Πες το ψέματα, Σημίτη!

Αμ εδώ και τώρα σε θέλω κύριε Σημίτη μου!

Εδώ και τώρα, όχι εκεί και τότε που βγήκες κι ευχαρίστησες τους Αμερικανούς για την (εν πολλοίς αμφισβητούμενη και σε κάθε περίπτωση επίμαχη) εμπλοκή τους στην υπόθεση των Ιμίων...

Εδώ και τώρα θα έπρεπε οι Σημίτηδες, οι Παπανδρέηδες, οι Καραμανλήδες, οι Σαμαράδες, οι Τσίπρες, οι Στεφανόπουλοι, οι Παπούλιες, οι Παυλόπουλοι και όλο το συναπάντημα των πρωθυπουργών και των προέδρων που έχουν διαφεντέψει αυτή τη δόλια πατρίδα τα τελευταία είκοσι χρόνια να βγουν και να ευχαριστήσουν με μυριόστομη φωνή εάν οχι όλους τους Αμερικανούς, τουλάχιστον τον κορυφαίο εξ αυτών.

Τον κορυφαίο σε αξίωμα, που σήμερα δεν ξεπέρασε απλώς την έννοια του πλανητάρχη και τον εαυτό του, αλλά δυο ολόκληρα έθνη: το δικό του και το δικό μας!

Δεν ξέρω πόσων τα συναισθήματα διερμηνεύω, αλλά εάν τύχαινε να τον συναντήσω, θα έκανα μια βαθιά υπόκλιση και μπορεί να του φίλαγα τις σημειώσεις της ομιλίας που εκφώνησε σήμερα στο “Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος”...

Δεν θα με άφηναν οι σωματοφύλακες του βεβαίως, αλλά εάν τυχόν τους ξέφευγα και μπορουσα να τον πλησιάσω θα το έκανα με όλη μου την ψυχή...

Αλλά για ποιες σημειώσεις κουβεντιάζω; Ο... μπαγάσας τα είπε νεράκι χωρίς να έχει κανενα χαρτί μπροστά του για να ρίχνει έστω κλεφτές ματιές!

Τα είχε αποστηθίσει και δεν έκανε ούτε ένα σαρδάμ, ακόμη κι όταν είπε τις δύσκολες λέξεις...

Φουστανέλα, σπανακόπιτα, Αντετοκούνμπο!

Με τόση φόρα που είχε πάρει και με τέτοιον οίστρο από τον οποίο εμφορούνταν, θαρρώ πως και τη σκουληκομυρμηγκότρυπα θα την πρόφερε χωρις να κομπιάσει!

Πέρα από το γεγονός ότι ο Ομπάμα μίλησε χωρίς σημειώσεις, υποβολέα και auto cue, που λέμε και στην τηλεοπτική διάλεκτο, όλος αυτός ο λόγος δεν υπήρξε προιόν ειδικευμένου κειμενογράφου, όπως συνηθίζεται...

Πάνω που ετοιμαζόμουν να γράψω “μπράβο στον συγγραφέα” και να αποδώσω κιόλας τα δέοντα στον σύμβουλο του, τον Ελληνοαμερικανό πρώην μπασκετμπολίστα του Πανιωνίου, Αλεξ Γιαννούλια, έμαθα ότι αυτόν τον λόγο δεν του τον έγραψε κανείς και κανείς δεν του έδωσε τα tips...

Μονάχος του, λέει, τα σκέφτηκε και τα κατέβασε από την κούτρα του, χώρια που ο Γιαννούλιας καταβρόχθιζε πιτόγυρα με τζατζίκι στο “Πλατειάκι” του (συμπαίκτη του τη σεζόν 1998-99) Μάκη Δρελιώζη στη Νέα Σμύρνη!

Και τι δεν είπε ο στόμας του Μπαράκ Ομπάμα...

Μόνο και μόνο η εισαγωγή με τον στίχο του Ελύτη (“αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας”) προανήγγειλε τι έμελλε να ακολουθήσει. Το προανήγγειλε, αλλά κανείς δεν μπορούσε να περιμένει τέτοια επίθεση αγάπης, τρυφερότητας, σεβασμού, θαυμασμού και όλων των συμπαρομαρτούντων...

Φωτιά να πέσει να με κάψει τον δόλιο, αλλά σκέπτομαι πως ακόμη και ψεύτικα να ήταν όλα αυτά τα λογια, ήχησαν τόσο ευχάριστα στα ευήκοα (;) ώτα μας, ώστε κομμάτια να γίνει!

Εδώ νομίζω πως ταιριάζει γάντι εκείνη η αποφθεγματική ρήση του Γερμανού ζωγράφου Καρλ Μπούχνερ, ότι δηλαδή “οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι τους είπες, αλλά θα θυμούνται πάντοτε τι τους έκανες να αισθανθούν”...

Καλά να 'μαστε δεν ξέρω εάν αυτά που άρθρωσε χθες ο Ομπάμα θα τα θυμόμαστε πάντοτε, ωστόσο αποκλείεται να ξεχάσουμε τα συναισθήματα που νιώσαμε ακούγοντας τον ή μάλλον χαζεύοντας τον!

Τι μας έκανε να αισθανθούμε; Πολλά και διάφορα, άλλωστε μόνο και μόνο το γεγονός ότι σε αυτό το τελευταίο “road show” της θητείας του επέλεξε να έλθει στην Ελλάδα, αποτελεί εκ προοιμίου ένα μεγάλο κομπλιμέντο και τίτλο τιμής για την Ψωροκώσταινα μας...

Πέρα λοιπόν απ' όλα αυτά που είπε, φωτογράφισε, ζωγράφισε και εάν βολευόταν κιόλας θα τα τραγουδουσε και θα τα χόρευε πάνω στη σκηνή, νομίζω ότι το καλύτερο δώρο του προς τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό και τον απανταχού της γης ελληνισμό ήταν το βαθύτερο νόημα τους...

Συγνώμη για το αγοραίο ύφος μου, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να μαγνητοφωνήσει ή να κάνει transcript τον λόγο του, να μας τον πετάξει στα μούτρα και να μας πει...

“Πάρτε τον μαλάκες να μάθετε να αγαπάτε την πατρίδα σας”!

Αυτό μας έκανε σήμερα ο Μπαράκ Ομπάμα: μας δίδαξε πώς και πόσο εμείς οι Ελληνες πρέπει να αγαπάμε την Ελλάδα!

Πλάκα πλάκα τόσα πολλά που ανακάτεψε στην ομιλία του ο Ομπάμα μου έδωσε ένα επιχείρημα απενοχοποίησης επειδή κι εγώ ο καψερός πολύ συχνά στα κείμενα μου, διακλαδώνω διαφορετικές υποθέσεις, αλλά από σήμερα έχω ένα ισχυρότατο άλλοθι...

Εβαλε τα πάντα όλα στον λόγο του: τον Ελύτη, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη, τη σπανακόπιτα, το ούζο, τη φουστανέλα, τις ζητωκραυγές για τον Αντετοκούνμπο, τη Δημοκρατία, τις πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας, τον ISIS, το ελληνικό χρέος, την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, το ΝΑΤΟ, τη φιλοξενία, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τους νόμους του Σόλωνα, της Παναγιάς τα μάτια, του πουλιού το γάλα και δεν συμμαζεύεται!

Εάν ήταν εκεί ο Χελάκης, σίγουρα θα φώναζε “δεν περιγράφω άλλο” και εάν ο Ομπάμα μιλούσε σε γήπεδο και όχι σε αποστειρωμένη αίθουσα, ο κόσμος θα σηκωνόταν και θα φώναζε “Μπαράκ Θεέ, πάρε την ΠΑΕ”!

Και την ΠΑΕ, και την ΚΑΕ, και τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ και την ΕΥΔΑΠ και δεν συμμαζεύεται!

Δεν ξέρω εάν υπερβάλλω, ευρισκόμενος υπό την επήρειαν των συναισθημάτων που ένιωσα να αναβλύζουν από μέσα μου. Εάν όντως υπερβάλλω, πάω πάσο, αλλά (όπως λέει και μια φίλη μου στη Θεσσαλονίκη), μπορεί να υπερβάλλω και προς τα κάτω!

Κανονικά εάν σεβόμασταν (όχι τον Ομπάμα που σήμερα είναι και αύριο δεν θα 'ναι στον Λευκό Οίκο,αλλά) τη χώρα μας και τους εαυτούς μας, νομίζω ότι από χθες το απόγευμα κιόλας ο Υπουργός Παιδείας θα έπρεπε να εκδώσει κατεπείγουσα εγκύκλιο με την οποία θα καθίσταται υποχρεωτική η διανομή του λογου στα σχολεία και -σε δεύτερη φάση- η εισαγωγή ενός σχετικού μαθήματος σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα...

Τσακωνόμασταν τόσο καιρό για τη φήμη περί κατάργηση της πρωϊνής προσευχής, ε, αφού είμαστε τόσο συγκρουσιακοί χαρακτήρες, ας τσακωθούμε βρε αδερφέ και για το πόσο εθνικόφρονες είμαστε ή πρέπει να γίνουμε...

Εθνικόφρονες με την καλή έννοια, όχι με τη... Χρυσαυγίτικη και, όπως γράφουν και πολλοί εδώ, να περάσει, Gazzetta, δεν βρίζω!

Ο πρόεδρος ήλθε, ομίλησε και απήλθε προς Βερολίνο μεριά, αφήνοντας την έντονη αύρα του και ανοίγοντας μας ένα παράθυρο ελπίδας για την επόμενη μέρα. Το τι θα κάνουμε για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ένας λαός που απαρτίζεται από Μπενάκηδες και Βγενάκηδες (στ' αυτιά) είναι δική μας υπόθεση και θα κριθεί σε βάθος χρόνου.

Ο,τι και να κάνουμε όμως, ανεξαρτήτως των δικών μας πράξεων και παραλείψεων, πιστεύω ότι αυτή η ιστορική εν Αθήναις ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα για τα δικά μας δεδομένα και όπως ήχησε στα αυτιά μας ανήκει στον κατάλογο των σημαντικότερων λογων που έχουν εκφωνηθεί στα χρονικά της ανθρωπότητας!

Αξίζει να βρίσκεται εκεί δίπλα, λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω από δημόσιες ομιλίες, που έχουν καταχωρηθεί στην ιστορική μνήμη, όπως...

Το “I have a dream” του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στις 28 Αυγούστου του 1963 στη Γουάσινγκτον...

Το “Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country” του Τζον Κένεντι στις 20 Ιανουαρίου του 1961 στο Καπιτώλιο της Γουάσινγκτον και το “Ich bin ein Berliner” του ιδίου στις 26 Ιουνίου του 1963 στο Δημαρχείο του Βερολίνου...

Το “We shall fight on the beaches” και το “Ι have nothing to offer but blood toil tears and sweat” του Γουίνστον Τσόρτσιλ στις 4 και στις 13 Μαίου του 1940 στη Βουλή των Κοινοτήτων του Λονδίνου...

Το “Τear down the wall” του Ρόναλντ Ρέιγκαν στις 12 Ιουνίου του 1987 στην πύλη του Βραδενβούργου...

Το “Duties of American citizenship” του Τίοντορ Ρουζβελτ στις 26 Ιανουαρίου του 1883 στο Μπάφαλο...

Το “ It is Zeus Anathema” (ένας λόγος στα αγγλικά με ελληνικές λέξεις και εκφράσεις) του Ξενοφώντος Ζολώτα στις 2 Οκτωβρίου του 1959 ενώπιον των συνέδρων της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης στη Γουάσινγκτον...

Και φυσικά τον 3ο Φιλιππικό που εκφώνησε ο Δημοσθένης το 342 προ Χριστού!

ΥΓ: Αντί άλλου επιλόγου και διαφορετικού υστερογράφου, εδώ θαρρώ πως ταιριάζει το συνηθισμένο επιμύθιο που έγραφε επί σειρά ετών ο (επονομαζόμενος) “Μπουμπλής” στη στήλη του στην εφημερίδα “Το Βήμα”...

Ενας είναι ο πρόεδρος!