Θέλουμε χάος και... πόλεμο ή μπάσκετ;

Η ώρα «μηδέν» για το ευρωπαϊκό μπάσκετ πλησιάζει και αν δεν προκύψει κάποια συγκλονιστική και μη αναμενόμενη εξέλιξη, το ρήγμα στο οποίο οδηγούμαστε – με μαθηματική ακρίβεια – βαθαίνει σε τέτοιο βαθμό, που σε λίγους μήνες από τώρα, οι συνέπειες της κόντρας της FIBA με την Euroleague, ενδεχομένως να είναι μη αναστρέψιμες και να προκαλέσουν ακόμη και την μείωση της δημοτικότητας του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Φλοριάνα – Ερυθρός Αστέρας με επιστροφή, αν ο Ρικαρντίνιο σκοράρει (21+).

Η πρόταση του Τζόρντι Μπερτομέου, η οποία θα τεθεί προς έγκριση από τις ομάδες-μέλη στην συνεδρίαση του συμβουλίου της Euroleague, είναι λίγο-πολύ γνωστή και θα αφορά στην μη διακοπή της αγωνιστικής δραστηριότητας της διοργάνωσης κατά την διάρκεια των δύο εβδομάδων της σεζόν (22-28/11 & 21-27/2), οπότε και είναι προγραμματισμένοι οι προκριματικοί αγώνες των Εθνικών ομάδων για το Μουντομπάσκετ της Κίνας (2019). Κοινώς, αν οι ομάδες υπερψηφίσουν την πρόταση του εκτελεστικού διευθυντή της κορυφαίας ευρωπαϊκής λίγκας, το «μπαλάκι» για την συμμετοχή ή την ενίσχυση του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας τους, θα πάει στους παίκτες ή για να ακριβολογούμε θα πέσει στο κενό, υπό την έννοια ότι σχεδόν κανένας επαγγελματίας μπασκετμπολίστας δεν θα επιλέξει να «ρισκάρει» το συμβόλαιό του και να μην αγωνιστεί σε αγώνα της ομάδας του, επειδή την ίδια μέρα ή την επόμενη, οφείλει να τιμήσει τα χρώματα της Εθνικής ομάδας της πατρίδας του.

Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τη δεδομένη αποδυνάμωση των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων που θα προκαλέσει η απουσία των διεθνών που αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης (αλλά και στο ΝΒΑ). Το «σενάριο» στο οποίο οδηγούμαστε, πέραν του πολύ ισχυρού πλήγματος στην δημοτικότητα του αθλήματος, φαντάζει σχεδόν σίγουρο ότι θα ξενερώσει το φίλαθλο κοινό της μπασκετικής Ευρώπης, το οποίο ζει και αναπνέει κάθε καλοκαίρι για τις μάχες των Εθνικών ομάδων στα διεθνή τουρνουά και θα έχει ως φυσική συνέπεια την σταδιακή αποστασιοποίηση του κόσμου απ' όλες αγωνιστικές εκφάνσεις του αθλήματος.

Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα που δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα και το οποίο αναμένεται να πάρει σάρκα και οστά στην διάρκεια της 1ης εβδομάδας των windows της FIBA, δηλαδή των επονομαζόμενων και ως «παραθύρων», επειδή θα διεξάγονται μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου. Η «κωμική» πραγματικότητα που είναι πολύ πιθανό να βιώσουμε, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να αποτυπωθεί αν είχε ανακοινωθεί το πρόγραμμα της κανονικής περιόδου της Euroleague, που θα δημοσιοποιηθεί μέχρι τα τέλη της εβδομάδας. Ακόμη κι έτσι όμως, μπορούμε να σας μεταφέρουμε το διόλου μακρινό σκηνικό που βρίσκεται προ των πυλών...

Δώστε βάση: Την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου είναι προγραμματισμένος ο αγώνας Ελλάδας-Ισραήλ στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής των προκριματικών, που ακόμη δεν έχει γίνει γνωστό που θα διεξαχθεί. Σκεφτείτε λοιπόν τι θα γίνει αν η συγκεκριμένη εβδομάδα είναι μία από τις πέντε «διπλές» της Euroleague και φερ' ειπείν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την επομένη, την Τρίτη 28 Νοεμβρίου δηλαδή, την Μακάμπι... Οι Έλληνες των «αιωνίων αντιπάλων» και οι Ισραηλινοί διεθνείς θα παρακολουθήσουν από την τηλεόραση την μάχη των Εθνικών ομάδων των χωρών τους, που θα γίνει με δευτεροκλασάτους παίκτες και την επομένη θα αναμετρηθούν σε μία ελληνοϊσραηλινή μάχη σε διασυλλογικό επίπεδο σε ΣΕΦ ή ΟΑΚΑ.

Σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό του φίλαθλου αλλά και του τηλεοπτικού κοινού, το πρωτοφανές αυτό σχίσμα, δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι θα απαξιώσει σε μεγάλο βαθμό το προϊόν τηλεοπτικά και θα επιφέρει τεράστιο πλήγμα στο κύρος του αθλήματος και κατ' επέκταση και στο ενδιαφέρον του κόσμου. Συν τοις άλλοις, ποιος μας λέει ότι τα τηλεοπτικά κανάλια που έχουν ήδη αγοράσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα των προκριματικών, δεν θα υποβάλλουν αίτηση ακύρωσης των συμβολαίων με την FIBA, με την απολύτως ευσταθή δικαιολογία, ότι άλλα ήταν τα δεδομένα του τηλεοπτικού πακέτου που αγόρασαν πριν λίγους μήνες και τελείως διαφορετική θα είναι η αξία του προϊόντος που θα κληθούν να προβάλλουν, από τη στιγμή που οι Εθνικές ομάδες παραταχθούν με παίκτες δεύτερης και τρίτης διαλογής.

Εν κατακλείδι, οδεύουμε προς το απόλυτο μπάχαλο και σε αυτό, κατά την προσωπική μου άποψη ευθύνεται περισσότερο η Παγκόσμια Ομοσπονδία και λιγότερο η πλευρά της Βαρκελώνης, πολύ απλά γιατί η Euroleague δεν παρεξέκλινε ποτέ από την θέση της, σε αντίθεση με την FIBA, που αρχικά προανήγγειλε την διεξαγωγή ένα νέο πρωτάθλημα (Basketball Champions League) για να «πλήξει» την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και εν συνεχεία, όταν αντιλήφθηκε ότι δεν δύναται να προσελκύσει τους κορυφαίους συλλόγους, απείλησε – μέσω των ομοσπονδιών – τις ομάδες που θα έπαιρναν μέρος στο Eurocup (!), με αποκλεισμό από τα εθνικά πρωταθλήματα.

Κάπως έτσι, η νεοσύστατη διοργάνωση ολοκληρώθηκε με την 5η στην βαθμολογία ομάδα του ισπανικού πρωταθλήματος (Τενερίφη) να κατακτά το τρόπαιο, ενώ το επόμενο ολίσθημα της FIBA ήταν ο αυθαίρετος προγραμματισμός των «windows» σε συγκεκριμένες ημερομηνίες χωρίς να έχει γίνει πρώτα η οποιαδήποτε διαβούλευση με την Euroleague, η οποία ουσιαστικά αποτελεί τον συνεταιρισμό των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης, που με την σειρά τους διαθέτουν τους κορυφαίους παίκτες. Κι όλα αυτά για τα χρήματα και μόνο, επειδή η Παγκόσμια ομοσπονδία υπέκυψε στην χρόνια πίεση των μελών της, που ζητούσαν προγραμματισμένους αγώνες μεσούσης της περιόδου για να αυξήσουν τα έσοδά τους, από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τα εισιτήρια και τους χορηγούς που θα έβρισκαν χάρη στην θέσπιση ενός ακόμη τουρνουά, όπως είναι η προκριματική φάση των διεθνών διοργανώσεων.

Κλείνοντας, ανεξάρτητα της προσωπικής άποψης για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο και προς αποφυγήν του μυθικού διασυρμού που απειλεί το άθλημα, η ανάγκη να βρεθεί μία λύση, μοιάζει επιβεβλημένη. Γιατί το μπάσκετ που όλοι αγαπάμε είναι τόσο οι «αιώνιοι», η Φενέρ, η Ρεάλ, η Μπάρτσα και τα υπόλοιπα μεγάλα clubs, όσο και η Εθνική Ελλάδας και οι κόντρες της με τις υπόλοιπες υπερδυνάμεις της Ευρώπης. Με όλους τους παίκτες παρόντες και όχι με σύνθεση δευτερότριτης διαλογής...