«Μακάρι να πλησιάζει και η ώρα της Γαλλίας!»
Χτυπάει το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής, μετά τις πρώτες κουβέντες, ακούγεται ένα: «Ακόμα να το πιστέψουμε»!
Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν την χαρά και τον ενθουσιασμό στην φωνή της Άρτεμιδας Σπανού, που μίλησε στο gazzetta.gr, αμέσως μετά από ακόμα μια ιστορική νίκη στο Eurobasket, αυτή την φορά επί της Τουρκίας (55-84).
Η Εθνική Γυναικών «πέταξε» ακόμα ένα φαβορί εκτός διοργάνωσης, παίρνοντας ταυτόχρονα την πρόκριση (για πρώτη φορά στην ιστορία της) στα ημιτελικά, αλλά και για δεύτερη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2018, που θα γίνει στην Ισπανία.
Οι παίκτριες του Κώστα Κεραμιδά είδαν τους κόπους μιας ζωής να ανταμείβονται και δικαίως ζουν ένα «όνειρο», από το οποίο δεν θέλουν να ξυπνήσουν! Αυτό για το οποίο πάλευαν χρόνια, παίζοντας στην αφάνεια, χωρίς στήριξη και το οποίο πλέον παίρνει σάρκα και οστά. Η πραγματικότητα που ζουν αυτές τις μέρες στην Πράγα, μοιάζει τόσο... κουφή για να είναι... αληθινή, που θες κάποιον να σε τσιμπήσει, για να καταλάβεις πως όλα πια είναι καταγεγραμμένα γεγονότα, που πλέον πέρασαν στην ιστορία.
Έχουν περάσει ώρες από το τέλος του προημιτελικού με την Τουρκία και σίγουρα η ένταση έχει καταλαγιάσει, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι έχει... σβήσει.
«Έχουμε σταματήσει να πανηγυρίζουμε τόσο δυνατά, αλλά ακόμα είμαστε στην φάση του “τι κάναμε”! Ρωτούσαμε η μία την άλλη “τι κάναμε ακριβώς”; Τι να πω... Είναι τέτοια η χαρά!», ήταν τα πρώτα λόγια της 24χρονης φόργουορντ, που συνεχίζει: «Δεν το είχαμε καν στο μυαλό μας αυτό πριν μπούμε στο αεροπλάνο για Πράγα, πριν από μια εβδομάδα. Κερδίζοντας στα παιχνίδια και φτάνοντας στους “8”, σκεφτήκαμε ότι μπορούμε και στους “4”, αλλά όταν αυτό έγινε πραγματικότητα, ήταν τελείως διαφορετικό το συναίσθημα! Πραγματικά, όλες “πετάμε”»!
Άλλο ένα... θαύμα καταγράφηκε τόσο στην γυναικεία «γαλανόλευκη», όσο και στον ελληνικό αθλητισμό, όμως... μήπως δεν πρέπει να μιλάμε πλέον για «θαύμα», όταν έχουν προηγηθεί οι νίκες επί της Σερβίας και της Ρωσίας; «Για εμάς θαύμα είναι! Έχουμε κάνει τεράστια υπέρβαση. Γράψαμε ιστορία στο γυναικείο μπάσκετ. Αυτό που σκεφτόμασταν ήταν να πάρουμε ένα παιχνίδι να πάμε στους “12”... Και έχει γίνει, ό,τι έχει γίνει! Ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει και γι' αυτό φαντάζει σαν θαύμα»!
Το ματς με την Τουρκία μόνο εύκολο δεν θα ήταν... Από νωρίς, στις αρχές του δευτέρου δεκάλεπτου, η Ελλάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ με δέκα πόντους διαφορά (22-12, 13'). Αλλά το «κλειδί» ήταν ένα: η ηρεμία που είχαν οι παίκτριες, για να θέσουν τις βάσεις και να βάλουν στην λίστα τους ακόμα ένα «τικ» δίπλα στο όνομα του νέου «θύματος» τους: «Να σου πω την αλήθεια, δεν υπήρχε άγχος κι ας ήμασταν πίσω για 10 πόντους. Υπήρχε μια ηρεμία κι έβγαινε μια σιγουριά από όλες ότι “εντάξει, είμαστε στο -10, αλλά ξέρουμε τι θα κάνουμε”. Είπαμε πως θα παίξουμε πιο σκληρά στην άμυνα, στα όρια του φάουλ και θα τρέξουμε, να κάνουμε το δικό μας παιχνίδι. Στο πρώτο ημίχρονο δεν μας μπήκαν κάποια σουτ, κάποια λέι απ, αλλά στο δεύτερο και τα σουτ μπήκαν και φτάσαμε και στην διαφορά. Όλες ήμασταν μαζί, για να γυρίσουμε το παιχνίδι, αλλά σιγά σιγά και σταθερά».
Όποιος παρακολούθησε την αναμέτρηση, θα παρατήρησε και το γεγονός πως οι «επίσημες αγαπημένες» δεν επαναπαύτηκαν, ακόμα κι όταν η απόσταση συνέχιζε να ανεβαίνει σταθερά, μέχρι που έφτασε στο +30, ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε (54-84). Η Σπανού είχε την εξήγηση και αυτή ήταν πολύ απλή: Το πάθημα έγινε μάθημα: «Όντως έτσι ήταν, γιατί πήραμε το μάθημα μας από την Ρωσία (γέλια). Είχαμε μια διαφορά 17 πόντων και νομίζαμε ότι ήταν εντάξει... Οι Ρωσίδες είναι πολύ καλή ομάδα και το γύρισαν. Όπως και η Τουρκία είναι μια τεράστια ομάδα κι έτσι δεν έπρεπε να χαλαρώσουμε ποτέ, σε κανένα σημείο του ματς. Έπρεπε να συνεχίζουμε διαρκώς, για να μην χάσουμε την διαφορά που είχαμε χτίσει».
Άλλο ένα στοιχείο που ξεχωρίζει σε αυτή την λαμπερή ομάδα, είναι το γεγονός πως βλέπεις ότι όλες οι κοπέλες αλληλοσυμπληρώνονται. Η μία θα δημιουργήσει, η άλλη θα σκοράρει, η μία θα «πέσει» πάνω στην αντίπαλο, η άλλη θα εμψυχώνει από τον πάγκο. Ακόμα και όταν κάποια χρειαστεί να αποσυρθεί, για να... ανασυγκροτηθεί, θα βρεθεί εκείνη που θα καλύψει το κενό στο παρκέ. «Ακριβώς! Και ειδικά στην άμυνα. Αυτό φαίνεται, και η μία βοηθάει την άλλη. Βγαίνουμε 2-3 παίκτριες πάνω σε μία για να μην φάμε καλάθι. Κι έτσι είμαστε κι έξω από το γήπεδο! Είμαστε μια οικογένεια, όλες μαζί παντού. Και μέσα στο γήπεδο, όλες μαζί παντού!», λέει με τον χαρακτηριστικό ενθουσιασμό της η διεθνής παίκτρια της Τζιρόνα.
Η... μοίρα φέρνει ξανά στον δρόμο της Ελλάδας την Γαλλία, μετά το τρίτο και τελευταίο ματς των ομίλων (70-63). Ήρθε η ώρα τα κορίτσια να πάρουν το... αίμα τους πίσω; Η Άρτεμις δηλώνει αποφασισμένη για «μάχη»: «Έτσι είναι, θα παίξουμε με την Γαλλία πάλι. Ξέρουμε το παιχνίδι τους και αυτές το δικό μας, λόγω του προηγούμενου ματς. Ήταν ένας περίεργος αγώνας, ήταν και η Στέλλα (σ.σ. Καλτσίδου) εκτός με κάποια φάουλ. Τώρα θα βάλουμε όλα μας τα δυνατά. Το θέλουμε πάρα πολύ! Δεν θα είναι όμως εύκολο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως η ομάδα θα μπει στο παρκέ το Σάββατο και θα παλέψει από το πρώτο λεπτό μέχρι και το τελευταίο».
Όταν, όμως, έχεις νικήσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης και ασημένια Ολυμπιονίκη του Ρίο, Σερβία, την Ρωσία, που έχει 14 μετάλλια σε βάθος 22 χρόνων, και την υπερδύναμη Τουρκία, ε, δεν θα έρθει και η ώρα της Γαλλίας; Με την χαρά ζωγραφισμένη στην φωνή της, η πρώην παίκτρια του Πανιωνίου απαντάει: «Μακάρι να έρθει κι η ώρα της! Μακάρι...»!
Τα πράγματα... σοβαρεύουν. Η Εθνική Γυναικών είναι πλέον μια «ανάσα» από το μετάλλιο. Αυτό που τόσο της λείπει, που τόσο λείπει από τα κορίτσια και που θέλει να προσθέσει σίγουρα και η Σπανού στο βιογραφικό της, αφού στην τελευταία επιτυχία της ομάδας, το 2009 (η κατάκτηση της 5ης θέσης στο Ευρωπαϊκό της Λετονίας) εκείνη ήταν μόλις 16 ετών και δεν ήταν ακόμα μέλος της Εθνικής Γυναικών. Μετά από μια μικρή παύση, το «αντράκι» των κοριτσιών της ελληνικής ομάδας, σχολιάζει: «Πραγματικά, αλλά δεν ξέρω τι να πω πάνω σε αυτό... Είναι κάτι μαγικό! Πρέπει να κάνουμε το παιχνίδι μας το Σάββατο, να μας έρθουν όλα καλά, για να είμαστε μέσα στα μετάλλια σίγουρα, γιατί θα είναι κάτι πολύ σπουδαίο γι' αυτή την ομάδα», και κάνει ειδική μνεία στις Μάλτση - Καλτσίδου: «Ξέρω πόσο έχουν δουλέψει όλες και πόσο το αξίζουμε και ειδικά η Στέλλα (σ.σ. Καλτσίδου) και η Εβίνα (σ.σ. Μάλτση), που είναι σε αυτή την ομάδα από το 2006. Έχουν ρίξει τόσο ιδρώτα και κόπο κι είναι δύο ηγέτιδες. Το αξίζουν περισσότερο από όλες εδώ μέσα».
Άρα πάμε για ακόμα ένα... τιρινίνι; Φωνάζοντας, λέει: «Πάμε για τιρινίνι, έτσι δυνατά!», και είναι αδύνατον να μην σου μεταφέρει την θετική ενέργεια που έχει, ακόμα και από απόσταση!
Το «Final Countdown», που είναι συνυφασμένο με την «χρυσή» επιτυχία της Εθνικής Ανδρών '87, έχει γίνει σύνθημα πλέον στα χείλη των Σπανού, Μάλτση, Καλτσίδου, Σωτηρίου, Νικολοπούλου, Λύμουρα, Σταμάτη, Σταμολάμπρου, Σπυριδοπούλου, Κοσμά, Φασούλα και Χριστινάκη. Είναι σαν να έχει γίνει ο... ύμνος τους! Η ψυχή της παρέας αποκάλυψε πως ο θρίαμβος των Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα, Καμπούρη και των υπολοίπων «ηρώων» συζητιέται αρκετά στην Τσεχία κι αναγκαστικά και η ίδια, είναι σαν να ξανακάθισε στα θρανία για να παρακολουθήσει μαθήματα... ελληνικής αθλητικής ιστορίας! «Έχω δει κάποια βίντεο, αλλά επειδή το συζητάνε αρκετά εδώ, και οι πιο παλιές κοπέλες και το επιτελείο, έχω ακούσει κάποια πράγματα για την ομάδα του '87. Τόσα που λένε, έμαθα!», παραδέχεται η απόφοιτος του πανεπιστημίου του Robert Morris του Ιλινόϊς, που το 1987 ήταν αγέννητη!
Όλη η χώρα δεν έχει μάθει πλέον την Άρτεμιδα Σπανού μόνο για τα αγωνιστικά της προσόντα, αλλά και για το... ξέσπασμα που είχε on air σε συνέντευξη με τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ, Βαγγέλη Ιωάννου, μετά την νίκη επί της Ρωσίας. Το «δεν καταλαβαίνω ρε, δεν καταλαβαίνω» είναι η ατάκα που ακούγεται πλέον δεξιά και αριστερά. «Δεν τα βλέπω πολύ, για να μην φεύγει το μυαλό, αλλά κάτι λίγα έχω δει», λέει αρχικά για την σχέση της με τα social media, όσο είναι στην Πράγα, και συνεχίζει για το εν λόγω στιγμιότυπο: «Μου το έχουν στείλει όλοι αυτό! Ξέρω, έχει γίνει viral. Ακόμα και ο κύριος Βαγγέλης μου το είπε. Ήταν κάτι που βγήκε πάνω στο πάθος μου, πάνω στην ενέργεια. Ήταν τελείως αυθόρμητο. Ευτυχώς, δεν τον χτύπησα πολύ (γέλια). Ήταν κάτι μέσα από τον ενθουσιασμό που υπήρχε, από την νίκη που κάναμε κι από όλα».
Συνήθως, πριν τους αγώνες οι ομάδες έχουν και τις... ιεροτελεστίες τους. Η Εθνική Γυναικών δεν κάνει κάτι «εξεζητημένο», αλλά «μας μιλάει αρχικά ο κόουτς και πριν βγούμε στο κέντρο του γηπέδου μας μιλάει η Εβίνα, για το κάθε ματς ξεχωριστά. Μετά θα πάρει το λόγο η Στέλλα κι ύστερα θα πεταχτεί κάποια από εμάς, να μας εμψυχώσει και να πάμε με τσαμπουκά στο παρκέ. Φωνάζουμε το “Ελλάς” κι είμαστε έτοιμες».
Οι... σωστές αθλήτριες, όμως, φροντίζουν να έχουν και τα γούρια τους. Αυτό της Σπανού είναι κάτι με ιδιαίτερη σημασία: «Ο σταυρός μου που φοράω. Είναι πάντα μαζί μου».
Πέρα από τα αγωνιστικά, χρειάζεται και λίγη ξεκούραση, να καθαρίσει το μυαλό από τις σκέψεις. Πως χαλαρώνουν οι «γαλανόλευκες» στο υπόλοιπο της ημέρας; «Εντάξει, θα πέσουν πειράγματα στο φαγητό, για το τι τρώει η καθεμία, στην προπόνηση μετά... Επειδή υπάρχει αρκετή κούραση, περνάμε πολύ χρόνο στα δωμάτιά μας, να ξεκουραστούμε, να βγούμε λίγο off κι από τα social media. Να φύγει όλο το στρες και να καθαρίσει το μυαλό. Αλλά όταν είμαστε όλες μαζί, τα πειράγματα δεν σταματούν να υπάρχουν και στο ξενοδοχείο, και στο πούλμαν, και στο φαγητό, και όταν μαζευόμαστε σε κάποιο δωμάτιο», αναφέρει το μάλλον... πειραχτήρι της ομάδας.
Πριν αρχίσει τα βήματά της στο μπάσκετ, η πανύψηλη Ελληνίδα αθλήτρια, ασχολήθηκε με την «στρογγυλή θεά». Κι έχει να ευγνωμονεί την μητέρα της που την πήρε από το ποδόσφαιρο. «Δεν βρήκα γυναικεία ομάδα στο ποδόσφαιρο στην Νέα Σμύρνη, είχε ο Πανιώνιος γυναικείο τμήμα στο μπάσκετ και λέω ας το δοκιμάσω (γέλια). Και βγήκε! Πάλι καλά που με πήγε η μαμά μου στο μπάσκετ»!
Τα τελευταία επτά χρόνια, η αθλήτρια με το μπουκλωτό μαύρο μαλλί, ζει κι αγωνίζεται στο εξωτερικό, με την απόφαση για επιστροφή στην Ελλάδα να μοιάζει μακρινό σενάριο. «Τώρα είμαι στον έβδομο χρόνο που είμαι στο εξωτερικό. Είχα πάει κολέγιο στην Αμερική κι έχω τρία χρόνια που παίζω επαγγελματικά έξω. Ακόμα δεν είμαι έτοιμη να επιστρέψω στην Ελλάδα. Ξέρω πως ο Ολυμπιακός κάνει κάτι σπουδαίο, γίνεται μια πολύ καλή δουλειά, και με τους προπονητές, θα παίξει και στην Ευρώπη κι έχει την μισή ομάδα μας από την Εθνική. Το αναγνωρίζω αυτό, αλλά πιστεύω δεν είμαι ακόμα έτοιμη να γυρίσω», λέει η φόργουορντ, που είχε κατά μέσο όρο φέτος 10.3 πόντους, 5.6 ριμπάουντ και 1.6 ασίστ με την φανέλα της Τζιρόνα, με την οποία τερμάτισε στην δεύτερη θέση του Ισπανικού πρωταθλήματος και ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου.
Τέλος, αυτό που είχε να ευχηθεί, ήταν όλη αυτή η επιτυχία και η προβολή που απολαμβάνει η Εθνική, αλλά και το γυναικείο μπάσκετ, να μην είναι πρόσκαιρη, αλλά να υπάρχει συνέχεια και μέλλον!
«Τόσα χρόνια είχε πολλή δημοσιότητα το ανδρικό μπάσκετ και σχεδόν καθόλου το γυναικείο. Με τις εμφανίσεις μας και με αυτό που έχουμε κάνει, έχουμε δώσει την δυνατότητα στα social media και σε ανθρώπους στην χώρα μας να μας δουν και να μας θαυμάσουν. Πιστεύω να συνεχιστεί, μετά από όλο αυτό που γίνεται αυτή την στιγμή. Σε οποιαδήποτε διοργάνωση, σε συλλογικό επίπεδο, σε ο,τιδήποτε να υπάρχει η προβολή του γυναικείου μπάσκετ, για να μπορέσουν και μικρότερα κορίτσια να ξεκινήσουν, να μπουν σε αυτό, να το αγαπήσουν και να έχουμε και μέλλον», κατέληξε η Άρτεμις Σπανού.
