Εκείνη η Εθνική ομάδα αδικήθηκε από το τελικό αποτέλεσμα στο Μουντομπάσκετ της Σαϊτάμα το 2006 διότι έπαθε τρελό choke με τους Ισπανούς στον τελικό αλλά και πάλι, δύσκολα υπάρχει αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που να έπαιξε καλύτερο και πιο συναρπαστικό μπάσκετ.

Θα μπορούσε να είναι ασυζητητί η κορυφαία εθνική ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, αν κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο. Εκείνη η τετράδα των περιφερειακών, με τον Σπανούλη, πλάι στον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη και τον Ζήση ήταν ένα χάζι.

Τα δίδυμα που ταίριαζαν μεταξύ τους, είχαν διαφορετικά στοιχεία. Ο ένας διάβαζε το παιχνίδι με διαβολική ακρίβεια και ο άλλος μπορούσε να βλέπει την μπάλα να ταξιδεύει σε διπλό χρόνο απ' ό,τι κανονικό, ο ένας άφηνε το σημάδι του με μια σταυρωτή-θάνατο και ο άλλος, ο ποιο σκωπτικός, έμοιαζε, μεν να παίζει ένα κλικ πιο αργά ωστόσο το μπασκετικό ΙQ ξεχείλιζε.

Εκείνη την χρονιά ο Βασίλης ετοιμαζόταν να μετρήσει τις δυνάμεις του στην κορυφαία βιομηχανία μπασκετικού θεάματος στον κόσμο και ο ημιτελικός με τους Αμερικανούς ήταν σαν σκηνή από ταινία... «προσεχώς». Ήταν ένα τέρας στο παρκέ! Δεν ήταν αυτό που λέμε «σκυλί του πολέμου», αν και θα μπορούσες να πας μαζί του οπουδήποτε απειλούνταν η ζωή σου. Δεν λαΐκιζε εκ κλίσεως και στην τεράστια καριέρα του, δεν απευθύνθηκε ποτέ στην κερκίδα για να ενισχύσει την ομάδα του. Είναι απόλυτος επαγγελματίας και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ σπανίως υπάρχουν παίκτες που να ασκούν τέτοια ψυχολογική φοβία στον αντίπαλο, όση ο Σπανούλης στους δικούς του.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που επιλέχθηκε ως ένα από τα πρώτα πρόσωπα που μίλησαν στο ImpacTalk, τη νέα συνδρομητική πλατφόρμα εναλλακτικής εκπαίδευσης που αποτελεί όραμα της Τζένης Μπαλατσινού και του Κωνσταντίνου Καφίρη. Μια πλατφόρμα που δίνει βήμα σε Έλληνες ομιλητές υψηλού κύρους ανά τον κόσμο που έχουν να μας διδάξουν κάτι πολύτιμο και σπουδαίο για κάθε πτυχή της ζωής, μέσα από τέσσερις πυλώνες ανάπτυξης:

• «The Leaders Talk»

• «The Stories Talk»

• «The Experts Talk»

Μετασχημάτισε ελαφρώς τον κόσμο του Ολυμπιακού σε ό,τι αφορά την οπτική του στο σπορ, συνδυάζοντας την παρουσία του στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τις μεγαλύτερες επιτυχίες στη σύγχρονη ιστορία των «ερυθρόλευκων». Προηγουμένως, φόρεσε τα πράσινα του Παναθηναϊκού αποτελώντας μέλος μιας εκ των καλύτερων, πληρέστερων και ποιοτικότερων ομάδων που εμφανίστηκαν ποτέ στην EuroLeague, το 2009 στο Final 4 του Βερολίνου.

Είναι ένα πρότυπο αρχηγού και οικογενειάρχη, απολαμβάνοντας τις στιγμές μαζί με την Ολυμπία και τα έξι παιδιά τους! Ένας τύπος που μέχρι και στα 38 του χρόνια παρέμενε μανιακός με την προπόνηση και την σκληρή δουλειά, που αποτελούσε - και θα αποτελεί - παράδειγμα και σημείο αναφοράς για τους νεότερους, που δεν... κορέστηκε ποτέ, μολονότι το βιογραφικό του ήταν γεμάτο με ατομικές και συλλογικές διακρίσεις!

Πάνω απ' όλα, έψαχνε συνεχώς νέα κίνητρα - κι είναι σίγουρο πως θα συνεχίζει να ψάχνει - και συνέχιζε να απολαμβάνει το μπάσκετ από την πρώτη μέρα που ανέβηκε στο παλκοσένικο. Να απολαμβάνει, είπα; Λάθος! Να ζει για το μπάσκετ!

Οι δυσκολίες, οι επιτυχίες και κυρίως η πορεία του, η οποία έφτασε στη γραμμή του τερματισμού, μετά την ανακοίνωση της απόσυρσής του, έχουν δώσει τεράστια μαθήματα ζωής στον αρχηγό του Ολυμπιακού. Μαθήματα ζωής τα οποία μοιράστηκε μαζί μας στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει τον προηγούμενο Απρίλιο στο ImpacTalk.

Γίνε κι εσύ συνδρομητής για να γνωρίσεις καλύτερα τους ηγέτες του σήμερα και του αύριο, πατώντας εδώ.

#ImpacTalk

#BeALeader