Να ασχοληθούμε με τους νικητές, όχι με τους ηττημένους

Δε θα ασχοληθούμε αυτό το πρωί με τον Νέντοβιτς και τον Ράις, θα χειροκροτήσουμε τον Λούντζη και τον Βασιλόπουλο. Για να μην ξεχάσουμε τελείως και τι είναι μπάσκετ έτσι;

Τέλος οι αυτοκρατορίες, οι παντοκρατορίες και τα αήττητα σερί. Μακάρι να τελειώνει το Πρωτάθλημα κι ο Πρωταθλητής αντί να έχει ρεκόρ 30-0 να το κατακτά με 22-8. Αυτό είναι το υγιές. Μη μας απασχολεί πως θα ξαναδυναμώσει ο Παναθηναϊκός ή πως θα εγκατασταθεί στην κορυφή η ΑΕΚ, να μας νοιάζει να παραμείνουν δυνατοί ο Προμηθέας και το Περιστέρι. Πως θα λυθούν τα προβλήματα του Άρη και του ΠΑΟΚ για να επανεκκινήσουν το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης. Τότε ευτυχώς θα δυναμώσουν όλοι!

Κακά τα ψέματα το ελληνικό μπάσκετ έπιασε ταβάνι και έπεσε στα πατώματα μέσα από τις κόντρες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Όσο οι αιώνιοι έφτιαχναν oμάδες πρότυπα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, άφηναν το ελληνικό Πρωτάθλημα να παραπαίει, φρόντιζαν για τα δικά τους τηλεοπτικά δικαιώματα, τα δικά τους εγγυημένα συμβόλαια στη Euroleague αφαιρώντας κάθε κίνητρο και κάθε ορίζοντα από άλλες ομάδες που ήθελαν να ονειρευτούν, να χτίσουν, να κερδίσουν κάτι ως έπαθλο. Το ταβάνι όλων των άλλων ήταν πολύ χαμηλό, καθόλου λαμπερό, καθόλου ελκυστικό για επενδύσεις, χρηματοδότες, κόσμο στα γήπεδα.

Ναι σε όλους τους τομείς το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό αλλά αν στερέψει η λιμνούλα, αν σωθεί το νερό, θα ψοφήσουν όλα τα ψάρια μαζί και τότε το αρχικό σχέδιο του μοναχοφάη «μεγάλου» δε μοιάζει και τόσο έξυπνο. Τώρα που οι ομάδες μας δεν πρωταγωνιστούν στα Final 4 μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν τι θα κάνουν για να δυναμώσουν συνολικά το ελληνικό πρωτάθλημα και τις παραδοσιακές δυνάμεις, αντί να κρέμονται από έναν δυο manager κι ακουμπώντας πάνω σε μερικούς ξένους παίκτες;

Και ο Βόβορας και ο Παπαθεοδώρου και ο Μπαρτζώκας βέβαια είναι πολύ μπασκετικοί κι έξυπνοι ώστε να ξέρουν, ότι δεν μπορούν οι ομάδες μας να ανταγωνιστούν σε βάθος χρόνου τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χωρίς ένα σοβαρό Πρωτάθλημα. Στο κάτω κάτω ποιος πανηγυρίζει διάολε ένα Πρωτάθλημα που έχει κατακτηθεί από τον Οκτώβριο ; Τώρα που το ταβάνι των μεγάλων νομοτελειακά χαμήλωσε, γιατί no money no honey, θα απολαύσουμε περισσότερους αμφίρροπους αγώνες, περισσότερα ντέρμπι, θα βλέπουμε ματς και για το αποτέλεσμα, όχι μόνο για τα highlights ενός ξεμουδιάσματος σε εντός έδρας διοργανώσεις.

Το μπασκετικό κοινό, οι άνθρωποι που σιχάθηκαν τις 30αρες και τις 40αρες, τα άσκοπα ελληνικά ματς για να «ψηθούν» οι μικροί, όλοι γουστάρουμε να δούμε την τετράδα ΠΑΟ, ΑΕΚ, Προμηθέας, Περιστέρι να κονταροχτυπιέται σε κάθε ευκαιρία και να μην είναι τόσο προβλέψιμος ο νικητής. Ας μη μιλήσει κανείς για την απουσία του κόσμου, είδαμε και πέρυσι πόσο καλά πέρασε ο Παναθηναϊκός στην Πάτρα.

Αν κάτι περιμένω από την νέα Ομοσπονδία είναι το πόσο γενναίες παρεμβάσεις μπορεί να κάνει. Να τελειώσει τη γελοιότητα με τη μη συμμετοχή του Ολυμπιακού στο ελληνικό Πρωτάθλημα, να ρυθμίσει τα της διαιτησίας και το κυριότερο να βρει τρόπους να υπάρχουν κίνητρα μέσα από τις εγχώριες διοργανώσεις. Κι αν λόγω εγγυημένων συμβολαίων δεν μπορούν να βρεθούν άμεσα κίνητρα ας βρεθούν έμμεσα, θέλει πολλή σκέψη αλλά κυρίως θέληση.

Μέχρι τότε κάθε νίκη που θα επιτυγχάνουν το Περιστέρι, ο Προμηθέας, ο Ηρακλής, θα είναι νίκη του μπάσκετ που αδικήθηκε και ποδοπατήθηκε από τους μεγάλους που δε νοιάστηκαν να κρατήσουν όλο το οικοδόμημα όρθιο αλλά μόνο τον εαυτό τους. Κι αν υποθετικά υπήρχε ένας μεγαλοεπενδυτής, μια πολύ μεγάλη εταιρία έτοιμη να επενδύσει στο μπάσκετ το ιδεατό για τη δική της επένδυση και προβολή θα ήταν να αγοράσει συνολικά την ελληνική λίγκα, το ελληνικό πρωτάθλημα. Να το αγοράσει και να το ρυθμίσει, ώστε να είναι ανταγωνιστικό, ελκυστικό και κερδοφόρο. Ό,τι άλλο θα είναι απλά λεφτά πεταμένα στο πηγάδι. Και πάντα θα βρίσκονται Ρώσοι, Τούρκοι και Ισπανοί με περισσότερα χρήματα.