιέρι. Το οικογενειακό κλίμα που συνάντησε στην πόλη της κεντρικής Γερμανίας, σε συνδυασμό με το ταλέντο, τη δίψα και το κίνητρο των νεαρών συμπαικτών, τον βοήθησαν να ξεπεράσει πολύ γρήγορα τη στενοχώρια του για την αποτυχία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο Ευρωμπάσκετ (5η θέση) και να πραγματοποιεί μία πολύ ώριμη σεζόν, τόσο στην Ευρωλίγκα (μ.ο. 10,4π. & 3,0ασ. με 85,4% στις βολ., 53,5% στα διπ. & 37,5% στα τριπ.), όσο και γερμανικό πρωτάθλημα (μ.ο. 9,1π. & 3,2ασ. με 93,4% στις βολ., 52,3% στα διπ. & 36,2% στα τριπ.).
«Μέχρι στιγμής ο χειμώνας ήταν πολύ ζεστός, για τα εδώ δεδομένα! Να φανταστείς μόνο δύο φορές χιόνισε! Το Μπάμπεργκ, που είναι μία μικρομεσαία πόλη 80.000 κατοίκων, όσους είχαν το Τρεβίζο και η Σιένα, απέχει μόλις 40-45 λεπτά από τη Νυρεμβέργη, όπου υπάρχουν πολλά ελληνικά cafe και εστιατόρια και μπορείς να πιει κανείς καταπληκτικό freddo! Κι όλα αυτά επειδή η ελληνική κοινότητα της πόλης είναι από τις πλέον πολυπληθείς και αριθμεί σχεδόν 15.000 μέλη...», μας είπε αρχικά ο Νίκος Ζήσης, πριν μπει στο μπασκετικό κομμάτι της συνέντευξης, με αφορμή το αποψινό (21.00) πολύ καθοριστικό ματς της πρωτοπόρου και πρωταθλήτριας Γερμανίας (με ρεκόρ 22-2) και εκ των ευχάριστων εκπλήξεων της εφετινής Ευρωλίγκα, κόντρα στον Ολυμπιακό.
Δηλαδή προσαρμόστηκες εύκολα στη Γερμανία;
«Πολύ πιο εύκολα απ' ότι νόμιζα, ίσως επειδή ήξερα καλά τον coach Τρινκιέρι, τον Ηλία τον Καντζούρη και τον Ιταλό γυμναστή της ομάδας, από τη συνεργασία μας στην Εθνική και την Ούνικς Καζάν και πολύ γρήγορα “κόλλησα” με τον Μέλι, ο οποίος ταιριάζει πολύ με την κουλτούρα και τον τρόπο σκέψης τον δικό μας. Λόγω της θητείας μου στην Ιταλία, μιλάω και καλά τη γλώσσα, οπότε από το ξεκίνημα της σεζόν κάνουμε πολύ παρέα. Αλλά γενικά, όλα τα παιδιά της ομάδας είναι πολύ ισορροπημένοι χαρακτήρες και ταλαντούχοι παίκτες με υψηλό κίνητρο για διάκριση. Η μέχρι τώρα πορεία μας συνδέεται απόλυτα με το κλίμα που υπάρχει μεταξύ μας...»
Νομίζω ότι αυτό φαίνεται...
«Για να το πάμε και λίγο στο μπασκετικό κομμάτι, αναλογικά με το πως αρχίσαμε τη σεζόν και τις βλέψεις που είχαμε στην Ευρωλίγκα, παίζαμε συνεχώς για να πετύχουμε το κάτι παραπάνω. Μπήκαμε στο Top-16, που ήταν ο βασικός μας στόχος, χάσαμε στη Μαδρίτη με τρίποντο του Ροντρίγκεζ στο τέλος και αν σκεφτείς ότι οι δύο τελευταίες ήττες μας, προήλθαν από ισάριθμα χαμένα λέϊ-απ, ίσως τώρα να βρισκόμαστε σε ακόμη πιο πλεονεκτική θέση. Αλλά αυτό είναι το μπάσκετ...»
Όταν πρωτοπήγες στην Γερμανία και μπήκες στο γήπεδο για την πρώτη προπόνηση, ένιωσες και λίγο βετεράνος, υπό την έννοια ότι τα περισσότερα παιδιά της ομάδας ήταν πολύ νεότερα και σχετικά άγνωστα στο ευρωπαϊκό στερέωμα;
«Αυτό το συναίσθημα το είχα νιώσει και πέρυσι στη Φενέρμπαχτσέ, με τη διαφορά ότι είχα πάει στα μέσα της σεζόν και οι συμπαίκτες μου ήταν πολύ πιο γνωστοί και πιο έμπειροι. Αλλά πραγματικά, μετά από τις πρώτες προπονήσεις, μπορώ να σου πω ότι ήμουν σίγουρος ότι θα πετυχαίναμε κάτι καλό, ακόμη και στην Ευρωλίγκα. Πριν έρθω δεν είχα εικόνα για τους περισσότερους παίκτες και δεν μπορούσα να κρίνω, αλλά μετά το πρώτο δεκαήμερο άρχισα να διακατέχομαι από ένα πολύ θετικό προαίσθημα. Δηλαδή, ενώ όταν πήγα στην Μπάμπεργκ, αισθανόμουν σχεδόν καταθλιπτικός λόγω της μεγάλης στενοχώριας που είχα από την Εθνική και το Ευρωμπάσκετ και αναρωτιόμουν πως θα εξελιχθεί η χρονιά, θυμάμαι ότι πολύ γρήγορα αναθάρρησα κι άρχισα να νιώθω αισιόδοξος για τη νέα πρόκληση. Αυτή η ξαφνική μεταστροφή βοήθησε πολύ και την ψυχολογία μου.»
Σχεδόν όλες τις φορές που έχει τοποθετηθεί για την Μπάμπεργκ, έχεις μιλήσει για 3-4 παιδιά που στο σύντομα θα είναι σε θέση να παίξουν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρωλίγκα. Ποιους εννοείς; Υποθέτω τον Τάϊς σίγουρα...
«Κατά πρώτο λόγο τον Γουαναμέϊκερ, τον Μίλερ, που “σκότωσε” τον Ολυμπιακό στο πρώτο ματς και τον Μέλι, που έχει παραπάνω εμπειρίες στην Ευρωλίγκα, γιατί παίζει για 6ο χρόνο! Αυτοί οι τρεις, μαζί με τον Τάϊς και τον Στρέλνιεκς, βρίσκονται σε πολύ καλή μπασκετική ηλικία (σ.σ.: μεταξύ 24-26 χρονών), μαζεύουν εμπειρίες και εικόνες από το κορυφαίο επίπεδο και πιστεύω ότι έχουν όλα τα φόντα για να φτάσουν ψηλότερα στα επόμενα χρόνια.»
Τελικά, πιστεύεις ότι η εκτός έδρας νίκη επί του Ολυμπιακού σας έκανε λίγο κακό έτσι όπως εξελίχθηκε στη συνέχεια το Top-16; Υπό την έννοια ότι αυτομάτως μπήκατε σε τροχιά πρόκρισης και όλοι άρχισαν να σας παίρνουν πολύ πιο σοβαρά...
«Να σου πω την αλήθεια, μετά το “διπλό” στο ΣΕΦ, εγώ δεν πίστεψα ότι μπήκαμε σε τροχιά πρόκρισης! Αυτά τα τέσσερα χρόνια που το Top-16 διεξάγεται μ' αυτή τη μορφή, έχουμε δει ότι αποκλείστηκαν ομάδες που ξεκίνησαν ακόμη και με 5-0, όπως η Σιένα την περίοδο 2012-13. Οπότε ποτέ δεν θεώρησα ότι γίναμε διεκδικητές της πρόκρισης, γιατί ήξερα ότι αυτό θα αρχίσει να διαφαίνεται μετά το ξεκίνημα του 2ου γύρου, γι' αυτό και δεν πιστεύω ότι μας έκανε κακό. Εμείς κοιτούσαμε και κοιτάμε το κάθε ματς ξεχωριστά. Είχαμε δύσκολο πρόγραμμα στον 1ο γύρο με τρία σερί εκτός έδρας παιχνίδια και δύο διαδοχικά ταξίδια στην Μόσχα, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές... Η ομάδα μας δεν είχε και δεν έχει το βάρος του “πρέπει” της συμμετοχής στα πλέϊ-οφ. Αλλά ακόμη και τώρα, που πλέον έχουμε πολύ λίγες ελπίδες πρόκρισης, να 'στε σίγουροι ότι θα παλέψουμε κάθε παιχνίδι για να τερματίσουμε με όσες περισσότερες νίκες μπορούμε. Άλλωστε οι τρεις από τους πέντε εναπομείναντες αγώνες μας είναι στην έδρα μας, όπου παίζουμε πολύ καλύτερα απ' ότι εκτός.»
Τόσα χρόνια στο εξωτερικό έχεις συνηθίσει να αντιμετωπίζεις τις ελληνικές ομάδες και τους συμπαίκτες σου στην Εθνική ομάδα και ειδικότερα τον Ολυμπιακό, όπου παίζει ο κουμπάρος σου, ο Σπανούλης. Αυτό το ματς, όμως, είναι “do or die” για την ελληνική ομάδα, οπότε υποθέτω ότι δεν έχεις μιλήσει τελευταία με τον Βασίλη...
«Αυτό γίνεται εδώ και χρόνια! Άρχισε από τις δύο σερί φορές που παίξαμε αντίπαλοι με τη Σιένα στα πλέϊ-οφ κι έκτοτε δεν μιλάμε ποτέ πριν από τους αγώνες που θα παίξουμε αντίπαλοι. Είναι λογικό, γιατί ο καθένας σκέφτεται τη δουλειά του και την ομάδα του κι έχει έναν σκοπό. Το άσχημο είναι ότι θα τους δω ελάχιστα και μετά τον αγώνα, γιατί απ' ότι έμαθα, θα φύγουν αμέσως μετά το ματς για να διανυκτερεύσουν στο Μόναχο.»
Εσείς και ο Ολυμπιακός, είστε οι δύο μοναδικές ομάδες, που έως τώρα έχουν χάσει από την Ζαλγκίρις. Θεωρείς ότι αυτό πληρώνετε έως τώρα;
«Σίγουρα αυτό έχει μία βάση, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός έχει νικήσει δύο φορές την Λαμποράλ Κούτσα, που συνολικά έχει τρεις ήττες και αυτό είναι το μεγάλο του πλεονέκτημα. Οι Βάσκοι έχουν κάνει τρομερή πορεία μέχρι τώρα, αλλά πρέπει να αποδείξουν ότι είναι το φαβορί και στους δύο ισπανικούς “εμφυλίους”. Όπως κέρδισαν εκτός έδρας, κάλλιστα, μπορούν να χάσουν και στην έδρα τους... Αλλά, όπως και να έχει το πράγμα, οι ήττες στο Κάουνας μας έχουν πληγώσει και τους δύο κι αν τελικά ο Ολυμπιακός, δεν προκριθεί τότε σίγουρα, το αρνητικό αποτέλεσμα με την Ζαλγκίρις, θα έχει παίξει τον ρόλο του. Αν θέλεις την άποψή μου, όμως, επειδή είναι πολύ σκληρή ομάδα και έχει μάθει να παλεύει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρει...»
Είναι σαν να μου λες προκαταβολικά, δηλαδή, ότι αύριο (σ.σ.: απόψε) θα χάσετε;
«Όχι δεν εννοώ αυτό! Απλά θεωρώ ότι θα κάνει μία μεγάλη αντεπίθεση και θα διεκδικήσει μέχρι το τέλος το εισιτήριο της πρόκρισης...»
Ναι αλλά, αν χάσει από την Μπάμπεργκ, ουσιαστικά πλέον, θα ελπίζει σε ένα θαύμα...
«Τι να σου πω, δεν ξέρω... Αντιλαμβάνομαι πόσο κρίσιμο είναι το ματς για τον Ολυμπιακό, αλλά κι εμείς δεν χάνουμε εύκολα μέσα στο γήπεδό μας. Μην ξεχνάτε ότι έχουμε χάσει μόνο από τη Ρεάλ στον πόντο και από την ΤΣΣΚΑ στην 1η φάση κι αυτή η ήττα, προήλθε στο τελευταίο δίλεπτο...»
Πόσο αλλαγμένες είναι οι δύο ομάδες σε σχέση με το ματς του 1ου γύρου και πόσο διαφορετικό θα είναι το αποψινό (10/03, 21.00) ματς;
«Οι ομάδες πλέον γνωρίζονται πολύ καλύτερα και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολο για μας, να ξανακερδίσουμε τον Ολυμπιακό! Έστω κι αν θα αγωνιστούμε στην έδρα μας, όπου πάντα παίζουμε πολύ καλύτερα. Μακάρι να μας βγει ένα καλό παιχνίδι και να μην επιτρέψουμε στους αντιπάλους μας να κάνουν το παιχνίδι τους και να ελέγξουν το ρυθμό, γιατί τότε η εμπειρία τους, θα παίξει σημαντικό ρόλο κι μοιραία θα έχουν τον πρώτο λόγο.»
Το “διπλό” στο ΣΕΦ ή η νίκη επί της Μπαρτσελόνα στην έδρα σας, ήταν η καλύτερη στιγμή της εφετινής σεζόν;
«Ασυζητητί η νίκη μέσα στον Πειραιά! Δεν το έχουν κάνει πολλές ομάδες αυτό και για ένα τόσο άπειρο σύνολο, όπως είμαστε εμείς, σ' αυτό το επίπεδο, ήταν πραγματικά μία ξεχωριστή και απρόσμενη επιτυχία.»
Η άποψή σου για το γερμανικό πρωτάθλημα ποια είναι;
«Είναι μία λίγκα που διαρκώς προοδεύει και όλες σχεδόν ομάδες που βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα της βαθμολογίας, έχουν αξιοπρεπή budgets και πολύ ανταγωνιστικά ρόστερ. Το πιο όμορφο συναίσθημα που σου προκαλεί αυτό το πρωτάθλημα, όμως, είναι ότι με όποιον και να παίζεις, από τον 1ο έως τον 18ο, τα γήπεδα είναι πάντα γεμάτα και η ατμόσφαιρα πάρα πολύ ζεστή. Πραγματικά χαίρεσαι να αγωνίζεσαι μπροστά σ' αυτόν τον κόσμο. Εκεί που υστερούν σε σχέση με τα υπόλοιπα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης, είναι στο ότι δεν έχουν πολλούς ποιοτικούς γηγενείς παίκτες! Σίγουρα δεν είναι όπως ήταν πριν από 10 χρόνια, που ο Νοβίτσκι είχε ελάχιστη στήριξη στην Εθνική ομάδα, αλλά χρειάζονται κι άλλη βελτίωση για να ανέβει ακόμη περισσότερο το επίπεδο του ανταγωνισμού. Ο κυριότερος λόγος που η ACB θεωρείται το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, πέρα από το ότι προσελκύει τους καλύτερους ξένους, είναι η εξαιρετική ποιότητα των Ισπανών παικτών.»
Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω για το κεφάλαιο Εθνική ομάδα, υπό την έννοια ότι είσαι ο αρχηγός της και δεν τοποθετήθηκες επίσημα μετά το τέλος της προσπάθειας στο Ευρωμπάσκετ. Γιατί δήλωσες ότι θα μιλήσεις στο τέλος της σεζόν;
«Γιατί ήμουν πολύ μπερδεμένος και πικραμένος κι έκρινα ότι δεν έπρεπε να το κάνω εκείνη τη στιγμή, χωρίς να έχω καθαρό μυαλό. Αγαπάω τόσο πολύ την Εθνική ομάδα, που δεν ήθελα να πω κάτι για το οποίο πιθανά να μετάνιωνα αργότερα... Δεν θέλω να πω περισσότερα, γιατί σύντομα θα τοποθετηθώ επίσημα και δεν είναι σωστό να το κάνω μιλώντας σε κάποιο συγκεκριμένο μέσο.»
